Als je terugkijkt, waren het wel de omstandigheden die het een soort van logisch maakten dat Charlotte van der Pouw nu Dochorse runt. Ga maar na. Dochter uit een ondernemersgezin. Na de middelbare school de Intercollege Business School. Met een drive om voor zichzelf te beginnen. Met belangstelling voor paarden en zwijmelen langs de rekken van ruitersportzaken: “Klopt. Ik wilde ook graag een eigen zaak maar ik had eigenlijk geen idee. Ik wilde altijd graag met paarden werken of iets paard-gerelateerds doen maar de handel of professioneel rijden, da’s niks voor mij. Ik heb ook weleens geprobeerd om paarden te kopen om ze te kunnen doorverkopen maar dan hield ik ze weer, dat schoot niet op. Paarden zijn voor mij altijd een echte hobby gebleven. Mijn vriend Marco Verbeek heeft wel een eigen trainingsstal in Nijkerk met tien springpaarden maar dat wist ik toen nog niet.”
Thuis hadden ze niks met paarden maar Charlotte (30) belandde op heel jonge leeftijd toch in de manege in Apeldoorn: ”En toen al vrij snel bij vrienden die een stal hadden waar ik mocht rijden. Hun dochter hielp mij dan met de pony’s, daar was ik wel vijf dagen in de week te vinden. Dat heb ik best lang volgehouden, tot ik ging studeren eigenlijk. Ik heb ook wel zelf wat wedstrijden gereden, gewoon dressuur en springen, een keer in de maand op wedstrijd. Ik vond het toen al geweldig om in een ruitersportzaak te zijn. Als ik jarig was geweest, ging ik er direct mijn geld uitgeven, daar kon ik uren rondlopen.”
[caption id="attachment_173829" align="alignnone" width="1200"]
Met Marco Verbeek in Lanaken[/caption]Voor haar studie liep Charlotte aanvankelijk stage bij een ander bedrijf: “Maar dat beviel me niet. Toevallig kende ik Bas: dierenarts en een goede kennis die toen met twee compagnons een veterinaire groothandel runde met Dochorse eraan vast. Ik zei tegen hem dat ik eigenlijk ergens anders naar toe wilde. En dat ik de volgende dag bij hem langs zou komen omdat ik gewoon wat anders moest hebben. Met Dochorse gebeurde eigenlijk niks, het voerde producten uit de veterinaire groothandel, vooral voedingssupplementen die ook aan consumenten verkocht mochten worden. Hij zei: leef je uit! Toen heb ik mijn afstudeeropdracht gedaan voor Dochorse. Ik had het assortiment bekeken, welke producten erbij zouden moeten, ik had klanttevredenheidsonderzoek onder de bestaande klanten gedaan en een marketingplan geschreven om Dochorse echt in de markt te zetten, het bestond pas net. Ik was zo enthousiast, eigenlijk wilde ik met de aanbevelingen uit de studie wel wat doen. Helemaal goed dat Bas toen zei: kom maar bij ons werken.”
Charlotte had inmiddels al veel met paarden gewerkt, wedstrijden gereden en bij ruitersportzaken rondgesnuffeld. Maar toch: “Bij Dochorse ging een wereld voor me open. Ik kreeg zoveel meer informatie tot mijn beschikking, zoveel meer producten die je paard verder helpen. Supplementen, heel veel verschillende merken. In het begin heb ik veel van Bas geleerd, hij wist precies wat wel en niet werkt, dat zie je nu terug in ons assortiment. Ik ben ook overal tegenaan gelopen: alles proberen, anders weet je niet wat wel of niet werkt. Dat had je niet geweten als je het niet geprobeerd had, dat leer je niet uit boekjes. Ik heb echt geleerd door te doen, te evalueren, te meten. We hebben alles een kans gegeven en op een gegeven moment ontstond een pakket dat wel aansloeg, los van alleen de producten die de groothandel in voorraad had. Vooral vanuit mezelf: ik ben amateurruiter, ik vroeg me vooral af waar ik zelf behoefte aan had. Als paardenbezitter heb je immers meer vraag. Over de verzorging bij voorbeeld. En dan bestel je ook maar meteen manen-elastiekjes mee.”
[caption id="attachment_173830" align="alignnone" width="1200"]
Haar eigen paard Nibali is ook fotomodel[/caption]Het was langzamerhand de tijd dat de internetwinkels in opkomst kwamen, minder dan tien jaar geleden. Dochorse is altijd een webshop geweest zonder fysieke winkel: “Tja, dat was een andere tijd. We adverteerden nog in bladen bij voorbeeld. En we hadden best moeite om bepaalde merken te kunnen verkopen vanuit bepaalde leveranciers. Het was echt een andere tijd. Het Thuiswinkel Waarborg keurmerk was belangrijk toen, tegenwoordig wordt daar nauwelijks nog naar gekeken.
Als mensen twijfels hebben, googelen ze even op ervaringen en dan weten ze genoeg. We zijn tien jaar geleden met de vernieuwde aanpak meteen ook met een Duitse, Franse en .com-website begonnen. Uit Frankrijk hebben we jarenlang nog cheques toegestuurd gekregen omdat mensen niet online konden betalen. En in Nederland hebben best wat mensen lang vastgehouden aan verzending onder rembours: betalen aan de deur bij het afleveren. Nu vraagt er niemand meer om.”
[caption id="attachment_173831" align="alignnone" width="900"]
Zelf fotograferen is belangrijk[/caption]De omzet van Dochorse wordt voor een belangrijk deel bepaald door de supplementen: “Ja, dat is nog steeds zo. Het zou best kunnen dat dat ook met de naam te maken heeft. Dochorse klinkt best medisch maar langzamerhand associëren mensen het denk ik niet meer alleen met apotheken of supplementen. We hebben wel gedacht om de naam te veranderen maar daar hadden we inmiddels zoveel in geïnvesteerd! We hebben wel het logo veranderd: in het begin was dat vooral een rood kruis, nu is het middenstuk een bitje. Eerlijk gezegd was dat ook noodgedwongen: we kregen een claim van het Rode Kruis, we waren gewoon verplicht om het aan te passen. Wat betreft producten doen we veel, alleen kleding niet. De producten die je bij ons ziet, hebben we zelf in handen gehad, hebben we bij ons zelf getest, dat vinden we belangrijk. Op de stal thuis met al die verschillende paarden of bij onze mensen die ook allemaal paarden hebben. Daarom kunnen we ook een goed advies geven. En we verkopen ook geen twintig halsters van verschillende merken. Bij voorbeeld een simpel nylon halster: die heb je van heel veel merken maar wij kiezen er gewoon een, daar zit geen verschil in.”
Drie jaar geleden nam Charlotte de zaak over van de enig overgebleven eigenaar: “Eerst nog verbonden aan de veterinaire groothandel, zonder personeel of ruimte, omdat dat doorbelast werd door de groothandel. Vorig jaar zijn we naar Vianen gegaan, helemaal los van de groothandel, met ons eigen personeel nu, gewoon op een industrieterrein. We zijn met negen mensen, allemaal meiden die zelf ook een paard hebben, die in de praktijk weten hoe het werkt en goed advies kunnen geven. Want mensen bellen op, chatten, mailen, allemaal met heel veel verschillende vragen: over hoest, een peesblessure, artrose, maar ook: problemen met de training, niet genoeg spieropbouw, of moeilijk een passende deken kunnen vinden. Klantenservice is belangrijk voor ons maar er moet ook ingekocht en ingepakt worden, de financiële administratie moet goed zijn net als het voorraadmanagement en de website moet natuurlijk perfect op orde zijn. En sinds kort hebben we ook een grafisch ontwerpster.”
Zelf doen en zelf ervaren is toch de basis van de aanpak van Dochorse: “We zetten bijna alles zelf op de foto, in onze eigen stijl van fotografie, wat ook in de uitingen op social media herkenbaar is. Omdat iedereen dezelfde foto’s voorbij ziet komen vanuit de grote leveranciers, weet je vaak niet meer vanuit welke webshop dat geleverd wordt. En we gebruiken heel veel detailfoto’s zodat mensen goed kunnen zien wat de deken anders maakt. Mensen weten bij ons precies wat ze bestellen, dat is bij foto’s van leveranciers weleens wat anders. Productfoto’s maak ik zelf, om de sfeer vind ik het belangrijk dat ik dat zelf blijf doen. En ik doe de marketing, schrijf de teksten voor de website, de nieuwsbrieven en social media: allemaal belangrijk voor de sfeer. Natuurlijk heb ik het weleens door anderen laten doen maar daar was ik niet tevreden over. De sfeer is zo belangrijk, plus de kwaliteit. We testen zelf veel en we halen ook weleens producten van de site omdat wij ze in het gebruik niet fijn vinden. Tja, de productomschrijving is leuk maar als je iets in je handen hebt, is het toch anders.”
Dochorse op Universal Horse Data
Dochorse op Facebook
Website Dochorse