We hebben regels afgesproken met elkaar. Dit is normaal om een sport draaiende te houden, maar het lijkt in de praktijk steeds lastiger te worden om ons met zijn allen hieraan te conformeren, zodat het ook leuk en werkbaar blijft voor organisatoren, officials en natuurlijk ruiters. In Paard en sport wordt een open discours gevoerd. Ook Henk Frederiks schuift aan, aan tafel. Henk, geeft aan te denken dat veel juryleden zelf amper wat gereden hebben. Is er wel genoeg respect en waardering voor de officials binnen het ruitergilde? Wat is jouw ervaring daarmee?
“Ikzelf heb zeker respect voor de officials. Ik ga ook graag de discussie met hen aan. Als ik ergens wat van vind, vertel ik het altijd en dan moeten ze ermee doen wat ze willen. Ik zal nooit ruzie maken, geef alleen aan wat ik vind. Ik denk alleen dat er te veel gekeken wordt naar hetgeen dat we gebruiken in plaats van hoe we het gebruiken. Ik snap tegelijkertijd dat het moeilijk is daar regels voor te maken. Soms zijn we in mijn ogen meer met regels hanteren bezig dan echt met welzijn, al snap ik nogmaals dat dit een hele lastige discussie is. Misschien is er wel een belangrijk stuk weggelegd voor de fokkerij. We moeten goed te rijden paarden blijven houden. Het is naar de buitenwereld uiteindelijk niet uit te leggen als we een hele grote hackemore met daarin nog een ophaaltrens nodig hebben. Ik snap dat heel goed.”
"Ik ben er verder van overtuigd dat de strenge harnachement regelgeving er op termijn uit zal gaan. Dat kan niet anders, want het is niet meer te verkopen. Vanuit de fokkerij wordt ook gewerkt om paarden te fokken die van nature hun werk makkelijk kunnen en willen doen. Daar begint het mee. Paarden die niet willen, daar moeten we gewoon niet mee sporten. Daar mag iedereen van doordrongen zijn.”
Lees meer in Paardensportmagazine
bron: Paardensport