Nita, 52, groeide op in Coevorden en had altijd al de passie voor paarden: “Op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas stond vroeger altijd een paard met manen. Ik heb het nooit gekregen, hoewel mijn ouders wel van de boerderij kwamen. Tegenover ons huis was een boerderij met paarden, ik deed alles om tussen die paarden te komen.” Na Schoevers volgde de eerste baan als intercedent bij Randstad Uitzendbureau, waar ze al snel echtgenoot Harry ontmoette: “Zijn opa had ook paarden, dus dat bood perspectief. En toen we verhuisden naar Kedichem, heeft hij ingestemd met het hebben van paarden. Hij had nooit gereden maar is dat wel gaan doen, gewoon om te ervaren hoe dat is. Hij is niet bang, is met veulens heel handig, met bevallingen, en voor de techniek, wat je ook altijd nodig hebt. Hij heeft een lasbedrijf waarin hij zijn lassers aan grote bedrijven verhuurt, vooral voor onderhoud van het spoor.”
Nita kwam via haar moeder aan een paard, reed er M dressuur mee, runde thuis een Bed & Breakfast en zag haar twee kinderen opgroeien. Met steeds groter wordende pony’s: “In het begin vooral dressuur, toen springen en daarna zijn we via lessen bij Rob Janssen in Hernen in de eventing-wereld terecht gekomen. We hebben mijn paard verkocht en we kwamen met de kinderen al snel terecht bij Egbert van Roekel via het Hippisch Trainings Centrum. Na het HTC volgde het Rabo Talentenplan en zat Nini een aantal jaar in het Kader Eventing pony’s. En nu zijn we bezig om een goede stal op te bouwen. Met een volgens mij getalenteerde dochter die al heel vroeg zei: ik wil de sport in."
"We hebben wel gezegd dat ze in elk geval haar vwo af moest maken. En daarna moest ze haar droom kunnen volgen: doe waar je gelukkig van wordt en probeer dat na te streven. Nini is nu 20 en inmiddels twee jaar thuis aan het werk op stal en ze ontwikkelt zich heel positief, ook als ruiter. Coocky is de jongste, ze rijdt na de pony’s niet meer omdat het een ‘moeten’ werd, ze zit op de stewardessenopleiding, heerlijk! Die houding van mij is zeker versterkt omdat ik tien jaar geleden kanker heb gehad. Doe wat je leuk vindt, heb schijt aan de rest. En studeren hoeft echt niet per se. Maar ja, het was voor ons best wel een gok: als Nini andere ideeën krijgt, zitten we hier met het spul….”
Dat ‘spul’ in Kedichem wordt langzamerhand steeds verder uitgebreid. Wat begon als een kleine sportstal, beschikt nu over een rijhal van 20 X 60, een springtuin van 30 X 80 en stallen voor zo’n vijftig paarden. In de inmiddels toegevoegde fokkerij-activiteit worden volgend jaar acht veulens verwacht. Met eventing als de belangrijkste sporttak: “We vinden het mooi om de eventing een boost te geven. Vorig jaar zijn we een partnership aangegaan met Conny van Heeckeren van Kell uit Ruurlo, zij zocht getalenteerde ruiters voor haar paarden, afstammelingen van haar hengst Volfonic. We waren bevriend op Facebook, ik zag de oproep voorbijkomen. Weet je, ook wij hebben paarden gekocht waarbij het niet liep zoals verwacht, het is best moeilijk om op een redelijke manier aan goede paarden te komen. Conny sponsort Nini met een aantal paarden, allemaal met een heel fijn karakter. Het klikt met haar ontzettend goed en nu hebben we ook een aantal fokmerries samen. De veulens blijven hier, dat kan mooi met de 15 hectare land hier aan huis. Het is heerlijk om er met m’n neus bovenop te zitten.”
[caption id="attachment_170217" align="alignnone" width="800"]
Met Dylona in Waddinxveen[/caption]De begeleiding van Nini is inmiddels uitgebreid: “Naast de cross-lessen bij Rob Janssen halen we springles bij Mans Buurman. Het is belangrijk dat ze met hem ook over de dingen praat waar ze tegenaan loopt als beginnend zelfstandige ruiter. Ik kan haar natuurlijk als moeder maar beperkt begeleiden, daarom werken we graag samen met trainers die iets extra’s kunnen betekenen. Coaching op alle gebieden is belangrijk, ook op het mentale vlak. Want je hebt natuurlijk ook met teleurstellingen te maken. Paarden die een tijd uit de running zijn, een EK-deelname die niet doorgaat. Dat hoort erbij, zeker als je zoals wij paarden vooral zelf opleidt. Zo rijdt Nini elke dag acht tot tien paarden. Paarden die L of M springen, die hun eerste crossjes lopen tot aan 1*-wedstrijden.” Het doel is om die zelf opgeleide paarden ook te verkopen: “In de ponytijd hadden we een naam opgebouwd dat we fijne pony’s te koop hadden. We hebben best wel veel pony’s ingereden en verkocht. Maar in de paarden moet onze naam nog groeien, da’s soms best lastig. We werken eraan dat langzamerhand mensen ons noemen als er gezocht wordt naar mooie eventingpaarden met een goede match met de nieuwe ruiter of amazone. Die eerlijkheid en openheid vind ik wel heel belangrijk.”
Stal Kampinga is niet opgezet om er veel geld achteraan te blijven dragen. Nita: “We zijn zo ingericht dat we niet afhankelijk zijn van de verkoop. We verhuren een straat van tien boxen aan een dressuurruiter, de opfok is voor ons ook belangrijk. Plus dat we trainingspaarden hebben staan van eigenaren. Harry is heel erg van de cijfers, die kijkt heel zakelijk naar onze stal. Hoeveel komt er binnen, hoeveel komen we tekort en hoe lossen we dat op? Natuurlijk smokkel ik soms wel een beetje…. maar de loonwerker bij voorbeeld zit wel degelijk in de berekeningen. Daarom voeren we ook Vente, dan spar ik met Kees Naalden, dat zijn leuke gesprekken over de bedrijfsvoering. Goede brokken en minder voeren, plus toevoegingen op basis van onze hooi-analyse. Het is heel prettig als zulke vakmensen iets toevoegen.”
[caption id="attachment_170218" align="alignnone" width="800"]
Met Guus in Kronenberg[/caption]De toekomst van de stal ligt voorlopig nog in de familiesfeer: “Het zou mooi zijn als je een ervaren paard erbij hebt maar we hebben al zoveel geïnvesteerd, er moet iets op ons pad komen. Zelf opleiden is het beste, alleen is de weg dan wat langer. Dat is best lastig met een jonge meid die echt heel graag wil. En natuurlijk, als het tegenzit is het soms moeilijk om gemotiveerd te blijven. Onze droom is dat Nini het uiteindelijk overneemt. En dat ik nog dingetjes voor haar kan blijven doen, ik ga echt niet achteroverleunen. De bedoeling is dat ik me steeds meer terugtrek uit de stal en zoveel mogelijk aan haar overlaat. Ik doe nu al heel veel aan advertenties, filmpjes, contacten, personeel, etc. En plannen maken voor het bedrijf, er moet nog wat afgebouwd worden, een crossweide en galoppeerbaan staan ook nog op ons verlanglijstje. In de eventingsport zie je dat je veel met de hele familie doet en dat sluit goed aan bij onze manier van werken."
Stal Kampinga op Universal Horse Data
Stal Kampinga op Facebook