In Riyadh bereikte het World Cup seizoen vandaag haar ultieme hoogtepunt: de ultieme finale van de jumping. Voor aanvang van deze finale stond Henrik von Eckermann, die zichzelf ook al tot winnaar van vorig seizoen kroonde, er het beste voor. Samen met de koning van de springsport, King Edward, gefokt door Wim Impens, ging hij als leider van start in de eerste ronde. Hij werd hierbij op de voet gevolgd door zijn landgenoot Peder Fredricson en de snelle Fransman Julien Epaillard.
Snelle resultaten
1. Henrik von Eckermann - King Edward (v. Edward 28)
2. Julien Epaillard - Dubai du Cedre (v. Baloubet du Rouet)
3. Peder Fredricson - Catch Me Not S (v. Cardento 933)
Ronde 1
Helemaal vooraan in het klassement was er een kleine verschuiving na ronde 1: Peder Fredricson tike met Catch Me Not S (v. Cardento 933) één balk uit de lepels waardoor hij naar de derde plaats in het klassement zakte. Dit was dan weer goed nieuws voor Julien Epaillard die dankzij zijn nulronde in de eerste rond met Dubai du Cedra (v. Baloubet du Rouet) klom naar de tweede plaats. Henrik von Eckermann en King Edward (v. Edward 28) deden wat ze moesten: een foutloze eerste ronde springen. Dit betekende dat ze nog één nulronde verwijderd waren van een nieuwe overwinning in de World Cup finale én dat het ze volledig zelf in handen hadden.
Ronde 2
Ook in de tweede ronde slaagde Frank Rothenberger er weer in om een uitdagend parcours neer te zetten. Er gingen dan ook verschillende combinaties waaronder Marcus Ehning (Coolio) en Jean Sadran (Dexter de Kerglenn) in de fout. Thuisruiter Ramzy Al Duhami zette in het zadel van Untouchable 32 (v. Van Helsing) dan weer een ijzersterke ronde neer, tot groot enthousiasme van het thuispubliek. De 11-jarige merrie kwam niet in de buurt van het hout maar finishte nét iets te traag, wat twee punten voor tijd opleverde. Winnen zou Al Duhami niet doen maar dat zou het thuispubliek zeker niet minder trots maken.
De eerste foutloze ronde in de tweede ronde kwam van Pieter Devos. Terwijl hij met Casual DV Z (v. Cornet Obolensky) nog twee springfouten in de eerste ronde kreeg, slaagde de slechts 9-jarige merrie er dit keer wel in om het hout onaangeroerd te laten. Dit zou hem de achtste plaats in het algemene klassement opleveren. Na Pieter Devos was het aan Max Kühner om aan te treden. Hij reed EIC Up Too Jacco Blue (v. Chacco-Blue) op een schitterende manier naar een foutloze ronde. Gregory Wathelet kon zijn nulronde van de eerste ronde helaas niet herhalen. Zijn Ace of Hearts (v. Aliandro B) tikte drie balken uit de lepels waardoor hij wegzakte in het klassement, zij moesten vrede nemen met de tiende plaats. Ben Maher en Dallas Vegas Batilly (v. Cap Kennedy) konden de nul ook niet behouden. Maher en de 11-jarige merrie kregen een erg korte afstand naar de driesprong waardoor het tweede element tegen de vlakte ging. De laatste hindernis bleek er voor deze combinatie ook te veel aan, het duo besloot zo met acht strafpunten in de tweede ronde, zeventien in totaal.
De spanning was te snijden toen de eerste ruiter van de top vijf, Hans-Dieter Dreher met Elysium (v. VDL Zirocco Blue) aantrad. Dreher besloot één galopsprong minder te maken richting dubbel, hetgeen hij later in het parcours bekocht met twee springfouten. Kent Farrington was met Greya (v. Colestus) als volgende aan zet. De dubbelsprong, die erg uitdagend was door de benadering in vijf galopsprongen, bleek ook voor de 10-jarige Greya de grootste opgave; ze het tweede element uit de lepels.
Op dat moment waren er nog drie ruiters die wellicht zouden vechten om de podiumplekken: Fredricson, Epaillard en Von Eckermann. Fredricson, de oudste ruiter van de finale kon met Catch Me Not S (v. Cardento 933), het oudste paard in de finale, deden wat ze moesten: een foutloze ronde springen. Hij was zo meteen zeker van een podiumplek in deze finale, welke medaille het zou worden, lag volledig in handen van Epaillard en Fredricsons landgenoot én nummer één van de wereld, Von Eckermann.
Epaillard als volgende aan zet. Als hij op het podium wilde eindigen, kon hij zich één springfout veroorloven maar dat zou dan wel een bronzen medaille zijn. De Baloubet du Rouet dochter Dubai du Cedre liet echter niets aan het toeval over: de merrie sprong uit het boekje en kon de nul behouden. Voorlopig een tweede plek dus voor Epaillard die de tweede dubbele nulronde van de dag afleverde. King Edward en Henrik von Eckermann toonden echter nog maar eens waarom zij de beste combinatie van de wereld zijn. Ze deden wat ze moesten doen om de overwinning in de wacht te slepen: foutloos springen. Het werd nog even spannend op de tweede hindernis maar King Edward zou King Edward niet zijn als hij niet alles in de strijd zou gooien om foutloos over de finish te komen.
De dagprijs kwam in handen van Max Kühner en EIC Up Too Jacco Blue (v. Chacco-Blue), op de voet gevolgd door Julien Epaillard (Dubai du Cedre) en Henrik von Eckermann (King Edward).