Afgelopen weekend werd in Den Bosch een manche van de Rolex Grand Slam verreden. We weten ondertussen dat de winst in de Grand Prix naar Max Kühner ging maar hoe is het om een parcours van dergelijke omvang te bouwen? Wat zijn de valkuilen en waar moet je rekening mee houden? We vroegen het aan Louis Koninck en Frank Rothenberger, de parcoursbouwers van dienst.
Om te beginnen was het concours van Den Bosch een indoor concours. Zijn er veel verschillen tussen buiten of binnen bouwen?
Louis Koninckx: "De plaats in een indoorarena is altijd beperkt. Daarom is het uitzetten van de juiste lijnen altijd een hele puzzel. Ruiters kruisen regelmatig lijnen die ze al gereden hebben. Ik vind het dan ook een hele uitdaging om een interessant en uitdagend parcours te bouwen. In outdoor arena's heb je meestal meer plaats en kan je dus meer variatie inbouwen. Je kan paarden hier echt laten galopperen, wat binnen meestal wat moeilijker ligt.
Frank Rothenberger: "Een indoorarena loopt meestal niet helemaal recht, wat een vals beeld kan geven van de afstanden tussen de hindernissen. Het parcours gaat dus altijd een beetje bergop of bergaf. Het licht kan ook voor problemen zorgen, soms worden er rare schaduwen gevormd dus daar probeer ik in mijn parcours wel altijd rekening te houden. Natuurlijk is ook de grootte van de arena's een groot verschil, in een grote outdoor arena zoals die van Aken en Spruce Meadows kan je veel creatiever zijn. De snelheid van de paarden ligt hier ook altijd hoger".
Wat zijn enkele van de uitdagingen die u tegenkomt bij het ontwerpen van de parcours?
LK: Indoor arena's zijn allemaal vrij gelijk qua vorm en indeling. Unieke omheiningen en de (groene) aankleding van de arena geven de show een eigen signatuur. Bij de voorbereiding van de show besteed ik daar, naast de uitdagende lijnen, veel aandacht aan. Het is een uitdaging om parcoursen te ontwerpen voor de fantastische paarden en ruiters van tegenwoordig, en dat geldt zowel voor indoor als outdoor. Wel ervaar ik indoor meer als een 'snelkookpan', omdat je door de strakke programmering heel snel moet werken. Daarnaast biedt de spanning met het enthousiaste publiek in een volle hal een onvergetelijke sfeer.
FR: Voor mij is het heel uitdagend om buiten andere parcoursen te creëren dan die ik binnen heb ontworpen - het stelt mijn fantasie echt op de proef. In outdoor arena's kunnen hellingen worden gebruikt om technische lijnen te creëren, of het parcours nu bergop of bergaf gaat, dus dit is een uitdaging, maar het voegt echt iets toe aan het karakter van het parcours.
Met welke factoren, die buiten uw controle liggen, moet u rekening houden bij het ontwerpen van parcoursen?
LK: Een parcoursbouwer hoopt altijd op een mooie spanningsopbouw in een wedstrijd met foutloze ritten in de tweede helft van het deelnemersveld. Soms zijn er echter één of twee foutloze rondes binnen de eerste 10 ruiters en weet het publiek al dat het parcours niet al te moeilijk is. Dat kan gebeuren en helaas breekt dat een deel van de spanning.
FR: Het weer heeft altijd een grote invloed op het soort parcours dat ik in buitenpistes ontwerp. In natte omstandigheden zullen we ons best doen om de deelnemers niet te vragen krappe bochten te nemen om te voorkomen dat de paarden uitglijden. Het weer bepaalt ook dat het uiterst belangrijk is om na te denken over de afstanden tussen de combinaties, in die zin dat deze nog correcter moeten worden gemeten dan in binnenpistes.
Bron: Rolex Grand Slam
