Normaal gezien had vandaag de finale van de Wereldbeker in Gothenburg moeten plaatsvinden. Helaas besliste het rhinovirus daar anders over. Daarom blikken we vandaag graag met enkele voormalige winnaars terug op hun meest legendarische overwinningen.
De eerste ruiter ooit die de WB finale op zijn naam wist te schrijven, was de Oostenrijker Hugo Simon. Hij won de eerste finale in Zweden, nu 42 jaar geleden. Hij kon de WB maar liefst drie keer winnen. Hugo is nu 78 en vertelt: "Alle drie mijn overwinningen in de Wereldbeker zou ik bestempelen als hoogtepunten uit mijn carrière. Mijn favoriete finale was die van 1997, ook in Gothenburg. Ik kon toen met mijn paard E.T.FRH alle drie de kwalificaties op mijn naam schrijven wat de overwinning extra speciaal maakte".
Rodrigo Pessoa kon zich ook drie keer tot overwinnaar kronen. De Braziliaan domineerde het circuit tussen 1998 en 2000, toen hij een hattrick realiseerde. Rodrigo's vader, Nelson, sprong twee keer op het podium tijdens de finales van 1984 en 1991. Rodrigo zelf vertelt wat meer over zijn overwinning in 1998: "Ik herinner mij nog dat het dat jaar erg close was tussen mij en Lars Nieberg. De laatste ronde kon ik de nul behouden en dat moest Lars dus ook doen als hij de eindoverwinning in de wacht wilde slepen. Ik had er op dat moment al vrede mee genomen dat ik op de tweede plaats zou eindigen", lacht Pessoa. "Ik dacht nog: tweede is al een super resultaat met een 9-jarig paard. Als kind keek ik al naar de finale van de Wereldbeker. Het was zo een prestigieus evenement. Mijn vader werd twee keer tweede en ik voelde toen al dat ik er wel eens in zou slagen om op de hoogste podiumtrede te staan. Uiteindelijk lukte het met drie keer. Alle drie de overwinningen zijn erg speciaal voor mij maar de derde op rij, in Las Vegas, steekt er toch bovenuit. Ik weet niet of iemand daar nog in zal slagen maar zeg nooit nooit!", besluit hij.
Onderstaande video vat de uitzonderlijke prestatie van Rodrigo en Baloubet samen.
Meredith Michaels-Beerbaum kon ook drie titels op haar naam schrijven (2005,2006 en 2009), alle drie in het zadel van Shutterfly: "Mijn favoriete World Cup overwinning was die van 2009 in Las Vegas, vertelt ze. Het was perfect. Ik had alle drie de wedstrijden dat weekend gewonnen en slaagde erin om Mclain Ward en Sapphire achter ons te laten. Ze hadden ons het hele weekend op de hielen gezeten", lacht ze. "Het was een erg emotionele overwinning voor mij aangezien ik enkele weken eerder mijn stiefvader was verloren. Ik heb de overwinning toen aan hem opgedragen",.
Ook Marcus Ehning slaagde er al drie keer in de eindoverwinning mee naar huis te nemen. Zowel in 2003, in 2006 als in 2010 was hij de eindoverwinnaar. Hij won niet enkel met drie verschillende paarden maar ook op drie verschillende continenten. "Elke eindoverwinning in de WB was speciaal voor mij", vertelt de Duitser. "In 2003 won ik in Las Vegas met Anka, wat eigenlijk erg onverwacht was. Ik was op dat moment vooral zelf overweldigd door de kwaliteiten van de merrie en voelde meteen dat ze een goed GP paard zou worden', lacht hij.
"In 2006 won ik met Sandro Boy, die het hele weekend door erg goed presteerde. Hij heeft dat weekend geen hindernis aangeraakt. In 2010 won ik in Genève met twee paarden: Noltes Küchengirl en Plot Blue. Aan elke overwinning heb ik erg mooie herinneringen overgehouden".
Zijn landgenoot Ludger Beerbaum slaagde er ook in de Wereldbeker op zijn naam het schrijven. In het zadel van Ratina Z nam hij in 1993 de Cup mee naar huis. "Deze overwinning zal altijd speciaal en één van de meest betekenisvolle voor mijn blijven", vertelt Beerbaum. "Een andere van mijn meest favoriete overwinningen is die van de Olympische Spelen in 1992. Toen ik in 1993 de Wereldbeker won, was ik de eerste Duitser die daarin slaagde. Op dat moment was ik dus vooral erg trots. Het was bovendien het eerste jaar dat ik Ratina onder het zadel had".
Christian Ahlmann kon op zijn beurt in 2011 winnen, in het zadel van Taloubet Z: "Het was voor mij een onbeschrijfelijk gevoel om voor mijn thuispubliek de eindoverwinning in de wacht te slepen. Het bleef super spannend tot de laatste combinatie en zal altijd een weekend om nooit te vergeten zijn".
Ook Jos Lansink kon voor zijn thuispubliek, in Den Bosch, de Wereldbeker mee naar huis nemen: "Die finale zal altijd een onvergetelijk moment in mijn carrière blijven. Ik kon alle voorrondes op mijn naam schrijven en ik weet nog dat het publiek uit zijn dak ging. Voor mij was het seizoen van 93-94 sowieso erg speciaal aangezien ik toen maar liefst vijf kwalificatiewedstrijden op mijn naam kon schrijven".
Bron: FEI