Er wordt de laatste tijd heel wat inkt gevloeid omtrent de oplopende kosten voor deelname aan (inter)nationale wedstrijden alsook de algemeen oplopende kosten. Eerder lieten we al vallen dat de regelmakers in de sport, niet mogen vergeten dat de sport leeft met de gratie van de hobby fokker en/of ruiter. Maar het is allemaal zo eenvoudig niet. Want ook de de basis van de sport mag niet vergeten dat opgewaardeerde infrastructuren, luxe zadels, enz. komen met een kostprijs. Tijd om de balans te maken en een evenwicht te zoeken!
"... Waar is die tijd... " Zo zou ik hier kunnen starten. Waar is die tijd dat je op een regionale wedstrijd nog tractoren met trailers tegenkwam en de ruiters rubberen laarzen aanhadden? Waar is die tijd dat je internationaal aan de start kwam op basis van een selectie in plaats van door een startplaats te kopen? Waar is die tijd dat je een knap bewegend veulen kopen kon voor 2.500 euro (of minder)?
Tijden veranderen, en gelukkig maar ook! Enkele visionaire individuen - die ik nu niet meteen bij naam ga noemen - hebben in de laatste 2 decennia de sport in een stroomversnelling doen veranderen. Onze sector is meer en meer een combinatie van lifestyle, luxe en een mooie symbiose tussen mens en dier. Dat schept natuurlijk precedenten. We zijn een professionele industrie geworden, het amateurisme vloeit weg...
Landelijke ruiters willen niet langer houten hindernissen met half verstorven balken op een stoppelveld. Bij voorkeur rijden we allemaal op een degelijke zandbodem en liefst meet die op z'n minst 100 bij 100 meter, want zeg nu zelf, 20 x 60m (iets wat een grote indoorpiste heette 15-20 jaar terug) is nu gedegradeerd tot een opwarmring.
Vandaag willen we op wedstrijd en om de tijd te doden kuieren we graag voorbij winkelstandjes, zitten we gezellig op een terrasje met topsport in het vizier en horen we bij voorkeur een lounge bandje live muziek spelen. We zijn een verwende generatie die dit mag meemaken... helaas vaak zonder stil te staan bij de kosten die eraan verbonden zijn.
Mogen we vergelijken met het voetbal?
Het is een fenomeen dat alles in onze sport geld kost, en dat moeten we niet zomaar ok vinden. Wel moeten we respectvol durven accepteren dat goede initiatieven met een prijskaartje komen. Mogen we vergelijken met het voetbal?
Voetbal is GRATIS te bekijken op het net, zover zijn we nog niet in de paardensector. Vandaag de Grote Prijs van een topwedstrijd volgen kost je een abonnement bij - jawel FEI TV. Uiteraard moeten streamingbedrijven betaald worden, maar de topcompetities zouden zonder meer GRATIS moeten aangeboden worden door de federatie, deze instantie is er immers om de sport te promoten en leiden, niet om geldbejag na te gaan. Punt, want hierover uitweiden zou me misschien iets te ver brengen.
Ga je vandaag naar een voetbalmatch kijken dat betaal je je ticket. Afhankelijk van de prijs is dit met of zonder eten inclusief, met of zonder zitplaats enz. Waarom vinden wij het dan maar zo normaal dat we op hippische wedstrijden gratis toegang moeten krijgen? Het doet me beseffen dat - hoewel we een volledig andere industrie en sector zijn - we toch soms ook even in het bord van een ander mogen kijken.
Respect voor elkaar doet groeien
We zijn verwend, gelukkig maar. Maar we mogen niet vergeten dat die verwennerij er is door de inzet van velen. Ik ging recent in Antwerpen - op uitnodiging van dhr. Johan Lenssens - kreeft eten. Een eerste indruk van het kleine restaurantje was dat de tijd er al 60 jaar stilstond... maar de kreeft, die was smullen en overvloedig aanwezig. Gelukkig heb ik mijn eisen niet hoog staan en heb ik de stap gezet om binnen te gaan en ten volle van de ervaring te genieten.
Punt is dat we moeten open staan en respect moeten hebben voor elk initiatief dat onze sport ondersteunt. Het is onze plicht kritisch te blijven en zo de sport verder te laten evolueren, maar dan wel met respect.
Mooiste voorbeeld? Een regionale wedstrijd waar de organisatie de deelnemers overspoelt met natura prijzen. Wist je dat die organisatie voor het sportgedeelte 6 euro per combinatie ontvangt als inkomst? Dat wetende ... de situatie was als volgt: De organisatie communiceert dat ze niet de top 8 maar enkel top 6 in piste roept en dus natura prijzen uitdeelt. Zo kan ze immers haar belofte van mooie prijzen waarmaken. Wanneer een plaats 7 de organisatie aanspreekt, doet deze alsnog de moeite een kleine prijs te geven, gewoon omdat ze de sport een hart bijdragen. Nadien vertelt de vader van plaats 7 in de bar, dat het een klucht is dat ze maar een set kousjes kreeg ... kijk, van zulke zaken gaat mijn bloed koken. Wees blij dat plaats 7 nog iets kreeg. Want de vader, zorgt ervoor dat de organisatie op een moment kan zeggen: weg ermee, het is goed geweest.
Rijk wordt de organisatie niet, maar alle respect verdient ze wel! Of het nu over een luxe topwedstrijd gaat of een klein initiatief ... het is belangrijker positieve feedback te geven dan negatieve commentaar.
Conclusie: Kritisch zijn is goed, een must! Maar we mogen niet vergeten dat onze eisen steeds met een prijs komen en dat die prijzen er zijn omdat we onze eisen stellen. Door als maatschappij respect te hebben voor de organisatie, de deelnemer en jawel ... ook de federatie kunnen we onze sport verder professionaliseren en open stellen voor de buitenwereld.