De Nederlandse boer staat onder druk. Jarenlang is gestuurd op efficiency en schaalvergroting. Ondersteund door Europese subsidies werd Nederland een van de grootste exporteurs van producten van land- en tuinbouw. Maar het tij is gekeerd. We zien de nadelige gevolgen van grootschalige productie met koeien, kippen en varkens voor het milieu, de natuur en niet te vergeten het dierenwelzijn. Productie in evenwicht met de natuur, in de eigen regio is nu het motto.
En de boer…. Hij moet opeens 180 graden draaien met zijn bedrijfsvoering of zijn bedrijf, dat vaak al tientallen jaren in de familie is, verkopen. En soms is er zelfs geen keus. Dat is wrang.
Ook wij in de paardenhouderij en de paardensport ervaren deze maatschappelijke beweging. Ook onze bedrijven zullen moeten inspelen op de wensen vanuit milieu en natuur. Daar komt bij dat sport met dieren steeds meer vergeleken wordt met productie: plezier en opbrengst voor mensen ten koste van het paard.
Mogen we straks nog sporten met paarden? Onze toekomst staat op het spel.
Dat geeft zorg. Dat roept bij velen verzet op. En de roep “doe hier iets aan!” wordt steeds luider.
Maar ligt in het probleem ook niet de kern van de oplossing?
Staan we met onze omgang met paarden niet dicht bij de natuur? Zorgen we met paardenhouderij en paardensport niet voor een natuurlijke invulling van het landschap voor het gat dat de terugtrekkende landbouw achterlaat?
Maar dan zullen we wel moeten laten zien dat we bezig zijn met een duurzame bedrijfsvoering. Dat we het welzijn van onze paarden voorop stellen. Dat de uitdagingen in de sport in balans zijn met het welzijn van mens en dier. Dat we onze liefde voor de paarden delen met de buitenwereld en mensen die niets van paarden weten laten ervaren hoe bijzonder de omgang met deze dieren is.
De FEI begrijpt deze ontwikkeling en beseft dat we nog meer stappen moeten zetten dan we nu al doen om onze “license to operate” te behouden. Ze hebben onlangs een commissie met experts ingesteld om te adviseren over de veranderingen die we moeten invoeren.
Ook de Sectorraad en wij als KNHS zijn volop met deze omslag bezig.
Datzelfde geldt voor velen in onze achterban, vooral jongeren. En paardvriendelijk rijden hoeft zeker niet ten koste te gaan van sportprestaties.
Binnenkort stelt van Hall Larenstein een lector aan voor Duurzame Paardenhouderij en Paardensport. Zo ontstaat er verbinding met wetenschap en onderzoek, producenten van voer, dierenartsen om steeds beter te begrijpen hoe de paardennatuur in elkaar zit en hoe we daar zo goed mogelijk op in kunnen spelen. De uitdaging die zij zien is dat wij een mooie, maar ook versnipperde en nogal conservatieve sector zijn.
Laten we de handschoen oppakken en samen zorgen voor een steeds duurzamere paardensport waar het welzijn van de paarden op nummer 1 staat.
Binnenkort organiseren we overal in het land discussiebijeenkomsten over paardenwelzijn. Bijeenkomsten waarin je met elkaar discussieert en samen uitzoekt wat werkt. Dat kunnen we niet allemaal vanuit Ermelo bedenken. Dat moeten we samen doen.
En als we volgend jaar komen met een grote campagne om het mooie van onze paardensport aan heel Nederland te laten zien, bedenk dan hoe ook jij je steentje hier aan kunt bijdragen.
Samen aan de slag op weg naar een duurzame paardensport!
bron: KNHS.nl