Afgelopen woensdag moest Morgan Barbançon Mestre met Sir Donnerhall II in de opening van de Grand Prix van de Wereldbekerfinale genoegen nemen met de veertiende plaats. En daar kwam heel wat teleurstelling bij kijken. Met een score van 68.292% weigerde de enige Franse dressuurruiter van dit evenement om interviews af te leggen. Wel luchtte ze even later haar hart op sociale media: "Om volledig eerlijk te zijn, is dit de eerste keer in mijn carrière dat ik de ring verlaat met zo'n bitterzoet gevoel, en ik denk niet dat ik de enige ben"
Larissa Pauluis: "Ik vraag niet om te winnen, maar om eerlijk en objectief beoordeeld te worden"
"Om helemaal eerlijk te zijn, is dit de eerste keer dat een wedstrijd op dit niveau zo teleurstellend is. Ik ben ontzettend trots op Valentin, die duidelijk uitstekend werk heeft geleverd na zo'n lange en vermoeiende reis. Een beetje meer waardering voor zijn werk was het minste geweest. Fouten worden duidelijk niet op dezelfde manier bestraft voor iedereen. Het is hoog tijd dat dit verandert. Het is zeer respectloos naar de paarden, de ruiters en alle directe en indirecte betrokkenen die ons steunen toe. Ik vraag niet om te winnen, maar alleen om eerlijk en objectief beoordeeld te worden en gerespecteerd te worden voor mijn werk. Dit verandert niets aan de liefde die ik heb voor deze sport, maar het roept bij mij veel vragen op..."
Barbançon
"Ik ben erg trots op mijn paard. Ondanks zijn achttien jaar is hij nog steeds even fris en blij om zijn werk te doen. Hij heeft vandaag een soepele en foutloze proef neergezet, precies waar ik naar streef: elegantie, harmonie en een gelukkige atleet laten zien. In twintig jaar aanwezigheid op het internationale toneel heb ik nog nooit uitgesproken wat ik in mijn hart had, maar vandaag doe ik dat omdat ik me extreem verraden voel door onze sport. Een sport zo mooi en toch zo politiek.
Erkenning voor het werk
"Het enige wat we vragen is een beetje meer erkenning voor ons werk. Helaas lijkt het erop dat zelfs als we in hetzelfde evenement concurreren, vaak niet alle ruiters op dezelfde manier worden beoordeeld. Vandaag, in mijn geval, werd mijn streven naar harmonie geïnterpreteerd als een gebrek aan energie. Over het algemeen is dit gebrek aan eerlijkheid een gebrek aan respect voor de paarden, de ruiters en alle mensen die ons direct en indirect steunen. We willen gewoon eerlijk beoordeeld worden en gerespecteerd worden voor onze inspanningen, want uiteindelijk zijn wij het hart van deze sport. Dit verandert niets aan de liefde die ik heb voor mijn paarden en voor deze sport, maar vandaag stel ik veel dingen in vraag.
Streven naar respectvolle omgeving voor iedereen
Daarbij haalt ze aan dat haar opmerkingen niet gericht zijn naar mederuiters. "Ik feliciteer iedereen met hun toewijding en gedeelde passie voor deze sport. Ik ben dankbaar dat ik omringd ben door getalenteerde ruiters die me inspireren en me helpen verbeteren." Maar de dingen in perfectief plaatsen, moet volgens haar kunnen. "Zelfs als het uiten van mijn gedachten negatieve gevolgen voor mij zou kunnen hebben, geloof ik oprecht dat het gewoon eerlijk is tegenover mezelf om dat te doen."
Door zich uit te spreken, hoopt ze aandacht te vestigen op enkele van de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd en te werken aan het creëren van een meer evenwichtige en respectvolle omgeving voor alle deelnemers.
Bron: Grand Prix