Net als vorig jaar blikt Indoor Friesland ook dit jaar met diverse oud-winnaars van de Grote Prijs van Indoor Friesland terug op hun geweldige prestatie. Dit keer gaan ze terug naar 1996, het jaar dat de Friesche Elfstedentocht op het laatste moment niet doorging. Op ons evenement is zelfs een rubriek vernoemd naar de bekende 200 kilometer lange schaatstocht. Maar 1996 was ook het jaar dat een topruiter die helemaal vanuit Limburg naar Leeuwarden was gekomen de Grote Prijs won.
In hetzelfde jaar reed hij met hetzelfde paard de Olympische Spelen van Atlanta. Verder nam hij deel aan diverse Europese Kampioenschappen waar hij mooie resultaten behaalde. Twee keer wist hij ook Nederlands Kampioen te worden. En dan hebben we het alleen nog maar over de sport. Onze gesprekspartner uit het Limburgse Baarlo deed en doet nog veel meer.
Lekker druk
We beginnen het gesprek dan ook met de vraag hoe het met Emile gaat en hoe hij tegenwoordig zijn dagen vult. Emile: “Goed. Ik heb de zaak aan onze zoon Timothy overgedaan, maar ben nog wel redelijk betrokken. Samen met mijn broer Paul heb ik nog een handelsmaatschappij waarin wij paarden in- en verkopen. Ook begeleid ik nog een paar mensen en rijd ik nog iedere dag één of twee paarden van klanten. Vooral dressuurmatig, maar ik maak ook nog wel eens een sprongetje. Geen personeel meer dus, maar wel lekker druk en dat vind ik leuk.”
Stroomversnelling
“Van mijn winst in de Grote Prijs op jullie concours weet ik niet zo veel meer. Wel dat het mijn eerste internationale jaar met Finesse (v. Voltaire) was en dat daarna alles in een stroomversnelling kwam met haar. Ze kwam eind 1995 bij mij en onze eerste internationale wedstrijd was Hannover. Ook reed ik in 1996 meteen de Olympische Spelen in Atlanta. In een jaar van het ZZ-springen naar de Spelen, ongelooflijk. Ik won naast de Grote Prijs van Indoor Friesland ook die van Geneve, Geesteren en Wiesbaden, een prachtige tijd. Overigens was Leeuwarden de eerste Grote Prijs die we in Nederland wonnen.”
Kip van krijn en Buiskool Leeuwma
“Als ik aan Indoor Friesland denk, denk ik aan het enthousiaste publiek. Maar ook aan de dag van de Friese paarden en de aankomst. Als je arriveerde, was de veemarkt maar net afgelopen. Kip van Krijn vergeet ik ook nooit meer. Een naam uit die tijd die ik wil noemen is de heer Buiskool Leeuwma. Hij was een soort showdirecteur en zette zich met hart en ziel in voor Indoor Friesland. Zijn dochter is nog steeds internationaal springjurylid.”
Rembrandt-achtige schilderijen
“Tenslotte denk ik aan een Rembrandt-achtige schilder die vroeger een stand had op Indoor Friesland. Hij maakte prachtige portretten en ik heb er zelfs twee laten maken van mijn paarden uit die tijd: Optiebeurs Texas en Optiebeurs Decision. Ik heb ze nog steeds en kijk er nog iedere dag met veel plezier naar. Natuurlijk heb ik ook mooie herinneringen aan alle keren dat ik heb mogen rijden en alle resultaten die ik behaald heb, maar deze dingen zijn echt typisch Indoor Friesland.”
Rijbewijs kwijt
“Overigens heb ik ook een minder mooie herinnering. Het evenement was in die tijd ook op zaterdagavond afgelopen. Een keer mistte het heel erg, en we konden niet naar huis. Ik baalde, want de andere dag had ik een nationaal concours. Zondagochtend vertrokken we alsnog, met wat meer haast dan toegestaan. Onderweg werk ik aangehouden door de politie en ik was drie maanden mijn rijbewijs kwijt.”
Niet aanwezig op Indoor Friesland 2022
“Helaas ben ik vorig jaar niet bij jullie rentree geweest. Ik wilde wel graag, want ik ken jullie bestuurslid Waling en zijn vrouw goed. Met zijn vrouw Aukje zat ik in het bestuur van de KNHS. Er kwam echter helaas iets tussen. Overigens heb ik alleen maar positieve geluiden gehoord en daar ben ik heel blij om. Goed dat zo’n evenement terug op de kaart is. Als het in mijn agenda maar enigszins uitkomt, kom ik dit jaar zeker een dagje. Alleen al voor Waling, want ik waardeer zijn inzet zeer.”
Hoogtepunten carrière
“Mijn allermooiste herinnering aan Indoor Friesland is natuurlijk de reden waarvoor jullie bellen, die winst van de Grote Prijs in 1996. Een Grote Prijs winnen is altijd mooi en helemaal in eigen land. Als ik op mijn hele carrière terugkijk en hoogtepunten moet noemen, dat is dat individueel de Grote Prijs van Geneve die ik won in 1999. In teamverband waren dat er wel drie. Dat we als Nederland in 1991 voor de eerste keer wonnen in Aken was een enorme ontlading. Dat voelde voor mij alsof we Wimbledon wonnen. In 1991 een gouden teammedaille in La Baule wil ik ook graag noemen en tenslotte de keren dat we met het team in Rotterdam wonnen. Een landenwedstrijd in eigenland winnen is ook bijzonder.”
Wensen
Emile praat rustig zoals we hem kennen, maar hij is duidelijk enthousiast als hij over deze mooie herinneringen vertelt. We vragen ons af na alles wat hij heeft meegemaakt, heeft hij nog dromen? Emile: “Dromen niet, wel wensen. Het is een cliché, maar ik hoop dat mijn familie en ik nog vele jaren in goede gezondheid mogen beleven. Ook het geluk van onze kinderen is daarin voor mij heel belangrijk. Ik hou van mijn familie. Je hebt het niet voor het zeggen, maar gezondheid is het allerbelangrijkst. Over de wereld wil ik liever niets zeggen, daar heb ik momenteel veel vraagtekens bij.”
Finesse
Emile heeft veel paarden gereden. We zijn benieuwd wie zijn favoriet is geweest in al die jaren. Hij antwoordt beslist. Emile: “Finesse. Met kop en schouders steekt zij er voor mij bovenuit. Ik mag en wil geen ander paard als eerste noemen. Zes jaar lang ben ik met haar uitgekomen voor het Nederlandse team. Ze heeft 1.2 miljoen aan prijzengeld bij elkaar gesprongen. Ze heeft mij naar de veertiende plaats van de FEI ranking gebracht. Ik vind het dan ook ontzettend triest hoe ze aan haar einde is gekomen. Twee weken voor haar geplande afscheid op Jumping Indoor Maastricht kreeg ze op het concours in Zuid Laren koliek. Heel verdrietig, we hadden haar nog zo’n mooie tijd als fokmerrie in de wei gegund. Als ik nog een paard mag noemen is dat Livius, het paard dat mij begin jaren 80 naar het internationale niveau heeft gebracht.”
Belang van overtuigen
Ik wil graag afsluiten door te zeggen dat ik heel trots op jullie ben dat Indoor Friesland weer terug is en dat ik hoop dat jullie nog lang mogen blijven bestaan. Ook wil ik nog zeggen dat ik hoop dat we er met zijn allen van bewust zijn dat we die kleine groep mensen die tegen de paardensport is, moeten overtuigen dat onze sport veel mooier is dan zij denken. Dit is heel moeilijk, maar het zal moeten. De paardensport is zo mooi, die verbinding tussen mens en dier is zo bijzonder, dat moet blijven bestaan!”
Mooie woorden Emile en mooie herinneringen. Dank voor je tijd en dit fijne gesprek. We hopen dat je tijd vrij kunt maken in je agenda het laatste weekend van oktober, want we willen je heel graag ontvangen op Indoor Friesland 2023.
bron: Indoor Friesland
In hetzelfde jaar reed hij met hetzelfde paard de Olympische Spelen van Atlanta. Verder nam hij deel aan diverse Europese Kampioenschappen waar hij mooie resultaten behaalde. Twee keer wist hij ook Nederlands Kampioen te worden. En dan hebben we het alleen nog maar over de sport. Onze gesprekspartner uit het Limburgse Baarlo deed en doet nog veel meer.
Lekker druk
We beginnen het gesprek dan ook met de vraag hoe het met Emile gaat en hoe hij tegenwoordig zijn dagen vult. Emile: “Goed. Ik heb de zaak aan onze zoon Timothy overgedaan, maar ben nog wel redelijk betrokken. Samen met mijn broer Paul heb ik nog een handelsmaatschappij waarin wij paarden in- en verkopen. Ook begeleid ik nog een paar mensen en rijd ik nog iedere dag één of twee paarden van klanten. Vooral dressuurmatig, maar ik maak ook nog wel eens een sprongetje. Geen personeel meer dus, maar wel lekker druk en dat vind ik leuk.”
Stroomversnelling
“Van mijn winst in de Grote Prijs op jullie concours weet ik niet zo veel meer. Wel dat het mijn eerste internationale jaar met Finesse (v. Voltaire) was en dat daarna alles in een stroomversnelling kwam met haar. Ze kwam eind 1995 bij mij en onze eerste internationale wedstrijd was Hannover. Ook reed ik in 1996 meteen de Olympische Spelen in Atlanta. In een jaar van het ZZ-springen naar de Spelen, ongelooflijk. Ik won naast de Grote Prijs van Indoor Friesland ook die van Geneve, Geesteren en Wiesbaden, een prachtige tijd. Overigens was Leeuwarden de eerste Grote Prijs die we in Nederland wonnen.”
Kip van krijn en Buiskool Leeuwma
“Als ik aan Indoor Friesland denk, denk ik aan het enthousiaste publiek. Maar ook aan de dag van de Friese paarden en de aankomst. Als je arriveerde, was de veemarkt maar net afgelopen. Kip van Krijn vergeet ik ook nooit meer. Een naam uit die tijd die ik wil noemen is de heer Buiskool Leeuwma. Hij was een soort showdirecteur en zette zich met hart en ziel in voor Indoor Friesland. Zijn dochter is nog steeds internationaal springjurylid.”
Rembrandt-achtige schilderijen
“Tenslotte denk ik aan een Rembrandt-achtige schilder die vroeger een stand had op Indoor Friesland. Hij maakte prachtige portretten en ik heb er zelfs twee laten maken van mijn paarden uit die tijd: Optiebeurs Texas en Optiebeurs Decision. Ik heb ze nog steeds en kijk er nog iedere dag met veel plezier naar. Natuurlijk heb ik ook mooie herinneringen aan alle keren dat ik heb mogen rijden en alle resultaten die ik behaald heb, maar deze dingen zijn echt typisch Indoor Friesland.”
Rijbewijs kwijt
“Overigens heb ik ook een minder mooie herinnering. Het evenement was in die tijd ook op zaterdagavond afgelopen. Een keer mistte het heel erg, en we konden niet naar huis. Ik baalde, want de andere dag had ik een nationaal concours. Zondagochtend vertrokken we alsnog, met wat meer haast dan toegestaan. Onderweg werk ik aangehouden door de politie en ik was drie maanden mijn rijbewijs kwijt.”
Niet aanwezig op Indoor Friesland 2022
“Helaas ben ik vorig jaar niet bij jullie rentree geweest. Ik wilde wel graag, want ik ken jullie bestuurslid Waling en zijn vrouw goed. Met zijn vrouw Aukje zat ik in het bestuur van de KNHS. Er kwam echter helaas iets tussen. Overigens heb ik alleen maar positieve geluiden gehoord en daar ben ik heel blij om. Goed dat zo’n evenement terug op de kaart is. Als het in mijn agenda maar enigszins uitkomt, kom ik dit jaar zeker een dagje. Alleen al voor Waling, want ik waardeer zijn inzet zeer.”
Hoogtepunten carrière
“Mijn allermooiste herinnering aan Indoor Friesland is natuurlijk de reden waarvoor jullie bellen, die winst van de Grote Prijs in 1996. Een Grote Prijs winnen is altijd mooi en helemaal in eigen land. Als ik op mijn hele carrière terugkijk en hoogtepunten moet noemen, dat is dat individueel de Grote Prijs van Geneve die ik won in 1999. In teamverband waren dat er wel drie. Dat we als Nederland in 1991 voor de eerste keer wonnen in Aken was een enorme ontlading. Dat voelde voor mij alsof we Wimbledon wonnen. In 1991 een gouden teammedaille in La Baule wil ik ook graag noemen en tenslotte de keren dat we met het team in Rotterdam wonnen. Een landenwedstrijd in eigenland winnen is ook bijzonder.”
Wensen
Emile praat rustig zoals we hem kennen, maar hij is duidelijk enthousiast als hij over deze mooie herinneringen vertelt. We vragen ons af na alles wat hij heeft meegemaakt, heeft hij nog dromen? Emile: “Dromen niet, wel wensen. Het is een cliché, maar ik hoop dat mijn familie en ik nog vele jaren in goede gezondheid mogen beleven. Ook het geluk van onze kinderen is daarin voor mij heel belangrijk. Ik hou van mijn familie. Je hebt het niet voor het zeggen, maar gezondheid is het allerbelangrijkst. Over de wereld wil ik liever niets zeggen, daar heb ik momenteel veel vraagtekens bij.”
Finesse
Emile heeft veel paarden gereden. We zijn benieuwd wie zijn favoriet is geweest in al die jaren. Hij antwoordt beslist. Emile: “Finesse. Met kop en schouders steekt zij er voor mij bovenuit. Ik mag en wil geen ander paard als eerste noemen. Zes jaar lang ben ik met haar uitgekomen voor het Nederlandse team. Ze heeft 1.2 miljoen aan prijzengeld bij elkaar gesprongen. Ze heeft mij naar de veertiende plaats van de FEI ranking gebracht. Ik vind het dan ook ontzettend triest hoe ze aan haar einde is gekomen. Twee weken voor haar geplande afscheid op Jumping Indoor Maastricht kreeg ze op het concours in Zuid Laren koliek. Heel verdrietig, we hadden haar nog zo’n mooie tijd als fokmerrie in de wei gegund. Als ik nog een paard mag noemen is dat Livius, het paard dat mij begin jaren 80 naar het internationale niveau heeft gebracht.”
Belang van overtuigen
Ik wil graag afsluiten door te zeggen dat ik heel trots op jullie ben dat Indoor Friesland weer terug is en dat ik hoop dat jullie nog lang mogen blijven bestaan. Ook wil ik nog zeggen dat ik hoop dat we er met zijn allen van bewust zijn dat we die kleine groep mensen die tegen de paardensport is, moeten overtuigen dat onze sport veel mooier is dan zij denken. Dit is heel moeilijk, maar het zal moeten. De paardensport is zo mooi, die verbinding tussen mens en dier is zo bijzonder, dat moet blijven bestaan!”
Mooie woorden Emile en mooie herinneringen. Dank voor je tijd en dit fijne gesprek. We hopen dat je tijd vrij kunt maken in je agenda het laatste weekend van oktober, want we willen je heel graag ontvangen op Indoor Friesland 2023.
bron: Indoor Friesland