In 2017 startte Rolien Albring haar eigen onderneming Albring Sporthorses. Vanuit het Drentse Bruntinge rijdt ze haar eigen paarden maar ook die van eigenaren. De opleiding staat daarbij voorop: “Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar.” Met de opleiding in Zwolle en het werk ’s avonds bij Horse Riders Classics maakt dat een druk leventje.
Omdat ze veel aanpakt om zichzelf te ontwikkelen, is het drukke leventje van de 21-jarige Rolien Albring als vanzelf gegroeid. Inmiddels zijn er bij het ouderlijke melkveebedrijf in Bruntinge twaalf boxen, is er een 20 X 60 eb en vloed-bodem, een longeercirkel, een molen en een aantal kleine weilandjes. In de loop van de afgelopen jaren langzaamaan opgebouwd met het oog op de toekomst, waarbij vooral haar opa een belangrijke rol heeft gespeeld: “Met m’n opa ging ik naar keuringen, die was heel fanatiek met de New Forest-pony’s. Ik begon met rijden toen ik 4 was, op een Welshje dat opa voor ons had gekocht, en op m’n 9e kwam de eerste New Forest. Op m’n 11e kreeg ik de tweede en toen ik 14 was, had ik vier pony’s. Hij fokte goede pony’s, maar kocht ook weleens een veulentje. Ze kwamen in elk geval groen bij ons en ik maakte ze dan zadelmak en bracht ze uit. Tot in het Z-springen en de Z-dressuur, dan werden ze weer verkocht.”
Omdat de verkoop van de pony’s en later de paarden de mogelijkheden daartoe boden, werd in die lijn langzamerhand thuis bijgebouwd: “Met de pony’s stonden er drie stalletjes maar ik werd steeds fanatieker en het duurde niet lang of we hadden plek te kort. Mijn vader heeft toen een nieuwe loods gebouwd voor extra stallen, zodat ik verder kon. Stilletjes aan zijn het er steeds meer geworden en eigenlijk moeten er weer twee stallen bij want ik heb nu nog steeds plek te kort.” De betrokkenheid van Rolien’s ouders groeide in dezelfde trend mee: “Mijn vader heeft landelijk gesprongen, tot 1.35m, en hij helpt me nu met paarden zadelmak maken, de hengsten voor de fokkerij selecteren, dat soort bezigheden. Mijn moeder had er in het begin helemaal niks mee. Maar het is mooi om te zien hoe zij met mij mee is gegroeid. En inmiddels is ze mijn vaste groom en verzorgt ze de paarden. En ze maakt de foto's, da's ook heel belangrijk!”
Een jaar of vier geleden werd het voor Rolien allemaal wat serieuzer. Op internet kon ze vanuit de studie para-veterinair dierenarts-assistente kiezen uit een heel stel stagebedrijven, waaronder ook het bedrijf van Reinie Tewis in Westdorp: “Ik vond het een mooie kans om wat van de hengstenhouderij op te steken. Ik heb er hengsten klaar mogen maken voor de keuring, hengsten zadelmak maken, merries keuringsklaar maken. Daarna ben ik stage gaan lopen bij Renate Beuving, dat was ook heel leerzaam, daar ging het vooral om het op concours gaan, om alle werkzaamheden die op een sportstal moeten gebeuren.” In de tussentijd bleek steeds meer dat het studierooster zich moeilijk liet verdragen met het werk dat de zes wedstrijdpaarden thuis vroegen: “Het paste niet, ik kreeg te weinig mogelijkheden om mijn rooster aan te passen, dus daar ben ik toen mee gestopt. Ik heb daarna een jaar bij Daan en Mariëlle van Geel mogen werken in Gees, heel veel paarden op concours gereden, en heel veel ervaring opgedaan. En in 2017 zijn we hier zelf ons bedrijf begonnen.”
[caption id="attachment_171977" align="alignnone" width="1200"]
Met Don’t Forget Liefhebber[/caption]
Eigenlijk was de eerste stap naar zelfstandigheid al in 2015: “Ik had tijdens de periode bij Reinie Tewis een hengst zadelmak gemaakt en aangereden. De eigenaren waren mensen hier uit de buurt, bleek later, en zij vroegen of ik dat paard niet door wilde rijden. Dat waren de eerste eigenaren waar ik paarden voor reed. Er kwam al snel veel vraag toen bekend werd dat ik voor mezelf begonnen was, ook omdat ik al wat IBOP’s gedaan had. En rij ik de helft van de paarden voor eigenaren en de helft van onszelf. Van de familie Hiemstra krijg ik heel fijne paarden. Zij hebben een belangrijk deel van de fokkerij van Liefhebber overgenomen, ze verkopen de hengsten vaak en de merries houden ze aan. Stuk voor stuk fijne paarden die goed kunnen springen. Een van de eerste was Don’t Forget Liefhebber, een Quidam de Revel uit de beroemde Calvados-merrie Harmonie. Ze is ook de moeder van It’s Possible, de goedgekeurde KWPN-hengst van Berlin. Hij loopt nu heel goed onder Mark Brunting. Onze eigen paarden maken we altijd zadelmak voor de sport, dan rijden we ze aan en bekijken we of we die gaan verkopen.”
Rolien Albring is thuis in het springen maar ook in de dressuur: “Ik vind springen heel leuk, en op concours gaan om te springen is iets gemoedelijker, iets gezelliger. Maar ook bij springpaarden heb je de basis van de dressuur nodig. Ik kan het gelukkig nog combineren, zeker omdat ik maar een heb waarmee ik dressuur rijd. Ik heb de lessen van Eline Klont weer opgepakt, ze hielp me altijd bij de pony’s en nu dus weer, ik merk dat dat werkt. Dat dressuurpaard is Gaerette, een Wynton X Scandic, die we kochten als driejarige op de keuring in Friesland. Ik had een Gribaldi-merrie en ik wilde een dressuurpaard erbij hebben. Gaerette heeft nog een veulen gehad van Eyecatcher en loopt nu in de sport. Het afgelopen weekend in de M2 gelopen, misschien dat het volgend jaar tijd wordt om haar te verkopen. Ik heb de tijd voor dat paard en die krijgt de tijd ook. Of mijn hart uitgaat naar springen of dressuur? Naar een goed paard!”
“Mijn insteek is niet om internationaal te gaan springen of om de top in het springen te halen. Ik wil de paarden fijn voor elkaar hebben, dat iemand anders er zo op verder kan rijden. Een goede opleiding vind ik het leukste. Onze eigen paarden houden we weleens wat langer aan maar de meeste rijd ik vaak tot het Z en daarna gaan ze vaak naar een ander. En de top én de jonge paarden, dat is moeilijk te combineren. Ik ga ook niet op concours omdat ik per se wil winnen. Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar. Dat maakt voor mij de wedstrijddruk ook minder. Ik ga op concours om te kijken of ik door de week goed getraind heb. Mijn doel is goed opleiden en een mooie ronde rijden. Ik rijd thuis ook heel veel dressuur. De rijderij vind ik zo belangrijk. Als een eigenaar zegt: ik kan er zo op weg rijden, dan heb ik mijn werk goed gedaan, dat is belangrijk. En daar komt bij dat ik niet de mogelijkheden heb om kant-en-klare paarden te kopen en uit te brengen.”
Toen Rolien voor zichzelf begon, moest er ook een oplossing komen voor het vervoersprobleem: “Ik had te veel paarden op concours, er moest wat gebeuren. We zijn toen bij De Boer Horsetrucks uitgekomen. Het werd een tweepaards vrachtwagentje, een zijlader van Sodiac, dat bevalt super! We hebben een goede deal kunnen doen, waarbij zij de bestickering hebben gedaan, de reclame, plus een stuk op hun site. Met de trailer erachter kunnen we er zo vier meenemen op concours.“ Een andere sponsor van Rolien is Horse Riders Classics van Gerlinda Muggen: “Zij sponsorde mij en ik was er ook al best heel lang klant. En sinds mei werk ik er twee avonden in de week, dat is van beide kanten heel handig. Het leek me heel leuk om iets naast de paarden te doen, ik zie mezelf niet op m’n 60e tien paarden per dag rijden. En daarbij is het leuk voor de afwisseling. Plus dat het ’s avonds is, dan kan het naast de paarden.”
Of het nog niet druk genoeg is, gaat Rolien een dag in de week naar de studie paardenhouderij in Zwolle: “Puur om alsnog een papiertje te halen, nog anderhalf jaar en dan ben ik klaar. Hoe ik de toekomst zie? Ik hoop dat we het zo door kunnen doen en dat we af en toe fijne paarden kunnen verkopen. De accommodatie vind ik prima zo. Een rijhal hoeft voor mij niet, ik rij zo met vier paarden naar de manege in Beilen, da’s tien minuten van hier. Met onze bodem kan ik het hele jaar hier thuis rijden of het moet echt lang vriezen, en tegen de kou kun je je kleden.” Al met al is Rolien aardig druk met de paarden en alles eromheen: “Tja, ik kan niet zo gemakkelijk stil zitten.”
Albring Sporthorses op Facebook
Met Don’t Forget Liefhebber[/caption]
Eigenlijk was de eerste stap naar zelfstandigheid al in 2015: “Ik had tijdens de periode bij Reinie Tewis een hengst zadelmak gemaakt en aangereden. De eigenaren waren mensen hier uit de buurt, bleek later, en zij vroegen of ik dat paard niet door wilde rijden. Dat waren de eerste eigenaren waar ik paarden voor reed. Er kwam al snel veel vraag toen bekend werd dat ik voor mezelf begonnen was, ook omdat ik al wat IBOP’s gedaan had. En rij ik de helft van de paarden voor eigenaren en de helft van onszelf. Van de familie Hiemstra krijg ik heel fijne paarden. Zij hebben een belangrijk deel van de fokkerij van Liefhebber overgenomen, ze verkopen de hengsten vaak en de merries houden ze aan. Stuk voor stuk fijne paarden die goed kunnen springen. Een van de eerste was Don’t Forget Liefhebber, een Quidam de Revel uit de beroemde Calvados-merrie Harmonie. Ze is ook de moeder van It’s Possible, de goedgekeurde KWPN-hengst van Berlin. Hij loopt nu heel goed onder Mark Brunting. Onze eigen paarden maken we altijd zadelmak voor de sport, dan rijden we ze aan en bekijken we of we die gaan verkopen.”
Rolien Albring is thuis in het springen maar ook in de dressuur: “Ik vind springen heel leuk, en op concours gaan om te springen is iets gemoedelijker, iets gezelliger. Maar ook bij springpaarden heb je de basis van de dressuur nodig. Ik kan het gelukkig nog combineren, zeker omdat ik maar een heb waarmee ik dressuur rijd. Ik heb de lessen van Eline Klont weer opgepakt, ze hielp me altijd bij de pony’s en nu dus weer, ik merk dat dat werkt. Dat dressuurpaard is Gaerette, een Wynton X Scandic, die we kochten als driejarige op de keuring in Friesland. Ik had een Gribaldi-merrie en ik wilde een dressuurpaard erbij hebben. Gaerette heeft nog een veulen gehad van Eyecatcher en loopt nu in de sport. Het afgelopen weekend in de M2 gelopen, misschien dat het volgend jaar tijd wordt om haar te verkopen. Ik heb de tijd voor dat paard en die krijgt de tijd ook. Of mijn hart uitgaat naar springen of dressuur? Naar een goed paard!”
“Mijn insteek is niet om internationaal te gaan springen of om de top in het springen te halen. Ik wil de paarden fijn voor elkaar hebben, dat iemand anders er zo op verder kan rijden. Een goede opleiding vind ik het leukste. Onze eigen paarden houden we weleens wat langer aan maar de meeste rijd ik vaak tot het Z en daarna gaan ze vaak naar een ander. En de top én de jonge paarden, dat is moeilijk te combineren. Ik ga ook niet op concours omdat ik per se wil winnen. Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar. Dat maakt voor mij de wedstrijddruk ook minder. Ik ga op concours om te kijken of ik door de week goed getraind heb. Mijn doel is goed opleiden en een mooie ronde rijden. Ik rijd thuis ook heel veel dressuur. De rijderij vind ik zo belangrijk. Als een eigenaar zegt: ik kan er zo op weg rijden, dan heb ik mijn werk goed gedaan, dat is belangrijk. En daar komt bij dat ik niet de mogelijkheden heb om kant-en-klare paarden te kopen en uit te brengen.”
Toen Rolien voor zichzelf begon, moest er ook een oplossing komen voor het vervoersprobleem: “Ik had te veel paarden op concours, er moest wat gebeuren. We zijn toen bij De Boer Horsetrucks uitgekomen. Het werd een tweepaards vrachtwagentje, een zijlader van Sodiac, dat bevalt super! We hebben een goede deal kunnen doen, waarbij zij de bestickering hebben gedaan, de reclame, plus een stuk op hun site. Met de trailer erachter kunnen we er zo vier meenemen op concours.“ Een andere sponsor van Rolien is Horse Riders Classics van Gerlinda Muggen: “Zij sponsorde mij en ik was er ook al best heel lang klant. En sinds mei werk ik er twee avonden in de week, dat is van beide kanten heel handig. Het leek me heel leuk om iets naast de paarden te doen, ik zie mezelf niet op m’n 60e tien paarden per dag rijden. En daarbij is het leuk voor de afwisseling. Plus dat het ’s avonds is, dan kan het naast de paarden.”
Of het nog niet druk genoeg is, gaat Rolien een dag in de week naar de studie paardenhouderij in Zwolle: “Puur om alsnog een papiertje te halen, nog anderhalf jaar en dan ben ik klaar. Hoe ik de toekomst zie? Ik hoop dat we het zo door kunnen doen en dat we af en toe fijne paarden kunnen verkopen. De accommodatie vind ik prima zo. Een rijhal hoeft voor mij niet, ik rij zo met vier paarden naar de manege in Beilen, da’s tien minuten van hier. Met onze bodem kan ik het hele jaar hier thuis rijden of het moet echt lang vriezen, en tegen de kou kun je je kleden.” Al met al is Rolien aardig druk met de paarden en alles eromheen: “Tja, ik kan niet zo gemakkelijk stil zitten.”
Albring Sporthorses op Facebook
In 2017 startte Rolien Albring haar eigen onderneming Albring Sporthorses. Vanuit het Drentse Bruntinge rijdt ze haar eigen paarden maar ook die van eigenaren. De opleiding staat daarbij voorop: “Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar.” Met de opleiding in Zwolle en het werk ’s avonds bij Horse Riders Classics maakt dat een druk leventje.
Omdat ze veel aanpakt om zichzelf te ontwikkelen, is het drukke leventje van de 21-jarige Rolien Albring als vanzelf gegroeid. Inmiddels zijn er bij het ouderlijke melkveebedrijf in Bruntinge twaalf boxen, is er een 20 X 60 eb en vloed-bodem, een longeercirkel, een molen en een aantal kleine weilandjes. In de loop van de afgelopen jaren langzaamaan opgebouwd met het oog op de toekomst, waarbij vooral haar opa een belangrijke rol heeft gespeeld: “Met m’n opa ging ik naar keuringen, die was heel fanatiek met de New Forest-pony’s. Ik begon met rijden toen ik 4 was, op een Welshje dat opa voor ons had gekocht, en op m’n 9e kwam de eerste New Forest. Op m’n 11e kreeg ik de tweede en toen ik 14 was, had ik vier pony’s. Hij fokte goede pony’s, maar kocht ook weleens een veulentje. Ze kwamen in elk geval groen bij ons en ik maakte ze dan zadelmak en bracht ze uit. Tot in het Z-springen en de Z-dressuur, dan werden ze weer verkocht.”
Omdat de verkoop van de pony’s en later de paarden de mogelijkheden daartoe boden, werd in die lijn langzamerhand thuis bijgebouwd: “Met de pony’s stonden er drie stalletjes maar ik werd steeds fanatieker en het duurde niet lang of we hadden plek te kort. Mijn vader heeft toen een nieuwe loods gebouwd voor extra stallen, zodat ik verder kon. Stilletjes aan zijn het er steeds meer geworden en eigenlijk moeten er weer twee stallen bij want ik heb nu nog steeds plek te kort.” De betrokkenheid van Rolien’s ouders groeide in dezelfde trend mee: “Mijn vader heeft landelijk gesprongen, tot 1.35m, en hij helpt me nu met paarden zadelmak maken, de hengsten voor de fokkerij selecteren, dat soort bezigheden. Mijn moeder had er in het begin helemaal niks mee. Maar het is mooi om te zien hoe zij met mij mee is gegroeid. En inmiddels is ze mijn vaste groom en verzorgt ze de paarden. En ze maakt de foto's, da's ook heel belangrijk!”
Een jaar of vier geleden werd het voor Rolien allemaal wat serieuzer. Op internet kon ze vanuit de studie para-veterinair dierenarts-assistente kiezen uit een heel stel stagebedrijven, waaronder ook het bedrijf van Reinie Tewis in Westdorp: “Ik vond het een mooie kans om wat van de hengstenhouderij op te steken. Ik heb er hengsten klaar mogen maken voor de keuring, hengsten zadelmak maken, merries keuringsklaar maken. Daarna ben ik stage gaan lopen bij Renate Beuving, dat was ook heel leerzaam, daar ging het vooral om het op concours gaan, om alle werkzaamheden die op een sportstal moeten gebeuren.” In de tussentijd bleek steeds meer dat het studierooster zich moeilijk liet verdragen met het werk dat de zes wedstrijdpaarden thuis vroegen: “Het paste niet, ik kreeg te weinig mogelijkheden om mijn rooster aan te passen, dus daar ben ik toen mee gestopt. Ik heb daarna een jaar bij Daan en Mariëlle van Geel mogen werken in Gees, heel veel paarden op concours gereden, en heel veel ervaring opgedaan. En in 2017 zijn we hier zelf ons bedrijf begonnen.”
[caption id="attachment_171977" align="alignnone" width="1200"] Met Don’t Forget Liefhebber[/caption]
Eigenlijk was de eerste stap naar zelfstandigheid al in 2015: “Ik had tijdens de periode bij Reinie Tewis een hengst zadelmak gemaakt en aangereden. De eigenaren waren mensen hier uit de buurt, bleek later, en zij vroegen of ik dat paard niet door wilde rijden. Dat waren de eerste eigenaren waar ik paarden voor reed. Er kwam al snel veel vraag toen bekend werd dat ik voor mezelf begonnen was, ook omdat ik al wat IBOP’s gedaan had. En rij ik de helft van de paarden voor eigenaren en de helft van onszelf. Van de familie Hiemstra krijg ik heel fijne paarden. Zij hebben een belangrijk deel van de fokkerij van Liefhebber overgenomen, ze verkopen de hengsten vaak en de merries houden ze aan. Stuk voor stuk fijne paarden die goed kunnen springen. Een van de eerste was Don’t Forget Liefhebber, een Quidam de Revel uit de beroemde Calvados-merrie Harmonie. Ze is ook de moeder van It’s Possible, de goedgekeurde KWPN-hengst van Berlin. Hij loopt nu heel goed onder Mark Brunting. Onze eigen paarden maken we altijd zadelmak voor de sport, dan rijden we ze aan en bekijken we of we die gaan verkopen.”
Rolien Albring is thuis in het springen maar ook in de dressuur: “Ik vind springen heel leuk, en op concours gaan om te springen is iets gemoedelijker, iets gezelliger. Maar ook bij springpaarden heb je de basis van de dressuur nodig. Ik kan het gelukkig nog combineren, zeker omdat ik maar een heb waarmee ik dressuur rijd. Ik heb de lessen van Eline Klont weer opgepakt, ze hielp me altijd bij de pony’s en nu dus weer, ik merk dat dat werkt. Dat dressuurpaard is Gaerette, een Wynton X Scandic, die we kochten als driejarige op de keuring in Friesland. Ik had een Gribaldi-merrie en ik wilde een dressuurpaard erbij hebben. Gaerette heeft nog een veulen gehad van Eyecatcher en loopt nu in de sport. Het afgelopen weekend in de M2 gelopen, misschien dat het volgend jaar tijd wordt om haar te verkopen. Ik heb de tijd voor dat paard en die krijgt de tijd ook. Of mijn hart uitgaat naar springen of dressuur? Naar een goed paard!”
“Mijn insteek is niet om internationaal te gaan springen of om de top in het springen te halen. Ik wil de paarden fijn voor elkaar hebben, dat iemand anders er zo op verder kan rijden. Een goede opleiding vind ik het leukste. Onze eigen paarden houden we weleens wat langer aan maar de meeste rijd ik vaak tot het Z en daarna gaan ze vaak naar een ander. En de top én de jonge paarden, dat is moeilijk te combineren. Ik ga ook niet op concours omdat ik per se wil winnen. Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar. Dat maakt voor mij de wedstrijddruk ook minder. Ik ga op concours om te kijken of ik door de week goed getraind heb. Mijn doel is goed opleiden en een mooie ronde rijden. Ik rijd thuis ook heel veel dressuur. De rijderij vind ik zo belangrijk. Als een eigenaar zegt: ik kan er zo op weg rijden, dan heb ik mijn werk goed gedaan, dat is belangrijk. En daar komt bij dat ik niet de mogelijkheden heb om kant-en-klare paarden te kopen en uit te brengen.”
Toen Rolien voor zichzelf begon, moest er ook een oplossing komen voor het vervoersprobleem: “Ik had te veel paarden op concours, er moest wat gebeuren. We zijn toen bij De Boer Horsetrucks uitgekomen. Het werd een tweepaards vrachtwagentje, een zijlader van Sodiac, dat bevalt super! We hebben een goede deal kunnen doen, waarbij zij de bestickering hebben gedaan, de reclame, plus een stuk op hun site. Met de trailer erachter kunnen we er zo vier meenemen op concours.“ Een andere sponsor van Rolien is Horse Riders Classics van Gerlinda Muggen: “Zij sponsorde mij en ik was er ook al best heel lang klant. En sinds mei werk ik er twee avonden in de week, dat is van beide kanten heel handig. Het leek me heel leuk om iets naast de paarden te doen, ik zie mezelf niet op m’n 60e tien paarden per dag rijden. En daarbij is het leuk voor de afwisseling. Plus dat het ’s avonds is, dan kan het naast de paarden.”
Of het nog niet druk genoeg is, gaat Rolien een dag in de week naar de studie paardenhouderij in Zwolle: “Puur om alsnog een papiertje te halen, nog anderhalf jaar en dan ben ik klaar. Hoe ik de toekomst zie? Ik hoop dat we het zo door kunnen doen en dat we af en toe fijne paarden kunnen verkopen. De accommodatie vind ik prima zo. Een rijhal hoeft voor mij niet, ik rij zo met vier paarden naar de manege in Beilen, da’s tien minuten van hier. Met onze bodem kan ik het hele jaar hier thuis rijden of het moet echt lang vriezen, en tegen de kou kun je je kleden.” Al met al is Rolien aardig druk met de paarden en alles eromheen: “Tja, ik kan niet zo gemakkelijk stil zitten.”
Albring Sporthorses op Facebook
Met Don’t Forget Liefhebber[/caption]
Eigenlijk was de eerste stap naar zelfstandigheid al in 2015: “Ik had tijdens de periode bij Reinie Tewis een hengst zadelmak gemaakt en aangereden. De eigenaren waren mensen hier uit de buurt, bleek later, en zij vroegen of ik dat paard niet door wilde rijden. Dat waren de eerste eigenaren waar ik paarden voor reed. Er kwam al snel veel vraag toen bekend werd dat ik voor mezelf begonnen was, ook omdat ik al wat IBOP’s gedaan had. En rij ik de helft van de paarden voor eigenaren en de helft van onszelf. Van de familie Hiemstra krijg ik heel fijne paarden. Zij hebben een belangrijk deel van de fokkerij van Liefhebber overgenomen, ze verkopen de hengsten vaak en de merries houden ze aan. Stuk voor stuk fijne paarden die goed kunnen springen. Een van de eerste was Don’t Forget Liefhebber, een Quidam de Revel uit de beroemde Calvados-merrie Harmonie. Ze is ook de moeder van It’s Possible, de goedgekeurde KWPN-hengst van Berlin. Hij loopt nu heel goed onder Mark Brunting. Onze eigen paarden maken we altijd zadelmak voor de sport, dan rijden we ze aan en bekijken we of we die gaan verkopen.”
Rolien Albring is thuis in het springen maar ook in de dressuur: “Ik vind springen heel leuk, en op concours gaan om te springen is iets gemoedelijker, iets gezelliger. Maar ook bij springpaarden heb je de basis van de dressuur nodig. Ik kan het gelukkig nog combineren, zeker omdat ik maar een heb waarmee ik dressuur rijd. Ik heb de lessen van Eline Klont weer opgepakt, ze hielp me altijd bij de pony’s en nu dus weer, ik merk dat dat werkt. Dat dressuurpaard is Gaerette, een Wynton X Scandic, die we kochten als driejarige op de keuring in Friesland. Ik had een Gribaldi-merrie en ik wilde een dressuurpaard erbij hebben. Gaerette heeft nog een veulen gehad van Eyecatcher en loopt nu in de sport. Het afgelopen weekend in de M2 gelopen, misschien dat het volgend jaar tijd wordt om haar te verkopen. Ik heb de tijd voor dat paard en die krijgt de tijd ook. Of mijn hart uitgaat naar springen of dressuur? Naar een goed paard!”
“Mijn insteek is niet om internationaal te gaan springen of om de top in het springen te halen. Ik wil de paarden fijn voor elkaar hebben, dat iemand anders er zo op verder kan rijden. Een goede opleiding vind ik het leukste. Onze eigen paarden houden we weleens wat langer aan maar de meeste rijd ik vaak tot het Z en daarna gaan ze vaak naar een ander. En de top én de jonge paarden, dat is moeilijk te combineren. Ik ga ook niet op concours omdat ik per se wil winnen. Ik ben net zo blij met een heel goede ronde met een foutje als dat ik de ring uit kom en denk: de rijderij was echt niet voor mekaar. Dat maakt voor mij de wedstrijddruk ook minder. Ik ga op concours om te kijken of ik door de week goed getraind heb. Mijn doel is goed opleiden en een mooie ronde rijden. Ik rijd thuis ook heel veel dressuur. De rijderij vind ik zo belangrijk. Als een eigenaar zegt: ik kan er zo op weg rijden, dan heb ik mijn werk goed gedaan, dat is belangrijk. En daar komt bij dat ik niet de mogelijkheden heb om kant-en-klare paarden te kopen en uit te brengen.”
Toen Rolien voor zichzelf begon, moest er ook een oplossing komen voor het vervoersprobleem: “Ik had te veel paarden op concours, er moest wat gebeuren. We zijn toen bij De Boer Horsetrucks uitgekomen. Het werd een tweepaards vrachtwagentje, een zijlader van Sodiac, dat bevalt super! We hebben een goede deal kunnen doen, waarbij zij de bestickering hebben gedaan, de reclame, plus een stuk op hun site. Met de trailer erachter kunnen we er zo vier meenemen op concours.“ Een andere sponsor van Rolien is Horse Riders Classics van Gerlinda Muggen: “Zij sponsorde mij en ik was er ook al best heel lang klant. En sinds mei werk ik er twee avonden in de week, dat is van beide kanten heel handig. Het leek me heel leuk om iets naast de paarden te doen, ik zie mezelf niet op m’n 60e tien paarden per dag rijden. En daarbij is het leuk voor de afwisseling. Plus dat het ’s avonds is, dan kan het naast de paarden.”
Of het nog niet druk genoeg is, gaat Rolien een dag in de week naar de studie paardenhouderij in Zwolle: “Puur om alsnog een papiertje te halen, nog anderhalf jaar en dan ben ik klaar. Hoe ik de toekomst zie? Ik hoop dat we het zo door kunnen doen en dat we af en toe fijne paarden kunnen verkopen. De accommodatie vind ik prima zo. Een rijhal hoeft voor mij niet, ik rij zo met vier paarden naar de manege in Beilen, da’s tien minuten van hier. Met onze bodem kan ik het hele jaar hier thuis rijden of het moet echt lang vriezen, en tegen de kou kun je je kleden.” Al met al is Rolien aardig druk met de paarden en alles eromheen: “Tja, ik kan niet zo gemakkelijk stil zitten.”
Albring Sporthorses op Facebook