Corinda Luttjeboer is pas 20 maar ze beseft heel goed waar haar kracht ligt. En waar dus niet. Op haar leeftijd heeft ze haar eigen dressuurstal in Zwartbroek en ze snapt heel goed dat er wat moet gebeuren om dat allemaal vol te kunnen houden. Deze jaren krijgt ze nog als opleiding, ze benut ze om zoveel mogelijk ervaring op te doen, bij voorbeeld in het les geven en begeleiden.
“Mijn doel is paarden opleiden tot het hoogste niveau, passend bij het paard. Ik wil ervoor zorgen dat iedereen op mijn paarden weg kan rijden, dat vind ik heel belangrijk, daarin probeer ik me te onderscheiden. Ik denk dat dat in de dressuursport een slag beter kan. Ik ervaar het als best wel lastig om paarden na te rijden en dat zou niet moeten,” valt Corinda maar meteen met de deur in huis. Maar we gaan even terug in de tijd.
Corinda groeide op in Veendam, waar haar vader een bedrijf runt in staalconstructies en waterbeheersing, met bruggen, stuwen en gemalen. Ballet en hockey werden het niet, het zwembad was leuker maar vooral gecharmeerd was Corinda van de Shetlander die ze van opa kreeg toen ze een jaar of vijf was: “Heel leuk, maar vooral om te poetsen, te aaien en te knuffelen, helemaal niet om erop te zitten. Het heeft echt tot mijn tiende geduurd voordat ik bedacht dat rijden ook wel leuk kon zijn. Maar dat kon natuurlijk niet meer op die Shetlander. Ik mocht naar de manege in Veendam maar daar was ik binnen de kortste keren niet meer weg te slepen. De instructeur kwam naar mijn moeder en hij zei: je dochter is zo enthousiast, zou je niet een pony huren, leasen, of kopen.”
[caption id="attachment_166625" align="alignnone" width="682"]
Gelders ZZ-licht kampioen met Davinci Sollenburg DC (Vivaldi X Rousseau)[/caption]
De paardengenen zitten vooral verankerd in moeders kant dus mocht die opa op zoek naar een pony. Toen hij meldde dat hij er een gevonden had, was er geen houden meer aan: de vakantie werd afgebroken, de familie moest terug. Het werd een New Forest-pony: “Die had net L gelopen, ik ben er uiteindelijk M2 mee geworden, ik heb er in elk geval heel veel van geleerd. En mijn ouders ook, want die hadden wel door dat het daarbij niet zou blijven. Toen kwam de E-pony Armano, waarmee ik uiteindelijk Z2 ben geworden en in de aanloop daar naartoe vijf keer Gelders kampioen. Ik heb in de ponytijd nooit internationale ambities gehad maar met die pony kon ik wel veel: de wissels en op een gegeven moment ook de series en een pirouette. Gelukkig deed hij dat in de proeven niet, zo braaf was hij wel.”
Les kreeg Corinda van haar tante. Maar die woonde wel in Wapenveld, over de weg toch zo’n 120 kilometer: “Ik ben begonnen met lessen bij mijn tante, zij is heel goed in het les geven aan ponymeisjes zoals ik. Dus gingen we ook in Wapenveld bij de club en reed ik op de Gelderse kampioenschappen. Elke club-les kwamen we vanuit Veendam gereden. Daarna werd het wel makkelijker omdat we naar Zwolle verhuisden. Op m’n zestiende heb ik toen nog El Diego in het Z gereden, een ponyhengst maar die kwam eigenlijk te laat om nog internationaal te starten.”
Omdat ze bij haar in een clinic mee mocht rijden, kwam Corinda in de tussentijd in contact met Adelinde Cornelissen. Ze kon er blijven lessen in Nijkerk op landgoed Balkenschoten, om te beginnen met Armano en toen El Diego: “Sjaak van der Lei zei toen dat ik eigenlijk een paard nodig had. Mijn moeder vond dat langzamerhand wel goed maar als er een paard zou komen, moest die ervaren zijn om mij veel te kunnen leren, en het mocht geen schimmel en geen hengst zijn. Ik kwam thuis met een filmpje van Universeel. Een schimmelhengst van Post uit Groningen, daar zijn we toch maar heen gegaan. We kwamen er niet uit met de prijs, ik heb later zelf Post nog een keer gebeld en toen mochten we weer langskomen. Op een voorwaarde: zijn dochters moesten het ermee eens zijn. Dat bleek goed uit te pakken: we konden hem kopen. Universeel had met Grieteke Oldenburger lichte toer gelopen, ik ben er in het Z mee begonnen. Dat ging heel goed, maar al snel kregen we heel veel pech. Op het KNHS regiokampioenschap heeft hij zich in de ereronde geblesseerd. Beetje bokken, zoals dat gaat. En daarna voelde het niet goed, werd ie kreupel en nu loopt hij hier in de wei.”
Rond haar achttiende werd ook Zwolle te klein voor de ambities van Corinda: “Ik ben niet zo’n makkelijke, ik ben nogal lastig met voeren en verzorgen, wil ik allemaal zelf doen. Dus moest er eigenlijk een dressuurstal met een binnenbak worden gevonden waar je ook bij kunt wonen. In Zwolle of omgeving konden we niks vinden. Via allerlei toevalligheden zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Zwartebroek, tussen Barneveld en Hoevelaken. Ik was net klaar met m’n mbo marketing en communicatie en wilde me inschrijven voor het hbo. En toen zei mijn vader: wat is je droom? Nou dat was natuurlijk fulltime met mijn passie bezig zijn!. Dan gaan we komende jaren als studiejaren beschouwen, begin maar, zei hij. Ongelofelijk!”
[caption id="attachment_166627" align="alignnone" width="1024"]
Dressuurstal Corinda in Zwartbroek[/caption]
Maar dan begint het en je bent net achttien. Nou is Corinda nuchter genoeg en de afstemming met haar ouders heel goed: “Ik geld verdienen met de paarden? ik geloof daar niet zo in. Ik ben totaal geen handelaar, paarden zijn bij mij geen nummertjes. In de snelle handel weet je eigenlijk niet goed wat je verkoopt, daar ben ik niet de persoon voor. En effe opleiden naar een hoger niveau, dat doe ik niet ‘effe’. Het is gewoon een hele weg voordat je daar bent. Natuurlijk hebben we het er thuis over gehad. Ik moest iets erbij doen want ik wist al snel dat ik mijn geld op korte termijn niet volledig in de paarden zou gaan verdienen. Om tenminste iets terug te doen en voor de afwisseling, verzorg ik de administratie en communicatie voor een dag in de week. Ik vind het heel leuk om les te geven, ik ga proberen om daar ook wat verdiensten uit te halen. Lijkt mij gaaf om iemand zoveel mogelijk begeleiding te geven. Ik ben gelukkig bijna klaar met mijn instructeursopleiding. En ik heb mijn vrachtwagenrijbewijs en code 95 net gehaald, dat hoort allemaal bij mijn studiejaren nu.”
[caption id="attachment_166624" align="alignnone" width="1024"]
Met de vijfjarige I-Go (Etoile X Krack C)[/caption]
Corinda stak de afgelopen jaren veel op van gerenommeerde instructeurs bij wie ze les had. Bij de huidige studiejaren horen ook de lessen van Anky van Grunsven: “Met DaVinci DC, waarmee ik lichte tour rijd, mocht ik vorig jaar meedoen aan de selecties voor het talentenplan en werd ik beoordeeld door Anky. Die gaf me geweldige tips. Op een wedstrijd later in Exloo was ze er ook en heb ik gevraagd of ze me even wilde helpen met de pirouette. Dat deed ze, ik kreeg zelfs een hele les. Ik heb har natuurlijk hel erg bedankt maar zei ook dat ik eigenlijk graag bij haar les wilde hebben. Ik heb door het KNHS talentenplan het geluk gehad dat ik nu bij Anky mag lessen, van wie ik nu nog steeds veel leer. Gelukkig valt het binnen mijn studiejaren want ik heb nog veel wat ik wil ontwikkelen, ook zakelijk.”
Dressuurstal Corinda op Universal Horse Data
Website Dressuurstal Corinda
Dressuurstal Corinda op Facebook
Gelders ZZ-licht kampioen met Davinci Sollenburg DC (Vivaldi X Rousseau)[/caption]
De paardengenen zitten vooral verankerd in moeders kant dus mocht die opa op zoek naar een pony. Toen hij meldde dat hij er een gevonden had, was er geen houden meer aan: de vakantie werd afgebroken, de familie moest terug. Het werd een New Forest-pony: “Die had net L gelopen, ik ben er uiteindelijk M2 mee geworden, ik heb er in elk geval heel veel van geleerd. En mijn ouders ook, want die hadden wel door dat het daarbij niet zou blijven. Toen kwam de E-pony Armano, waarmee ik uiteindelijk Z2 ben geworden en in de aanloop daar naartoe vijf keer Gelders kampioen. Ik heb in de ponytijd nooit internationale ambities gehad maar met die pony kon ik wel veel: de wissels en op een gegeven moment ook de series en een pirouette. Gelukkig deed hij dat in de proeven niet, zo braaf was hij wel.”
Les kreeg Corinda van haar tante. Maar die woonde wel in Wapenveld, over de weg toch zo’n 120 kilometer: “Ik ben begonnen met lessen bij mijn tante, zij is heel goed in het les geven aan ponymeisjes zoals ik. Dus gingen we ook in Wapenveld bij de club en reed ik op de Gelderse kampioenschappen. Elke club-les kwamen we vanuit Veendam gereden. Daarna werd het wel makkelijker omdat we naar Zwolle verhuisden. Op m’n zestiende heb ik toen nog El Diego in het Z gereden, een ponyhengst maar die kwam eigenlijk te laat om nog internationaal te starten.”
Omdat ze bij haar in een clinic mee mocht rijden, kwam Corinda in de tussentijd in contact met Adelinde Cornelissen. Ze kon er blijven lessen in Nijkerk op landgoed Balkenschoten, om te beginnen met Armano en toen El Diego: “Sjaak van der Lei zei toen dat ik eigenlijk een paard nodig had. Mijn moeder vond dat langzamerhand wel goed maar als er een paard zou komen, moest die ervaren zijn om mij veel te kunnen leren, en het mocht geen schimmel en geen hengst zijn. Ik kwam thuis met een filmpje van Universeel. Een schimmelhengst van Post uit Groningen, daar zijn we toch maar heen gegaan. We kwamen er niet uit met de prijs, ik heb later zelf Post nog een keer gebeld en toen mochten we weer langskomen. Op een voorwaarde: zijn dochters moesten het ermee eens zijn. Dat bleek goed uit te pakken: we konden hem kopen. Universeel had met Grieteke Oldenburger lichte toer gelopen, ik ben er in het Z mee begonnen. Dat ging heel goed, maar al snel kregen we heel veel pech. Op het KNHS regiokampioenschap heeft hij zich in de ereronde geblesseerd. Beetje bokken, zoals dat gaat. En daarna voelde het niet goed, werd ie kreupel en nu loopt hij hier in de wei.”
Rond haar achttiende werd ook Zwolle te klein voor de ambities van Corinda: “Ik ben niet zo’n makkelijke, ik ben nogal lastig met voeren en verzorgen, wil ik allemaal zelf doen. Dus moest er eigenlijk een dressuurstal met een binnenbak worden gevonden waar je ook bij kunt wonen. In Zwolle of omgeving konden we niks vinden. Via allerlei toevalligheden zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Zwartebroek, tussen Barneveld en Hoevelaken. Ik was net klaar met m’n mbo marketing en communicatie en wilde me inschrijven voor het hbo. En toen zei mijn vader: wat is je droom? Nou dat was natuurlijk fulltime met mijn passie bezig zijn!. Dan gaan we komende jaren als studiejaren beschouwen, begin maar, zei hij. Ongelofelijk!”
[caption id="attachment_166627" align="alignnone" width="1024"] Dressuurstal Corinda in Zwartbroek[/caption]
Maar dan begint het en je bent net achttien. Nou is Corinda nuchter genoeg en de afstemming met haar ouders heel goed: “Ik geld verdienen met de paarden? ik geloof daar niet zo in. Ik ben totaal geen handelaar, paarden zijn bij mij geen nummertjes. In de snelle handel weet je eigenlijk niet goed wat je verkoopt, daar ben ik niet de persoon voor. En effe opleiden naar een hoger niveau, dat doe ik niet ‘effe’. Het is gewoon een hele weg voordat je daar bent. Natuurlijk hebben we het er thuis over gehad. Ik moest iets erbij doen want ik wist al snel dat ik mijn geld op korte termijn niet volledig in de paarden zou gaan verdienen. Om tenminste iets terug te doen en voor de afwisseling, verzorg ik de administratie en communicatie voor een dag in de week. Ik vind het heel leuk om les te geven, ik ga proberen om daar ook wat verdiensten uit te halen. Lijkt mij gaaf om iemand zoveel mogelijk begeleiding te geven. Ik ben gelukkig bijna klaar met mijn instructeursopleiding. En ik heb mijn vrachtwagenrijbewijs en code 95 net gehaald, dat hoort allemaal bij mijn studiejaren nu.”
[caption id="attachment_166624" align="alignnone" width="1024"] Met de vijfjarige I-Go (Etoile X Krack C)[/caption]
Corinda stak de afgelopen jaren veel op van gerenommeerde instructeurs bij wie ze les had. Bij de huidige studiejaren horen ook de lessen van Anky van Grunsven: “Met DaVinci DC, waarmee ik lichte tour rijd, mocht ik vorig jaar meedoen aan de selecties voor het talentenplan en werd ik beoordeeld door Anky. Die gaf me geweldige tips. Op een wedstrijd later in Exloo was ze er ook en heb ik gevraagd of ze me even wilde helpen met de pirouette. Dat deed ze, ik kreeg zelfs een hele les. Ik heb har natuurlijk hel erg bedankt maar zei ook dat ik eigenlijk graag bij haar les wilde hebben. Ik heb door het KNHS talentenplan het geluk gehad dat ik nu bij Anky mag lessen, van wie ik nu nog steeds veel leer. Gelukkig valt het binnen mijn studiejaren want ik heb nog veel wat ik wil ontwikkelen, ook zakelijk.”
Dressuurstal Corinda op Universal Horse Data
Website Dressuurstal Corinda
Dressuurstal Corinda op Facebook
Corinda Luttjeboer is pas 20 maar ze beseft heel goed waar haar kracht ligt. En waar dus niet. Op haar leeftijd heeft ze haar eigen dressuurstal in Zwartbroek en ze snapt heel goed dat er wat moet gebeuren om dat allemaal vol te kunnen houden. Deze jaren krijgt ze nog als opleiding, ze benut ze om zoveel mogelijk ervaring op te doen, bij voorbeeld in het les geven en begeleiden.
“Mijn doel is paarden opleiden tot het hoogste niveau, passend bij het paard. Ik wil ervoor zorgen dat iedereen op mijn paarden weg kan rijden, dat vind ik heel belangrijk, daarin probeer ik me te onderscheiden. Ik denk dat dat in de dressuursport een slag beter kan. Ik ervaar het als best wel lastig om paarden na te rijden en dat zou niet moeten,” valt Corinda maar meteen met de deur in huis. Maar we gaan even terug in de tijd.
Corinda groeide op in Veendam, waar haar vader een bedrijf runt in staalconstructies en waterbeheersing, met bruggen, stuwen en gemalen. Ballet en hockey werden het niet, het zwembad was leuker maar vooral gecharmeerd was Corinda van de Shetlander die ze van opa kreeg toen ze een jaar of vijf was: “Heel leuk, maar vooral om te poetsen, te aaien en te knuffelen, helemaal niet om erop te zitten. Het heeft echt tot mijn tiende geduurd voordat ik bedacht dat rijden ook wel leuk kon zijn. Maar dat kon natuurlijk niet meer op die Shetlander. Ik mocht naar de manege in Veendam maar daar was ik binnen de kortste keren niet meer weg te slepen. De instructeur kwam naar mijn moeder en hij zei: je dochter is zo enthousiast, zou je niet een pony huren, leasen, of kopen.”
[caption id="attachment_166625" align="alignnone" width="682"] Gelders ZZ-licht kampioen met Davinci Sollenburg DC (Vivaldi X Rousseau)[/caption]
De paardengenen zitten vooral verankerd in moeders kant dus mocht die opa op zoek naar een pony. Toen hij meldde dat hij er een gevonden had, was er geen houden meer aan: de vakantie werd afgebroken, de familie moest terug. Het werd een New Forest-pony: “Die had net L gelopen, ik ben er uiteindelijk M2 mee geworden, ik heb er in elk geval heel veel van geleerd. En mijn ouders ook, want die hadden wel door dat het daarbij niet zou blijven. Toen kwam de E-pony Armano, waarmee ik uiteindelijk Z2 ben geworden en in de aanloop daar naartoe vijf keer Gelders kampioen. Ik heb in de ponytijd nooit internationale ambities gehad maar met die pony kon ik wel veel: de wissels en op een gegeven moment ook de series en een pirouette. Gelukkig deed hij dat in de proeven niet, zo braaf was hij wel.”
Les kreeg Corinda van haar tante. Maar die woonde wel in Wapenveld, over de weg toch zo’n 120 kilometer: “Ik ben begonnen met lessen bij mijn tante, zij is heel goed in het les geven aan ponymeisjes zoals ik. Dus gingen we ook in Wapenveld bij de club en reed ik op de Gelderse kampioenschappen. Elke club-les kwamen we vanuit Veendam gereden. Daarna werd het wel makkelijker omdat we naar Zwolle verhuisden. Op m’n zestiende heb ik toen nog El Diego in het Z gereden, een ponyhengst maar die kwam eigenlijk te laat om nog internationaal te starten.”
Omdat ze bij haar in een clinic mee mocht rijden, kwam Corinda in de tussentijd in contact met Adelinde Cornelissen. Ze kon er blijven lessen in Nijkerk op landgoed Balkenschoten, om te beginnen met Armano en toen El Diego: “Sjaak van der Lei zei toen dat ik eigenlijk een paard nodig had. Mijn moeder vond dat langzamerhand wel goed maar als er een paard zou komen, moest die ervaren zijn om mij veel te kunnen leren, en het mocht geen schimmel en geen hengst zijn. Ik kwam thuis met een filmpje van Universeel. Een schimmelhengst van Post uit Groningen, daar zijn we toch maar heen gegaan. We kwamen er niet uit met de prijs, ik heb later zelf Post nog een keer gebeld en toen mochten we weer langskomen. Op een voorwaarde: zijn dochters moesten het ermee eens zijn. Dat bleek goed uit te pakken: we konden hem kopen. Universeel had met Grieteke Oldenburger lichte toer gelopen, ik ben er in het Z mee begonnen. Dat ging heel goed, maar al snel kregen we heel veel pech. Op het KNHS regiokampioenschap heeft hij zich in de ereronde geblesseerd. Beetje bokken, zoals dat gaat. En daarna voelde het niet goed, werd ie kreupel en nu loopt hij hier in de wei.”
Rond haar achttiende werd ook Zwolle te klein voor de ambities van Corinda: “Ik ben niet zo’n makkelijke, ik ben nogal lastig met voeren en verzorgen, wil ik allemaal zelf doen. Dus moest er eigenlijk een dressuurstal met een binnenbak worden gevonden waar je ook bij kunt wonen. In Zwolle of omgeving konden we niks vinden. Via allerlei toevalligheden zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Zwartebroek, tussen Barneveld en Hoevelaken. Ik was net klaar met m’n mbo marketing en communicatie en wilde me inschrijven voor het hbo. En toen zei mijn vader: wat is je droom? Nou dat was natuurlijk fulltime met mijn passie bezig zijn!. Dan gaan we komende jaren als studiejaren beschouwen, begin maar, zei hij. Ongelofelijk!”
[caption id="attachment_166627" align="alignnone" width="1024"] Dressuurstal Corinda in Zwartbroek[/caption]
Maar dan begint het en je bent net achttien. Nou is Corinda nuchter genoeg en de afstemming met haar ouders heel goed: “Ik geld verdienen met de paarden? ik geloof daar niet zo in. Ik ben totaal geen handelaar, paarden zijn bij mij geen nummertjes. In de snelle handel weet je eigenlijk niet goed wat je verkoopt, daar ben ik niet de persoon voor. En effe opleiden naar een hoger niveau, dat doe ik niet ‘effe’. Het is gewoon een hele weg voordat je daar bent. Natuurlijk hebben we het er thuis over gehad. Ik moest iets erbij doen want ik wist al snel dat ik mijn geld op korte termijn niet volledig in de paarden zou gaan verdienen. Om tenminste iets terug te doen en voor de afwisseling, verzorg ik de administratie en communicatie voor een dag in de week. Ik vind het heel leuk om les te geven, ik ga proberen om daar ook wat verdiensten uit te halen. Lijkt mij gaaf om iemand zoveel mogelijk begeleiding te geven. Ik ben gelukkig bijna klaar met mijn instructeursopleiding. En ik heb mijn vrachtwagenrijbewijs en code 95 net gehaald, dat hoort allemaal bij mijn studiejaren nu.”
[caption id="attachment_166624" align="alignnone" width="1024"] Met de vijfjarige I-Go (Etoile X Krack C)[/caption]
Corinda stak de afgelopen jaren veel op van gerenommeerde instructeurs bij wie ze les had. Bij de huidige studiejaren horen ook de lessen van Anky van Grunsven: “Met DaVinci DC, waarmee ik lichte tour rijd, mocht ik vorig jaar meedoen aan de selecties voor het talentenplan en werd ik beoordeeld door Anky. Die gaf me geweldige tips. Op een wedstrijd later in Exloo was ze er ook en heb ik gevraagd of ze me even wilde helpen met de pirouette. Dat deed ze, ik kreeg zelfs een hele les. Ik heb har natuurlijk hel erg bedankt maar zei ook dat ik eigenlijk graag bij haar les wilde hebben. Ik heb door het KNHS talentenplan het geluk gehad dat ik nu bij Anky mag lessen, van wie ik nu nog steeds veel leer. Gelukkig valt het binnen mijn studiejaren want ik heb nog veel wat ik wil ontwikkelen, ook zakelijk.”
Dressuurstal Corinda op Universal Horse Data
Website Dressuurstal Corinda
Dressuurstal Corinda op Facebook
Gelders ZZ-licht kampioen met Davinci Sollenburg DC (Vivaldi X Rousseau)[/caption]
De paardengenen zitten vooral verankerd in moeders kant dus mocht die opa op zoek naar een pony. Toen hij meldde dat hij er een gevonden had, was er geen houden meer aan: de vakantie werd afgebroken, de familie moest terug. Het werd een New Forest-pony: “Die had net L gelopen, ik ben er uiteindelijk M2 mee geworden, ik heb er in elk geval heel veel van geleerd. En mijn ouders ook, want die hadden wel door dat het daarbij niet zou blijven. Toen kwam de E-pony Armano, waarmee ik uiteindelijk Z2 ben geworden en in de aanloop daar naartoe vijf keer Gelders kampioen. Ik heb in de ponytijd nooit internationale ambities gehad maar met die pony kon ik wel veel: de wissels en op een gegeven moment ook de series en een pirouette. Gelukkig deed hij dat in de proeven niet, zo braaf was hij wel.”
Les kreeg Corinda van haar tante. Maar die woonde wel in Wapenveld, over de weg toch zo’n 120 kilometer: “Ik ben begonnen met lessen bij mijn tante, zij is heel goed in het les geven aan ponymeisjes zoals ik. Dus gingen we ook in Wapenveld bij de club en reed ik op de Gelderse kampioenschappen. Elke club-les kwamen we vanuit Veendam gereden. Daarna werd het wel makkelijker omdat we naar Zwolle verhuisden. Op m’n zestiende heb ik toen nog El Diego in het Z gereden, een ponyhengst maar die kwam eigenlijk te laat om nog internationaal te starten.”
Omdat ze bij haar in een clinic mee mocht rijden, kwam Corinda in de tussentijd in contact met Adelinde Cornelissen. Ze kon er blijven lessen in Nijkerk op landgoed Balkenschoten, om te beginnen met Armano en toen El Diego: “Sjaak van der Lei zei toen dat ik eigenlijk een paard nodig had. Mijn moeder vond dat langzamerhand wel goed maar als er een paard zou komen, moest die ervaren zijn om mij veel te kunnen leren, en het mocht geen schimmel en geen hengst zijn. Ik kwam thuis met een filmpje van Universeel. Een schimmelhengst van Post uit Groningen, daar zijn we toch maar heen gegaan. We kwamen er niet uit met de prijs, ik heb later zelf Post nog een keer gebeld en toen mochten we weer langskomen. Op een voorwaarde: zijn dochters moesten het ermee eens zijn. Dat bleek goed uit te pakken: we konden hem kopen. Universeel had met Grieteke Oldenburger lichte toer gelopen, ik ben er in het Z mee begonnen. Dat ging heel goed, maar al snel kregen we heel veel pech. Op het KNHS regiokampioenschap heeft hij zich in de ereronde geblesseerd. Beetje bokken, zoals dat gaat. En daarna voelde het niet goed, werd ie kreupel en nu loopt hij hier in de wei.”
Rond haar achttiende werd ook Zwolle te klein voor de ambities van Corinda: “Ik ben niet zo’n makkelijke, ik ben nogal lastig met voeren en verzorgen, wil ik allemaal zelf doen. Dus moest er eigenlijk een dressuurstal met een binnenbak worden gevonden waar je ook bij kunt wonen. In Zwolle of omgeving konden we niks vinden. Via allerlei toevalligheden zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Zwartebroek, tussen Barneveld en Hoevelaken. Ik was net klaar met m’n mbo marketing en communicatie en wilde me inschrijven voor het hbo. En toen zei mijn vader: wat is je droom? Nou dat was natuurlijk fulltime met mijn passie bezig zijn!. Dan gaan we komende jaren als studiejaren beschouwen, begin maar, zei hij. Ongelofelijk!”
[caption id="attachment_166627" align="alignnone" width="1024"] Dressuurstal Corinda in Zwartbroek[/caption]
Maar dan begint het en je bent net achttien. Nou is Corinda nuchter genoeg en de afstemming met haar ouders heel goed: “Ik geld verdienen met de paarden? ik geloof daar niet zo in. Ik ben totaal geen handelaar, paarden zijn bij mij geen nummertjes. In de snelle handel weet je eigenlijk niet goed wat je verkoopt, daar ben ik niet de persoon voor. En effe opleiden naar een hoger niveau, dat doe ik niet ‘effe’. Het is gewoon een hele weg voordat je daar bent. Natuurlijk hebben we het er thuis over gehad. Ik moest iets erbij doen want ik wist al snel dat ik mijn geld op korte termijn niet volledig in de paarden zou gaan verdienen. Om tenminste iets terug te doen en voor de afwisseling, verzorg ik de administratie en communicatie voor een dag in de week. Ik vind het heel leuk om les te geven, ik ga proberen om daar ook wat verdiensten uit te halen. Lijkt mij gaaf om iemand zoveel mogelijk begeleiding te geven. Ik ben gelukkig bijna klaar met mijn instructeursopleiding. En ik heb mijn vrachtwagenrijbewijs en code 95 net gehaald, dat hoort allemaal bij mijn studiejaren nu.”
[caption id="attachment_166624" align="alignnone" width="1024"] Met de vijfjarige I-Go (Etoile X Krack C)[/caption]
Corinda stak de afgelopen jaren veel op van gerenommeerde instructeurs bij wie ze les had. Bij de huidige studiejaren horen ook de lessen van Anky van Grunsven: “Met DaVinci DC, waarmee ik lichte tour rijd, mocht ik vorig jaar meedoen aan de selecties voor het talentenplan en werd ik beoordeeld door Anky. Die gaf me geweldige tips. Op een wedstrijd later in Exloo was ze er ook en heb ik gevraagd of ze me even wilde helpen met de pirouette. Dat deed ze, ik kreeg zelfs een hele les. Ik heb har natuurlijk hel erg bedankt maar zei ook dat ik eigenlijk graag bij haar les wilde hebben. Ik heb door het KNHS talentenplan het geluk gehad dat ik nu bij Anky mag lessen, van wie ik nu nog steeds veel leer. Gelukkig valt het binnen mijn studiejaren want ik heb nog veel wat ik wil ontwikkelen, ook zakelijk.”
Dressuurstal Corinda op Universal Horse Data
Website Dressuurstal Corinda
Dressuurstal Corinda op Facebook