Al wie er niet bij was op de Flanders Horse Expo in Gent vorig weekend, heeft iets gemist! De winkelstandjes in de exporuimte puilden uit van het enorme aanbod aan kleding en gadgets, om nog te zwijgen over de honderden zadeldekjes, bandages, beenbeschermers, soorten voeding en koekjes. Tenzij je je gading vond in één van de specifieke western standen of in de winkels gespecialiseerd in materiaal voor Spaanse paarden, was het haast onmogelijk een keuze te maken tussen de kleurrijke en moeilijk weerstaanbare winkeltjes. In de verschillende pistes volgde de ene voorstelling na de andere. Spaanse paarden, arabo-friezen, Merens, arabieren, en nog veel meer rassen paradeerden de hele dag door, tot groot genoegen van de vele toeschouwers. De seminaries brachten nieuwe en soms verrassende onderwerpen naar voor, variërend van Natural Horsemanship tot exotische ruiterreizen. Het avondspektakel leek een beetje op dat van vorig jaar, maar onder een ander hoedje en met een paar nieuwe tricks. Het onderwerp was dit jaar western, met de titel “The Spirit of Buffalo Bill”. http://youtu.be/nWbUb6wPD0c Twee verloren gelopen vreemde goudzoekers brachten het publiek van meet af aan in een goede stemming met hun humoristische act. Vervolgens ging het spektakel over in een wervelende westernshow, met de onontbeerlijke indianen en cowboys, wilde paarden en zelfs een postkoets op hol. De Indianen bleken rasechte acrobaten. Eén van hen ging rechtstaan op twee paarden tegelijk en liet ze galopperen, twee andere indianen gleden onder hun paard door zonder de grond te raken en klommen er weer op. De cowboys wilden niet onderdoen en je zag ze van hun paard vallen als ze doodgeschoten werden. Eén keer viel het paard mee. Dan galoppeerden de paarden in groep over de piste, terwijl de ruiters eraan hingen; een halsbrekende stunt. Dergelijk hoog niveau van vertoning liet vermoeden dat de wereldberoemde Mario Luraschi in de buurt was. En inderdaad, de stuntruiter die op zijn hoeve buiten Parijs paarden klaarstoomt voor rollen in Hollywoodfilms, speelde in hoogst eigen persoon het opperhoofd van Indianen. De choreografie van de danseressen die de saloon girls moesten uitbeelden, kon het publiek minder boeien, terwijl de dans act op een tafel in de VIP ruimte wel indruk maakte. Ons een beetje in het Wilde Westen wanend, trokken we met honderden andere bezoekers voldaan huiswaarts.
