De talentvolle dressuur amazone Stephanie Kooijman zag dit jaar haar toppaard Winston vertrekken door persoonlijke omstandigheden. Met dit paard behaalde ze een geweldige zilveren medaille op het EK voor de U25 met het Nederlandse team. Gelukkig bleef de amazone met beide benen op de grond staan en startte ze zelfs haar eigen bedrijfje op. Dit bood haar de mogelijkheid om een partnerschap aan te gaan met Judy de Winter, die haar het toppaard Four Legends te rijden gaf. Met hem won ze dan ook direct de hengstencompetitie terwijl ze het paard nog maar net onder het zadel had. Een beloftevol begin voor deze nieuwe combinatie. Stephanie deed haar verhaal aan Ruiters in Oranje. "Het is voor mij op z'n zachts gezegd een bewogen jaar geweest. Door persoonlijke omstandigheden moest ik mijn toppaard Winston verkopen en dat was heel verdrietig. Gelukkig heb ik nog wel het EK U25 met hem kunnen rijden. Het feit dat we met teamzilver naar huis gingen, gaf me een enorme boost, die ik echt kon gebruiken. Ik wist toen namelijk al dat ik hem moest verkopen en dat hing als een donkere wolk boven mijn hoofd. De zilveren medaille op het NK was daardoor ook speciaal. Ik heb ervan geleerd om te paard een knop om te kunnen zetten en alleen nog bezig te zijn met het rijden. Toen Winston daadwerkelijk wegging, was dat vreselijk, maar soms moet je nare keuzes maken om verder te komen. Onze sport kan zo knetterhard zijn. Het gemis blijft altijd, maar ik ben er sterker uit gekomen en ben best trots op hoe ik met de situatie ben omgegaan en de problemen heb opgelost. Het was vanuit financieel oogpunt nodig om in de toekomst topsport te kunnen blijven beoefenen. Joep Bartels zei ooit tegen me: “Zes jaar universiteit is er niks bij.” Hij had gelijk, de paardensport kent vele (soms harde) lessen. Nu kan ik rustig verder met het opbouwen van mijn eigen bedrijf. Daarnaast werk ik sinds kort parttime bij Judy de Winter, waar ik de goedgekeurde dekhengst Four Legends mag rijden. We hebben ons eerste optreden in de hengstencompetitie meteen gewonnen, dus dat was super. Mijn eigen Lichte Tour paard Dibert kan voorlopig wel blijven en van hem heb ik hoge verwachtingen. Ik hoop dat ik volgend jaar op deze manier door kan gaan en nog veel leuke dingen kan doen met de juiste mensen om mij heen. Dat vind ik heel belangrijk. Tijdens de uitjes van het Rabo Talententeam hebben we het heel gezellig gehad met elkaar. We konden met elkaar sparren en de drie disciplines gingen goed samen. De laatste meeting was bij de familie Bartels op stal en daar hebben topruiters als Harrie Smolders en Anky van Grunsven openhartig verteld over hun carrière met alle tegenslagen. Het was best fijn om te horen dat het zelfs de grootste toppers soms niet mee zit en dat zij daar ook wel eens onzeker van zijn geworden, maar dat het ze toch gelukt is om het hoogste niveau te halen. Dat put ik veel motivatie uit voor 2017.”
De talentvolle dressuur amazone Stephanie Kooijman zag dit jaar haar toppaard Winston vertrekken door persoonlijke omstandigheden. Met dit paard behaalde ze een geweldige zilveren medaille op het EK voor de U25 met het Nederlandse team. Gelukkig bleef de amazone met beide benen op de grond staan en startte ze zelfs haar eigen bedrijfje op. Dit bood haar de mogelijkheid om een partnerschap aan te gaan met Judy de Winter, die haar het toppaard Four Legends te rijden gaf. Met hem won ze dan ook direct de hengstencompetitie terwijl ze het paard nog maar net onder het zadel had. Een beloftevol begin voor deze nieuwe combinatie. Stephanie deed haar verhaal aan Ruiters in Oranje. "Het is voor mij op z'n zachts gezegd een bewogen jaar geweest. Door persoonlijke omstandigheden moest ik mijn toppaard Winston verkopen en dat was heel verdrietig. Gelukkig heb ik nog wel het EK U25 met hem kunnen rijden. Het feit dat we met teamzilver naar huis gingen, gaf me een enorme boost, die ik echt kon gebruiken. Ik wist toen namelijk al dat ik hem moest verkopen en dat hing als een donkere wolk boven mijn hoofd. De zilveren medaille op het NK was daardoor ook speciaal. Ik heb ervan geleerd om te paard een knop om te kunnen zetten en alleen nog bezig te zijn met het rijden. Toen Winston daadwerkelijk wegging, was dat vreselijk, maar soms moet je nare keuzes maken om verder te komen. Onze sport kan zo knetterhard zijn. Het gemis blijft altijd, maar ik ben er sterker uit gekomen en ben best trots op hoe ik met de situatie ben omgegaan en de problemen heb opgelost. Het was vanuit financieel oogpunt nodig om in de toekomst topsport te kunnen blijven beoefenen. Joep Bartels zei ooit tegen me: “Zes jaar universiteit is er niks bij.” Hij had gelijk, de paardensport kent vele (soms harde) lessen. Nu kan ik rustig verder met het opbouwen van mijn eigen bedrijf. Daarnaast werk ik sinds kort parttime bij Judy de Winter, waar ik de goedgekeurde dekhengst Four Legends mag rijden. We hebben ons eerste optreden in de hengstencompetitie meteen gewonnen, dus dat was super. Mijn eigen Lichte Tour paard Dibert kan voorlopig wel blijven en van hem heb ik hoge verwachtingen. Ik hoop dat ik volgend jaar op deze manier door kan gaan en nog veel leuke dingen kan doen met de juiste mensen om mij heen. Dat vind ik heel belangrijk. Tijdens de uitjes van het Rabo Talententeam hebben we het heel gezellig gehad met elkaar. We konden met elkaar sparren en de drie disciplines gingen goed samen. De laatste meeting was bij de familie Bartels op stal en daar hebben topruiters als Harrie Smolders en Anky van Grunsven openhartig verteld over hun carrière met alle tegenslagen. Het was best fijn om te horen dat het zelfs de grootste toppers soms niet mee zit en dat zij daar ook wel eens onzeker van zijn geworden, maar dat het ze toch gelukt is om het hoogste niveau te halen. Dat put ik veel motivatie uit voor 2017.”