Ze komt uit Amsterdam, maar voelt zich welkom in Rotterdam. Ze leeft voor de paarden en noemt zichzelf een “equestrian non”. Ze zou met niemand anders willen ruilen. Ze is fan van de Rotterdamse Ruth Jacott. Haar concourskast is net een museum. Het moment was niet gepland, maar toeval bestaat niet. Wanneer we haar spreken is ze zoals ze op haar sociale media beschrijft een 'happy groom', want 'haar' ruiter maakte een zeer veelbelovende rentree. We spraken we dit keer met de groom van Edward Gal, Vanessa Ruiter.
Equestrian non
Vanessa stelt zich nog even voor: “Ik ben 45 jaar, een dagje ouder voor de groomwereld. Maar, ik hou het nog steeds vol. Net als de trainster van Edward, Nicole Werner ben ik geboren in Amsterdam. In 2003 ben ik verhuisd naar Harskamp waar ik als groom voor Edward ging werken. In augustus van dit jaar is dat 22 jaar geleden. Ik leef voor de paarden en noem mezelf gekscherend een 'equestrian non'. Ik heb één zus, niemand in de familie was paardengek. Mijn moeder was er zelfs heel bang voor. Ik ben erin gerold via een vriend van mijn vader die een manege had. Vanaf het begin vond ik verzorging van de paarden het leukste en al mijn spaargeld ging op aan leuke poetsspulletjes. De moeder van Tommie Visser (Arlette) woonde in de buurt en daar ging ik werken. Tommie leste toen bij Nicole Werner en ik ging een keer mee. Toen Nicole en Edward een groom zochten, mocht ik op gesprek en werd aangenomen. In het begin was die overstap van Amsterdam naar de Veluwe best een cultuurshock ……”
23 jaar geleden voor 't eerst op CHIO
“De eerste keer dat ik op het CHIO kwam, was als groom van Tommie Visser. Dat zal circa 23 jaar geleden zijn, Tommie reed toen met de schimmel Blue Ocean. Ik weet nog dat de stallen in die tijd nog zo nat waren, dat we eerst potgrond in de stallen gooiden. Daar moest de schimmel van Tommie in staan. De volgende dag had ik dus wat te poetsen. Overigens voelde en voel ik me ondanks altijd alle humor over Amsterdam en Rotterdam als Amsterdammer altijd wel heel welkom in Rotterdam. (lachend) Als ik aan Rotterdam denk, denk ik aan muggen. En aan de vrachtwagens die ver weg geparkeerd moeten worden. Maar daar kunnen jullie niets aan doen. Ook denk ik aan alle gezellige, lieve mensen bij de stallen. Ieder jaar staan ze weer klaar om te helpen uitpakken en later weer in te pakken. Super fijn is dat, echt een warm welkom.”
“Mijn mooiste herinnering aan het CHIO is aan 2003. Edward won toen met Lingh voor de eerste keer een kür op muziek. In het stadion in het bos, in het schemer, het was magisch. Mede omdat het één van onze eerste overwinningen was. Overall is mijn mooiste herinnering aan de Olympische Spelen in Londen. Edward reed GLOCK’s Undercover die we toen pas negen maanden op stal hadden. De Spelen zijn sowieso speciaal, maar die waren extra.”
Even tijd voor haarzelf
Ze zei het al, Edward is geruime tijd niet op wedstrijd geweest. We zijn benieuwd of Vanessa de wedstrijden gemist heeft of dat ze zo’n pauze wel eens lekker vond. Vanessa: “Dubbel. Ik miste het wel, zeker als Hans Peter en mijn collega groom Anna op pad gingen. Maar ik had in die tijd ook ineens wat meer tijd voor mezelf. Mijn moeder overleed in die periode ook en daarvoor kreeg ik toen alle tijd om dit verlies te verwerken. Ik leef voor de paarden, maar toen heb ik vanuit het GLOCK team alle tijd voor mezelf gehad.”
Equestrian non
Vanessa stelt zich nog even voor: “Ik ben 45 jaar, een dagje ouder voor de groomwereld. Maar, ik hou het nog steeds vol. Net als de trainster van Edward, Nicole Werner ben ik geboren in Amsterdam. In 2003 ben ik verhuisd naar Harskamp waar ik als groom voor Edward ging werken. In augustus van dit jaar is dat 22 jaar geleden. Ik leef voor de paarden en noem mezelf gekscherend een 'equestrian non'. Ik heb één zus, niemand in de familie was paardengek. Mijn moeder was er zelfs heel bang voor. Ik ben erin gerold via een vriend van mijn vader die een manege had. Vanaf het begin vond ik verzorging van de paarden het leukste en al mijn spaargeld ging op aan leuke poetsspulletjes. De moeder van Tommie Visser (Arlette) woonde in de buurt en daar ging ik werken. Tommie leste toen bij Nicole Werner en ik ging een keer mee. Toen Nicole en Edward een groom zochten, mocht ik op gesprek en werd aangenomen. In het begin was die overstap van Amsterdam naar de Veluwe best een cultuurshock ……”
23 jaar geleden voor 't eerst op CHIO
“De eerste keer dat ik op het CHIO kwam, was als groom van Tommie Visser. Dat zal circa 23 jaar geleden zijn, Tommie reed toen met de schimmel Blue Ocean. Ik weet nog dat de stallen in die tijd nog zo nat waren, dat we eerst potgrond in de stallen gooiden. Daar moest de schimmel van Tommie in staan. De volgende dag had ik dus wat te poetsen. Overigens voelde en voel ik me ondanks altijd alle humor over Amsterdam en Rotterdam als Amsterdammer altijd wel heel welkom in Rotterdam. (lachend) Als ik aan Rotterdam denk, denk ik aan muggen. En aan de vrachtwagens die ver weg geparkeerd moeten worden. Maar daar kunnen jullie niets aan doen. Ook denk ik aan alle gezellige, lieve mensen bij de stallen. Ieder jaar staan ze weer klaar om te helpen uitpakken en later weer in te pakken. Super fijn is dat, echt een warm welkom.”
“Mijn mooiste herinnering aan het CHIO is aan 2003. Edward won toen met Lingh voor de eerste keer een kür op muziek. In het stadion in het bos, in het schemer, het was magisch. Mede omdat het één van onze eerste overwinningen was. Overall is mijn mooiste herinnering aan de Olympische Spelen in Londen. Edward reed GLOCK’s Undercover die we toen pas negen maanden op stal hadden. De Spelen zijn sowieso speciaal, maar die waren extra.”
Even tijd voor haarzelf
Ze zei het al, Edward is geruime tijd niet op wedstrijd geweest. We zijn benieuwd of Vanessa de wedstrijden gemist heeft of dat ze zo’n pauze wel eens lekker vond. Vanessa: “Dubbel. Ik miste het wel, zeker als Hans Peter en mijn collega groom Anna op pad gingen. Maar ik had in die tijd ook ineens wat meer tijd voor mezelf. Mijn moeder overleed in die periode ook en daarvoor kreeg ik toen alle tijd om dit verlies te verwerken. Ik leef voor de paarden, maar toen heb ik vanuit het GLOCK team alle tijd voor mezelf gehad.”