Het zijn moeilijke en onzekere tijden voor velen van ons, maar ook voor de sporters. De enige zekerheid die olympische en paralympische kandidaten sinds vanmiddag hebben, is dat de Spelen in Tokio vanwege het Corona virus uitgesteld zijn. Rixt van der Horst uit Bergeijk zette alles op alles om zich in het para-dressuurteam te rijden, maar kan de teugels nu iets laten vieren. Met een vreemd gevoel spreekt ze bijna een soort van opluchting uit. Die is haast nog groter dan de teleurstelling op het moment.
“Ja, het nieuws moet nog even zakken, maar op zich schrik ik er niet van. Ik had er eigenlijk al een tijdje geen vertrouwen meer in. Het leek me onmogelijk en niet echt verantwoord om het op een veilige manier te organiseren. Stel het was doorgegaan en het virus heerst dan nog, dan had ik het zelf waarschijnlijk niet veilig genoeg gevonden om te gaan. We moetenblij zijn dat het niet afgesteld is, maar uitgesteld”, vertelt de amazone.
Rixt van der Horst, die tien weken te vroeg werd geboren en daar meerdere handicaps aan overhield, valt in de risicogroep. Met slechts anderhalve long, astma en longemfyseem zouze het nog wel eens heel moeilijk kunnen krijgen als ze besmet raakt met het Corona virus.
“Ik vind het best wel eng. Ik blijf zoveel mogelijk binnen en ga alleen de deur uit om naar stal te gaan. We wonen in Brabant, waar we een flinke piek hebben en de ziekenhuizen overbezet zijn. Het voelt heel gek, maar ik word al bijna panisch als ik andere mensen rondom stal zie lopen, ook al is het buiten en op afstand. We proberen het werkbaar te maken en voldoende afleiding te zoeken.”
Het vermijden van contact met andere mensen betekent voor Rixt zelfs dat ze de trainingen op stal zonder haar huidige trainster Chantal van Luttervelt doet. “Zij reed Findsley N.O.P. voor me los, ik keek mee, stuurde bij en daarna wisselden we. Nu is het zelf opstappen, filmpjes laten maken door mijn vriend en die opsturen. Ik moet nu meer op m’n gevoel afgaan en zo goed mogelijk doen wat in mijn fysieke mogelijkheid ligt. Weet je, ik ben blij dat we nog naar de paarden kunnen en laten we positief blijven. We hebben nu misschien wel een extra jaar om nog beter te worden. Je moet wel nog een jaar gefocust blijven en nog langer investeren. Bovendien is het belangrijk mijn gehele team weer op hetzelfde pad te krijgen, samen naar hetzelfde doel blijven toewerken, want dit traject kan ik natuurlijk niet in m’n eentje. Ja, moeilijk. Ik krijg nu heel veel vragen: Wat vind je ervan? Het moet allemaal nog even zakken, maar het doel blijft hetzelfde en mijn motivatie voor die gouden medaille wordt zo alleen maar groter.”
Persbericht Wendy Scholtens
“Ja, het nieuws moet nog even zakken, maar op zich schrik ik er niet van. Ik had er eigenlijk al een tijdje geen vertrouwen meer in. Het leek me onmogelijk en niet echt verantwoord om het op een veilige manier te organiseren. Stel het was doorgegaan en het virus heerst dan nog, dan had ik het zelf waarschijnlijk niet veilig genoeg gevonden om te gaan. We moetenblij zijn dat het niet afgesteld is, maar uitgesteld”, vertelt de amazone.
Rixt van der Horst, die tien weken te vroeg werd geboren en daar meerdere handicaps aan overhield, valt in de risicogroep. Met slechts anderhalve long, astma en longemfyseem zouze het nog wel eens heel moeilijk kunnen krijgen als ze besmet raakt met het Corona virus.
“Ik vind het best wel eng. Ik blijf zoveel mogelijk binnen en ga alleen de deur uit om naar stal te gaan. We wonen in Brabant, waar we een flinke piek hebben en de ziekenhuizen overbezet zijn. Het voelt heel gek, maar ik word al bijna panisch als ik andere mensen rondom stal zie lopen, ook al is het buiten en op afstand. We proberen het werkbaar te maken en voldoende afleiding te zoeken.”
Het vermijden van contact met andere mensen betekent voor Rixt zelfs dat ze de trainingen op stal zonder haar huidige trainster Chantal van Luttervelt doet. “Zij reed Findsley N.O.P. voor me los, ik keek mee, stuurde bij en daarna wisselden we. Nu is het zelf opstappen, filmpjes laten maken door mijn vriend en die opsturen. Ik moet nu meer op m’n gevoel afgaan en zo goed mogelijk doen wat in mijn fysieke mogelijkheid ligt. Weet je, ik ben blij dat we nog naar de paarden kunnen en laten we positief blijven. We hebben nu misschien wel een extra jaar om nog beter te worden. Je moet wel nog een jaar gefocust blijven en nog langer investeren. Bovendien is het belangrijk mijn gehele team weer op hetzelfde pad te krijgen, samen naar hetzelfde doel blijven toewerken, want dit traject kan ik natuurlijk niet in m’n eentje. Ja, moeilijk. Ik krijg nu heel veel vragen: Wat vind je ervan? Het moet allemaal nog even zakken, maar het doel blijft hetzelfde en mijn motivatie voor die gouden medaille wordt zo alleen maar groter.”
Persbericht Wendy Scholtens