Deze week publiceerden sommige media dat de Ierse springruiter Kevin Thornton wegens dierenmishandeling werd veroordeeld tot een jaar voorwaardelijke gevangenisstraf. De oorzaak was een incident dat plaatsvond tijdens een internationale wedstrijd in Cagnes-sur-Mer in 2016. De FEI beschuldigde Thornton van paardenmishandeling, wat leidde tot een schorsing van vier maanden. Onze redactie nam contact met hem op om zijn kant van het verhaal te horen.
"Ik vind het heel erg om dit moment opnieuw te beleven", zegt hij. "Vier jaar geleden werd ik oneerlijk in de media geportretteerd nadat een van mijn beste paarden, Flogas, was overleden en nu begint de laster opnieuw". Thornton vertelt dat hij niet is benaderd door de rechtbank, de Franse autoriteiten of een van de Animal Rights Associations die in de media worden genoemd: “Naar mijn mening heeft een groep Animal Rights Associations een zaak aanhangig gemaakt in het licht van de FEI-uitspraak die plaatsvond in 2016/2017. Mijn advocaat of ik zijn over deze kwestie nooit gecontacteerd of gedagvaard. De eerste keer dat ik erover hoorde, was eigenlijk op sociale media ”, vervolgt hij. "Ik heb niet de kans gekregen om mezelf te verdedigen in de media of in de rechtbank. Ik ben erg teleurgesteld in deze dierenrechtenverenigingen die het potentieel hebben om hun middelen te gebruiken om een positieve verandering in de wereld te bewerkstelligen, maar in plaats daarvan acties ondernemen die iemand mogelijk schade kunnen berokkenen zonder het fatsoen te hebben om eerder met zo iemand te hebben gesproken. Mensen die mij kennen, weten dat mijn paarden altijd op de eerste plaats komen. Ik zou er alles aan doen om mijn paarden gelukkig en gezond te houden."
Hij vertelde ons ook wat er vier jaar geleden gebeurde:" Er was geen fysiek bewijs: geen zweetplekken, geen huidlaesies, geen ontstekingen en geen sporen van sporen. Mijn schorsing bij de FEI was gebaseerd op een paar onsamenhangende getuigenverklaringen. Bovendien stelt het FEI-rapport ook dat ze niet beweren dat ik verantwoordelijk ben voor de dood van Flogas. De dierenartsen vonden ook geen bewijs. Ik denk echt dat de FEI een voorbeeld wilde stellen, aangezien mijn zaak al zoveel media-aandacht had getrokken. Op dat moment had ik al meer dan CHF 50.000 uitgegeven en kon het financieel niet aan om nog verder in beroep te gaan, dus ik had geen andere keuze dan genoegen te nemen met de regeling die de FEI me had voorgesteld. Niet omdat ik schuldig was, maar omdat het de enige manier was ”.
