Onlangs maakte Joyce van Rooijen - Heuitink bekend dat het haar laatste jaar is als bondscoach van de Nederlandse para ruiters. Voor het zover is, staat haar nog een flinke klus te wachten: de Spelen in Parijs.
Waregem is de eerste wedstrijd in de agenda van de paradressuurruiters. De eerste observatiewedstrijd is eind mei het Nederlands Kampioenschap. Na twee weken volgt dan Kronenberg internationaal en dan een week later het CHIO Rotterdam. De derde week van juli staat er een internationale wedstrijd in Deurne op het programma, dit is juist voor ik mijn team bekend moet maken. Op Rotterdam en Waregem na, zijn dit allemaal observatiewedstrijden. Ik ben heel blij met dit schema. Alle observaties zijn namelijk in Nederland en daarvan zijn er ook nog eens twee internationaal. Hierdoor is de reisbelasting voor de paarden zo laag mogelijk en zijn alle trainers en aanhang in staat om hun combinaties ter zijde te staan en blijven de reis- en verblijfkosten binnen de perken.”
Olympische ambiance in Rotterdam
“Rotterdam is weliswaar geen officiële observatie, maar ik verwacht wel een aantal goede combinaties aan de start. Het is een perfecte gelegenheid om jou en je paard in zo’n ambiance te laten zien en ervaring op te doen op een locatie als in het Kralingse Bos. Ik bedoel, het CHIO doet niet onder voor de Spelen.”
Hoogtepunten
“Ik heb zowel persoonlijk als als bondscoach mooie herinneringen aan het CHIO. De allermooiste is wel de prijsuitreiking tijdens het EK 2019. We wonnen goud met het team en de ceremonie was in een vol hoofdstadion, geweldig was dat. Mijn persoonlijk hoogtepunt was dat ik mijn eerste internationale wedstrijd in Rotterdam reed, Lichte Tour met Berkel I Dancer en die meteen won. Overigens had je toen nog niet van die elastische rijbroeken als nu en toen ik opstapte scheurde dan ook mijn rijbroek. Vervolgens heb ik de hele proef met een flinke scheur in mijn broek gereden. Volgens mij was dit in 2001. Mijn mooiste herinneringen uit al mijn jaren als bondscoach was toen we op de Wereldruiterspelen in Tryon de eerste keer goud wonnen met het team. Dat was zo bijzonder, omdat Groot Brittannië tot dan nog nooit naast de overwinning had gegrepen. Iedereen leefde met ons mee, dat was zo mooi. Toen ik bij de loting voor de volgende proef aan kwam, gingen alle collega’s voor me staan.”
Opvolger nog niet bekend
We zeiden het al, Joyce verdient nu het stempel “succesvol” al, terwijl ze nog een belangrijke klus voor de boeg heeft. We vragen haar of haar opvolg(st)er die de uitdaging aan durft te gaan dit te evenaren al bekend is. Joyce: “Nee helaas. Ik maak het jaar af, maar het zou fijn zijn als die naam snel bekend wordt. Ik wil het heel graag goed overdragen en als we daar nu mee zouden kunnen beginnen, kan mijn opvolger nog met een paar grote wedstrijden meelopen en ervaring opdoen.”
Waregem is de eerste wedstrijd in de agenda van de paradressuurruiters. De eerste observatiewedstrijd is eind mei het Nederlands Kampioenschap. Na twee weken volgt dan Kronenberg internationaal en dan een week later het CHIO Rotterdam. De derde week van juli staat er een internationale wedstrijd in Deurne op het programma, dit is juist voor ik mijn team bekend moet maken. Op Rotterdam en Waregem na, zijn dit allemaal observatiewedstrijden. Ik ben heel blij met dit schema. Alle observaties zijn namelijk in Nederland en daarvan zijn er ook nog eens twee internationaal. Hierdoor is de reisbelasting voor de paarden zo laag mogelijk en zijn alle trainers en aanhang in staat om hun combinaties ter zijde te staan en blijven de reis- en verblijfkosten binnen de perken.”
Olympische ambiance in Rotterdam
“Rotterdam is weliswaar geen officiële observatie, maar ik verwacht wel een aantal goede combinaties aan de start. Het is een perfecte gelegenheid om jou en je paard in zo’n ambiance te laten zien en ervaring op te doen op een locatie als in het Kralingse Bos. Ik bedoel, het CHIO doet niet onder voor de Spelen.”
Hoogtepunten
“Ik heb zowel persoonlijk als als bondscoach mooie herinneringen aan het CHIO. De allermooiste is wel de prijsuitreiking tijdens het EK 2019. We wonnen goud met het team en de ceremonie was in een vol hoofdstadion, geweldig was dat. Mijn persoonlijk hoogtepunt was dat ik mijn eerste internationale wedstrijd in Rotterdam reed, Lichte Tour met Berkel I Dancer en die meteen won. Overigens had je toen nog niet van die elastische rijbroeken als nu en toen ik opstapte scheurde dan ook mijn rijbroek. Vervolgens heb ik de hele proef met een flinke scheur in mijn broek gereden. Volgens mij was dit in 2001. Mijn mooiste herinneringen uit al mijn jaren als bondscoach was toen we op de Wereldruiterspelen in Tryon de eerste keer goud wonnen met het team. Dat was zo bijzonder, omdat Groot Brittannië tot dan nog nooit naast de overwinning had gegrepen. Iedereen leefde met ons mee, dat was zo mooi. Toen ik bij de loting voor de volgende proef aan kwam, gingen alle collega’s voor me staan.”
Opvolger nog niet bekend
We zeiden het al, Joyce verdient nu het stempel “succesvol” al, terwijl ze nog een belangrijke klus voor de boeg heeft. We vragen haar of haar opvolg(st)er die de uitdaging aan durft te gaan dit te evenaren al bekend is. Joyce: “Nee helaas. Ik maak het jaar af, maar het zou fijn zijn als die naam snel bekend wordt. Ik wil het heel graag goed overdragen en als we daar nu mee zouden kunnen beginnen, kan mijn opvolger nog met een paar grote wedstrijden meelopen en ervaring opdoen.”