Hij was zelf springruiter tot hij begin 30 was. En toen slokte de ambitie voor de paardenhandel hem helemaal op. Zijn werkgebied is de afgelopen jaren wel steeds groter geworden. Koos Hilbolling (41) maakt nu zo’n 125.000 kilometer per jaar om de goede paarden te vinden en zorgt er ’s ochtends eerst voor dat zijn 10 boxen thuis in Drouwenerveen op orde zijn.
Het begon bij Koos Hilbolling met zijn opa die al handelaar in paarden was, gecombineerd met een horecabedrijf zoals dat vroeger vaker voorkwam. Kleine Koos kreeg het met de paplepel ingegeven: “Bij hem reed ik vroeger ook altijd de paarden, en zodoende neem je de handel ook wel over. Eigenlijk heb ik al vanaf m’n 13e gehandeld.“
Het meeste plezier had en heeft Koos aan de aan- en verkoop van jonge paarden: “Van veulens tot drie- of vierjarige, dat vond ik vroeger het mooist en dat is nog wat ik het meeste doe. Ze opzoeken bij de fokkers en dan snel handelen. Ik ben niet van het twee of drie keer terugkomen. Ik zie een jong paard en dan ben ik er gek van of niet. En als ik er zelf gek van ben, dan kan ik dat ook overbrengen op klanten. Bijna altijd valt het dan mee.”
Het werkgebied is de laatste jaren aardig groter geworden, terwijl het noorden van het land toch gekend stond om de goede prijs/kwaliteit-verhouding van jonge paarden: “Zo’n 15 of 20 jaar terug stikte het hier van de jonge paarden maar we zijn een hele bult fokkers kwijtgeraakt. Door de crisis maar ook voor de ouderdom van de boeren. Vroeger had elke koeienboer wel een paar fokmerries erbij. Maar hun opvolgers willen er niet meer mee zitten, die zien liever hun vee in de wei. Ik zoek de jonge paarden tegenwoordig net zo makkelijk in Duitsland of België.”
Wat voor de inkoop geldt, geldt eigenlijk ook voor de verkoop: steeds verder van huis. Hilbolling Sportpaarden heeft geen website maar weet via via en door posts op social media als Facebook de paarden te verkopen naar landen als Engeland, Tsjechië, Duitsland en België, om er maar een paar te noemen: “Door al mijn bezoeken spreek ik gigantisch veel mensen, en onderweg komt van het een vaak het ander. ’s Ochtends zorg ik er eerst voor dat alles thuis op orde is, de 10 boxen doe ik zelf. En dan ga ik op tournee. Heb ik ook mooi de gelegenheid om de jonge paarden te bekijken die ik her en der heb ondergebracht. Bij springruiter Don Willemsen bij voorbeeld. Of bij Michael Eerhart van Sportpaardenonline, met wie ik af en toe paarden samen heb. Of als ik een echt goed jong paard heb, dan werk ik graag samen met Steunebrink Horses in Eelde. Dan bel ik Jaap op dat ik er een heb die een poosje in de opfok moet. Daar hebben ze alles bij de hand en ik moet onderweg kunnen zijn om de kost te verdienen. Allemaal mensen met wie het vertrouwd werken is.”
[caption id="attachment_162056" align="alignnone" width="325"]
Zoon Axel Hilbolling is nu 13 en ja....ook hij handelt al in pony's[/caption]
Bij Koos Hilbolling gaat het over jonge springpaarden: “Een goed jong dressuurpaard vinden is moeilijker. Van de andere kant: bij een springpaard heb je meer factoren waar het succes vanaf hangt. De kwaliteiten van een dressuurpaard zie je bij een driejarige wel: als die goed loopt, wordt dat niet minder. Bij een springpaard is het delicater: is ie voorzichtig genoeg, is het hart niet te klein, is de rijderij wel op orde, zit de juiste ruiter erop, is de training in orde. Er komt veel bij kijken. Ik heb er genoeg verkocht die later dik hebben gelopen maar dat vind ik het mooie van een jong paard: je weet nooit waar ze terecht komen.”
Het meeste plezier had en heeft Koos aan de aan- en verkoop van jonge paarden: “Van veulens tot drie- of vierjarige, dat vond ik vroeger het mooist en dat is nog wat ik het meeste doe. Ze opzoeken bij de fokkers en dan snel handelen. Ik ben niet van het twee of drie keer terugkomen. Ik zie een jong paard en dan ben ik er gek van of niet. En als ik er zelf gek van ben, dan kan ik dat ook overbrengen op klanten. Bijna altijd valt het dan mee.”
Het werkgebied is de laatste jaren aardig groter geworden, terwijl het noorden van het land toch gekend stond om de goede prijs/kwaliteit-verhouding van jonge paarden: “Zo’n 15 of 20 jaar terug stikte het hier van de jonge paarden maar we zijn een hele bult fokkers kwijtgeraakt. Door de crisis maar ook voor de ouderdom van de boeren. Vroeger had elke koeienboer wel een paar fokmerries erbij. Maar hun opvolgers willen er niet meer mee zitten, die zien liever hun vee in de wei. Ik zoek de jonge paarden tegenwoordig net zo makkelijk in Duitsland of België.”
Wat voor de inkoop geldt, geldt eigenlijk ook voor de verkoop: steeds verder van huis. Hilbolling Sportpaarden heeft geen website maar weet via via en door posts op social media als Facebook de paarden te verkopen naar landen als Engeland, Tsjechië, Duitsland en België, om er maar een paar te noemen: “Door al mijn bezoeken spreek ik gigantisch veel mensen, en onderweg komt van het een vaak het ander. ’s Ochtends zorg ik er eerst voor dat alles thuis op orde is, de 10 boxen doe ik zelf. En dan ga ik op tournee. Heb ik ook mooi de gelegenheid om de jonge paarden te bekijken die ik her en der heb ondergebracht. Bij springruiter Don Willemsen bij voorbeeld. Of bij Michael Eerhart van Sportpaardenonline, met wie ik af en toe paarden samen heb. Of als ik een echt goed jong paard heb, dan werk ik graag samen met Steunebrink Horses in Eelde. Dan bel ik Jaap op dat ik er een heb die een poosje in de opfok moet. Daar hebben ze alles bij de hand en ik moet onderweg kunnen zijn om de kost te verdienen. Allemaal mensen met wie het vertrouwd werken is.”
[caption id="attachment_162056" align="alignnone" width="325"] Zoon Axel Hilbolling is nu 13 en ja....ook hij handelt al in pony's[/caption]
Bij Koos Hilbolling gaat het over jonge springpaarden: “Een goed jong dressuurpaard vinden is moeilijker. Van de andere kant: bij een springpaard heb je meer factoren waar het succes vanaf hangt. De kwaliteiten van een dressuurpaard zie je bij een driejarige wel: als die goed loopt, wordt dat niet minder. Bij een springpaard is het delicater: is ie voorzichtig genoeg, is het hart niet te klein, is de rijderij wel op orde, zit de juiste ruiter erop, is de training in orde. Er komt veel bij kijken. Ik heb er genoeg verkocht die later dik hebben gelopen maar dat vind ik het mooie van een jong paard: je weet nooit waar ze terecht komen.”
Hij was zelf springruiter tot hij begin 30 was. En toen slokte de ambitie voor de paardenhandel hem helemaal op. Zijn werkgebied is de afgelopen jaren wel steeds groter geworden. Koos Hilbolling (41) maakt nu zo’n 125.000 kilometer per jaar om de goede paarden te vinden en zorgt er ’s ochtends eerst voor dat zijn 10 boxen thuis in Drouwenerveen op orde zijn.
Het begon bij Koos Hilbolling met zijn opa die al handelaar in paarden was, gecombineerd met een horecabedrijf zoals dat vroeger vaker voorkwam. Kleine Koos kreeg het met de paplepel ingegeven: “Bij hem reed ik vroeger ook altijd de paarden, en zodoende neem je de handel ook wel over. Eigenlijk heb ik al vanaf m’n 13e gehandeld.“
Het meeste plezier had en heeft Koos aan de aan- en verkoop van jonge paarden: “Van veulens tot drie- of vierjarige, dat vond ik vroeger het mooist en dat is nog wat ik het meeste doe. Ze opzoeken bij de fokkers en dan snel handelen. Ik ben niet van het twee of drie keer terugkomen. Ik zie een jong paard en dan ben ik er gek van of niet. En als ik er zelf gek van ben, dan kan ik dat ook overbrengen op klanten. Bijna altijd valt het dan mee.”
Het werkgebied is de laatste jaren aardig groter geworden, terwijl het noorden van het land toch gekend stond om de goede prijs/kwaliteit-verhouding van jonge paarden: “Zo’n 15 of 20 jaar terug stikte het hier van de jonge paarden maar we zijn een hele bult fokkers kwijtgeraakt. Door de crisis maar ook voor de ouderdom van de boeren. Vroeger had elke koeienboer wel een paar fokmerries erbij. Maar hun opvolgers willen er niet meer mee zitten, die zien liever hun vee in de wei. Ik zoek de jonge paarden tegenwoordig net zo makkelijk in Duitsland of België.”
Wat voor de inkoop geldt, geldt eigenlijk ook voor de verkoop: steeds verder van huis. Hilbolling Sportpaarden heeft geen website maar weet via via en door posts op social media als Facebook de paarden te verkopen naar landen als Engeland, Tsjechië, Duitsland en België, om er maar een paar te noemen: “Door al mijn bezoeken spreek ik gigantisch veel mensen, en onderweg komt van het een vaak het ander. ’s Ochtends zorg ik er eerst voor dat alles thuis op orde is, de 10 boxen doe ik zelf. En dan ga ik op tournee. Heb ik ook mooi de gelegenheid om de jonge paarden te bekijken die ik her en der heb ondergebracht. Bij springruiter Don Willemsen bij voorbeeld. Of bij Michael Eerhart van Sportpaardenonline, met wie ik af en toe paarden samen heb. Of als ik een echt goed jong paard heb, dan werk ik graag samen met Steunebrink Horses in Eelde. Dan bel ik Jaap op dat ik er een heb die een poosje in de opfok moet. Daar hebben ze alles bij de hand en ik moet onderweg kunnen zijn om de kost te verdienen. Allemaal mensen met wie het vertrouwd werken is.”
[caption id="attachment_162056" align="alignnone" width="325"] Zoon Axel Hilbolling is nu 13 en ja....ook hij handelt al in pony's[/caption]
Bij Koos Hilbolling gaat het over jonge springpaarden: “Een goed jong dressuurpaard vinden is moeilijker. Van de andere kant: bij een springpaard heb je meer factoren waar het succes vanaf hangt. De kwaliteiten van een dressuurpaard zie je bij een driejarige wel: als die goed loopt, wordt dat niet minder. Bij een springpaard is het delicater: is ie voorzichtig genoeg, is het hart niet te klein, is de rijderij wel op orde, zit de juiste ruiter erop, is de training in orde. Er komt veel bij kijken. Ik heb er genoeg verkocht die later dik hebben gelopen maar dat vind ik het mooie van een jong paard: je weet nooit waar ze terecht komen.”
Het meeste plezier had en heeft Koos aan de aan- en verkoop van jonge paarden: “Van veulens tot drie- of vierjarige, dat vond ik vroeger het mooist en dat is nog wat ik het meeste doe. Ze opzoeken bij de fokkers en dan snel handelen. Ik ben niet van het twee of drie keer terugkomen. Ik zie een jong paard en dan ben ik er gek van of niet. En als ik er zelf gek van ben, dan kan ik dat ook overbrengen op klanten. Bijna altijd valt het dan mee.”
Het werkgebied is de laatste jaren aardig groter geworden, terwijl het noorden van het land toch gekend stond om de goede prijs/kwaliteit-verhouding van jonge paarden: “Zo’n 15 of 20 jaar terug stikte het hier van de jonge paarden maar we zijn een hele bult fokkers kwijtgeraakt. Door de crisis maar ook voor de ouderdom van de boeren. Vroeger had elke koeienboer wel een paar fokmerries erbij. Maar hun opvolgers willen er niet meer mee zitten, die zien liever hun vee in de wei. Ik zoek de jonge paarden tegenwoordig net zo makkelijk in Duitsland of België.”
Wat voor de inkoop geldt, geldt eigenlijk ook voor de verkoop: steeds verder van huis. Hilbolling Sportpaarden heeft geen website maar weet via via en door posts op social media als Facebook de paarden te verkopen naar landen als Engeland, Tsjechië, Duitsland en België, om er maar een paar te noemen: “Door al mijn bezoeken spreek ik gigantisch veel mensen, en onderweg komt van het een vaak het ander. ’s Ochtends zorg ik er eerst voor dat alles thuis op orde is, de 10 boxen doe ik zelf. En dan ga ik op tournee. Heb ik ook mooi de gelegenheid om de jonge paarden te bekijken die ik her en der heb ondergebracht. Bij springruiter Don Willemsen bij voorbeeld. Of bij Michael Eerhart van Sportpaardenonline, met wie ik af en toe paarden samen heb. Of als ik een echt goed jong paard heb, dan werk ik graag samen met Steunebrink Horses in Eelde. Dan bel ik Jaap op dat ik er een heb die een poosje in de opfok moet. Daar hebben ze alles bij de hand en ik moet onderweg kunnen zijn om de kost te verdienen. Allemaal mensen met wie het vertrouwd werken is.”
[caption id="attachment_162056" align="alignnone" width="325"] Zoon Axel Hilbolling is nu 13 en ja....ook hij handelt al in pony's[/caption]
Bij Koos Hilbolling gaat het over jonge springpaarden: “Een goed jong dressuurpaard vinden is moeilijker. Van de andere kant: bij een springpaard heb je meer factoren waar het succes vanaf hangt. De kwaliteiten van een dressuurpaard zie je bij een driejarige wel: als die goed loopt, wordt dat niet minder. Bij een springpaard is het delicater: is ie voorzichtig genoeg, is het hart niet te klein, is de rijderij wel op orde, zit de juiste ruiter erop, is de training in orde. Er komt veel bij kijken. Ik heb er genoeg verkocht die later dik hebben gelopen maar dat vind ik het mooie van een jong paard: je weet nooit waar ze terecht komen.”