Volgens Raijmakers komt het grootste deel van de opleiding van een springpaard neer op degelijk en herhaald basiswerk. “Tachtig procent draait om de basis. Die andere twintig procent is de verfijning, afhankelijk van het type paard. Een iets flegmatieker paard vraagt bijvoorbeeld nét wat andere aansturing.”

Wat per paard wél verschilt, is hoe vaak er per week gesprongen wordt. Maar ook daar blijft hij nuchter: “We moeten het springen niet te ingewikkeld maken. Balkjes en kruisjes vormen de kern. Dáár kun je altijd op terugvallen als iets lastig wordt.”

Wanneer iemand opmerkt dat een paar losse balkjes weinig voorstellen, reageert Raijmakers scherp: “Het paard moet z’n benen optillen, alle vier. Zelfs balken op de grond vragen dus om coördinatie.”

Rust en eenvoud als rode draad

Rust en eenvoud vormen voor Raijmakers de rode draad in de training. “Het draait om ontspannen rijden van lijntjes en afstanden. Is een paard te gehaast tussen de sprongen? Dan blokkeer ik soms letterlijk de tweede sprong door ervoor te gaan staan. Gewoon rustig stilzetten, belonen, en vooral: geen stress. Rust erin brengen.”

Ook aan ruiters geeft hij praktische tips: “Blijf in de afzet iets langer wachten met je bovenlichaam. Niet meteen voorover vallen. En zorg dat elke galopsprong even groot is. Dan hoef je alleen nog een beetje te volgen of een beetje te houden. Laat je die sprongen te groot worden, dan wordt bijsturen lastig.”

Spelenderwijs herhalen

Hoewel Raijmakers vanaf de grond makkelijk praten heeft, beseft hij heel goed hoe uitdagend het zadelwerk kan zijn. “Als coach is het mijn taak om in alle rust uit te leggen wat er waarschijnlijk gaat gebeuren, en hoe je daarop kunt reageren. Leren doe je niet door iets één keer te doen. Het is het spelenderwijs herhalen waardoor het leuker wordt, en uiteindelijk voelt als een droom om mee bezig te zijn.”

De kunst van de barrage

Ook over barrage rijden heeft Raijmakers een duidelijke visie. “Dat neem ik al vroeg in de opleiding mee. Regelmatig oefenen met iets sneller rijden en draaien is belangrijk. Het paard moet leren om zelf de sprong op te zoeken, en vlot te kunnen wenden. Dat is een proces – het lukt niet meteen. Juist daarom wil je daar al in een vroeg stadium op inspelen.”