Een bekende naam in de paardenwereld en teamveterinair van TeamNL eventing. Na drie maanden werkzaam in dierenartsenpraktijk van zijn vader deed hij al geen andere dieren meer dan paarden. Hij is inmiddels zelf ook 'de vader van'. We spraken met deze zeer bevlogen veearts die zeker is van zijn zaak, heel zeker. “Born to run” zoals Bruce Springsteen zong. Een lied dat hij van toepassing vindt op paarden, maar ook zeker op hemzelf. .. Leendert-Jan Hofland van Dierenartsenpraktijk Bodegraven.
Leendert-Jan is inmiddels 35 jaar dierenarts en werd geboren in een dierenartsgezin, zijn vader had toen de praktijk al. Hij was drie jaar werkzaam geweest in een gerenommeerde Duitse kliniek toen hij bij zijn vader ging werken. Na drie maanden deed hij daar al niets anders meer dan paarden. Hij kende en kent alle boeren in de regio, het Groene Hart, waar de hoogste paardendichtheid van Nederland is.
Veterinair op concoursen
Leendert-Jan: “Ik ben nu bijna 61 jaar en kan me nog goed herinneren dat ik als veertienjarige al op het CHIO kwam, ik mocht met een sponsor mee. Nog steeds kom ik, als ik niet weg ben voor de eventing, naar Rotterdam. Voor het concours, maar ook om naar mijn zoon Geert te kijken die altijd mee doet met de 2FitHorses CHIO Zuid-Holland Cup. Sinds 2017 ben ik teamveterinair van de Nederlandse eventingruiters, maar daarvoor was ik ook al werkzaam in de eventing, als privé dierenarts van Merel Blom en Elaine Pen. Alles bij elkaar begeleid ik al zeventien jaar intensief paarden op concoursen. Onze praktijk in Bodegraven behandelt heel breed, er komen paarden uit alle richtingen; onze senior artsen begeleiden vooral toppaarden. Zelf heb ik ook gereden, maar niet op niveau, ik ben niet verder dan de klasse M gekomen.”
Op het CHIO Rotterdam kan een paard paard zijn
“Ik kom dus op vele concoursen en durf te zeggen dat het CHIO Rotterdam een uniek evenement is. In het schitterende Kralingse bos, maar toch midden in een grote stad. De rust die er heerst, de natuur, heel mooi. Het CHIO voldoet in mijn ogen dan ook gemakkelijk aan de eisen die ik graag zie voor de paarden. De stallen zijn heel rustig gelegen, ver van het hoofdterrein. Daarnaast is er ruime gelegenheid tot grazen en kan er heerlijk gestapt worden in het bos. Op het CHIO kan een paard paard zijn als hij niet sport, iets wat niet op alle concoursen mogelijk is. Vooral dat grazen vind ik heel belangrijk. Ik heb een mooi voorbeeld. Ik ken een paard dat altijd heel onrustig was in de dressuur als een ruiter erop ging zitten. Dat ging over als die ruiter zittend op het paard het dier even liet grazen. Grazen is een natuurlijke drang van een paard en daarna was het goed, deed het beestje in alle rust en met plezier zijn werk. Ook positief aan het CHIO vind ik het sportprogramma, dat is mooi op tijd afgelopen. Vanuit het welzijn van een paard is het belangrijk dat het dag- en nachtritme behouden wordt en de dag dus niet al te laat eindigt. Voor mensen trouwens ook. Ik heb gewerkt op een hele drukke kliniek, maar als ik nachtdienst had, eiste mijn baas toch dat van 24.00 – 05.00 het licht uit ging.”
In bed wordt het belangrijkste werk gedaan
“Een sportprogramma zoals dat van het CHIO is ook belangrijk voor de groom die een zeer verantwoordelijke taak heeft. Een paard heeft altijd een vaste groom mee die bijna 24 uur per dag met de paarden bezig is. Om 06.00 beginnen ze meestal met voeren en mesten. Eerst krijgt een paard ruw voer en twee uur daarna krachtvoer. Daarna wordt er gestapt en mag een paard indien mogelijk grazen. Vervolgens wordt lichte arbeid gedaan waarna het weer tijd is voor rust en eten. Daarna worden de voorbereidingen voor de wedstrijd getroffen; invlechten, opzadelen, enz. Na de prestaties in de betreffende spring- of dressuurrubriek -en als het goed ging de prijsuitreiking- wordt het paard de rest van de dag vertroeteld en goed verzorgd. Veel verzorging en rust, dat klopt. In 1980 sprak Joop Zoetemelk de legendarische woorden: “De Tour win je in bed”. De winnaar van de Tour de France van dat jaar was hiermee een van de eerste topsporters die het belang van een goede nachtrust benadrukte. Bij paarden is dat ook zo.”
Born to run
“Overigens is de belasting voor paarden per discipline anders. Dressuurpaarden zijn vaak wat expressiever gefokt gezien het werk wat van hen verwacht wordt. Hier is ook regelgeving voor en deze voldoet uitstekend. Dat dit niet te expressief wordt, is eigenlijk goed beschreven in de wedstrijdprotocollen voor de dressuur. General Impression, met de woorden harmony en discreet influence of the aids, is een belangrijk onderdeel van het score formulier. Op het ogenblik is er internationaal een duidelijke interne reset gaande om dit nog meer aandacht te geven. Over belasting gesproken, paarden zijn niet geboren om stil te staan maar om te bewegen. Bruce Springsteen heeft een lied dat “Born to run” heet, vrij vertaald is dat zeker ook van toepassing op het huidige sportpaard.”
