Hans Hendriks werd 66 jaar geleden geboren op een gemengd bedrijf. Daar kreeg hij niet alleen de liefde voor dieren mee, maar leerde hij ook al jong dat als je iets wilt bereiken, je er hard voor moet werken. Voordat Hans acht jaar geleden in het onder rook van Arnhem gelegen Loo zijn stal voor de betere springpaarden opzette, was hij al jaren een eersteklas ondernemer. Als jongeman begon hij met een hoveniersbedrijf. Dit werden later meer bedrijven en werd het geheel uitgebreid met een tuinarchitectenbureau. Vervolgens ging hij zich richten op de aanleg of renovatie van hippische accommodaties, waarvan inmiddels vele pareltjes te vinden zijn. Zowel zijn beide zoons als dochter zijn werkzaam in de door hem opgezette bedrijven. Hans heeft de bedrijven zelfs aan hen overgedragen. Hij heeft zelf nu tijd voor zijn passie; de sportstal. Hendriks Sporthorses is een stal die jonge paarden opleidt naar hoog niveau.

Galdal Mé

“Galdal is een ruin, veertien jaar oud, 1.80m hoog, super lief en heeft grote, lichtbruine ogen. Hij is heel slim en volledig gefocust op Tani en haar groom. Als haar groom Mara de concourskist inpakt, weet hij al dat ze op concours gaan. Als twaalfjarige is hij pas echt aan het werk gegaan. Hij is succesvol geweest in de klasse U25 en heeft van Vincent Voorn alle kansen gekregen. Gelukkig heeft Jos Lansink dat voortgezet.”

Genieten in plaats van verkopen

“Vanaf het begin is er veel vraag naar het paard geweest, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen hem te verkopen. Daar ben ik te veel liefhebber voor en emotie kost soms geld. Daarnaast, vroeger droomde ik van alles wat ik nu door Galdal meemaak. Als je een mooie oldtimer in de schuur hebt en je verkoopt die voor veel geld, ja dan heb je een goed gevulde bankrekening. Het gevolg is echter dat je niet meer op zondag kunt gaan rijden en genieten. Zo dus ook met een goed paard. Ik heb me mijn hele leven het apenzuur gewerkt en dit is genieten. Natuurlijk kan verkoop een financiële kwestie zijn, maar ik kom van de boerderij en een paard is voor mij geen product. Ik fok ieder jaar een paar veulens, dat vind ik zo mooi. Ik kan echt genieten van alles in de paarden. Een kennis van mij had ook een heel goed paard en hij heeft wel verkocht. Achteraf heeft hij spijt, want het genieten is weg. Daarom verkoop ik Galdal niet.”

Handen in de zak

“Ik hoop dan ook dat Tani dit jaar weer in Rotterdam mag starten, maar dat ligt aan de bondscoach. We zijn inmiddels veel naar het buitenland geweest voor grote wedstrijden, maar in eigen land rijden is toch het mooiste. Alleen al omdat je zoveel bekenden ziet en spreekt. Je kunt jezelf zijn en het is gezellig. Ik noem concoursen als Rotterdam 'handen in de zak concoursen'. Ondanks dat het niet Tani haar allerbeste concours was afgelopen jaar, heb ik genoten en zou ik heel graag zien dat ze er in juni weer mag rijden.”

Herinneringen en dromen

“Tot nu is de landenwedstrijd in Drammen mijn mooiste herinnering aan Galdal. Met Tani was hij ook twee keer foutloos in de landenwedstrijd. In Warschau heeft hij ook heel goed gesprongen, maar ook Praag en Abu Dhabi waren mooi. Eigenlijk is alles mooi voor mij, mede omdat alles nieuw is. Overigens doe ik dit alles puur voor mezelf. Ik hoef niet op de voorgrond, ik wil gewoon genieten. Ik heb ook een droom, zou het geweldig vinden als Tani en Galdal eens in Aken mogen starten. Het paard is laat gaan springen, ik denk dan ook dat hij nog wel een paar jaar mee gaat. In principe is hij niet te koop en kunnen we, als hij en Tani gezond blijven, nog wel een paar jaar genieten."

Paardenwelzijn belangrijk

“Mijn bedrijven zijn de basis van dit alles geweest, hierdoor kan ik de paardensport op deze manier beleven. Ik wil nog wel graag aandacht vragen voor paardenwelzijn, dat heel belangrijk is. Er moeten echt een aantal dingen anders. Niet eens zozeer in de topsport, maar meer daaronder. Ik zie onderweg nog zo veel paarden in de blubber staan met geen enkele mogelijkheid om zich te verplaatsen naar een drogere plaats. Natuurlijk zijn overal uitzonderingen, maar ik durf te zeggen dat nagenoeg 100 procent van de topsporters zo goed voor hun paarden zorgen als ze maar kunnen. De reden dat actievoerders grote evenementen opzoeken is simpelweg, omdat ze dan meer publiciteit krijgen dan wanneer ze bij een stal in een dorp actie voeren. Tenslotte wil ik graag de Nederlandse bondscoaches en organisatoren van concoursen hartelijk bedanken. Ik ben heel dankbaar dat zijn hebben meegewerkt aan waar we nu staan, zonder hen had dit alles niet mogelijk geweest.”

Lees meer op chio.nl