Zijn eerste bezoek aan Spruce Meadows dateert uit 1977, toen hij pas veertien jaar oud was. “Ik kwam er als juniorruiter, in een tijd dat de provincies nog eigen teams hadden,” vertelt hij. “Het was herfst, en ik kon niet geloven hoe prachtig Spruce Meadows eruitzag. Ik was toen 14, en nu ben ik 60. Dat is al 46 jaar geleden.”

Wat hem vooral bijblijft, is de aanwezigheid van grote namen. “Ik zag ruiters als David Broome en Harvey Smith uit het Verenigd Koninkrijk. Michael en John Whitaker waren toen begin twintig, en ook Ian Millar was nog heel jong. Voor een veertienjarige was het ongelooflijk om zulke beroemde ruiters te zien.”

Een jaar eerder had Deslauriers de Olympische Spelen in zijn eigen achtertuin meegemaakt, in Bromont bij Montréal. “Ik was toen 13, en de paardensportdisciplines van de Spelen vonden letterlijk naast mijn huis plaats. Dat zijn herinneringen die je nooit vergeet.”

Hoogtepunten en successen

Spruce Meadows leverde in de loop der jaren talloze hoogtepunten op. Deslauriers noemt 2006 als een van de meest gedenkwaardige momenten. “Dat jaar was ik reserve bij de Wereldkampioenschappen in Aken. Daarna gingen we naar Calgary, en daar won Canada voor het eerst de Nations Cup. Dat was een enorme prestatie.”

Ook zijn debuut in 1983 staat hem scherp voor de geest. “Ik werd tweede in de du Maurier International, achter Norman Dello Joio met zijn paard I Love You. Het prijzengeld bedroeg 75.000 Canadese dollar. Dat was voor ons toen gigantisch veel geld.”

Later volgden nog meer successen. “Ik heb de Queen’s Cup een paar keer gewonnen, was er meerdere keren Canadees kampioen, en behaalde mooie klasseringen zoals een derde plaats in de Chrysler Classic Derby met Paradigm. Spruce Meadows heeft me heel veel goede herinneringen gegeven.”

Ontwikkeling van paarden

Voor Deslauriers staat Spruce Meadows ook symbool voor de opleiding van jonge paarden. “Ik bracht er altijd zes- en zevenjarigen om ze ervaring te laten opdoen,” legt hij uit. “Na een paar weken competitie kwamen ze er als fantastische paarden uit. Als ze talent hadden, was dat dé plek om het te maken.”

Wat hem opvalt, is dat de faciliteit zich voortdurend ontwikkelde. “Elke zomer nam ik altijd even de tijd om het terrein te verkennen, want er was elk jaar wel iets nieuws. Ze lieten Spruce Meadows elk seizoen groeien, en dat was niet alleen goed voor de sport, maar ook voor Calgary zelf.”

Onmisbaar voor Canada

Volgens Deslauriers kan het belang van Spruce Meadows voor de Canadese springsport moeilijk overschat worden. “Ze zijn eigenlijk de enige grootspelers voor onze sport in het land. Zonder Spruce Meadows zou onze sport er veel slechter voorstaan. Ian Millar werd er een bekende naam, en de tv- en persaandacht is er altijd enorm geweest. Spruce Meadows maakt ruiters, het maakt mensen en het maakt paarden.”

Hij vergelijkt het concours met de grote Majors in de golfsport. “Het is alsof een golfer de Majors speelt. Daar maak je je naam bekend. Er is simpelweg geen betere faciliteit om te rijden.”

Een unieke identiteit

Wat Spruce Meadows onderscheidt binnen de Rolex Grand Slam of Show Jumping, is volgens hem de eigen stijl. “Alle Majors zijn anders. Twee indoors en twee outdoors, maar Spruce heeft altijd vastgehouden aan zijn identiteit. We springen er nog steeds de lange balken, en dat maakt het uniek. Ze zijn moderner geworden, maar de persoonlijkheid van de plek is gebleven.”

Woorden en visie

Als hij Spruce Meadows in een paar woorden moet omschrijven, twijfelt Deslauriers geen moment: “Spectaculair, prestigieus, prachtig, adembenemend.”

Ook heeft hij veel respect voor oprichter Ron Southern. “De visie die hij had om Spruce Meadows te bouwen, was ongelooflijk. Toen ik op mijn veertiende in Calgary reed, lag het nog twintig minuten rijden van de dichtstbijzijnde huizen. Hij dacht echt dat hij op het platteland zat, maar de stad groeide snel naar hem toe.”

Spruce Meadows is na vijftig jaar uitgegroeid tot een van de belangrijkste concoursen ter wereld. Voor Mario Deslauriers is het een plaats van herinneringen en prestaties, maar ook een motor achter de ontwikkeling van de Canadese springsport. “Als je in Spruce Meadows rijdt, dan weet je: dit is een plek die je maakt als ruiter.”