De Rolex Grand Slam is de droom – vier van 's werelds grootste shows en de zwaarste uitdaging in de sport. Wat betekent het voor jou om aan deze Majors deel te nemen en hoe bijzonder is het om deel uit te maken van dat podium?

Voor mij is het een enorme eer om deel te nemen aan een Rolex Grand Slam-show. Het is altijd bijzonder om het telefoontje te krijgen waarin je deelname wordt bevestigd – je weet dat de allerbeste ruiters ter wereld er zullen zijn, want niemand wil deze evenementen missen. De locaties zelf zijn historisch en iconisch en alleen al het feit dat ik daar ben, voelt voor mij als een prestatie, zowel als ruiter als als fan van springsport. Het niveau van de competitie is uitzonderlijk, het prijzengeld is enorm en het vertegenwoordigt echt het allerbeste van deze sport.

Je hebt een fantastische week gehad tijdens de Spruce Meadows ‘Masters’ van dit jaar, een van de vier Majors in de Rolex Grand Slam. Hoe zou je je prestaties in Calgary samenvatten en wat heeft volgens jou het verschil gemaakt voor jou en je paarden daar?

Het was een fantastische week voor mij, mijn paarden waren in topvorm en sprongen de hele week fantastisch goed. Het was mijn eerste keer in Spruce Meadows en ik wilde er heel graag heen om te zien hoe het daar was. Iedereen zei hoe anders het was, met de verschillende hindernissen en de ongelooflijke sfeer – toen ik daar was, was het gewoon ongelooflijk. Dubbel foutloos springen en winnen in de Nations Cup met dat team om me heen was gewoon geweldig. We hadden zo'n ongelooflijke groep ruiters in het team en we hebben veel plezier gehad tijdens de wedstrijd. Het was een heel speciale week voor mij en ik zal me die nog heel lang herinneren.

Je hebt een geweldige band opgebouwd met je paarden. Wie zijn op dit moment de sterren van je stal en waarom passen ze zo goed bij je?

Ik heb het geluk gehad dat ik de afgelopen jaren een aantal hele goede paarden heb gehad. Wat sterren betreft: Ebanking sprong dubbel foutloos in Spruce Meadows, en mijn andere toppaard, dat een tijdje uit de running was maar nu net zijn comeback maakt, is Cacharel. Zij sprong in Genève en 's-Hertogenbosch, waar ze foutloos bleef in de Rolex Grand Prix, dus ze heeft een behoorlijk goede staat van dienst bij de Rolex Grand Slam-shows. Door de band die ik met elk van hen heb opgebouwd, ken ik ze door en door en voelen ze aan wanneer er een belangrijke wedstrijd aankomt. Ze zijn allebei zo gemotiveerd en genieten echt van hun werk, wat mijn leven een stuk gemakkelijker maakt. Voor een ruiter is het belangrijk dat je voelt dat je paard zich aanpast aan de situatie, dus ik heb het gevoel dat ik het beste uit ze haal tijdens die topwedstrijden – daar laten ze echt zien wat ze in huis hebben.

Geen enkele topruiter werkt alleen. Wie zijn de belangrijkste mensen in je ondersteunende netwerk en hoe helpen zij je om op topniveau te blijven presteren?

Het is moeilijk om slechts een paar mensen te noemen, omdat we zo'n enorm ondersteuningsteam om ons heen hebben. Maar er zijn er een paar die echt een groot verschil maken. Charlotte, mijn hoofdgroom, werkt al vele jaren bij ons en ik zou de wedstrijden echt niet kunnen doen zonder haar. Ze is fantastisch – ik weet altijd dat de paarden perfect worden verzorgd en dat alles op zijn plaats is. Ze zorgt ervoor dat ze in de best mogelijke conditie bij de wedstrijden aankomen, zodat ze optimaal kunnen presteren. Ze is geweldig voor mij.

En dan is er William Funnell, met wie ik train. Hij geeft me briljant advies en enorm veel zelfvertrouwen. Ik waardeer het enorm dat ik iemand als hij aan mijn zijde heb.

Je hebt in slechts een paar seizoenen op het internationale circuit al veel bereikt. Wat zijn de belangrijkste lessen die je onderweg hebt geleerd?

Geduld is voor mij heel belangrijk. Van nature ben ik iemand die alles gisteren al gedaan wil hebben, maar met paarden kan dat gewoon niet. Door tijd door te brengen met topruiters – vooral tijdens wedstrijden met iemand als John Whitaker – ben ik me daar echt van bewust geworden. Hij is ongelooflijk: zelfs op een slechte dag laat hij het meteen los en gaat hij verder. In deze sport is geduld alles. Paarden laten je weten wanneer ze klaar zijn om een stap verder te gaan; het is onze taak om hen de juiste omstandigheden te bieden om dat te doen, zonder dat onze eigen ambities hun natuurlijke ontwikkeling in de weg staan. Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd, is dat alles tijd kost – de resultaten komen vanzelf als je consistent blijft, blijft werken en vertrouwen hebt in het proces.

Wat zijn je belangrijkste doelen voor 2026, zowel wat betreft de Rolex Grand Slam als je bredere ambities voor de rest van dit seizoen en volgend jaar?

Als ik naar dit seizoen kijk, staat CHI Genève op het programma – het eerste Rolex Grand Slam-evenement waar ik ooit aan heb deelgenomen en een enorme stap voorwaarts voor mij. Het was ongelooflijk om dat volgende niveau voor het eerst te ervaren, en het is een van die evenementen waar iedereen naartoe wil, dus als ik de kans krijg om terug te keren, is dat echt een hoogtepunt. Vooruitkijkend naar volgend jaar sluit het wereldkampioenschap in Aken goed aan bij de Aachen Rolex Grand Slam Major, waar ik nog niet ben geweest en die als volgende op mijn lijstje staat. Iedereen zegt dat het een van de beste is – ongelooflijk zwaar, maar ongelooflijk vanwege de manier waarop de paarden springen, de faciliteiten, het stadion en de sfeer. We hebben nog werk te doen en een paar dingen moeten op hun plaats vallen, en je kunt nooit te ver vooruit plannen, maar beide shows staan stevig in mijn vizier.

De sfeer bij Rolex Grand Slam-evenementen is ongelooflijk. Hoe bereid je jezelf – en je paarden – voor op optredens op die enorme podia, en wat onderscheidt deze Majors volgens jou van andere wereldwijde wedstrijden?

Ik heb nog steeds het gevoel dat ik een beetje aan dat niveau moet wennen, maar als ik naar die shows ga, probeer ik alles in me op te nemen, zoveel mogelijk te leren en echt van de ervaring te genieten. Ik doe van tevoren alles wat mogelijk is om de paarden voor te bereiden en ervoor te zorgen dat ze in goede conditie zijn om goed te springen, maar je weet nooit precies hoe ze zullen reageren. Ik heb het geluk dat ik nu paarden heb met ervaring op dat niveau, dus ik weet dat ze de ring in zullen gaan, ervan zullen groeien en dat extraatje voor mij zullen vinden.

Er zit zoveel geschiedenis achter alle vier de Majors – het zijn legendarische shows – en als je daar het prijzengeld, het niveau van de sport, het publiek en de sfeer rond die grote Grand Prix op zondag bij optelt, is het de combinatie van al deze dingen die ze ongelooflijk en de beste ter wereld maakt.

We hebben gehoord dat je een fervent golfer bent – en dat je broer Mark ook niet slecht is! Hoe competitief wordt het als jullie samen een rondje spelen, en wat zijn je andere passies buiten het springen?

Ja, het doet me pijn om toe te geven dat ik de op één na beste golfer in de familie ben! Mark en ik spelen soms erg competitieve rondjes, maar hij heeft zeker een voorsprong. Golf is zonder twijfel mijn grootste hobby buiten het springen – ik vind het heerlijk om met hem of met een paar andere ruiters de baan op te gaan als we tijd hebben. Het is ook mentaal heel goed voor me. Het dwingt me om rustig aan te doen, geduldig te zijn, me aan een proces te houden en te vertrouwen op de kleine techniek die ik heb.

Wat houdt je geïnspireerd en gemotiveerd om door te gaan, te trainen en je te verbeteren – zelfs na lange reisdagen en vroege ochtenden?

Ik ben een zeer ambitieus persoon met veel doelen die ik wil bereiken en het besef dat ik nog een lange weg te gaan heb, is een groot deel van wat me gemotiveerd houdt. Ik wil me blijven verbeteren en een paar van die prestaties die ik in mijn achterhoofd heb, afvinken. Ik hou van het trainingsproces – het dagelijkse werk met de paarden, het gevoel dat ik een beetje beter word en vooruitgang boek. Het is gemakkelijk om in de gewoonte te vervallen om steeds hetzelfde te doen en dezelfde resultaten te behalen, maar ik vind het fijn om na een wedstrijd naar huis te gaan met het gevoel dat ik elke keer weer vooruitgang boek. Dat gevoel van vooruitgang is wat me elke dag echt motiveert.

Tot slot, welk advies zou je geven aan jonge ruiters die in jouw voetsporen willen treden?

Dit is een heel zwaar beroep en je hebt zeker meer slechte dan goede dagen. Je moet dus het beste halen uit de goede dagen en oprecht genieten van wat je doet: de vroege ochtenden, de lange dagen, het harde werk op het erf en in het zadel. Het is veeleisend, maar de beloning op die goede dagen maakt het allemaal de moeite waard. Je moet veerkrachtig en mentaal sterk zijn om door te gaan, en die veerkracht is een belangrijk onderdeel van succes in deze sport.