Er wordt vaak gezegd dat je 10.000 uur moet oefenen om een vaardigheid echt onder de knie te krijgen. Als we dit concept toepassen op een training van een uur, dan is dat een minimum van 10.000 trainings voordat je jezelf een volleerd ruiter kan nemen. Maar is het wel mogelijk om paardrijden echt volledig onder de knie te krijgen?
Het is ongelooflijk gemakkelijk voor ruiters om een burn-out te krijgen. Ik denk dat elke ruiter zich op een bepaald moment wel eens heeft afgevraagd waarom hij of zij zijn of haar hart en ziel in zo'n emotioneel slopende onderneming steekt. Hoewel we allemaal frustrerende dagen of zelfs weken meemaken, is het altijd belangrijk om onszelf eraan te herinneren waarom we dit doen. Zelfs in de tijden dat we het gevoel hebben dat we op een dieptepunt zijn beland of niet langer in staat zijn om te verbeteren.
Maar er zullen ook ritten of rondjes zijn waar alles samenkomt. Wanneer dit gebeurt, zijn er werkelijk geen woorden om het gevoel van vervulling uit te drukken. Uiteindelijk, worden ruiters niet gemotiveerd door een lintje van 10 cent of een kwalificatie score. Het komt van iets veel diepers- een gevoel dat uniek is voor ruiters - een kenmerkend gevoel dat alleen diegenen kunnen begrijpen die het geluk hebben om een partnerschap met een paard te delen.
We geven te veel geld uit, ervaren te veel teleurstellingen, en werken te hard om in deze sport te blijven om de verkeerde redenen. Zelfs de beste ruiters ter wereld voelen de behoefte om af en toe een pauze te nemen, om afstand te nemen van de sport en opnieuw te evalueren waarom ze rijden. Sterker nog, soms is een korte pauze nodig om je drive weer aan te wakkeren. Die korte onderbreking kan op lange termijn zelfs positieve effecten hebben. Of je nu een junior, een amateur of een professionele ruiter bent, de passie moet er zijn en blijven. Je moet niet rijden om anderen een plezier te doen. Je moet rijden voor jezelf, want aan het einde van de dag, zullen externe motivaties gewoon niet genoeg zijn. Het brandend verlangen moet er zijn.
Doe de moeite en neem de tijd om je te omringen met goede mensen die echt het beste met je voor hebben. In de meeste paardensporten concurreer je formeel als individu, maar in veel opzichten is paardrijden de belichaming van een teamsport. Een uitstekend ondersteuningssysteem is van vitaal belang. Zoek een coach die je respecteert en vertrouwt, en doe je best om altijd een open communicatielijn te houden. Raak je gefrustreerd bij vliegende wissels of maak je je zorgen over de overstap naar een hoger trainingsniveau? Laat het hem of haar weten. Weten dat iemand achter je staat en er is om je te steunen kan dingen zeker makkelijker maken.
Of je nu meedoet aan een regionale wedstrijd, je probeert te kwalificeren voor de finales of een professional probeert te worden, je zult waarschijnlijk tegenslagen krijgen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar herken wanneer je je best hebt gedaan en laat je niet van de wijs brengen door omstandigheden die buiten je macht liggen. Onthoud hoe ver je al gekomen bent. Je hebt het voor elkaar!
Bron: Heels Down
Het is ongelooflijk gemakkelijk voor ruiters om een burn-out te krijgen. Ik denk dat elke ruiter zich op een bepaald moment wel eens heeft afgevraagd waarom hij of zij zijn of haar hart en ziel in zo'n emotioneel slopende onderneming steekt. Hoewel we allemaal frustrerende dagen of zelfs weken meemaken, is het altijd belangrijk om onszelf eraan te herinneren waarom we dit doen. Zelfs in de tijden dat we het gevoel hebben dat we op een dieptepunt zijn beland of niet langer in staat zijn om te verbeteren.
Maar er zullen ook ritten of rondjes zijn waar alles samenkomt. Wanneer dit gebeurt, zijn er werkelijk geen woorden om het gevoel van vervulling uit te drukken. Uiteindelijk, worden ruiters niet gemotiveerd door een lintje van 10 cent of een kwalificatie score. Het komt van iets veel diepers- een gevoel dat uniek is voor ruiters - een kenmerkend gevoel dat alleen diegenen kunnen begrijpen die het geluk hebben om een partnerschap met een paard te delen.
We geven te veel geld uit, ervaren te veel teleurstellingen, en werken te hard om in deze sport te blijven om de verkeerde redenen. Zelfs de beste ruiters ter wereld voelen de behoefte om af en toe een pauze te nemen, om afstand te nemen van de sport en opnieuw te evalueren waarom ze rijden. Sterker nog, soms is een korte pauze nodig om je drive weer aan te wakkeren. Die korte onderbreking kan op lange termijn zelfs positieve effecten hebben. Of je nu een junior, een amateur of een professionele ruiter bent, de passie moet er zijn en blijven. Je moet niet rijden om anderen een plezier te doen. Je moet rijden voor jezelf, want aan het einde van de dag, zullen externe motivaties gewoon niet genoeg zijn. Het brandend verlangen moet er zijn.
Doe de moeite en neem de tijd om je te omringen met goede mensen die echt het beste met je voor hebben. In de meeste paardensporten concurreer je formeel als individu, maar in veel opzichten is paardrijden de belichaming van een teamsport. Een uitstekend ondersteuningssysteem is van vitaal belang. Zoek een coach die je respecteert en vertrouwt, en doe je best om altijd een open communicatielijn te houden. Raak je gefrustreerd bij vliegende wissels of maak je je zorgen over de overstap naar een hoger trainingsniveau? Laat het hem of haar weten. Weten dat iemand achter je staat en er is om je te steunen kan dingen zeker makkelijker maken.
Of je nu meedoet aan een regionale wedstrijd, je probeert te kwalificeren voor de finales of een professional probeert te worden, je zult waarschijnlijk tegenslagen krijgen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar herken wanneer je je best hebt gedaan en laat je niet van de wijs brengen door omstandigheden die buiten je macht liggen. Onthoud hoe ver je al gekomen bent. Je hebt het voor elkaar!
Bron: Heels Down