De herfst is momenteel in volle gang: bomen veranderen in sierlijke kleuren en verliezen daarna hun bladerdek. Niet dat dit nu zo bijzonder is, maar de bladeren en de zaden van de Esdoorn hebben al verschillende paardenlevens opgeëist. Wanneer paarden deze bladeren of zaden eten ontstaat het risico op atypische myopathie (AM), een levensbedreigende spierziekte bij paarden. Atypische myopathie komt voornamelijk voor in het najaar en voorjaar bij paarden die buiten lopen in weilanden omringd door bomen. Tijdens of na koud, nat en winderig weer en wanner zij weinig bijgevoerd worden, stijgt het risico dat de paarden losse esdoornbladeren en-zaden eten. De aandoening komt echter ook voor in weilanden waar geen esdoorns te vinden zijn. Wanneer een paard lijdt aan atypische myopathie (AM), toont het paard typische signalen van een spierbevangenheid. Niet willen lopen, veel liggen, harde pijnlijke spieren, trillen en zweten zijn hier kenmerken van. De urine ziet er uit als koffie zonder melkkleuring. De bruine kleur wordt veroorzaakt door de afbraakproducten van de aangetaste spiercellen. Het is belangrijk om het paard als eerste binnen te zetten. Probeer daarna om het paard warm te houden en bel onmiddellijk een dierenarts. De dierenarts zal waarschijnlijk bloed en urine afnemen voor onderzoek. Ter preventie moeten paarden die 24/7 op de wei staan in het najaar voldoende goede kwaliteit ruwvoer bijgevoerd krijgen en over een schuilmogelijkheid beschikken. Verder kan men de weide blad- en zadenvrij maken.
