Volgens onderzoekers blijken paarden in staat te zijn zichzelf in spiegels te herkennen, hetgeen een niveau van zelfbewustzijn onthult die traditioneel met mensen en primaten wordt geassocieerd.
De onderzoekers van de Universiteit van Pisa in Italië meldden dat een meerderheid van de 14 paarden die in de studie werden gebruikt, probeerden om kruisvormige tekens die opzettelijk op hun wangen waren getekend, weg te wrijven.
De bevindingen van Paolo Baragli en zijn collega's werden gepubliceerd in het tijdschrift Animal Cognition.De onderzoekers beschreven een studie waarbij een grote spiegel werd geïnstalleerd in een overdekte arena.
Veertien paarden werden één voor één in de ruimte gebracht om hun gedrag te volgen in een experiment in vier fasen.
In de eerste twee fasen werd hun reactie op de blootstelling aan een spiegel, open of bedekt, gecontroleerd. "We ontdekten dat in de aanwezigheid van het reflecterende oppervlak het gedrag van de paarden duidelijk verschilde in vergelijking met de conditie waarin het oppervlak bedekt was."Hun aandacht voor de spiegel en exploratieve activiteit nam toe wanneer de spiegel open was.
Elf paarden keken zelfs achter de spiegel en leken naar hun spiegelbeeld te kijken terwijl ze hun hoofd op een kiekeboe-manier bewogen.
In de volgende fase gebruikten de onderzoekers transparante medische ultrasone gel om een "X" op beide wangen van de paarden te zetten. De reacties van de paarden op de aanwezigheid van de spiegel werden opnieuw gevolgd.
In de laatste fase werd geurloze gele of blauwe verf aan de gel toegevoegd, zodat de op hun wangen aangebrachte kruisjes opvielen.Het onderzoeksteam stelde vast dat het gedrag van een meerderheid van de paarden suggereerde dat ze aan hun spiegelbeeld herkenden dat ze iets op hun gezicht hadden.
De tekens konden door de paarden alleen worden gezien met behulp van een spiegel."De paarden gebruikten het spiegeloppervlak om hun bewegingen in de richting van hun gekleurde wangen te leiden, waarmee ze aantonen dat ze zichzelf in een spiegel kunnen herkennen."
Wanneer we de gegevens op groepsniveau bekijken, zien we dat de paarden langer bezig waren met het krabben van hun gezicht aan stokken die voor de spiegel stonden wanneer ze gemarkeerd waren met het zichtbare merkteken in vergelijking met het niet-zichtbare merkteken.
Dit wees erop dat de paarden het niet-zichtbare merkteken niet zagen, wat wijst op de aanwezigheid van spiegelzelfherkenning bij paarden.Het studieteam zei dat recent bewijs voor onderzoek, met inbegrip van hun eigen experiment, erop wees dat spiegel zelfherkenning geen alles-of-niets fenomeen was dat eenmalig in de evolutionaire boom voorkwam.Een convergent evolutiemechanisme kan aan de basis liggen van de aanwezigheid ervan in ver verwante soorten, zeiden ze.
Zij zeiden dat hun resultaten het eerste bewijs vormden van spiegelzelfherkenning op groepsniveau bij een niet-primate soort.
Bron: Horsetalk
De bevindingen van Paolo Baragli en zijn collega's werden gepubliceerd in het tijdschrift Animal Cognition.De onderzoekers beschreven een studie waarbij een grote spiegel werd geïnstalleerd in een overdekte arena.
Veertien paarden werden één voor één in de ruimte gebracht om hun gedrag te volgen in een experiment in vier fasen.
In de eerste twee fasen werd hun reactie op de blootstelling aan een spiegel, open of bedekt, gecontroleerd. "We ontdekten dat in de aanwezigheid van het reflecterende oppervlak het gedrag van de paarden duidelijk verschilde in vergelijking met de conditie waarin het oppervlak bedekt was."Hun aandacht voor de spiegel en exploratieve activiteit nam toe wanneer de spiegel open was.
Elf paarden keken zelfs achter de spiegel en leken naar hun spiegelbeeld te kijken terwijl ze hun hoofd op een kiekeboe-manier bewogen.
In de volgende fase gebruikten de onderzoekers transparante medische ultrasone gel om een "X" op beide wangen van de paarden te zetten. De reacties van de paarden op de aanwezigheid van de spiegel werden opnieuw gevolgd.
In de laatste fase werd geurloze gele of blauwe verf aan de gel toegevoegd, zodat de op hun wangen aangebrachte kruisjes opvielen.Het onderzoeksteam stelde vast dat het gedrag van een meerderheid van de paarden suggereerde dat ze aan hun spiegelbeeld herkenden dat ze iets op hun gezicht hadden.
De tekens konden door de paarden alleen worden gezien met behulp van een spiegel."De paarden gebruikten het spiegeloppervlak om hun bewegingen in de richting van hun gekleurde wangen te leiden, waarmee ze aantonen dat ze zichzelf in een spiegel kunnen herkennen."
Wanneer we de gegevens op groepsniveau bekijken, zien we dat de paarden langer bezig waren met het krabben van hun gezicht aan stokken die voor de spiegel stonden wanneer ze gemarkeerd waren met het zichtbare merkteken in vergelijking met het niet-zichtbare merkteken.
Dit wees erop dat de paarden het niet-zichtbare merkteken niet zagen, wat wijst op de aanwezigheid van spiegelzelfherkenning bij paarden.Het studieteam zei dat recent bewijs voor onderzoek, met inbegrip van hun eigen experiment, erop wees dat spiegel zelfherkenning geen alles-of-niets fenomeen was dat eenmalig in de evolutionaire boom voorkwam.Een convergent evolutiemechanisme kan aan de basis liggen van de aanwezigheid ervan in ver verwante soorten, zeiden ze.
Zij zeiden dat hun resultaten het eerste bewijs vormden van spiegelzelfherkenning op groepsniveau bij een niet-primate soort.
Bron: Horsetalk