Er wordt grondig onderzoek verricht naar de relatie tussen blessures aan de oppervlakkige buigpees en erfelijke genetische data. Britse wetenschappers blijken een verband te hebben gevonden. Na een vergelijking van 270 paarden met een ontsteking aan de oppervlakkige buigpees is er schot in de zaak.
De controlegroep bestond uit 270 paarden zonder beenblessures. Het team zocht naar een mutatie die verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de structuur, de functie en het herstel van de pezen. Daarnaast keken zij naar de genen die overeen komen met het genetische component dat bij mensen verantwoordelijk is voor problemen met de achillespees.
Het resultaat: De genen ToenC en COL5A1 vertoonden mutaties die in verband gebracht kunnen worden met verschillende soorten peesproblemen. Met name de mutatie in COL5A1 bleek relevant. Paarden met twee kopieën van dit gen lopen daarom drie keer zoveel kans op peesproblemen. De mutatie in het ToenC-gen zorgt er juist weer voor dat een paard minder gevoelig is voor peesblessures. Deze belangrijke bouwsteen functioneert vooral in de wederopbouw van de pezen.
bron: H&H