De Nederlandse studentenruiters kunnen met veel plezier terugkijken naar een geslaagd studentenconcours in het Zweedse Lund. Hoewel de prestaties in de ring wat tegenvielen, wisten ze wel voor de tweede keer op rij de Survivorscup te winnen!
Donderdagavond was er een gezellig feestje dat tot in de vroege uurtjes door ging. Op vrijdag was het weer vroeg dag, de eerste ronde dressuur stond op het programma. Er werd geloot tegen Duitsland en Zwitserland en de Nederlandse ruiters moesten als eerste op de paarden. Helaas pakte deze loting niet gunstig uit voor Nederland. De paarden bleken angstig voor het publiek en Renske, Martenique en Floor moesten alle zeilen bijzetten om er nog iets van te maken. De Duitsers gingen als tweede en lieten een betere proef zien. De paarden waren minder fris en bleken inmiddels gewend aan de tribune. Zij gingen met het hele team door naar de tweede ronde, weliswaar met een minimaal verschil met de Nederlanders. Jammer, maar dat is part of the game bij studentenconcoursen. ’s Avonds was er het themafeest ‘Under the sea’. De Nederlanders hadden een fantastische outfit en ook op dit feest werd er flink doorgehaald; na afloop hebben we nog maar even geholpen met opruimen!
Zaterdag mocht het Nederlandse team springen. Ook deze keer werd er weer tegen Duitsland geloot en pakte de volgorde niet goed uit voor de Nederlanders. Renske’s paard was zeer kijkerig en had behoorlijk wat support nodig om het parcours rond te komen. De Duitse amazone die na haar op het paard moest rijden, plukte hier de vruchten van en liet een netter rondje zien. Daarna was het de beurt aan Floor. Zij reed een goed rondje maar de jury zag liever de behoudende rijstijl van de Duitse amazone. Bij studentenconcoursen kun je helaas niet van tevoren inschatten wat de jury wil zien. Martenique was ontzettend knap aan het rijden en liet een chic parcours zien. Maar helaas, ook zij was met een minimaal verschil niet door. Hier eindigde de wedstrijd voor het Nederlandse team. Heel sportief kwam het Duitse team nog wel vertellen dat het ook de andere kant op had kunnen zijn gegaan als de loting anders was uitgepakt, en dat we qua rijden zeer aan elkaar gewaagd waren. Dit is kenmerkend voor de goede sfeer op studentenconcoursen en alle lof voor de sportiviteit van de Duitsers.
Zaterdagavond mochten we weer in ons nette pak naar het gala. Wat is het leuk om iedereen dressed up te zien. Het was ontzettend gezellig. Na het diner gingen de Nederlanders terug naar de accommodatie om voetbal te kijken. Wat een wedstrijd! De goede uitslag moest natuurlijk gevierd worden en dat hebben de andere nationaliteiten geweten. Ook dit feestje was zeer geslaagd. Bizar om te zien dat het in Zweden al om half 4 ’s ochtends licht wordt. Heel trots op Annelous, Anna en Marije die tot acht uur ’s ochtends nog steeds aan het feesten waren en de eerste ruiters alweer aan het ontbijt zagen verschijnen. Goed om te zien dat de jonge garde van de Nederlandse studentenruiters zoveel talent hebben.
Hoewel het team niet meer hoefde te rijden op zondag, was toch iedereen present op de tribune om de finaleruiters aan te moedigen. De Belgische Caroline kon op de hulp van Jos en Floor rekenen die haar hielpen om een kur met muziek te maken en deze dressuurtopper wist dan ook een mooie tweede plek te behalen.
We kijken terug op een fantastisch weekend. De organisatie heeft haar uiterste best gedaan en het was een genoegen om erbij te mogen zijn. Het afscheid viel zwaar maar we kijken uit om de AIEC-familie in Engeland te zien over vijf weken!
Zaterdagavond mochten we weer in ons nette pak naar het gala. Wat is het leuk om iedereen dressed up te zien. Het was ontzettend gezellig. Na het diner gingen de Nederlanders terug naar de accommodatie om voetbal te kijken. Wat een wedstrijd! De goede uitslag moest natuurlijk gevierd worden en dat hebben de andere nationaliteiten geweten. Ook dit feestje was zeer geslaagd. Bizar om te zien dat het in Zweden al om half 4 ’s ochtends licht wordt. Heel trots op Annelous, Anna en Marije die tot acht uur ’s ochtends nog steeds aan het feesten waren en de eerste ruiters alweer aan het ontbijt zagen verschijnen. Goed om te zien dat de jonge garde van de Nederlandse studentenruiters zoveel talent hebben.
Hoewel het team niet meer hoefde te rijden op zondag, was toch iedereen present op de tribune om de finaleruiters aan te moedigen. De Belgische Caroline kon op de hulp van Jos en Floor rekenen die haar hielpen om een kur met muziek te maken en deze dressuurtopper wist dan ook een mooie tweede plek te behalen.
We kijken terug op een fantastisch weekend. De organisatie heeft haar uiterste best gedaan en het was een genoegen om erbij te mogen zijn. Het afscheid viel zwaar maar we kijken uit om de AIEC-familie in Engeland te zien over vijf weken!
De Nederlandse studentenruiters kunnen met veel plezier terugkijken naar een geslaagd studentenconcours in het Zweedse Lund. Hoewel de prestaties in de ring wat tegenvielen, wisten ze wel voor de tweede keer op rij de Survivorscup te winnen!
Donderdagavond was er een gezellig feestje dat tot in de vroege uurtjes door ging. Op vrijdag was het weer vroeg dag, de eerste ronde dressuur stond op het programma. Er werd geloot tegen Duitsland en Zwitserland en de Nederlandse ruiters moesten als eerste op de paarden. Helaas pakte deze loting niet gunstig uit voor Nederland. De paarden bleken angstig voor het publiek en Renske, Martenique en Floor moesten alle zeilen bijzetten om er nog iets van te maken. De Duitsers gingen als tweede en lieten een betere proef zien. De paarden waren minder fris en bleken inmiddels gewend aan de tribune. Zij gingen met het hele team door naar de tweede ronde, weliswaar met een minimaal verschil met de Nederlanders. Jammer, maar dat is part of the game bij studentenconcoursen. ’s Avonds was er het themafeest ‘Under the sea’. De Nederlanders hadden een fantastische outfit en ook op dit feest werd er flink doorgehaald; na afloop hebben we nog maar even geholpen met opruimen!
Zaterdag mocht het Nederlandse team springen. Ook deze keer werd er weer tegen Duitsland geloot en pakte de volgorde niet goed uit voor de Nederlanders. Renske’s paard was zeer kijkerig en had behoorlijk wat support nodig om het parcours rond te komen. De Duitse amazone die na haar op het paard moest rijden, plukte hier de vruchten van en liet een netter rondje zien. Daarna was het de beurt aan Floor. Zij reed een goed rondje maar de jury zag liever de behoudende rijstijl van de Duitse amazone. Bij studentenconcoursen kun je helaas niet van tevoren inschatten wat de jury wil zien. Martenique was ontzettend knap aan het rijden en liet een chic parcours zien. Maar helaas, ook zij was met een minimaal verschil niet door. Hier eindigde de wedstrijd voor het Nederlandse team. Heel sportief kwam het Duitse team nog wel vertellen dat het ook de andere kant op had kunnen zijn gegaan als de loting anders was uitgepakt, en dat we qua rijden zeer aan elkaar gewaagd waren. Dit is kenmerkend voor de goede sfeer op studentenconcoursen en alle lof voor de sportiviteit van de Duitsers.
Zaterdagavond mochten we weer in ons nette pak naar het gala. Wat is het leuk om iedereen dressed up te zien. Het was ontzettend gezellig. Na het diner gingen de Nederlanders terug naar de accommodatie om voetbal te kijken. Wat een wedstrijd! De goede uitslag moest natuurlijk gevierd worden en dat hebben de andere nationaliteiten geweten. Ook dit feestje was zeer geslaagd. Bizar om te zien dat het in Zweden al om half 4 ’s ochtends licht wordt. Heel trots op Annelous, Anna en Marije die tot acht uur ’s ochtends nog steeds aan het feesten waren en de eerste ruiters alweer aan het ontbijt zagen verschijnen. Goed om te zien dat de jonge garde van de Nederlandse studentenruiters zoveel talent hebben.
Hoewel het team niet meer hoefde te rijden op zondag, was toch iedereen present op de tribune om de finaleruiters aan te moedigen. De Belgische Caroline kon op de hulp van Jos en Floor rekenen die haar hielpen om een kur met muziek te maken en deze dressuurtopper wist dan ook een mooie tweede plek te behalen.
We kijken terug op een fantastisch weekend. De organisatie heeft haar uiterste best gedaan en het was een genoegen om erbij te mogen zijn. Het afscheid viel zwaar maar we kijken uit om de AIEC-familie in Engeland te zien over vijf weken!
Zaterdagavond mochten we weer in ons nette pak naar het gala. Wat is het leuk om iedereen dressed up te zien. Het was ontzettend gezellig. Na het diner gingen de Nederlanders terug naar de accommodatie om voetbal te kijken. Wat een wedstrijd! De goede uitslag moest natuurlijk gevierd worden en dat hebben de andere nationaliteiten geweten. Ook dit feestje was zeer geslaagd. Bizar om te zien dat het in Zweden al om half 4 ’s ochtends licht wordt. Heel trots op Annelous, Anna en Marije die tot acht uur ’s ochtends nog steeds aan het feesten waren en de eerste ruiters alweer aan het ontbijt zagen verschijnen. Goed om te zien dat de jonge garde van de Nederlandse studentenruiters zoveel talent hebben.
Hoewel het team niet meer hoefde te rijden op zondag, was toch iedereen present op de tribune om de finaleruiters aan te moedigen. De Belgische Caroline kon op de hulp van Jos en Floor rekenen die haar hielpen om een kur met muziek te maken en deze dressuurtopper wist dan ook een mooie tweede plek te behalen.
We kijken terug op een fantastisch weekend. De organisatie heeft haar uiterste best gedaan en het was een genoegen om erbij te mogen zijn. Het afscheid viel zwaar maar we kijken uit om de AIEC-familie in Engeland te zien over vijf weken!