Meer dan 10.000 wilde paarden zullen de komende jaren afgeschoten worden in het natuurgebied Kosciuszko in het zuidoosten van Australië. Het is de conclusie van jarenlang debat over wat te doen met de wilde paarden die door sommige deskundigen als een plaag, en door anderen als cultureel erfgoed worden gezien.
Ze hebben alles weggevreten. Ik word er diep triest van", zegt Richard Swain, een aboriginal-gids in het nationale park. Hij komt al jaren in het natuurgebied en heeft gezien hoe de paardenpopulatie exponentieel is gegroeid. Waar toeristen idyllisch ronddartelende paarden zien, ziet hij alleen maar de verwoesting die de dieren achterlaten volgens hem.
Een plaag
Ze veroorzaken volgens enkele bewoners erosie, verspreiden onkruid en concurreren met inheemse dieren om leefruimte en voedsel. De deelstaatregering heeft daarom besloten om de komende jaren de populatie terug te brengen van 14.000 wilde paarden in Kosciuszko alleen naar 3000. De overgebleven dieren mogen nog vrij rond blijven lopen.
Paarden horen niet thuis in dit landschap.
Hoewel dit al drastische maatregelen zijn gaat dit plan volgens deskundigen niet ver genoeg. Onder wetenschappers bestaat er geen twijfel: de paarden zijn een plaag en moeten één voor één afgeschoten worden. "Paarden horen niet thuis in dit landschap. Het zijn zware beesten van gemiddeld 400 kilo. Ze vertrappen de inheemse planten en verwoesten de leefomgeving van ernstig bedreigde inheemse dieren", zegt hoogleraar James Pittock van de Australian National University in Canberra.
Alternatieve oplossingen
Verschillende lobbygroepen pleiten voor andere oplossingen, zoals het vangen en steriliseren van de paarden. Activist Lewis Benedetti heeft bijvoorbeeld andere ideeën. Hij is paardentemmer en organiseert tours te paard. "We kunnen de populatie onder controle krijgen door de paarden te vangen en dan te temmen, er zijn genoeg mensen die ze op willen nemen in hun stallen of weides."
Niemand vindt het leuk om paarden dood te schieten, maar het is de enige realistische oplossing.
Maar dat is volgens deskundigen geen oplossing. "De paarden vermenigvuldigen zich ieder jaar met 20 procent. Het zijn er gewoon te veel. Ieder jaar dat we niets doen, richten ze meer schade aan", zegt Pittock.
Enige realistische oplossing
De dieren zorgen zogezegd voor vervuiling van de rivieren en vergroten de kans op bosbranden. "Inheemse planten remmen de stroming en filteren het water. Maar doordat alles is weggevreten en de paarden door de rivieren stampen, stroomt het water nu veel te snel weg en laat een kale, droge vlakte achter", legt Pittock uit.
Daarnaast is de huidige situatie ook voor de paarden zelf niet ideaal, stelt hij. "In Australië zijn regelmatig lange periodes van droogte, waardoor er niets te eten is. Ik heb beesten uitgemergeld rond zien lopen, stervend van de honger. Niemand vindt het leuk om paarden dood te schieten, maar helaas is het de enige realistische oplossing."
Strijd om de ziel van Australië
De eerste brumbies, zoals de wilde paarden nu nog liefkozend genoemd worden, zouden van de Brit James Brumby zijn, een hoefsmid die zijn paarden vrijliet in de Australische bush. Sindsdien spreken de wilde paarden tot de verbeelding. Een beroemde film uit de jaren 80, The Man from Snowy River, heeft bijgedragen aan het romantische beeld van de edele dieren.
In zijn boek The Brumby Wars schrijft journalist Anthony Sharwood dat het inmiddels een 'cultuuroorlog' is die verdergaat dan de liefde voor de paarden, en een strijd is om de 'ziel van Australië'. Pittock beaamt dat. "Sommige mensen willen niet toegeven dat Australië is ingenomen door de Britten en dat de inheemse bevolking is uitgeroeid. Ze zien het paard als rechtvaardiging van hun bestaan in Australië."
Bron: Nos.nl
Foto: Photo by Christine Mendoza on Unsplash
Ze hebben alles weggevreten. Ik word er diep triest van", zegt Richard Swain, een aboriginal-gids in het nationale park. Hij komt al jaren in het natuurgebied en heeft gezien hoe de paardenpopulatie exponentieel is gegroeid. Waar toeristen idyllisch ronddartelende paarden zien, ziet hij alleen maar de verwoesting die de dieren achterlaten volgens hem.
Een plaag
Ze veroorzaken volgens enkele bewoners erosie, verspreiden onkruid en concurreren met inheemse dieren om leefruimte en voedsel. De deelstaatregering heeft daarom besloten om de komende jaren de populatie terug te brengen van 14.000 wilde paarden in Kosciuszko alleen naar 3000. De overgebleven dieren mogen nog vrij rond blijven lopen.
Paarden horen niet thuis in dit landschap.
Hoewel dit al drastische maatregelen zijn gaat dit plan volgens deskundigen niet ver genoeg. Onder wetenschappers bestaat er geen twijfel: de paarden zijn een plaag en moeten één voor één afgeschoten worden. "Paarden horen niet thuis in dit landschap. Het zijn zware beesten van gemiddeld 400 kilo. Ze vertrappen de inheemse planten en verwoesten de leefomgeving van ernstig bedreigde inheemse dieren", zegt hoogleraar James Pittock van de Australian National University in Canberra.
Alternatieve oplossingen
Verschillende lobbygroepen pleiten voor andere oplossingen, zoals het vangen en steriliseren van de paarden. Activist Lewis Benedetti heeft bijvoorbeeld andere ideeën. Hij is paardentemmer en organiseert tours te paard. "We kunnen de populatie onder controle krijgen door de paarden te vangen en dan te temmen, er zijn genoeg mensen die ze op willen nemen in hun stallen of weides."
Niemand vindt het leuk om paarden dood te schieten, maar het is de enige realistische oplossing.
Maar dat is volgens deskundigen geen oplossing. "De paarden vermenigvuldigen zich ieder jaar met 20 procent. Het zijn er gewoon te veel. Ieder jaar dat we niets doen, richten ze meer schade aan", zegt Pittock.
Enige realistische oplossing
De dieren zorgen zogezegd voor vervuiling van de rivieren en vergroten de kans op bosbranden. "Inheemse planten remmen de stroming en filteren het water. Maar doordat alles is weggevreten en de paarden door de rivieren stampen, stroomt het water nu veel te snel weg en laat een kale, droge vlakte achter", legt Pittock uit.
Daarnaast is de huidige situatie ook voor de paarden zelf niet ideaal, stelt hij. "In Australië zijn regelmatig lange periodes van droogte, waardoor er niets te eten is. Ik heb beesten uitgemergeld rond zien lopen, stervend van de honger. Niemand vindt het leuk om paarden dood te schieten, maar helaas is het de enige realistische oplossing."
Strijd om de ziel van Australië
De eerste brumbies, zoals de wilde paarden nu nog liefkozend genoemd worden, zouden van de Brit James Brumby zijn, een hoefsmid die zijn paarden vrijliet in de Australische bush. Sindsdien spreken de wilde paarden tot de verbeelding. Een beroemde film uit de jaren 80, The Man from Snowy River, heeft bijgedragen aan het romantische beeld van de edele dieren.
In zijn boek The Brumby Wars schrijft journalist Anthony Sharwood dat het inmiddels een 'cultuuroorlog' is die verdergaat dan de liefde voor de paarden, en een strijd is om de 'ziel van Australië'. Pittock beaamt dat. "Sommige mensen willen niet toegeven dat Australië is ingenomen door de Britten en dat de inheemse bevolking is uitgeroeid. Ze zien het paard als rechtvaardiging van hun bestaan in Australië."
Bron: Nos.nl
Foto: Photo by Christine Mendoza on Unsplash