Equnews is sinds vorig jaar mediapartner van het nieuwe hippische magazine Puissance. Zij hadden recent in Valkenswaard een gesprek met de Amerikaanse amazone Jessica Springsteen.
Jessica Springsteen (30 december 1991), is de dochter van rocklegende Bruce Springsteen (66) en Patti Scialfa. De jonge Amerikaanse amazone, die psychologie studeerde aan de Duke University in North Carolina, is aardig op weg om net als haar vader (wereld)beroemd te worden. In Wenen won ze in september vorig jaar de Longines Global Tourwedstrijd met veel bravoure in de barrage. Een aangename kennismaking met een getalenteerde springamazone.
Vanwaar je fascinatie voor de paardensport? Je groeide er mee op in een boerderij in New Jersey en je reed reeds te paard op jonge leeftijd?
Paarden waren al van kleins af mijn grote passie. Toen ik een peuter was, verhuisden we van Los Angeles naar New Jersey. Op 4-jarige leeftijd werd ik samen met mijn broers op de rug van een pony gezet en we reden er de hele tijd mee rond. Ik had het geluk dat ik op 7-jarige leeftijd mijn eerste pony, Shamrock, kreeg. Hij was nogal wild en gooide me een paar keer uit het zadel, maar ik hield van hem en hij heeft me uiteindelijk veel geleerd. Ik begon te trainen in de manege van Beacon Hill, die zich toevallig aan de overzijde van onze boerderij bevond. Ik nam reeds op jeugdige leeftijd deel aan competities met pony’s en ik ben nooit meer gestopt.
Het leven op de boerderij beviel je erg goed?
We waren er omringd door dieren, varkens, koeien, maar ook honden en katten… Het was een geweldige tijd, opgroeien op een boerderij en voortdurend in het gezelschap van dieren verkeren. Het verzorgen van dieren op jonge leeftijd was bovendien erg leerrijk. Het was er heerlijk opgroeien.
Als tiener was je al een passionele ruiter?
Ja, als tiener bleef ik veel rijden. Het was in die periode dat ik me eensklaps ook realiseerde dat dit mijn fulltime carriere kon worden. Ik reed elke dag na school en ook in het weekend.
Je eerste belangrijke successen kwamen er in 2010?
Ja, ik behaalde medailles op het Noord-Amerikaanse kampioenschap voor ‘young riders’ (jonge ruiters) en nam in 2012 deel aan de Amerikaanse selecties voor de Spelen van Londen, maar ik kon me hiervoor niet kwalificeren.
Sindsdien nam je carrière een steeds hogere vlucht en vorig jaar kende je je tot nog toe beste seizoen.
Ik won de Amerikaanse Gold Cup in New York in 2014. Dat was voor mij echt een grote en opwindende overwinning. Ik maakte ook deel uit van het team dat de gouden medaille behaalde in Dublin en ook die zege was heel bijzonder voor mij. Ik had nooit eerder voor een zo vol stadion gereden. Ik was dan ook bijzonder zenuwachtig. Mijn familie was er bovendien aanwezig en dat maakte het allemaal nog spannender. Een werkelijk exciting day! Het afgelopen jaar was echt geweldig met enkele erg sterke prestaties tijdens de Global Champions Tour. Al mijn paarden deden het immers voortreffelijk.
Sinds kort verblijf je vaak in Nederland bij je nieuwe trainer Edwina Tops-Alexander.
Ja, ik ben echt dankbaar om samen te werken met Edwina. Ze is een topruiter en een echt ongelooflijke trainster. Ze is geweldig met paarden, ze weet van aanpakken en hoe ze het best springen, zonder hen daarbij te veel te pushen. Ik ben gelukkig dat ik daar kan verblijven, er zijn indrukwekkende faciliteiten beschikbaar en ik leer er erg veel bij.
Wat is je ultieme droom als ruiter?
Zoals elke sporter, is het mijn ultieme droom deel te nemen aan de Olympische Spelen. Ik denk niet dat de kaarten hiervoor dit jaar al goed liggen, dus focus ik mij vooral op de hiernavolgende Spelen in Tokio. Ik hoop mijn paarden gezond en sterk te houden en wil verder goed presteren in enkele van de topwedstrijden in de wereld. En uiteraard ook de Verenigde Staten verder blijven vertegenwoordigen in sommige landenwedstrijden.
Zijn je studies als psychologe van nut voor je sport?
Dat denk ik wel! Ze helpen me te begrijpen wat mijn paarden nodig hebben. Elk paard heeft immers zijn eigen persoonlijkheid en reageert op een andere manier op bepaalde signalen. Je moet je echt intu.tief instellen en ze stuk voor stuk proberen te begrijpen om dan af te wegen wat bij elk van hen wel en niet werkt.
Wie maakt tijdens een jumping het verschil: de ruiter of het paard?
Wel, het gaat om een gezamenlijke inspanning. We zijn evenwaardige partners. Werken we niet synchroon samen, dan gaat het niet lukken. Dat is de reden waarom het werkelijk zo belangrijk is erg nauw samen te werken met elk paard en hen stuk voor stuk op de best mogelijke manier en zo close mogelijk te leren kennen.
Voor welke ruiters heb je de grootste bewondering? Waarom?
Oh, ik heb bewondering voor vele ruiters! Ik keek altijd op naar Beezie Laura en Mclain toen ik jonger was en opgroeide in deze sport. Ik herinner men dat ik hen volgde in vooraanstaande Grand Prixs op zo’n jonge leeftijd en stelde me de vraag of ik het zelf zo zou maken. Toen ik mijn entree maakte in Europa en in de Global Champions Tour betekende het opnemen tegen de top 30 ruiters van de wereld een geweldige ervaring voor mij. Je leert ontzettend veel bij, gewoon door te kijken hoe de verschillende ruiters de wedstrijd benaderen. Edwina was altijd een amazone die ik graag bezig zag in de wedstrijden; zij weet immers op onovertrefbare wijze het beste uit elk paard te halen, ze is geweldig gefocust en erg competitief. Ik ben bijzonder opgewonden dat ik kan terugkeren naar Europa en er opnieuw aan de wedstrijden kan deelnemen!
