Het CHIO Rotterdam kan zolang als het concours bestaat al rekenen op trouwe vrijwilligers. Een aantal van hen is vanaf zeer jonge leeftijd actief betrokken. Aan het woord is Frederik van Beek, 73 jaar, woonachtig in het Brabantse Sleeuwijk, maar geboren Rotterdammer, waar zijn hart duidelijk nog ligt. Frederik komt al zijn hele leven op ons concours en heeft er ongeveer alles gedaan. De laatste jaren is hij actief als ringmeester.
Frederik van Beek begint zijn verhaal: “Ik ben in oktober geboren en in september was ik al op het CHIO Rotterdam, nog veilig samen met mijn tweelingbroer in de buik van mijn moeder. Eigenlijk ben ik mijn hele leven al naar het CHIO gekomen, maar mijn eerste herinneringen zijn vanaf mijn 8e, 9e jaar. Ik ben geen paardenjongen, maar ben er eigenlijk ingerold, omdat mijn moeder bang was dat ik me zou gaan vervelen. Mijn ouders woonden eerst in het centrum, maar later verhuisden we naar Kralingen, tegen het CHIO-terrein aan. Iedereen in de familie reed paard, maar ik niet. In 1964 zou ik naar de middelbare school gaan en had daardoor een extra lange zomervakantie. Mijn moeder raadde me aan om eens op het CHIO te gaan kijken of ik me daar nuttig kon maken. Ik begon, samen met mijn tweelingbroer, op het secretariaat. We moesten enveloppen vullen met reclame en die verspreiden.
Bekend met elke boom op het terrein
Hans Lips was toen secretaris. Ik heb nog steeds contact met hem. Daarna gingen we naar de stallen. We zorgden o.a. voor de fourage, die we met de sleepwagen van Heineken van de manege naar de stallen brachten. De stallen waren toen nog bij pannenkoekenhuis De Big, waar de laatste jaren het dressuurstadion is en werden gemaakt van pallets die we uit de Rotterdamse haven kregen. Later werd ik hoofd stalling, hoofd van het secretariaat en weer daarna heb ik zo’n beetje alle facilitaire zaken gecoördineerd. Eén jaar voor de alternatieve Olympische Spelen in Rotterdam (tijdens de Olympische Spelen in Moskou), mocht ik toetreden tot het dagelijks bestuur. Jacques Schoufour, Daan Dura en Jan Willem Körner waren o.a. mijn mede bestuursleden. 8 Jaar heb ik in het bestuur gezeten en daarna ben ik ca 20 jaar in het uitvoerend committee actief geweest. Momenteel ben ik nog actief als ringmeester. Dat werd ik doordat Jacques Schoufour vanuit de functie ringmeester, voorzitter van het CHIO Rotterdam werd en mij vroeg zijn rol als ringmeester over te nemen.
Naast het CHIO Rotterdam, ben ik ook werkzaam geweest op Jumping Amsterdam, CSI Twente en Jumping Indoor Maastricht en nog steeds ben ik actief in Valkenswaard, bij Jan Tops. Dit jaar zullen er weer 6 of 7 evenementen zijn, zoals nu lijkt te beginnen in mei. Ik heb ook meegewerkt aan de Wereldruiterspelen in 1994 in Den Haag. Ik was daar een coördinator van de spring- en dressuurringen.
Overigens toen de stallen nog voor De Big stonden, was daar een hele aardige jongeman, altijd in een groen jasje, die mij hielp om vreemde mensen uit de stallen te weren. Er was toen nog geen strenge beveiliging zoals nu. Dit bleek Ed van de Bent te zijn, de latere speaker van ons concours. Ed kreeg interesse in de paardensport en had een goede stem. Toen de toenmalige omroeper een keer ziek was, werd Ed voor de leeuwen gegooid en zo is hij begonnen”. (red. - de stem van Ed van de Bent is nog altijd tijdens het CHIO Rotterdam te horen wanneer hij live verslag doet voor NOS Radio van het springen.)
Bijzondere herinneringen
We vragen Frederik van Beek naar zijn indrukwekkendste en mooiste moment tijdens al zijn jaren CHIO: “Ik weet het jaar niet meer, maar ergens in de jaren 80 raasde er een zware storm over Rotterdam. We moesten 's ochtends de mensen op de tribunes evacueren, die tribunes gingen bijna de lucht in. Daarna hoorde ik op mijn portofoon dat een staltent bijna weg waaide. Samen met een groep mariniers ben ik daar heen gerend en hebben lange tijd aan de stallen gehangen. Gelukkig is er niets gebeurd, maar dat was heel spannend en gelukkig hebben de paarden geen letsel opgelopen. Het mooie was, dat 's middags alles weer liep als een zonnetje, alsof er niets was gebeurd. Ik wil ook graag twee hele bijzondere herinneringen noemen. De eerste is dat ik 2 jaar geleden uit handen van de burgemeester van Rotterdam Aboutaleb de Erasmus speld mocht ontvangen voor mijn bewezen diensten voor de stad Rotterdam. Mijn tweede moment is de foto die ik deze week op mijn Facebook pagina heb gepost van mijn tweelingbroer en mij op het CHIO 1989. Ik heb deze foto gekregen en ben er heel blij mee. Ik was dat jaar hoofd ringmeester en mijn broer ringmeester”.
Zoals bekend was er dit jaar i.v.m. Covid-19 geen CHIO. We zijn benieuwd hoe een levenslange vrijwilliger dit beleefd heeft. Frederik van Beek: “De concoursen in Valkenswaard gingen wel door en dat waren er flink wat. Daarnaast heb ik veel hobby’s en dit was voor mij niet de eerste keer dat het CHIO Rotterdam niet door kon gaan. Echter, het CHIO is mijn grote liefde onder de concoursen waarvoor ik me heb ingezet. Ik ken er elke grasspriet op het terrein, elke boom in het bos, alle waterkranen, alle medewerkers, alle vrijwilligers. Ik heb me niet verveeld, maar het CHIO wel gemist. Het wereldje daar is uniek, vooral door de vele vrijwilligers, heel bijzonder”.
Bekend bij alle ruiters
Frederik werkt dus al vele jaren op het CHIO en kent iedereen. Ook de ruiters. Zijn er ruiters die hij speciaal wil noemen ? Hij moet even nadenken, maar komt dan met wat namen: “Daniel Deuser en Eric van der Vleuten mag ik heel graag, daar heb ik goed contact mee. Ook met Harrie Smolders heb ik een speciale band. Uit mijn jeugd wil ik graag de Italiaan Lt. Kol. D’Inzeo noemen, die op een geweldig mooie schimmel reed. Nog iemand uit mijn jeugdtijd die ik graag wil noemen is een oudere dressuur amazone, Lorna Johnstone uit Engeland, zij was als een moeder voor de vrijwilligers”.
Al zijn hele leven is deze vrijwilliger actief in het Kralingse bos en heeft hij alles gedaan. Heeft Frederik nog dromen met betrekking tot het CHIO ? “Ik hoop van harte dat we in de toekomst weer door kunnen gaan zoals het voor Covid-19 was. Dat we de gemoedelijkheid vast kunnen houden waar we om bekend staan. Deze gemoedelijkheid wordt heel erg gewaardeerd door de ruiters, wij houden niet van dat formele en de sfeer is altijd goed. Ruiters voelen zich welkom bij ons en daar ben ik trots op. In het verleden is wel geprobeerd het CHIO te verplaatsen naar een andere plek in Rotterdam en daar ben ik voorstander van. De logistiek is een crime in Rotterdam. Echter tot heden is dit niet gelukt”.
Net als iedereen in onze serie mag ook deze ras-Rotterdammer dit gesprek zelf afsluiten. Tot nu toe heeft hij warm en aan één stuk over “zijn” CHIO Rotterdam gepraat, maar nu moet hij lang nadenken. Waarna hij langzaam en bewust zijn woorden kiest: “Het CHIO Rotterdam is een fantastisch evenement. Het CHIO past helemaal bij Rotterdam en ik hoop dat het nog heel lang mag blijven bestaan met alle vrijwilligers die zich voor het evenement inzetten en met alle geweldige steun van de Gemeente Rotterdam. We genieten met zijn allen al heel lang van dit concours en hopelijk zullen in de toekomst nog vele, mooie, sportieve prestaties geleverd worden. Ik ben ieder jaar weer blij om iedereen te zien, zowel de vrijwilligers als de profs, in de unieke ambiance van het Kralingse bos”.
Wat een mooie woorden, wat valt hier nog aan toe te voegen ? Dank voor alles Frederik, voor alles wat je al die jaren voor ons concours gedaan hebt (en nog gaat doen) en zeker ook voor dit warme gesprek !
bron: CHIO Rotterdam
Frederik van Beek begint zijn verhaal: “Ik ben in oktober geboren en in september was ik al op het CHIO Rotterdam, nog veilig samen met mijn tweelingbroer in de buik van mijn moeder. Eigenlijk ben ik mijn hele leven al naar het CHIO gekomen, maar mijn eerste herinneringen zijn vanaf mijn 8e, 9e jaar. Ik ben geen paardenjongen, maar ben er eigenlijk ingerold, omdat mijn moeder bang was dat ik me zou gaan vervelen. Mijn ouders woonden eerst in het centrum, maar later verhuisden we naar Kralingen, tegen het CHIO-terrein aan. Iedereen in de familie reed paard, maar ik niet. In 1964 zou ik naar de middelbare school gaan en had daardoor een extra lange zomervakantie. Mijn moeder raadde me aan om eens op het CHIO te gaan kijken of ik me daar nuttig kon maken. Ik begon, samen met mijn tweelingbroer, op het secretariaat. We moesten enveloppen vullen met reclame en die verspreiden.
Bekend met elke boom op het terrein
Hans Lips was toen secretaris. Ik heb nog steeds contact met hem. Daarna gingen we naar de stallen. We zorgden o.a. voor de fourage, die we met de sleepwagen van Heineken van de manege naar de stallen brachten. De stallen waren toen nog bij pannenkoekenhuis De Big, waar de laatste jaren het dressuurstadion is en werden gemaakt van pallets die we uit de Rotterdamse haven kregen. Later werd ik hoofd stalling, hoofd van het secretariaat en weer daarna heb ik zo’n beetje alle facilitaire zaken gecoördineerd. Eén jaar voor de alternatieve Olympische Spelen in Rotterdam (tijdens de Olympische Spelen in Moskou), mocht ik toetreden tot het dagelijks bestuur. Jacques Schoufour, Daan Dura en Jan Willem Körner waren o.a. mijn mede bestuursleden. 8 Jaar heb ik in het bestuur gezeten en daarna ben ik ca 20 jaar in het uitvoerend committee actief geweest. Momenteel ben ik nog actief als ringmeester. Dat werd ik doordat Jacques Schoufour vanuit de functie ringmeester, voorzitter van het CHIO Rotterdam werd en mij vroeg zijn rol als ringmeester over te nemen.
Naast het CHIO Rotterdam, ben ik ook werkzaam geweest op Jumping Amsterdam, CSI Twente en Jumping Indoor Maastricht en nog steeds ben ik actief in Valkenswaard, bij Jan Tops. Dit jaar zullen er weer 6 of 7 evenementen zijn, zoals nu lijkt te beginnen in mei. Ik heb ook meegewerkt aan de Wereldruiterspelen in 1994 in Den Haag. Ik was daar een coördinator van de spring- en dressuurringen.
Overigens toen de stallen nog voor De Big stonden, was daar een hele aardige jongeman, altijd in een groen jasje, die mij hielp om vreemde mensen uit de stallen te weren. Er was toen nog geen strenge beveiliging zoals nu. Dit bleek Ed van de Bent te zijn, de latere speaker van ons concours. Ed kreeg interesse in de paardensport en had een goede stem. Toen de toenmalige omroeper een keer ziek was, werd Ed voor de leeuwen gegooid en zo is hij begonnen”. (red. - de stem van Ed van de Bent is nog altijd tijdens het CHIO Rotterdam te horen wanneer hij live verslag doet voor NOS Radio van het springen.)
Bijzondere herinneringen
We vragen Frederik van Beek naar zijn indrukwekkendste en mooiste moment tijdens al zijn jaren CHIO: “Ik weet het jaar niet meer, maar ergens in de jaren 80 raasde er een zware storm over Rotterdam. We moesten 's ochtends de mensen op de tribunes evacueren, die tribunes gingen bijna de lucht in. Daarna hoorde ik op mijn portofoon dat een staltent bijna weg waaide. Samen met een groep mariniers ben ik daar heen gerend en hebben lange tijd aan de stallen gehangen. Gelukkig is er niets gebeurd, maar dat was heel spannend en gelukkig hebben de paarden geen letsel opgelopen. Het mooie was, dat 's middags alles weer liep als een zonnetje, alsof er niets was gebeurd. Ik wil ook graag twee hele bijzondere herinneringen noemen. De eerste is dat ik 2 jaar geleden uit handen van de burgemeester van Rotterdam Aboutaleb de Erasmus speld mocht ontvangen voor mijn bewezen diensten voor de stad Rotterdam. Mijn tweede moment is de foto die ik deze week op mijn Facebook pagina heb gepost van mijn tweelingbroer en mij op het CHIO 1989. Ik heb deze foto gekregen en ben er heel blij mee. Ik was dat jaar hoofd ringmeester en mijn broer ringmeester”.
Zoals bekend was er dit jaar i.v.m. Covid-19 geen CHIO. We zijn benieuwd hoe een levenslange vrijwilliger dit beleefd heeft. Frederik van Beek: “De concoursen in Valkenswaard gingen wel door en dat waren er flink wat. Daarnaast heb ik veel hobby’s en dit was voor mij niet de eerste keer dat het CHIO Rotterdam niet door kon gaan. Echter, het CHIO is mijn grote liefde onder de concoursen waarvoor ik me heb ingezet. Ik ken er elke grasspriet op het terrein, elke boom in het bos, alle waterkranen, alle medewerkers, alle vrijwilligers. Ik heb me niet verveeld, maar het CHIO wel gemist. Het wereldje daar is uniek, vooral door de vele vrijwilligers, heel bijzonder”.
Bekend bij alle ruiters
Frederik werkt dus al vele jaren op het CHIO en kent iedereen. Ook de ruiters. Zijn er ruiters die hij speciaal wil noemen ? Hij moet even nadenken, maar komt dan met wat namen: “Daniel Deuser en Eric van der Vleuten mag ik heel graag, daar heb ik goed contact mee. Ook met Harrie Smolders heb ik een speciale band. Uit mijn jeugd wil ik graag de Italiaan Lt. Kol. D’Inzeo noemen, die op een geweldig mooie schimmel reed. Nog iemand uit mijn jeugdtijd die ik graag wil noemen is een oudere dressuur amazone, Lorna Johnstone uit Engeland, zij was als een moeder voor de vrijwilligers”.
Al zijn hele leven is deze vrijwilliger actief in het Kralingse bos en heeft hij alles gedaan. Heeft Frederik nog dromen met betrekking tot het CHIO ? “Ik hoop van harte dat we in de toekomst weer door kunnen gaan zoals het voor Covid-19 was. Dat we de gemoedelijkheid vast kunnen houden waar we om bekend staan. Deze gemoedelijkheid wordt heel erg gewaardeerd door de ruiters, wij houden niet van dat formele en de sfeer is altijd goed. Ruiters voelen zich welkom bij ons en daar ben ik trots op. In het verleden is wel geprobeerd het CHIO te verplaatsen naar een andere plek in Rotterdam en daar ben ik voorstander van. De logistiek is een crime in Rotterdam. Echter tot heden is dit niet gelukt”.
Net als iedereen in onze serie mag ook deze ras-Rotterdammer dit gesprek zelf afsluiten. Tot nu toe heeft hij warm en aan één stuk over “zijn” CHIO Rotterdam gepraat, maar nu moet hij lang nadenken. Waarna hij langzaam en bewust zijn woorden kiest: “Het CHIO Rotterdam is een fantastisch evenement. Het CHIO past helemaal bij Rotterdam en ik hoop dat het nog heel lang mag blijven bestaan met alle vrijwilligers die zich voor het evenement inzetten en met alle geweldige steun van de Gemeente Rotterdam. We genieten met zijn allen al heel lang van dit concours en hopelijk zullen in de toekomst nog vele, mooie, sportieve prestaties geleverd worden. Ik ben ieder jaar weer blij om iedereen te zien, zowel de vrijwilligers als de profs, in de unieke ambiance van het Kralingse bos”.
Wat een mooie woorden, wat valt hier nog aan toe te voegen ? Dank voor alles Frederik, voor alles wat je al die jaren voor ons concours gedaan hebt (en nog gaat doen) en zeker ook voor dit warme gesprek !
bron: CHIO Rotterdam