Na het winnen van de Rolex Grand Slam in Aken waren alle ogen op de Duitser Marcus Ehing gericht. Zo ook achter de schermen van de Grand Slam. Ze stelden hem de volgende vragen:
Het winnen van de Rolex Grote Prijs op het CHIO Aken voor het thuispubliek moet toch een fantastische ervaring zijn geweest. Wat ging er door je gedachten?
Dit was mijn tweede Rolex Grand Prix overwinning in Aken dus ik was al een beetje bekend met de geweldige ontvangst die ik zou gaan krijgen bij een overwinning. Maar toen het alsnog opnieuw gebeurde is dat gevoel echt onbeschrijfbaar en voor mijn gevoel klonk het luider dan ooit. Het publiek wordt ieder jaar beter en het enthousiasme wat ze uitstralen is fantastisch. Het winnen in Aken is voor mij een van de beste prestaties die je kan leveren en het brengt momenten met zich mee die ik nooit meer zal vergeten.
Is de overwinning van dit jaar te vergelijken met die van 2006?
De eerste keer dat je een master wedstrijd wint is altijd speciaal. Twaalf jaar geleden toen ik meedeed aan Aken was ik zelf natuurlijk nog een stukje jonger en minder ervaren. Ik was er dan ook echt niet vanuit gegaan om te winnen en het kwam als een grote verrassing. Dit jaar had ik het gevoel dat ik een paard had die net dat extra stapje kon zetten hij voelde echt goed en ik wist dat ik een hele sterke kans had om te winnen zolang alles volgens plan zou verlopen. Hoe dan ook zijn beide overwinningen mij zeer dierbaar.
Kun je ons wat vertellen over Pret A Tout?
Pret is nu vijftien jaar oud en heeft dus aardig wat ervaring opgedaan. Hij heeft een enorm talent en we hebben samen echt grote wedstrijden gewonnen. Het is een paard waar ik echt in geloof, hij is heel intelligent altijd consistent en weet wat er van hem verwacht wordt. Hij geeft het iedere keer weer alles wat hij heeft. Ik heb het gevoel dat hij geniet van het publiek en het ontvangen van de rozetten. Je ziet het in zijn lichaamshouding dat hij het echt geweldig vind. Het is een paard uit duizenden.
Hoe ontwikkel je een talentvol paard als Pret A Tout?
Je hebt een groot network nodig aan ondersteuning, want het komt niet neer op slechts een persoon. Het begint met de groom, de thuis ruiters en het programma die je samen met het team opstelt. Het paard moet gefocussed blijven maar moet ook zeker tevreden blijven om te blijven ontwikkelen en leren. Zelf probeer ik zoveel mogelijk een band te creeëren met al mijn paarden. Zonder vertrouwen ben je namelijk nergens.
Je hebt een lange en succesvolle carrière achter de rug. Hoe is de sport veranderd met de komst van de Rolex Grand Slam?
Naar mijn idee heeft Rolex het slim aangepakt door vier van de beste evenementen in de wereld te gebruiken om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te vormen. Deze vier wedstrijden hebben alles wat je van een evenement verlangt, sfeer, goede bodem, goede stalcondities, eigenlijk alles wat je nodig hebt om de beste omgeving te creeëren voor ruiter en paard.
Met de komst van deze prestigieuze wedstrijd is de sport echt een stap vooruit gegaan. Het heeft geholpen met de groei en ontwikkeling en het brengt een heel nieuw element voor het publiek.
Welke paarden neem je mee naar de Spruce Meadows Masters?
Zoals het nu lijkt zijn dat Cornado NRW en Funky Fred.
Welk paard hoop je te rijden in de CP International van Rolex?
Ik weet nog niet welk paard ik zal starten in deze competitie. Ik heb al een behoorlijke tijd niet meer gestart in Spruce Meadows en ik wil eerst het terrein verkennen voor ik een besluit maak. Ook zal mijn keuze afhankelijk zijn van het weer en hoe mijn paarden zich voelen. Al deze elementen kunnen mijn besluit vormen.
Wat is het belangrijkste moment uit je carrière?
Het grootste moment tot nu toe was het winnen van de gouden medaille op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 met het Duitse team. Dat was een heel speciaal moment en die zal ik ook niet vergeten.
Wat motiveert jou elke dag?
Mijn motivatie ligt niet bij de grote wedstrijden of het winnen, maar bij de relatie die ik heb met mijn paarden. Mijn leven bestaat uit het werken met ze, het rijden van wedstrijden en samen verder groeien. Om een relatie op te bouwen met een paard en te zien hoe de band groeit en ontwikkelt en om die reis samen met ze mee te maken is het beste gevoel dat je kan beleven.
Indien je geen springruiter was geworden, waar had je passie dan gelegen?
Eerlijk gezegd kan ik deze vraag niet beantwoorden. Ik mag van geluk spreken dat ik mijn hobbie en passie kwijt kan in mijn werk.
Wat voor advies wil je aan de jonge en toekomstige talenten meegeven?
Ik heb zoveel geleerd in mijn carrière, maar het beste advies dat ik geven kan is dit: 'De meeste fouten die ontstaan in de ring zijn weg te schrijven aan de ruiter en niet aan het paard. Dus als iets niet gaat zoals gepland leg de schuld dan niet bij je paard. Maar kijk naar de situatie en hoe jij als ruiter de situatie anders aan had kunnen pakken. Dat is de enige manier waarop je zal blijven groeien.