Hoe ga je daar nou mee om als je jongere zus zo opvallend succesvol in de prijzen rijdt? “Als ik een of twee balken heb, kan ik nog goed gereden hebben. Als Lily dat overkomt, kan ze goed met de cap tegen de grond slaan,” typeert Julia Engelsman het verschil met haar drie jaar jongere zus.
Het verhaal van de 17-jarige Julia Engelsman komt natuurlijk in grote lijnen overeen met dat van haar zusje Lily, allebei dochters van amazone Carry Huis in ’t Veld. Ze begonnen tegelijkertijd met pony rijden, toen Julia dus drie jaar ouder was: “In het begin was dat bij ons met de pony’s niet zo serieus hoor. Ik kreeg een pony’tje waarmee ik B en L sprong, hoger kon die niet. In het weekend gingen we weleens op concours hier in de buurt, maar ik weet niet eens of we bij een ponyclub waren. Op een gegeven moment had ik wel een pony Batman waarmee ik ZZ kon springen, nou, dan heb je niet echt een EK-pony nodig. Ik heb er 10 winstpunten mee bij elkaar gesprokkeld, waarmee ik internationaal mocht rijden, merkte ik later. Rond m’n 14e heb ik een zelf gefokte pony gereden, gefokt uit twee paarden maar te klein gebleven. Die begon te stoppen omdat ie een blessure had en zo zijn we op zoek gegaan naar een andere. We kregen een tip over een meisje uit Estland die bij Juullia Jylas in Elburg stond. Ze was 18 en de pony moest eruit, daar hadden geluk mee.”
Die pony was de schimmel Black Wood Land Rock. Julia startte meteen de eerste wedstrijd in het Franse Barbizon, de week erna maar direct door naar Lamprechtshausen in Oostenrijk: “Dat ging allemaal heel erg goed, het paste. Ik mocht toch niet mee naar het EK omdat het team al klaar was. In plaats van naar het EK zijn we naar Marbella op vakantie gegaan, dat was niet heel erg.” In het indoorseizoen hebben we met de pony Z bij de paarden gereden omdat dat makkelijker te combineren was: “We zijn toen in april weer begonnen bij de pony’s. Hier in Noord-Holland hebben we toen op een wedstrijd geoefend, daar staat het Z nooit zo hoog, en toen dat goed ging, zijn we naar Fontainebleau in Frankrijk gegaan, werden we meten tweede in de landenwedstrijd. Toen zat ik wel in het EK-team en zijn we derde geworden met het team in Kaposvar in Hongarije. De eerste ronde waren we bijna foutloos: aan het eind schrok de pony ergens zo van dat ie de ring uitsprong. Gelukkig was ik de tweede ronde wel foutloos en werden we derde. En toen kwam mijn moeder die zei dat de pony naar Lily ging.”
[caption id="attachment_164779" align="alignnone" width="675"]
Julia met Whipped Cream[/caption]
Julia kreeg de Cantos-merrie Whipped Cream te rijden van haar moeder. Ze mocht er ervaring mee opdoen bij de children en even later bij de junioren: “Zeker bij de children deed ze dat met twee hoeven in de neus, als ik maar een beetje in de buurt kwam, tjoepte die er zo over. Bij de junioren werd het al moeilijker, daar moet je een paard hebben dat er echt over kan. Dat is wel een dingetje. Ze is toen al snel naar Lily gegaan.” Julia kreeg de paarden Don Juan (v. Berlin) en Dame Blanche (v. Clinton) te rijden. Opa Rien Huis in ’t Veld kocht Don Juan in een onbezonnen bui op een veulenveiling: “Dat is voor mijn niveau op 1.30m/1.35m-hoogte een heel goed paard, dat eerder met mijn moeder ook Grote Prijs liep. Dame Blanche is door mijn moeder zelf opgeleid, is superscherp, maar die heeft heel veel druk nodig, het heeft heel lang geduurd voordat dat een beetje klikte met mij. Ik ben best wel een rustige ruiter die gewend was om tegen te houden, maar met deze moest ik de hele rit vechten om er overheen te komen. Pas sinds een paar weken gaat het pas echt goed, we hebben nu net in Fontainebleau voor het eerst 1.40m gereden.”
[caption id="attachment_164787" align="alignnone" width="750"]
Julia met Dame Blanche[/caption]
Julia volgt het eerste jaar van een driejarige marketing-communicatie-opleiding in Amsterdam: “Het is niet dat je denkt, jee, wat leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik er veel aan heb. Plus dat ze uitgaan van het Johan Cruyff-systeem: ik kan veel zelf plannen, vooruit werken of inhalen, dat is wel fijn in combinatie met de sport.” In het paardrijden volgt ze de familielijn: eerst les van moeder, nu van Jurgen Stenfert, zij en Lily om en om: “Ik probeer natuurlijk ook heel goed te worden, ik weet dat dat heel moeilijk is. Of ik leuke prijzen gewonnen heb? Nou, alleen bij de pony’s en bij de children. Lily kan erover praten tot morgenvroeg. Nou….ik heb met Dame Blanche wel een 1.35m gewonnen in Lichtenvoorde en Opglabbeek. En een paar weken geleden heb ik mijn eerste Grote Prijs gereden in Fontainebleau. Had ik de laatste twee eraf, heel jammer, maar ik was wel tevreden.”
De vergelijking met de prestaties van Lily blijft een onderwerp: “Wat ze dan beter doet? Ze wint gewoon ontzettend veel, en ik niet. Maar ik gun het haar echt, ik ben net zo blij als zij als ze wint. En als ze rijdt, ben ik zeker nog zenuwachtiger dan zij. Weet je, soms onderschat ik mezelf wel, ik heb ook weleens rondjes erbij die oké zijn. Ik kijk misschien teveel naar de minpunten. En ik ben misschien sneller tevreden. Het EK bij de junioren heb ik even uit mijn hoofd gezet, hopelijk volgend jaar. Ik kom net pas kijken terwijl je heel erg veel goede combinaties hebt, echt niet normaal. Dit jaar had ik drie rondes 0 in Mierlo, sta je nog steeds op de zevende plaats. Misschien is het wel een soort van bescherming van me om niet te hard te hopen. Als je heel hard van de toren blaast, val je toch harder…..”
Betlem Stables op Universal Horse Data
Julia Engelsman op Facebook
Julia met Whipped Cream[/caption]
Julia kreeg de Cantos-merrie Whipped Cream te rijden van haar moeder. Ze mocht er ervaring mee opdoen bij de children en even later bij de junioren: “Zeker bij de children deed ze dat met twee hoeven in de neus, als ik maar een beetje in de buurt kwam, tjoepte die er zo over. Bij de junioren werd het al moeilijker, daar moet je een paard hebben dat er echt over kan. Dat is wel een dingetje. Ze is toen al snel naar Lily gegaan.” Julia kreeg de paarden Don Juan (v. Berlin) en Dame Blanche (v. Clinton) te rijden. Opa Rien Huis in ’t Veld kocht Don Juan in een onbezonnen bui op een veulenveiling: “Dat is voor mijn niveau op 1.30m/1.35m-hoogte een heel goed paard, dat eerder met mijn moeder ook Grote Prijs liep. Dame Blanche is door mijn moeder zelf opgeleid, is superscherp, maar die heeft heel veel druk nodig, het heeft heel lang geduurd voordat dat een beetje klikte met mij. Ik ben best wel een rustige ruiter die gewend was om tegen te houden, maar met deze moest ik de hele rit vechten om er overheen te komen. Pas sinds een paar weken gaat het pas echt goed, we hebben nu net in Fontainebleau voor het eerst 1.40m gereden.”
[caption id="attachment_164787" align="alignnone" width="750"] Julia met Dame Blanche[/caption]
Julia volgt het eerste jaar van een driejarige marketing-communicatie-opleiding in Amsterdam: “Het is niet dat je denkt, jee, wat leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik er veel aan heb. Plus dat ze uitgaan van het Johan Cruyff-systeem: ik kan veel zelf plannen, vooruit werken of inhalen, dat is wel fijn in combinatie met de sport.” In het paardrijden volgt ze de familielijn: eerst les van moeder, nu van Jurgen Stenfert, zij en Lily om en om: “Ik probeer natuurlijk ook heel goed te worden, ik weet dat dat heel moeilijk is. Of ik leuke prijzen gewonnen heb? Nou, alleen bij de pony’s en bij de children. Lily kan erover praten tot morgenvroeg. Nou….ik heb met Dame Blanche wel een 1.35m gewonnen in Lichtenvoorde en Opglabbeek. En een paar weken geleden heb ik mijn eerste Grote Prijs gereden in Fontainebleau. Had ik de laatste twee eraf, heel jammer, maar ik was wel tevreden.”
De vergelijking met de prestaties van Lily blijft een onderwerp: “Wat ze dan beter doet? Ze wint gewoon ontzettend veel, en ik niet. Maar ik gun het haar echt, ik ben net zo blij als zij als ze wint. En als ze rijdt, ben ik zeker nog zenuwachtiger dan zij. Weet je, soms onderschat ik mezelf wel, ik heb ook weleens rondjes erbij die oké zijn. Ik kijk misschien teveel naar de minpunten. En ik ben misschien sneller tevreden. Het EK bij de junioren heb ik even uit mijn hoofd gezet, hopelijk volgend jaar. Ik kom net pas kijken terwijl je heel erg veel goede combinaties hebt, echt niet normaal. Dit jaar had ik drie rondes 0 in Mierlo, sta je nog steeds op de zevende plaats. Misschien is het wel een soort van bescherming van me om niet te hard te hopen. Als je heel hard van de toren blaast, val je toch harder…..”
Betlem Stables op Universal Horse Data
Julia Engelsman op Facebook
Hoe ga je daar nou mee om als je jongere zus zo opvallend succesvol in de prijzen rijdt? “Als ik een of twee balken heb, kan ik nog goed gereden hebben. Als Lily dat overkomt, kan ze goed met de cap tegen de grond slaan,” typeert Julia Engelsman het verschil met haar drie jaar jongere zus.
Het verhaal van de 17-jarige Julia Engelsman komt natuurlijk in grote lijnen overeen met dat van haar zusje Lily, allebei dochters van amazone Carry Huis in ’t Veld. Ze begonnen tegelijkertijd met pony rijden, toen Julia dus drie jaar ouder was: “In het begin was dat bij ons met de pony’s niet zo serieus hoor. Ik kreeg een pony’tje waarmee ik B en L sprong, hoger kon die niet. In het weekend gingen we weleens op concours hier in de buurt, maar ik weet niet eens of we bij een ponyclub waren. Op een gegeven moment had ik wel een pony Batman waarmee ik ZZ kon springen, nou, dan heb je niet echt een EK-pony nodig. Ik heb er 10 winstpunten mee bij elkaar gesprokkeld, waarmee ik internationaal mocht rijden, merkte ik later. Rond m’n 14e heb ik een zelf gefokte pony gereden, gefokt uit twee paarden maar te klein gebleven. Die begon te stoppen omdat ie een blessure had en zo zijn we op zoek gegaan naar een andere. We kregen een tip over een meisje uit Estland die bij Juullia Jylas in Elburg stond. Ze was 18 en de pony moest eruit, daar hadden geluk mee.”
Die pony was de schimmel Black Wood Land Rock. Julia startte meteen de eerste wedstrijd in het Franse Barbizon, de week erna maar direct door naar Lamprechtshausen in Oostenrijk: “Dat ging allemaal heel erg goed, het paste. Ik mocht toch niet mee naar het EK omdat het team al klaar was. In plaats van naar het EK zijn we naar Marbella op vakantie gegaan, dat was niet heel erg.” In het indoorseizoen hebben we met de pony Z bij de paarden gereden omdat dat makkelijker te combineren was: “We zijn toen in april weer begonnen bij de pony’s. Hier in Noord-Holland hebben we toen op een wedstrijd geoefend, daar staat het Z nooit zo hoog, en toen dat goed ging, zijn we naar Fontainebleau in Frankrijk gegaan, werden we meten tweede in de landenwedstrijd. Toen zat ik wel in het EK-team en zijn we derde geworden met het team in Kaposvar in Hongarije. De eerste ronde waren we bijna foutloos: aan het eind schrok de pony ergens zo van dat ie de ring uitsprong. Gelukkig was ik de tweede ronde wel foutloos en werden we derde. En toen kwam mijn moeder die zei dat de pony naar Lily ging.”
[caption id="attachment_164779" align="alignnone" width="675"] Julia met Whipped Cream[/caption]
Julia kreeg de Cantos-merrie Whipped Cream te rijden van haar moeder. Ze mocht er ervaring mee opdoen bij de children en even later bij de junioren: “Zeker bij de children deed ze dat met twee hoeven in de neus, als ik maar een beetje in de buurt kwam, tjoepte die er zo over. Bij de junioren werd het al moeilijker, daar moet je een paard hebben dat er echt over kan. Dat is wel een dingetje. Ze is toen al snel naar Lily gegaan.” Julia kreeg de paarden Don Juan (v. Berlin) en Dame Blanche (v. Clinton) te rijden. Opa Rien Huis in ’t Veld kocht Don Juan in een onbezonnen bui op een veulenveiling: “Dat is voor mijn niveau op 1.30m/1.35m-hoogte een heel goed paard, dat eerder met mijn moeder ook Grote Prijs liep. Dame Blanche is door mijn moeder zelf opgeleid, is superscherp, maar die heeft heel veel druk nodig, het heeft heel lang geduurd voordat dat een beetje klikte met mij. Ik ben best wel een rustige ruiter die gewend was om tegen te houden, maar met deze moest ik de hele rit vechten om er overheen te komen. Pas sinds een paar weken gaat het pas echt goed, we hebben nu net in Fontainebleau voor het eerst 1.40m gereden.”
[caption id="attachment_164787" align="alignnone" width="750"] Julia met Dame Blanche[/caption]
Julia volgt het eerste jaar van een driejarige marketing-communicatie-opleiding in Amsterdam: “Het is niet dat je denkt, jee, wat leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik er veel aan heb. Plus dat ze uitgaan van het Johan Cruyff-systeem: ik kan veel zelf plannen, vooruit werken of inhalen, dat is wel fijn in combinatie met de sport.” In het paardrijden volgt ze de familielijn: eerst les van moeder, nu van Jurgen Stenfert, zij en Lily om en om: “Ik probeer natuurlijk ook heel goed te worden, ik weet dat dat heel moeilijk is. Of ik leuke prijzen gewonnen heb? Nou, alleen bij de pony’s en bij de children. Lily kan erover praten tot morgenvroeg. Nou….ik heb met Dame Blanche wel een 1.35m gewonnen in Lichtenvoorde en Opglabbeek. En een paar weken geleden heb ik mijn eerste Grote Prijs gereden in Fontainebleau. Had ik de laatste twee eraf, heel jammer, maar ik was wel tevreden.”
De vergelijking met de prestaties van Lily blijft een onderwerp: “Wat ze dan beter doet? Ze wint gewoon ontzettend veel, en ik niet. Maar ik gun het haar echt, ik ben net zo blij als zij als ze wint. En als ze rijdt, ben ik zeker nog zenuwachtiger dan zij. Weet je, soms onderschat ik mezelf wel, ik heb ook weleens rondjes erbij die oké zijn. Ik kijk misschien teveel naar de minpunten. En ik ben misschien sneller tevreden. Het EK bij de junioren heb ik even uit mijn hoofd gezet, hopelijk volgend jaar. Ik kom net pas kijken terwijl je heel erg veel goede combinaties hebt, echt niet normaal. Dit jaar had ik drie rondes 0 in Mierlo, sta je nog steeds op de zevende plaats. Misschien is het wel een soort van bescherming van me om niet te hard te hopen. Als je heel hard van de toren blaast, val je toch harder…..”
Betlem Stables op Universal Horse Data
Julia Engelsman op Facebook
Julia met Whipped Cream[/caption]
Julia kreeg de Cantos-merrie Whipped Cream te rijden van haar moeder. Ze mocht er ervaring mee opdoen bij de children en even later bij de junioren: “Zeker bij de children deed ze dat met twee hoeven in de neus, als ik maar een beetje in de buurt kwam, tjoepte die er zo over. Bij de junioren werd het al moeilijker, daar moet je een paard hebben dat er echt over kan. Dat is wel een dingetje. Ze is toen al snel naar Lily gegaan.” Julia kreeg de paarden Don Juan (v. Berlin) en Dame Blanche (v. Clinton) te rijden. Opa Rien Huis in ’t Veld kocht Don Juan in een onbezonnen bui op een veulenveiling: “Dat is voor mijn niveau op 1.30m/1.35m-hoogte een heel goed paard, dat eerder met mijn moeder ook Grote Prijs liep. Dame Blanche is door mijn moeder zelf opgeleid, is superscherp, maar die heeft heel veel druk nodig, het heeft heel lang geduurd voordat dat een beetje klikte met mij. Ik ben best wel een rustige ruiter die gewend was om tegen te houden, maar met deze moest ik de hele rit vechten om er overheen te komen. Pas sinds een paar weken gaat het pas echt goed, we hebben nu net in Fontainebleau voor het eerst 1.40m gereden.”
[caption id="attachment_164787" align="alignnone" width="750"] Julia met Dame Blanche[/caption]
Julia volgt het eerste jaar van een driejarige marketing-communicatie-opleiding in Amsterdam: “Het is niet dat je denkt, jee, wat leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik er veel aan heb. Plus dat ze uitgaan van het Johan Cruyff-systeem: ik kan veel zelf plannen, vooruit werken of inhalen, dat is wel fijn in combinatie met de sport.” In het paardrijden volgt ze de familielijn: eerst les van moeder, nu van Jurgen Stenfert, zij en Lily om en om: “Ik probeer natuurlijk ook heel goed te worden, ik weet dat dat heel moeilijk is. Of ik leuke prijzen gewonnen heb? Nou, alleen bij de pony’s en bij de children. Lily kan erover praten tot morgenvroeg. Nou….ik heb met Dame Blanche wel een 1.35m gewonnen in Lichtenvoorde en Opglabbeek. En een paar weken geleden heb ik mijn eerste Grote Prijs gereden in Fontainebleau. Had ik de laatste twee eraf, heel jammer, maar ik was wel tevreden.”
De vergelijking met de prestaties van Lily blijft een onderwerp: “Wat ze dan beter doet? Ze wint gewoon ontzettend veel, en ik niet. Maar ik gun het haar echt, ik ben net zo blij als zij als ze wint. En als ze rijdt, ben ik zeker nog zenuwachtiger dan zij. Weet je, soms onderschat ik mezelf wel, ik heb ook weleens rondjes erbij die oké zijn. Ik kijk misschien teveel naar de minpunten. En ik ben misschien sneller tevreden. Het EK bij de junioren heb ik even uit mijn hoofd gezet, hopelijk volgend jaar. Ik kom net pas kijken terwijl je heel erg veel goede combinaties hebt, echt niet normaal. Dit jaar had ik drie rondes 0 in Mierlo, sta je nog steeds op de zevende plaats. Misschien is het wel een soort van bescherming van me om niet te hard te hopen. Als je heel hard van de toren blaast, val je toch harder…..”
Betlem Stables op Universal Horse Data
Julia Engelsman op Facebook