Een aantal juristen beweegt zich in Nederland vooral in hippische kringen. Het is immers lang niet altijd gemakkelijk als het aankomt op conflicten waarbij de passie voor paarden, de verwachtingen, de teleurstellingen, de interpretaties, formele regels en verhoudingen tussen koper, verkoper, eigenaar en ruiter aan de orde zijn. Gea Huisman-Stibbe is zo iemand. Vanuit haar kantoor in Weert heeft ze een juridische praktijk, die beoogt ‘klant-gericht’ en niet ‘kassa-gericht’ te werken.
Die klantgerichte aanpak komt voort uit de persoon Gea Huisman en haar opleiding. Ja, ze studeerde na een jaar Open Universiteit rechten aan de universiteit van Tilburg. Maar daarvoor deed ze facilitair management in haar geboorteplaats Deventer, richting de hotelwereld, waardoor ze op haar 21e de zaakvoering van een theater deed. Een klant- en servicegerichte houding is zeker in die wereld een must. De rechtenstudie volgde pas later, op aandringen van haar vader, die een grafisch bedrijf had en actief was in de vakbeweging. Het gezin Huisman bracht de zomers door in een vakantiedorp vlak bij Zuidlaren, waar ook de ooms, achtertantes, neefjes, nichtjes en zo heen trokken. Daar kwam de kleine Gea in aanraking met de pony’s en de paarden, die haar nooit meer zouden loslaten.
“Daar heb ik een geweldige jeugd gehad,” blik Gea Huisman nu terug. “Mijn oudere broer hielp daar paarden in de wei te zetten, en ik was erbij. Het paardrijden daar en alles eromheen is me altijd bijgebleven. En de combinatie van wat ik later ben gaan doen, zie ik terugkijkend in mijn vader. Mensen helpen en ondersteunen. Later zei een vriend van mijn vader: jij bent gaan doen wat hij feitelijk had willen doen.”
Met haar toenmalige man belandde ze in Venlo en Gastel bij Budel en pakte ze het paardrijden weer op. Eerst even wennen op de manege, toen al snel voor lessen bij Francis Verbeek en later Diederik Wigmans: “Toen zijn ook steeds meer de contacten in de paardenwereld ontstaan. Als iemand een vraag had, kwamen ze al snel bij mij terecht, ook tijdens mijn studie. Dat is daarna alleen maar intensiever geworden. Eerst heb ik bij enkele advocatenkantoren gewerkt. De ruiters bleven allemaal wel komen en ik kreeg daardoor een breder inzicht in de praktijk. Toen ik er drie jaar op had zitten, heb ik besloten om voor mezelf te beginnen, ook omdat ik een jonge dochter had die ik zelf wilde opvoeden.”
Dat was in 2004, met een algemene praktijk, waar al snel nog veel meer ruiters aanklopten: “De meesten willen je graag bellen omdat ze hun verhaal kwijt moeten. Ik ben nou eenmaal een mensenmens, houd rekening met het belang van de zaak maar ook met de persoon. Bij de grotere advocatenkantoren was dat niet altijd het geval, om het maar zacht te zeggen. Klantgericht werken en niet kassa-gericht, zeg ik maar. Ik ga ook niet onnodig procederen zoals weleens gebeurt, alleen omdat de rechtsbijstandsverzekering het vergoedt. Maar ik ga wel voor topkwaliteit, niet voor de 5,5 wat afgerond een 6 zou zijn. In de reguliere studie rechten krijg je die mentaliteit niet mee, kan ik je zeggen.”
De paardenhandel is harder en directer geworden, mensen stappen sneller dan vroeger naar een advocaat: “Mensen hoeven het met het minste of geringste niet eens te zijn, dan kloppen ze al aan, zeker als de rechtsbijstand verzekerd is. Met verhalen als: hij doet het niet…..zonder dat er nagedacht wordt over andere oorzaken. Of: ik geef hem terug want daar heb ik recht op. Of dat het paard ergens van schrikt waardoor de nieuwe eigenaar bang wordt. Zelfs dat iemand opeens de kleur niet meer mooi vindt. Op die gronden kun je een paard echt niet teruggeven. Gelukkig heeft niet iedere kwestie kans van slagen, er moet echt een serieus probleem zijn. En sommige van die zaken accepteer ik ook echt niet. Wat me tegenwoordig wel opvalt is dat pony’s en paarden sneller zomaar verdwijnen in echtscheidingen: zijn ze er opeens niet meer. Verkocht bij voorbeeld, en nauwelijks geld opgeleverd natuurlijk.”
Een deel van de klanten komt uit de polo-wereld, de discipline die Gea omarmd heeft: “Ben ik altijd al van gecharmeerd geweest, ook omdat we nogal eens een keer in Engeland kwamen. Polo gaat snel, het gaat hard, het is uitdagend, een heerlijke sport. Mijn dochter Rose doet ook aan polo. Ik dacht, dat gaat na een paar keer wel over maar dat was dus niet zo. Maar de sport is niet zo groot, dus uit de andere disciplines komen veel meer klanten.”
En daaruit komen dan ook de anekdotes. Zoals de bekende dekhengst die was uitgeleend aan een stal in Duitsland en opeens als verkocht opdook in Nederland. Er werd beslag op gelegd en de hengst is teruggeëist. Een Nederlandse hengstenhouder had hem geruild tegen een ander paard, die was natuurlijk de dupe. Of de volledige vrijspraak rond de longeermethoden bij Power&Paint: “Toen ik naar die rechtszaak reed, lag er ‘s ochtends een boom bij mij over de dam, ik kon er aanvankelijk niet door. En dat wist de wederpartij te vertellen zonder dat ik het verteld had…en het was niet eens mijn boom maar van gemeentegrond. Of die klant die een probleem met een huurder had over een appartement met boxen, hij had daar zelf ook paarden maar hem werd de toegang ontzegd. Bleek een notoire oplichter die onder verschillende namen opereerde. Hij verkocht bij voorbeeld de paarden die hij in training had zonder dat de eigenaren dat wisten. Uiteindelijk lag het dossier bij Tros Opgelicht en kwam er een compleet gefilmde en uitgezonden inval, dat was wel spannend!”
Door het werk voor en in de paardenwereld werd Gea als vanzelf onderdeel van ook een andere laag: “Tja, je geeft een lezing, hebt contact met allerlei klanten, je adviseert her en der en voor je het weet ben je lid van de vakgroep paarden van de LLTB. Of juridisch adviseur van de VSN. Of betrokken bij Paardenhuis Weert, opgericht door Adri Gordijn om hippische ondernemers te helpen met de communicatie richting hun gemeente: “Dat soort nevenfuncties past ook goed bij me vanuit mijn instelling. Er komt vast weer een tijd dat ik daar minder tijd voor heb omdat er weer paarden zijn, die ik nu even niet heb. Ik weet dat ik dat niet kan missen: als je een keer in de paarden zit, hoort dat bij je leven.”
Gea Stibbe op Universal Horse Data
Website
Dat was in 2004, met een algemene praktijk, waar al snel nog veel meer ruiters aanklopten: “De meesten willen je graag bellen omdat ze hun verhaal kwijt moeten. Ik ben nou eenmaal een mensenmens, houd rekening met het belang van de zaak maar ook met de persoon. Bij de grotere advocatenkantoren was dat niet altijd het geval, om het maar zacht te zeggen. Klantgericht werken en niet kassa-gericht, zeg ik maar. Ik ga ook niet onnodig procederen zoals weleens gebeurt, alleen omdat de rechtsbijstandsverzekering het vergoedt. Maar ik ga wel voor topkwaliteit, niet voor de 5,5 wat afgerond een 6 zou zijn. In de reguliere studie rechten krijg je die mentaliteit niet mee, kan ik je zeggen.”
De paardenhandel is harder en directer geworden, mensen stappen sneller dan vroeger naar een advocaat: “Mensen hoeven het met het minste of geringste niet eens te zijn, dan kloppen ze al aan, zeker als de rechtsbijstand verzekerd is. Met verhalen als: hij doet het niet…..zonder dat er nagedacht wordt over andere oorzaken. Of: ik geef hem terug want daar heb ik recht op. Of dat het paard ergens van schrikt waardoor de nieuwe eigenaar bang wordt. Zelfs dat iemand opeens de kleur niet meer mooi vindt. Op die gronden kun je een paard echt niet teruggeven. Gelukkig heeft niet iedere kwestie kans van slagen, er moet echt een serieus probleem zijn. En sommige van die zaken accepteer ik ook echt niet. Wat me tegenwoordig wel opvalt is dat pony’s en paarden sneller zomaar verdwijnen in echtscheidingen: zijn ze er opeens niet meer. Verkocht bij voorbeeld, en nauwelijks geld opgeleverd natuurlijk.”
Een deel van de klanten komt uit de polo-wereld, de discipline die Gea omarmd heeft: “Ben ik altijd al van gecharmeerd geweest, ook omdat we nogal eens een keer in Engeland kwamen. Polo gaat snel, het gaat hard, het is uitdagend, een heerlijke sport. Mijn dochter Rose doet ook aan polo. Ik dacht, dat gaat na een paar keer wel over maar dat was dus niet zo. Maar de sport is niet zo groot, dus uit de andere disciplines komen veel meer klanten.”
En daaruit komen dan ook de anekdotes. Zoals de bekende dekhengst die was uitgeleend aan een stal in Duitsland en opeens als verkocht opdook in Nederland. Er werd beslag op gelegd en de hengst is teruggeëist. Een Nederlandse hengstenhouder had hem geruild tegen een ander paard, die was natuurlijk de dupe. Of de volledige vrijspraak rond de longeermethoden bij Power&Paint: “Toen ik naar die rechtszaak reed, lag er ‘s ochtends een boom bij mij over de dam, ik kon er aanvankelijk niet door. En dat wist de wederpartij te vertellen zonder dat ik het verteld had…en het was niet eens mijn boom maar van gemeentegrond. Of die klant die een probleem met een huurder had over een appartement met boxen, hij had daar zelf ook paarden maar hem werd de toegang ontzegd. Bleek een notoire oplichter die onder verschillende namen opereerde. Hij verkocht bij voorbeeld de paarden die hij in training had zonder dat de eigenaren dat wisten. Uiteindelijk lag het dossier bij Tros Opgelicht en kwam er een compleet gefilmde en uitgezonden inval, dat was wel spannend!”
Door het werk voor en in de paardenwereld werd Gea als vanzelf onderdeel van ook een andere laag: “Tja, je geeft een lezing, hebt contact met allerlei klanten, je adviseert her en der en voor je het weet ben je lid van de vakgroep paarden van de LLTB. Of juridisch adviseur van de VSN. Of betrokken bij Paardenhuis Weert, opgericht door Adri Gordijn om hippische ondernemers te helpen met de communicatie richting hun gemeente: “Dat soort nevenfuncties past ook goed bij me vanuit mijn instelling. Er komt vast weer een tijd dat ik daar minder tijd voor heb omdat er weer paarden zijn, die ik nu even niet heb. Ik weet dat ik dat niet kan missen: als je een keer in de paarden zit, hoort dat bij je leven.”
Gea Stibbe op Universal Horse Data
Website