Equnews had recent een gesprek met de Ier Darragh Kenny. Zij hadden het over hoe alles begon voor hem, het afscheid van zijn WEG paard Imothep, zijn verblijf in Amerika en de VS en wat zijn verwachtingen zijn voor het komende Europees kampioenschap.
Hoe ben je eigenlijk begonnen met paardrijden en wanneer besefte je dat paardrijden datgene was wat je de rest van je leven wilde doen?
Mijn beide ouders reden ook paard, zij hebben hun hele leven paarden gehad. Ik ben begonnen toen ik twee of drie jaar oud was. Ik ging meestal met mijn ouders mee naar concours en dan voelde ik me altijd veiliger als ik op mijn pony zat. Zo was ik toch iets groter als ik tussen alle grote paarden moest wandelen. Dus meestal bleef ik dan ook de hele dag op mijn pony zitten. Ik heb heel lang getwijfeld of ik wel beroepsruiter wilde worden, maar dat veranderde toen ik zestien was. Toen heb ik een korte pauze genomen, een pauze van drie of vier maanden. Toen besefte ik dat ik het paardrijden niet kon missen en dat paardrijden datgene was wat ik mijn hele leven wilde blijven doen.
Je bent de oprichter van Oakland Venturers LLC. Wat zijn de activiteiten hiervan?
Oakland Ventures is een bedrijf dat ik sinds 2012 samen met een vriend run. De focus ligt eigenlijk op training, we hebben heel wat studenten en we leren hen paardrijden, waar het in de sport om draait en we proberen hen te helpen met het uitbouwen van hun verdere carrière.
Als ik lesgeef, let ik vooral op de stijl van de studenten. Ik vind het heel belangrijk dat ze op een mooie en correcte manier rijden. Daarnaast heb ik ook nog enkele paarden die ik zelf rijd en natuurlijk koop en verkoop ik ook paarden.
Dus als we het goed begrijpen run je je eigen bedrijf, train je en rijd je zelf ook nog. Hoe vind je de tijd om dat allemaal te kunnen doen?
Ik moet toegeven dat ik vrij hard werk, maar ik mag me gelukkig prijzen dat ik er niet alleen voor sta. Ik heb een heel team met geweldige mensen achter me staan. En dat maakt alles natuurlijk een stuk makkelijker. Ik heb een geweldige businesspartner, ze doet haar job geweldig. Ze is een super manager! Ik heb ook twee jongens die voor me werken en die zich ook bezighouden met de training en het rijden van paarden. Ook zij leveren prima werk. Kortom, ik heb een geweldig team aan mijn zijde.
Het lijkt erop dat je een zeer nauwe band hebt met je paard, Picolo. Wat kan je ons over hem vertellen?
Ja, mijn relatie met Picolo is zeer speciaal. Het is een paard dat ik gekocht heb toen ik net mijn bedrijf had opgericht en op dat moment zat ik nogal krap bij kas. Maar ik had echt een goed paard nodig om mijn carrière van de grond te krijgen. En toen heb ik Picolo gevonden in de buurt van Chantilly. Ik was op dat moment op ‘paardenzoektocht” met Cedric Angot, een vriend van me en we waren allebei op slag verliefd. Ik ben nog steeds gek van hem, hij heeft zoveel voor me gewonnen en heeft zoveel voor mijn carrière gedaan. Hij is een super paard en heel gemakkelijk om mee te werken. Telkens hij de ring betreedt probeert hij te winnen. Ik heb altijd eens in Aken willen rijden en vorig jaar ben ik daar voor de eerste keer aan de start gekomen. Op de koop toe won Picolo ook nog eens een proef tijdens de eerste dag, dat was geweldig. Hij heeft ook de eerste grote proef in Dublin gewonnen. Ik was de voorbije zeven of acht jaar niet meer in Dublin aan de start gekomen en eigenlijk is dat een thuiswedstrijd voor mij, dus het was super dat Picolo ook daar weer zijn beste beentje voorzette. Hij heeft zoveel voor me bereikt, ik ben hem echt heel dankbaar.
Je hebt ook een andere paard, Sans Soucis Z, waarmee je op een derde plaats eindigde in St. Gallen en in Parijs. Wat voor een paard is hij?
Ik heb gewoon het geluk gehad dat zijn eigenaar me op een bepaald moment gevraagd heeft of ik zijn paarden wilde rijden. Vanaf het eerste moment dat ik op zijn rug zat, voelde het aan als een “match made in heaven”. Hij is een geweldig paard, ik denk echt dat hij tot grote dingen in staat is. Ik ben heel dankbaar dat ik dit paard kan rijden, hij is een toppaard.
Enkele weken geleden heb je afscheid moeten nemen van Imothep en een paar andere paarden. Hoe gaat heb je deze klap kunnen verwerken?
Dat nieuws kwam ook voor mij als een schok en het is een groot verlies aangezien ik op dit moment niet zo veel paarden heb. Imothep is een geweldig paard, tijdens de WEG vorig jaar was hij echt ongelofelijk. En niet alleen toen, hij heeft zijn goede vorm het voorbije jaar kunnen aanhouden, dus voor mij is het echt een enorm verlies. Nu moeten we vooral opletten dat we niet te veel druk op de schouders van Sans Soucis gaan leggen omdat hij het enige Grand Prix paard is dat ik nog heb. Maar ik houd er de moed in, ik blijf gewoon vechten en dan zal alles wel in orde komen.
Aken is heel belangrijk voor de Ierse equipe. Hoe ga je jezelf voorbereiden?
Ja, Aken is van enorm groot belang voor ons om een kwalificatie voor de Olympische Spelen in de wacht te kunnen slepen. Tijdens de voorbij wedstrijden heeft Sans Soucis aangetoond dat hij in vorm is. Soms maakt hij nog kleine foutjes, maar dat kan nog opgelost worden. Nu zal hij nog in Dublin aan de start komen en daarna krijgt hij drie weken rust voor de start van het Europees kampioenschap in Aken. Ik denk dat hij dan een goede kans maakt om geselecteerd te worden voor de Ierse equipe.
Je spendeert de helft van het jaar in de VS en de andere helft in Europa, wat is volgens jou het grootste verschil tussen beide continenten?
Ik denk dat beide werelddelen elkaars tegenpolen zijn. In de VS draait het voornamelijk om het zakelijke aspect van de sport: training, verkopen en kopen van paarden. Terwijl de focus in Europa echt op de sport zelf ligt: topsport, goede jonge paarden, paarden opleiden en naar wedstrijden gaan. Ik denk dat dat het grootste verschil is tussen beide continenten. In Amerika wordt er ook minder vaak met jonge paarden gewerkt. Meestal worden de paarden op latere leeftijd aangekocht, terwijl Europa echt bekend staat om haar goede, jonge paarden.
Tot slot, als je eender wel paard zou kunnen rijden, wie zou het zijn?
Ik heb eigenlijk drie favorieten. Ten eerste Fit For Fun van Luciana Diniz. Ten tweede het paard van Greg Broderick, Going Global; waarmee hij derde werd in Estoril. Dit paard is nog maar negen jaar en ik ben ervan overtuigd dat hij nog grote dingen zal laten zien en hij zich weldra zal ontwikkelen tot één van de beste paarden van het circuit. En dan tot slot All In van Peder Fredricson, ook dat is een paard dat ik echt geweldig vind.
Equnews had recent een gesprek met de Ier Darragh Kenny. Zij hadden het over hoe alles begon voor hem, het afscheid van zijn WEG paard Imothep, zijn verblijf in Amerika en de VS en wat zijn verwachtingen zijn voor het komende Europees kampioenschap.
Hoe ben je eigenlijk begonnen met paardrijden en wanneer besefte je dat paardrijden datgene was wat je de rest van je leven wilde doen?
Mijn beide ouders reden ook paard, zij hebben hun hele leven paarden gehad. Ik ben begonnen toen ik twee of drie jaar oud was. Ik ging meestal met mijn ouders mee naar concours en dan voelde ik me altijd veiliger als ik op mijn pony zat. Zo was ik toch iets groter als ik tussen alle grote paarden moest wandelen. Dus meestal bleef ik dan ook de hele dag op mijn pony zitten. Ik heb heel lang getwijfeld of ik wel beroepsruiter wilde worden, maar dat veranderde toen ik zestien was. Toen heb ik een korte pauze genomen, een pauze van drie of vier maanden. Toen besefte ik dat ik het paardrijden niet kon missen en dat paardrijden datgene was wat ik mijn hele leven wilde blijven doen.
Je bent de oprichter van Oakland Venturers LLC. Wat zijn de activiteiten hiervan?
Oakland Ventures is een bedrijf dat ik sinds 2012 samen met een vriend run. De focus ligt eigenlijk op training, we hebben heel wat studenten en we leren hen paardrijden, waar het in de sport om draait en we proberen hen te helpen met het uitbouwen van hun verdere carrière.
Als ik lesgeef, let ik vooral op de stijl van de studenten. Ik vind het heel belangrijk dat ze op een mooie en correcte manier rijden. Daarnaast heb ik ook nog enkele paarden die ik zelf rijd en natuurlijk koop en verkoop ik ook paarden.
Dus als we het goed begrijpen run je je eigen bedrijf, train je en rijd je zelf ook nog. Hoe vind je de tijd om dat allemaal te kunnen doen?
Ik moet toegeven dat ik vrij hard werk, maar ik mag me gelukkig prijzen dat ik er niet alleen voor sta. Ik heb een heel team met geweldige mensen achter me staan. En dat maakt alles natuurlijk een stuk makkelijker. Ik heb een geweldige businesspartner, ze doet haar job geweldig. Ze is een super manager! Ik heb ook twee jongens die voor me werken en die zich ook bezighouden met de training en het rijden van paarden. Ook zij leveren prima werk. Kortom, ik heb een geweldig team aan mijn zijde.
Het lijkt erop dat je een zeer nauwe band hebt met je paard, Picolo. Wat kan je ons over hem vertellen?
Ja, mijn relatie met Picolo is zeer speciaal. Het is een paard dat ik gekocht heb toen ik net mijn bedrijf had opgericht en op dat moment zat ik nogal krap bij kas. Maar ik had echt een goed paard nodig om mijn carrière van de grond te krijgen. En toen heb ik Picolo gevonden in de buurt van Chantilly. Ik was op dat moment op ‘paardenzoektocht” met Cedric Angot, een vriend van me en we waren allebei op slag verliefd. Ik ben nog steeds gek van hem, hij heeft zoveel voor me gewonnen en heeft zoveel voor mijn carrière gedaan. Hij is een super paard en heel gemakkelijk om mee te werken. Telkens hij de ring betreedt probeert hij te winnen. Ik heb altijd eens in Aken willen rijden en vorig jaar ben ik daar voor de eerste keer aan de start gekomen. Op de koop toe won Picolo ook nog eens een proef tijdens de eerste dag, dat was geweldig. Hij heeft ook de eerste grote proef in Dublin gewonnen. Ik was de voorbije zeven of acht jaar niet meer in Dublin aan de start gekomen en eigenlijk is dat een thuiswedstrijd voor mij, dus het was super dat Picolo ook daar weer zijn beste beentje voorzette. Hij heeft zoveel voor me bereikt, ik ben hem echt heel dankbaar.
Je hebt ook een andere paard, Sans Soucis Z, waarmee je op een derde plaats eindigde in St. Gallen en in Parijs. Wat voor een paard is hij?
Ik heb gewoon het geluk gehad dat zijn eigenaar me op een bepaald moment gevraagd heeft of ik zijn paarden wilde rijden. Vanaf het eerste moment dat ik op zijn rug zat, voelde het aan als een “match made in heaven”. Hij is een geweldig paard, ik denk echt dat hij tot grote dingen in staat is. Ik ben heel dankbaar dat ik dit paard kan rijden, hij is een toppaard.
Enkele weken geleden heb je afscheid moeten nemen van Imothep en een paar andere paarden. Hoe gaat heb je deze klap kunnen verwerken?
Dat nieuws kwam ook voor mij als een schok en het is een groot verlies aangezien ik op dit moment niet zo veel paarden heb. Imothep is een geweldig paard, tijdens de WEG vorig jaar was hij echt ongelofelijk. En niet alleen toen, hij heeft zijn goede vorm het voorbije jaar kunnen aanhouden, dus voor mij is het echt een enorm verlies. Nu moeten we vooral opletten dat we niet te veel druk op de schouders van Sans Soucis gaan leggen omdat hij het enige Grand Prix paard is dat ik nog heb. Maar ik houd er de moed in, ik blijf gewoon vechten en dan zal alles wel in orde komen.
Aken is heel belangrijk voor de Ierse equipe. Hoe ga je jezelf voorbereiden?
Ja, Aken is van enorm groot belang voor ons om een kwalificatie voor de Olympische Spelen in de wacht te kunnen slepen. Tijdens de voorbij wedstrijden heeft Sans Soucis aangetoond dat hij in vorm is. Soms maakt hij nog kleine foutjes, maar dat kan nog opgelost worden. Nu zal hij nog in Dublin aan de start komen en daarna krijgt hij drie weken rust voor de start van het Europees kampioenschap in Aken. Ik denk dat hij dan een goede kans maakt om geselecteerd te worden voor de Ierse equipe.
Je spendeert de helft van het jaar in de VS en de andere helft in Europa, wat is volgens jou het grootste verschil tussen beide continenten?
Ik denk dat beide werelddelen elkaars tegenpolen zijn. In de VS draait het voornamelijk om het zakelijke aspect van de sport: training, verkopen en kopen van paarden. Terwijl de focus in Europa echt op de sport zelf ligt: topsport, goede jonge paarden, paarden opleiden en naar wedstrijden gaan. Ik denk dat dat het grootste verschil is tussen beide continenten. In Amerika wordt er ook minder vaak met jonge paarden gewerkt. Meestal worden de paarden op latere leeftijd aangekocht, terwijl Europa echt bekend staat om haar goede, jonge paarden.
Tot slot, als je eender wel paard zou kunnen rijden, wie zou het zijn?
Ik heb eigenlijk drie favorieten. Ten eerste Fit For Fun van Luciana Diniz. Ten tweede het paard van Greg Broderick, Going Global; waarmee hij derde werd in Estoril. Dit paard is nog maar negen jaar en ik ben ervan overtuigd dat hij nog grote dingen zal laten zien en hij zich weldra zal ontwikkelen tot één van de beste paarden van het circuit. En dan tot slot All In van Peder Fredricson, ook dat is een paard dat ik echt geweldig vind.