Van 22 t/m 28 juli worden in het Duitse Kreuth de Europese kampioenschappen reining gehouden. Nederlands kampioene Anne Grether is er een van de kanshebbers. Bij toeval kwam ze in de reiningsport terecht en nu runt ze als een volleerde professional haar RX Quarter Horses vanuit het Brabantse Boekel.
Het is even wennen als je met Anne Grether praat. In haar uitspraken is ze nuchter en bijna laconiek maar dat strookt niet met haar aanpak waarin ze, zoals ze zelf zegt, bloedfanatiek is. Met het schijnbare gemak en de vanzelfsprekenheid waarmee ze door het leven lijkt te gaan, heeft ze al heel wat Nederlandse titels op haar naam staan in de reining sport en staat ze op het punt om te vertrekken naar Kreuth: “Alle grote namen doen daar mee, de kanshebbers komen vooral uit Italië, België en Duitsland denk ik. Of ik een kans heb? Als ie zo loopt zoals in Grathem op het NK dan kan ik winnen, maar dat wordt niet gemakkelijk want er zitten heel goeie tussen.”
Anne, 29 nu, groeide op in Vlijmen en Haarsteeg, vlak bij Den Bosch: “Met een Shetlander ben ik begonnen, zo’n beestje waar ik 600 miljoen keer vanaf ben gevallen. En toen kwam er een klein paardje dat eigenlijk een pony had moeten blijven, een kruising tussen een New Forest en een Arabier. Hij moest nog zadelmak gemaakt worden, zal we een aanbieding geweest zijn. Ik reed er dressuur mee en pas rond m’n twaalfde ben ik begonnen met reining. Eigenlijk alleen omdat mijn vader geen tijd meer had want hij was ermee begonnen: hij kocht bij Rieky Young een quarter horse. Hoefde hij niet in een rijbroekje. En dan hoefde het ook allemaal niet zo secuur. Dacht hij toen. Ik vond het wel leuk, maar eigenlijk wilde ik gewoon Anky worden. En ik vind dressuur nog steeds heel mooi! In elk geval moest ik het paard dan maar trainen. Maar ja, als ik train wil ik ook wedstrijd rijden! Hij heeft zijn paard nooit meer teruggekregen.”
Elke week ging Anne op les bij Rieky Young in Vorstenbosch, begeleid door vader of moeder: “En dan thuis de pony nog, want in de tussentijd reed ik daar ook gewoon dressuur mee. En mijn moeder had een dressuurpaard, dat ben ik ook gaan rijden. Ik zat op het vmbo en ik reed alles wat er gereden most worden, zeg maar. En toen ben ik naar Deurne gegaan voor de paardensportopleiding. Ik had er een aparte vrije dag, mocht ik thuis reining rijden. In de opleiding daar zat ook een stukje reining, om te beginnen, maar dat heb ik om de een of andere reden niet gehaald. Terwijl ik wel al een paar keer Nederlands kampioen was, maar daar vonden ze het geloof ik niet goed genoeg. Later heb ik trouwens best veel demonstraties gegeven voor de Deurne-mensen…..”
De eerste quarter van Anne bleek een cow horse: “Eigenlijk een grote Shetlander, hij kon voor geen meter stoppen of draaien, maar het was wel kei grappig. Mijn eerste wedstrijd was in een gewone buitenbak, dat zul je nou niet meer zien, voor reining heb je echt een speciale bodem nodig met een harde strakke leemlaag en daar bovenop zo’n 20 centimeter speciaal zand. Ik ben blijven oefenen, ook bij allerlei trainers, bij iedereen waar ik wat van op kon steken, heel fanatiek en gedreven. Gewoon vanuit huis in Haarsteeg, waar we een buitenbak hadden en stallen.” Op haar 14e werd Anne voor de eerste keer Nederlands kampioen bij de junioren: “Er deden er toch wel een stuk of 15 mee, maar het niveau was niet zo hoog. Als je gewoon netjes je proef reed en je kon stops en spins, dan zat je erbij. Dat is niet meer vergelijkbaar met het NK zoals dat nu gereden wordt. Als ik nu op het lijstje kijk, weet ik dat ik een goede dag moet hebben, dat was toen anders.”
Op haar 20e was Anne klaar met Deurne en ging ze bij Rieky Young aan de slag bij wie ze vanuit de opleiding ook al stage had gelopen: paarden trainen, stallen uitmesten, paarden verzorgen en daarnaast wedstrijden rijden op haar eigen paarden. De reining-wereld is in Nederland best verdeeld: je hebt de WRAN (western ruiter associatie Nederland), de NQHA (alleen voor quarters), de DRHA (Dutch Reining Horse Association) en de KNHS. Anne: “De WRAN is er voor alle rassen, dat kan een leuke opstart zijn, kun je met je New Forest pony die je omgeschoold hebt ook meedoen, bij voorbeeld in horsemanship of pleasure. De NQHA is alleen voor quarters, de KNHS eigenlijk alleen voor het NK en de uitzendingen naar FEI-kampioenschappen. Bij de DHRA rijd je maximaal ongeveer vier wedstrijden per jaar, die duren dan wel van woensdag tot zondag. Als je zo weinig wedstrijden hebt, betekent dat trainen, trainen en trainen. Je weet het wel hoe je paard loopt, de wedstrijd is eigenlijk de test. Als ik een paard train, weet ik wel welke score daar ongeveer bij hoort, je voelt dat gewoon. Het grote voordeel in onze sport is dat er maar 12 proeven of patterns zijn, voor iedereen hetzelfde, of je nou amateur of professional bent, of je goed kunt sturen of niet.”
Twee jaar werkte Anne bij Rieky Young, toen het telefoontje van Henri Weideven naar vader Raymond Grether kwam: of het niks voor Anne was om in zijn accommodatie in Boekel voor zichzelf te beginnen: “Dat was in juli 2011, toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen, ik heb het gewoon gedaan. Ik had twee paarden van iemand anders en een paar mensen om te lessen. Ik huurde toen maar zes stallen, waren de kosten ook niet zo hoog, kon ik mooi klein beginnen. Inmiddels heb ik 26 stallen vol staan en heeft Andre te Paske de accommodatie gekocht, ook een klant van mij. Er is nu een restaurant bij gekomen, met het raam naar de bak, kan iedereen kijken, kunnen ze me de hele dag volgen. Eterij Stoer heet het, want ’t is hier natuurlijk kei stoer.”
Anne’s onderneming heet RX Quarter Horses: “Genoemd naar mijn ouders Raymond en Xandra, die zijn ooit begonnen met RX Horses, dat heb ik toen maar overgenomen. Zonder mijn ouders was ik nooit gaan paardrijden!” De stallen staan vol, waarbij Anne er dagelijks een stuk of tien paarden rijdt, geholpen door Sanne die de verzorging doet en de paarden klaarzet. Eén van de paarden is een lespaard waardoor mensen de reiningsport kunnen ervaren: “Moeten ze wel een beetje kunnen rijden, maar hij kan echt een sliding stop maken.” En dan dat gemak waarmee ze zich door de paardenwereld lijkt te bewegen: ”Mijn vriend en ik wonen hier op het complex, dat is niet slecht hier. Hij heeft niks met paarden, dat vind ik wel fijn, hoef ik ook niet te delen. Ze moeten het vooral niet beter weten in een relatie. Hij kan al zadelen en een bosrit maken, dus het gaat best goed. Ik vind het wel apart dat veel mensen op een bepaald niveau in de sport over weinig anders kunnen praten dan over paarden en op wedstrijd gaan, dat zie je ook in dressuur en springen trouwens. Dat probeer ik anders te doen. Het gebeurt niet snel dat ik me druk maak. Ik heb het echt heel fijn. En ik denk niet echt in problemen, dat scheelt misschien wel.”
RX Quarter Horses op Universal Horse Data
RX Quarter Horses op Facebook
Elke week ging Anne op les bij Rieky Young in Vorstenbosch, begeleid door vader of moeder: “En dan thuis de pony nog, want in de tussentijd reed ik daar ook gewoon dressuur mee. En mijn moeder had een dressuurpaard, dat ben ik ook gaan rijden. Ik zat op het vmbo en ik reed alles wat er gereden most worden, zeg maar. En toen ben ik naar Deurne gegaan voor de paardensportopleiding. Ik had er een aparte vrije dag, mocht ik thuis reining rijden. In de opleiding daar zat ook een stukje reining, om te beginnen, maar dat heb ik om de een of andere reden niet gehaald. Terwijl ik wel al een paar keer Nederlands kampioen was, maar daar vonden ze het geloof ik niet goed genoeg. Later heb ik trouwens best veel demonstraties gegeven voor de Deurne-mensen…..”
De eerste quarter van Anne bleek een cow horse: “Eigenlijk een grote Shetlander, hij kon voor geen meter stoppen of draaien, maar het was wel kei grappig. Mijn eerste wedstrijd was in een gewone buitenbak, dat zul je nou niet meer zien, voor reining heb je echt een speciale bodem nodig met een harde strakke leemlaag en daar bovenop zo’n 20 centimeter speciaal zand. Ik ben blijven oefenen, ook bij allerlei trainers, bij iedereen waar ik wat van op kon steken, heel fanatiek en gedreven. Gewoon vanuit huis in Haarsteeg, waar we een buitenbak hadden en stallen.” Op haar 14e werd Anne voor de eerste keer Nederlands kampioen bij de junioren: “Er deden er toch wel een stuk of 15 mee, maar het niveau was niet zo hoog. Als je gewoon netjes je proef reed en je kon stops en spins, dan zat je erbij. Dat is niet meer vergelijkbaar met het NK zoals dat nu gereden wordt. Als ik nu op het lijstje kijk, weet ik dat ik een goede dag moet hebben, dat was toen anders.”
Op haar 20e was Anne klaar met Deurne en ging ze bij Rieky Young aan de slag bij wie ze vanuit de opleiding ook al stage had gelopen: paarden trainen, stallen uitmesten, paarden verzorgen en daarnaast wedstrijden rijden op haar eigen paarden. De reining-wereld is in Nederland best verdeeld: je hebt de WRAN (western ruiter associatie Nederland), de NQHA (alleen voor quarters), de DRHA (Dutch Reining Horse Association) en de KNHS. Anne: “De WRAN is er voor alle rassen, dat kan een leuke opstart zijn, kun je met je New Forest pony die je omgeschoold hebt ook meedoen, bij voorbeeld in horsemanship of pleasure. De NQHA is alleen voor quarters, de KNHS eigenlijk alleen voor het NK en de uitzendingen naar FEI-kampioenschappen. Bij de DHRA rijd je maximaal ongeveer vier wedstrijden per jaar, die duren dan wel van woensdag tot zondag. Als je zo weinig wedstrijden hebt, betekent dat trainen, trainen en trainen. Je weet het wel hoe je paard loopt, de wedstrijd is eigenlijk de test. Als ik een paard train, weet ik wel welke score daar ongeveer bij hoort, je voelt dat gewoon. Het grote voordeel in onze sport is dat er maar 12 proeven of patterns zijn, voor iedereen hetzelfde, of je nou amateur of professional bent, of je goed kunt sturen of niet.”
Twee jaar werkte Anne bij Rieky Young, toen het telefoontje van Henri Weideven naar vader Raymond Grether kwam: of het niks voor Anne was om in zijn accommodatie in Boekel voor zichzelf te beginnen: “Dat was in juli 2011, toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen, ik heb het gewoon gedaan. Ik had twee paarden van iemand anders en een paar mensen om te lessen. Ik huurde toen maar zes stallen, waren de kosten ook niet zo hoog, kon ik mooi klein beginnen. Inmiddels heb ik 26 stallen vol staan en heeft Andre te Paske de accommodatie gekocht, ook een klant van mij. Er is nu een restaurant bij gekomen, met het raam naar de bak, kan iedereen kijken, kunnen ze me de hele dag volgen. Eterij Stoer heet het, want ’t is hier natuurlijk kei stoer.”
Anne’s onderneming heet RX Quarter Horses: “Genoemd naar mijn ouders Raymond en Xandra, die zijn ooit begonnen met RX Horses, dat heb ik toen maar overgenomen. Zonder mijn ouders was ik nooit gaan paardrijden!” De stallen staan vol, waarbij Anne er dagelijks een stuk of tien paarden rijdt, geholpen door Sanne die de verzorging doet en de paarden klaarzet. Eén van de paarden is een lespaard waardoor mensen de reiningsport kunnen ervaren: “Moeten ze wel een beetje kunnen rijden, maar hij kan echt een sliding stop maken.” En dan dat gemak waarmee ze zich door de paardenwereld lijkt te bewegen: ”Mijn vriend en ik wonen hier op het complex, dat is niet slecht hier. Hij heeft niks met paarden, dat vind ik wel fijn, hoef ik ook niet te delen. Ze moeten het vooral niet beter weten in een relatie. Hij kan al zadelen en een bosrit maken, dus het gaat best goed. Ik vind het wel apart dat veel mensen op een bepaald niveau in de sport over weinig anders kunnen praten dan over paarden en op wedstrijd gaan, dat zie je ook in dressuur en springen trouwens. Dat probeer ik anders te doen. Het gebeurt niet snel dat ik me druk maak. Ik heb het echt heel fijn. En ik denk niet echt in problemen, dat scheelt misschien wel.”
RX Quarter Horses op Universal Horse Data
RX Quarter Horses op Facebook
Van 22 t/m 28 juli worden in het Duitse Kreuth de Europese kampioenschappen reining gehouden. Nederlands kampioene Anne Grether is er een van de kanshebbers. Bij toeval kwam ze in de reiningsport terecht en nu runt ze als een volleerde professional haar RX Quarter Horses vanuit het Brabantse Boekel.
Het is even wennen als je met Anne Grether praat. In haar uitspraken is ze nuchter en bijna laconiek maar dat strookt niet met haar aanpak waarin ze, zoals ze zelf zegt, bloedfanatiek is. Met het schijnbare gemak en de vanzelfsprekenheid waarmee ze door het leven lijkt te gaan, heeft ze al heel wat Nederlandse titels op haar naam staan in de reining sport en staat ze op het punt om te vertrekken naar Kreuth: “Alle grote namen doen daar mee, de kanshebbers komen vooral uit Italië, België en Duitsland denk ik. Of ik een kans heb? Als ie zo loopt zoals in Grathem op het NK dan kan ik winnen, maar dat wordt niet gemakkelijk want er zitten heel goeie tussen.”
Anne, 29 nu, groeide op in Vlijmen en Haarsteeg, vlak bij Den Bosch: “Met een Shetlander ben ik begonnen, zo’n beestje waar ik 600 miljoen keer vanaf ben gevallen. En toen kwam er een klein paardje dat eigenlijk een pony had moeten blijven, een kruising tussen een New Forest en een Arabier. Hij moest nog zadelmak gemaakt worden, zal we een aanbieding geweest zijn. Ik reed er dressuur mee en pas rond m’n twaalfde ben ik begonnen met reining. Eigenlijk alleen omdat mijn vader geen tijd meer had want hij was ermee begonnen: hij kocht bij Rieky Young een quarter horse. Hoefde hij niet in een rijbroekje. En dan hoefde het ook allemaal niet zo secuur. Dacht hij toen. Ik vond het wel leuk, maar eigenlijk wilde ik gewoon Anky worden. En ik vind dressuur nog steeds heel mooi! In elk geval moest ik het paard dan maar trainen. Maar ja, als ik train wil ik ook wedstrijd rijden! Hij heeft zijn paard nooit meer teruggekregen.”
Elke week ging Anne op les bij Rieky Young in Vorstenbosch, begeleid door vader of moeder: “En dan thuis de pony nog, want in de tussentijd reed ik daar ook gewoon dressuur mee. En mijn moeder had een dressuurpaard, dat ben ik ook gaan rijden. Ik zat op het vmbo en ik reed alles wat er gereden most worden, zeg maar. En toen ben ik naar Deurne gegaan voor de paardensportopleiding. Ik had er een aparte vrije dag, mocht ik thuis reining rijden. In de opleiding daar zat ook een stukje reining, om te beginnen, maar dat heb ik om de een of andere reden niet gehaald. Terwijl ik wel al een paar keer Nederlands kampioen was, maar daar vonden ze het geloof ik niet goed genoeg. Later heb ik trouwens best veel demonstraties gegeven voor de Deurne-mensen…..”
De eerste quarter van Anne bleek een cow horse: “Eigenlijk een grote Shetlander, hij kon voor geen meter stoppen of draaien, maar het was wel kei grappig. Mijn eerste wedstrijd was in een gewone buitenbak, dat zul je nou niet meer zien, voor reining heb je echt een speciale bodem nodig met een harde strakke leemlaag en daar bovenop zo’n 20 centimeter speciaal zand. Ik ben blijven oefenen, ook bij allerlei trainers, bij iedereen waar ik wat van op kon steken, heel fanatiek en gedreven. Gewoon vanuit huis in Haarsteeg, waar we een buitenbak hadden en stallen.” Op haar 14e werd Anne voor de eerste keer Nederlands kampioen bij de junioren: “Er deden er toch wel een stuk of 15 mee, maar het niveau was niet zo hoog. Als je gewoon netjes je proef reed en je kon stops en spins, dan zat je erbij. Dat is niet meer vergelijkbaar met het NK zoals dat nu gereden wordt. Als ik nu op het lijstje kijk, weet ik dat ik een goede dag moet hebben, dat was toen anders.”
Op haar 20e was Anne klaar met Deurne en ging ze bij Rieky Young aan de slag bij wie ze vanuit de opleiding ook al stage had gelopen: paarden trainen, stallen uitmesten, paarden verzorgen en daarnaast wedstrijden rijden op haar eigen paarden. De reining-wereld is in Nederland best verdeeld: je hebt de WRAN (western ruiter associatie Nederland), de NQHA (alleen voor quarters), de DRHA (Dutch Reining Horse Association) en de KNHS. Anne: “De WRAN is er voor alle rassen, dat kan een leuke opstart zijn, kun je met je New Forest pony die je omgeschoold hebt ook meedoen, bij voorbeeld in horsemanship of pleasure. De NQHA is alleen voor quarters, de KNHS eigenlijk alleen voor het NK en de uitzendingen naar FEI-kampioenschappen. Bij de DHRA rijd je maximaal ongeveer vier wedstrijden per jaar, die duren dan wel van woensdag tot zondag. Als je zo weinig wedstrijden hebt, betekent dat trainen, trainen en trainen. Je weet het wel hoe je paard loopt, de wedstrijd is eigenlijk de test. Als ik een paard train, weet ik wel welke score daar ongeveer bij hoort, je voelt dat gewoon. Het grote voordeel in onze sport is dat er maar 12 proeven of patterns zijn, voor iedereen hetzelfde, of je nou amateur of professional bent, of je goed kunt sturen of niet.”
Twee jaar werkte Anne bij Rieky Young, toen het telefoontje van Henri Weideven naar vader Raymond Grether kwam: of het niks voor Anne was om in zijn accommodatie in Boekel voor zichzelf te beginnen: “Dat was in juli 2011, toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen, ik heb het gewoon gedaan. Ik had twee paarden van iemand anders en een paar mensen om te lessen. Ik huurde toen maar zes stallen, waren de kosten ook niet zo hoog, kon ik mooi klein beginnen. Inmiddels heb ik 26 stallen vol staan en heeft Andre te Paske de accommodatie gekocht, ook een klant van mij. Er is nu een restaurant bij gekomen, met het raam naar de bak, kan iedereen kijken, kunnen ze me de hele dag volgen. Eterij Stoer heet het, want ’t is hier natuurlijk kei stoer.”
Anne’s onderneming heet RX Quarter Horses: “Genoemd naar mijn ouders Raymond en Xandra, die zijn ooit begonnen met RX Horses, dat heb ik toen maar overgenomen. Zonder mijn ouders was ik nooit gaan paardrijden!” De stallen staan vol, waarbij Anne er dagelijks een stuk of tien paarden rijdt, geholpen door Sanne die de verzorging doet en de paarden klaarzet. Eén van de paarden is een lespaard waardoor mensen de reiningsport kunnen ervaren: “Moeten ze wel een beetje kunnen rijden, maar hij kan echt een sliding stop maken.” En dan dat gemak waarmee ze zich door de paardenwereld lijkt te bewegen: ”Mijn vriend en ik wonen hier op het complex, dat is niet slecht hier. Hij heeft niks met paarden, dat vind ik wel fijn, hoef ik ook niet te delen. Ze moeten het vooral niet beter weten in een relatie. Hij kan al zadelen en een bosrit maken, dus het gaat best goed. Ik vind het wel apart dat veel mensen op een bepaald niveau in de sport over weinig anders kunnen praten dan over paarden en op wedstrijd gaan, dat zie je ook in dressuur en springen trouwens. Dat probeer ik anders te doen. Het gebeurt niet snel dat ik me druk maak. Ik heb het echt heel fijn. En ik denk niet echt in problemen, dat scheelt misschien wel.”
RX Quarter Horses op Universal Horse Data
RX Quarter Horses op Facebook
Elke week ging Anne op les bij Rieky Young in Vorstenbosch, begeleid door vader of moeder: “En dan thuis de pony nog, want in de tussentijd reed ik daar ook gewoon dressuur mee. En mijn moeder had een dressuurpaard, dat ben ik ook gaan rijden. Ik zat op het vmbo en ik reed alles wat er gereden most worden, zeg maar. En toen ben ik naar Deurne gegaan voor de paardensportopleiding. Ik had er een aparte vrije dag, mocht ik thuis reining rijden. In de opleiding daar zat ook een stukje reining, om te beginnen, maar dat heb ik om de een of andere reden niet gehaald. Terwijl ik wel al een paar keer Nederlands kampioen was, maar daar vonden ze het geloof ik niet goed genoeg. Later heb ik trouwens best veel demonstraties gegeven voor de Deurne-mensen…..”
De eerste quarter van Anne bleek een cow horse: “Eigenlijk een grote Shetlander, hij kon voor geen meter stoppen of draaien, maar het was wel kei grappig. Mijn eerste wedstrijd was in een gewone buitenbak, dat zul je nou niet meer zien, voor reining heb je echt een speciale bodem nodig met een harde strakke leemlaag en daar bovenop zo’n 20 centimeter speciaal zand. Ik ben blijven oefenen, ook bij allerlei trainers, bij iedereen waar ik wat van op kon steken, heel fanatiek en gedreven. Gewoon vanuit huis in Haarsteeg, waar we een buitenbak hadden en stallen.” Op haar 14e werd Anne voor de eerste keer Nederlands kampioen bij de junioren: “Er deden er toch wel een stuk of 15 mee, maar het niveau was niet zo hoog. Als je gewoon netjes je proef reed en je kon stops en spins, dan zat je erbij. Dat is niet meer vergelijkbaar met het NK zoals dat nu gereden wordt. Als ik nu op het lijstje kijk, weet ik dat ik een goede dag moet hebben, dat was toen anders.”
Op haar 20e was Anne klaar met Deurne en ging ze bij Rieky Young aan de slag bij wie ze vanuit de opleiding ook al stage had gelopen: paarden trainen, stallen uitmesten, paarden verzorgen en daarnaast wedstrijden rijden op haar eigen paarden. De reining-wereld is in Nederland best verdeeld: je hebt de WRAN (western ruiter associatie Nederland), de NQHA (alleen voor quarters), de DRHA (Dutch Reining Horse Association) en de KNHS. Anne: “De WRAN is er voor alle rassen, dat kan een leuke opstart zijn, kun je met je New Forest pony die je omgeschoold hebt ook meedoen, bij voorbeeld in horsemanship of pleasure. De NQHA is alleen voor quarters, de KNHS eigenlijk alleen voor het NK en de uitzendingen naar FEI-kampioenschappen. Bij de DHRA rijd je maximaal ongeveer vier wedstrijden per jaar, die duren dan wel van woensdag tot zondag. Als je zo weinig wedstrijden hebt, betekent dat trainen, trainen en trainen. Je weet het wel hoe je paard loopt, de wedstrijd is eigenlijk de test. Als ik een paard train, weet ik wel welke score daar ongeveer bij hoort, je voelt dat gewoon. Het grote voordeel in onze sport is dat er maar 12 proeven of patterns zijn, voor iedereen hetzelfde, of je nou amateur of professional bent, of je goed kunt sturen of niet.”
Twee jaar werkte Anne bij Rieky Young, toen het telefoontje van Henri Weideven naar vader Raymond Grether kwam: of het niks voor Anne was om in zijn accommodatie in Boekel voor zichzelf te beginnen: “Dat was in juli 2011, toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen, ik heb het gewoon gedaan. Ik had twee paarden van iemand anders en een paar mensen om te lessen. Ik huurde toen maar zes stallen, waren de kosten ook niet zo hoog, kon ik mooi klein beginnen. Inmiddels heb ik 26 stallen vol staan en heeft Andre te Paske de accommodatie gekocht, ook een klant van mij. Er is nu een restaurant bij gekomen, met het raam naar de bak, kan iedereen kijken, kunnen ze me de hele dag volgen. Eterij Stoer heet het, want ’t is hier natuurlijk kei stoer.”
Anne’s onderneming heet RX Quarter Horses: “Genoemd naar mijn ouders Raymond en Xandra, die zijn ooit begonnen met RX Horses, dat heb ik toen maar overgenomen. Zonder mijn ouders was ik nooit gaan paardrijden!” De stallen staan vol, waarbij Anne er dagelijks een stuk of tien paarden rijdt, geholpen door Sanne die de verzorging doet en de paarden klaarzet. Eén van de paarden is een lespaard waardoor mensen de reiningsport kunnen ervaren: “Moeten ze wel een beetje kunnen rijden, maar hij kan echt een sliding stop maken.” En dan dat gemak waarmee ze zich door de paardenwereld lijkt te bewegen: ”Mijn vriend en ik wonen hier op het complex, dat is niet slecht hier. Hij heeft niks met paarden, dat vind ik wel fijn, hoef ik ook niet te delen. Ze moeten het vooral niet beter weten in een relatie. Hij kan al zadelen en een bosrit maken, dus het gaat best goed. Ik vind het wel apart dat veel mensen op een bepaald niveau in de sport over weinig anders kunnen praten dan over paarden en op wedstrijd gaan, dat zie je ook in dressuur en springen trouwens. Dat probeer ik anders te doen. Het gebeurt niet snel dat ik me druk maak. Ik heb het echt heel fijn. En ik denk niet echt in problemen, dat scheelt misschien wel.”
RX Quarter Horses op Universal Horse Data
RX Quarter Horses op Facebook