Nationale Subtop-juryleden en de dressuurtrainers op niveau 5 en 6 kregen op 15 juni de kans om met elkaar in gesprek te gaan op Academy Bartels. Aan de hand van meerdere praktijkvoorbeelden werd levendig gediscussieerd over het goede paardrijden.
Volgens Marion Schreuder zijn de stalbezoeken geen gelikte demonstraties waarin topruiters enkel toppaarden laten zien. “We zien graag combinaties waarover we met elkaar in discussie kunnen gaan. Dat geeft ons de kans om veelvoud aan meningen te ontdekken. We konden de verschillende visies goed met elkaar bespreken.”
Hetzelfde pad
Adriaan Hamoen vervolgt: “De opzet van de stalbezoeken is de samenwerking tussen juryleden en instructeurs verbeteren. Beide groepen hebben veel kennis, in veel gevallen is die kennis ook met elkaar vervlochten. We willen dit nog dichter bij elkaar brengen. Gerenommeerde stallen geven hun medewerking en zo kunnen we het komende seizoen meerdere keren met elkaar in gesprek over de training en de beoordeling van het goedgaande paard.”
Het goede paardrijden
“Soms correspondeert de training thuis niet met het resultaat in de ring. Dat kan verschillende oorzaken hebben, maar we weten dat juryleden geschoold worden op het eindproduct en trainers vooral bezig zijn met het trainen. Die twee werelden mogen van ons meer bij elkaar komen. We moeten het samen over het góede paardrijden hebben”, beklemtoont Marion Schreuder.
Harmonie
“We hebben het onderwerp harmonie op verschillende manier besproken. Is er nog harmonie mogelijk als je een topprestatie probeert te leveren? En mag expressie ten koste van harmonie gaan? De meningen liggen dan behoorlijk uit elkaar. De één stelt dat topsport hard werken is en dat het dan logisch is dat het minder fraai oogt als er een tandje bijgezet moet worden. Een kanttekening die geplaatst werd, is dat een goed gegymnastiseerd paard zijn werk moeiteloos moet uitvoeren. Er is blijkbaar nog werk aan de winkel als een oefening nog als zware arbeid toont. De bekende voorbeelden uit het buitenland, zoals Dujardin en Dufour, ondersteunen de verschillende standpunten. Het zijn de gezamenlijke discussies die de avond interessant maken, ook al gaat het er soms verhit aan toe.”
Leertheorie
Academy Bartels was de eerste van de zes topstallen die zo gastvrij was om een groep ruiters en juryleden te ontvangen. “Om met meer harmonie te rijden, moeten we weten hoe we met paarden moeten communiceren”, stelt Tineke Bartels die de avond opende met een educatief onderdeel. “Je moet weten hoe een combinatie in harmonie eruit ziet, maar begrijpen hoe een paard leert is misschien nog wel veel belangrijker. Een paard gaat in principe heel gemakkelijk opzij, net als dat een getalenteerd paard heel makkelijk in passage gaat. De vraag is hoe we deze oefeningen, waar onze paarden van nature al de aanleg voor hebben, bijbrengen. Als paardenmensen weten we allemaal dat we bijzonder weinig in te brengen hebben als een paard niet wil. Mijn ervaring is dat een paard alles probeert wat je van hem vraagt. We zullen om te kunnen africhten in figuurlijke zin in de huid van onze paarden moeten kruipen. Trainers moeten ook naar buiten toe goed kunnen uitleggen hoe en waarom we dingen van een paard vragen.”
Routine
Een aantal leerlingen van Academy Bartels reed enkele proeven op verschillende niveaus. Voor de juryleden een routineklus, voor de trainers blijkt dat andere koek. “We zijn met elkaar verantwoordelijk voor het goede paardrijden in Nederland. Daar hoort ook bij dat we in staat zijn om te verwoorden wat we zien. We proberen een veilige setting te creëren, waarin juryleden en trainers durven uit te spreken waar ze voor staan. Het was interessant om te zien hoe anders juryleden en trainers kunnen kijken. Een trainer kan bijvoorbeeld enthousiast worden van een goed uitgevoerde oefening, maar vergeet daarbij soms dat de oefening ook een voorbereiding heeft die meegenomen wordt in het eindcijfer”, meldt Hamoen van uit zijn rol als opleider van de officials.
Kwaliteit versus halslengte
Schreuder: “We merkten bijvoorbeeld dat de ene trainer heel erg let op hoe een paard over de benen gaat. Een ander hekelt dan het gebrek aan halslengte. Vervolgens ging Tineke met de ruiter aan de slag om meer halslengte te krijgen en dan bediscussieerden we de uitkomsten. Voor de instructeurs was het heel leerzaam om een keer het protocol in te vullen en mee te krijgen hoe een jurylid te werk moet gaan.”
Onderbewustzijn
Bartels: “Juryleden en trainers praten voor 95 procent over dezelfde zaken, de discussies gaan over de finesses van het trainen en beoordelen. We willen allemaal hetzelfde: een happy athlete. Trainers staan versteld hoe snel ze beslissingen moeten nemen als ze eens zelf een protocol moeten invullen. Juryleden hebben naar mijn persoonlijke mening niet altijd voldoende besef van hun onderbewustzijn, waarmee ze die snelle beslissingen nemen. Het gebeurt elk jurylid dat hij of zij voor een bepaalde oefening een 5 geeft, waar hun collega een 8 invult. Dat heeft alles te maken met persoonlijke voorkeuren. Daar hoef je je niet voor te schamen, maar het vraagt wel om bewustwording. We hebben gedurende deze avond met veel respect met elkaar gediscussieerd.”
Volgens Marion Schreuder zijn de stalbezoeken geen gelikte demonstraties waarin topruiters enkel toppaarden laten zien. “We zien graag combinaties waarover we met elkaar in discussie kunnen gaan. Dat geeft ons de kans om veelvoud aan meningen te ontdekken. We konden de verschillende visies goed met elkaar bespreken.”
Hetzelfde pad
Adriaan Hamoen vervolgt: “De opzet van de stalbezoeken is de samenwerking tussen juryleden en instructeurs verbeteren. Beide groepen hebben veel kennis, in veel gevallen is die kennis ook met elkaar vervlochten. We willen dit nog dichter bij elkaar brengen. Gerenommeerde stallen geven hun medewerking en zo kunnen we het komende seizoen meerdere keren met elkaar in gesprek over de training en de beoordeling van het goedgaande paard.”
Het goede paardrijden
“Soms correspondeert de training thuis niet met het resultaat in de ring. Dat kan verschillende oorzaken hebben, maar we weten dat juryleden geschoold worden op het eindproduct en trainers vooral bezig zijn met het trainen. Die twee werelden mogen van ons meer bij elkaar komen. We moeten het samen over het góede paardrijden hebben”, beklemtoont Marion Schreuder.
Harmonie
“We hebben het onderwerp harmonie op verschillende manier besproken. Is er nog harmonie mogelijk als je een topprestatie probeert te leveren? En mag expressie ten koste van harmonie gaan? De meningen liggen dan behoorlijk uit elkaar. De één stelt dat topsport hard werken is en dat het dan logisch is dat het minder fraai oogt als er een tandje bijgezet moet worden. Een kanttekening die geplaatst werd, is dat een goed gegymnastiseerd paard zijn werk moeiteloos moet uitvoeren. Er is blijkbaar nog werk aan de winkel als een oefening nog als zware arbeid toont. De bekende voorbeelden uit het buitenland, zoals Dujardin en Dufour, ondersteunen de verschillende standpunten. Het zijn de gezamenlijke discussies die de avond interessant maken, ook al gaat het er soms verhit aan toe.”
Leertheorie
Academy Bartels was de eerste van de zes topstallen die zo gastvrij was om een groep ruiters en juryleden te ontvangen. “Om met meer harmonie te rijden, moeten we weten hoe we met paarden moeten communiceren”, stelt Tineke Bartels die de avond opende met een educatief onderdeel. “Je moet weten hoe een combinatie in harmonie eruit ziet, maar begrijpen hoe een paard leert is misschien nog wel veel belangrijker. Een paard gaat in principe heel gemakkelijk opzij, net als dat een getalenteerd paard heel makkelijk in passage gaat. De vraag is hoe we deze oefeningen, waar onze paarden van nature al de aanleg voor hebben, bijbrengen. Als paardenmensen weten we allemaal dat we bijzonder weinig in te brengen hebben als een paard niet wil. Mijn ervaring is dat een paard alles probeert wat je van hem vraagt. We zullen om te kunnen africhten in figuurlijke zin in de huid van onze paarden moeten kruipen. Trainers moeten ook naar buiten toe goed kunnen uitleggen hoe en waarom we dingen van een paard vragen.”
Routine
Een aantal leerlingen van Academy Bartels reed enkele proeven op verschillende niveaus. Voor de juryleden een routineklus, voor de trainers blijkt dat andere koek. “We zijn met elkaar verantwoordelijk voor het goede paardrijden in Nederland. Daar hoort ook bij dat we in staat zijn om te verwoorden wat we zien. We proberen een veilige setting te creëren, waarin juryleden en trainers durven uit te spreken waar ze voor staan. Het was interessant om te zien hoe anders juryleden en trainers kunnen kijken. Een trainer kan bijvoorbeeld enthousiast worden van een goed uitgevoerde oefening, maar vergeet daarbij soms dat de oefening ook een voorbereiding heeft die meegenomen wordt in het eindcijfer”, meldt Hamoen van uit zijn rol als opleider van de officials.
Kwaliteit versus halslengte
Schreuder: “We merkten bijvoorbeeld dat de ene trainer heel erg let op hoe een paard over de benen gaat. Een ander hekelt dan het gebrek aan halslengte. Vervolgens ging Tineke met de ruiter aan de slag om meer halslengte te krijgen en dan bediscussieerden we de uitkomsten. Voor de instructeurs was het heel leerzaam om een keer het protocol in te vullen en mee te krijgen hoe een jurylid te werk moet gaan.”
Onderbewustzijn
Bartels: “Juryleden en trainers praten voor 95 procent over dezelfde zaken, de discussies gaan over de finesses van het trainen en beoordelen. We willen allemaal hetzelfde: een happy athlete. Trainers staan versteld hoe snel ze beslissingen moeten nemen als ze eens zelf een protocol moeten invullen. Juryleden hebben naar mijn persoonlijke mening niet altijd voldoende besef van hun onderbewustzijn, waarmee ze die snelle beslissingen nemen. Het gebeurt elk jurylid dat hij of zij voor een bepaalde oefening een 5 geeft, waar hun collega een 8 invult. Dat heeft alles te maken met persoonlijke voorkeuren. Daar hoef je je niet voor te schamen, maar het vraagt wel om bewustwording. We hebben gedurende deze avond met veel respect met elkaar gediscussieerd.”