De paardensport drijft op heel veel vrijwilligers, vooral aan de basis van de sport. Solange Hermans is iemand die de vrijwilligerswereld door en door kent. Met een enorme gedrevenheid zet ze zich al heel lang in voor de allerkleinste ruiters, een groep die straks de wedstrijdsport moet gaan bevolken. Vroeger heette dat ponyspel, tegenwoordig is het professioneler opgezet onder de naam Bixie. Inmiddels heeft ze al duizenden kleine kinderen en hun ouders de weg gewezen in paardenland.
Solange Hermans, 47 nu, heeft haar leven lang in het Limburgse land gewoond. Thuis in Venlo had de familie Hermans acht kinderen die allemaal pony of paard reden. Vader, te vroeg overleden, had een markthandel in huishoudelijke artikelen maar zat ook in de paardenhandel. Moeder regelde de ruiterclub zoals dat in Limburg heet en was actief als jurylid. “Ik denk dat ik pony’s gereden heb vanaf m’n derde. Tot m’n twaalfde want m’n zus Debby verongelukte. Zij werkte bij springruiter Peter Peeters in Baarlo, hij heeft haar paard toen nog doorgereden naar het Z. En toen had ik ineens een paard. Hij is bij ons gebleven tot ie 26 was, eigenlijk nog de enige tastbare herinnering.”
In een gezin met acht kinderen waarbij de oudste zo’n 16 jaar ouder is dan de jongste, is het flink opkomen voor jezelf. Solange ging als 15-jarige al aan de slag om les te geven in de manege: “Aan de ouderen lesgeven was ook leuk maar als ik terugkijk had ik toen al veel plezier in het lesgeven aan de hele kleintjes! Laatst bij Blom in Etten-Leur tikte Ralph van Venrooij me op de schouder, de voorzitter van de vakgroep paardenhouderij: of ik hem niet meer kende. Had ie bij mij ooit pony leren rijden. Zo zijn er wel meer, dat is leuk om te zien. Raiza Hendrix om maar iemand te noemen, rijdt nu internationaal, ze lest bij Anne Meulendijks.”
[caption id="attachment_167005" align="alignnone" width="1200"]
Met internationaal pony-dressuuramazone Raiza Hendrix[/caption]
Lang had Solange naast haar lesgeven een baan in de bloemen, zelfs als uitvaartbloemist een heel persoonlijke touch. En twee dochters Celeste en Roxanne die toen actief pony reden en overigens ook in het ponyspel begonnen zijn. In 2005 overleed de andere zus Maureen en een paar jaar later belandde Solange zelf in het ziekenhuis met een buikvliesontsteking. Dat gaf allemaal heel veel stof tot nadenken: “Ik heb in 2011 mijn baan in de bloemen opgezegd en ben bij José Huberts een cursus gaan volgen om Bixie te leren kennen. Ik dacht: hier ga ik me op focussen. De toekomst van de sport, dat zijn de kleinste kinderen.”
Idealisme is wat Solange Hermans drijft als het gaat om de basis van de paardensport: “Alle kinderen moeten in principe kunnen rijden. Het is zo belangrijk dat mensen uitleg krijgen over wat het eigenlijk inhoudt. Dat ze niet de duurste spullen nodig hebben, dat een pony vijf keer mag starten met verschillende kinderen. Dat mensen met een gewone portemonnee dus ook op concours kunnen. Na de cursus heb ik in Limburg her en der een wedstrijdje georganiseerd. En ik nam een baan erbij op een tankstation want dat was nodig. Het werd steeds meer Bixie, ik vond het belangrijk om te zien hoever ik zou kunnen komen. Ik vroeg mensen als Inge Coenen, Trudy Houwen en Joep Raijmakers om clinics te geven, iedereen deed meteen mee. Gewoon om die allerkleinsten alles uit te leggen en om te laten zien dat je veel kunt bereiken als je dat wilt. En ondernemer Jan Janssen steunde me vanaf het begin om door te gaan. Want af en toe word je best weleens meewarig aangekeken. Terwijl het gaat om de toekomst van onze sport!”
[caption id="attachment_167006" align="alignnone" width="1200"]
Nikky ten Hove, vier jaar oud, met haar pony Thommy.[/caption]
De laatste jaren heeft Solange steeds meer werk gemaakt van de Bixie evenementen. Er kwam een dreamteam om demonstraties te kunnen geven met een vast team van kinderen en hun pony’s. Om te kunnen laten zien wat Bixie rijden is. Er kwamen mini-hindernisjes, maar ook mini-eventinghindernisjes en er wordt gedacht aan voltige voor pony-kinderen. Het trekt kinderen en hun ouders. Tijdens Oudoor Gelderland bij voorbeeld waren er 240 starts in de Bixie: “Het mooie is dat een Bixie startkaart bij de KNHS niks kost, je hoeft ook niet bij een club te zitten. Je hoeft alleen lid te worden van de KNHS, maar dan ben je ook meteen verzekerd op concours, wat ontzettend belangrijk is. En kinderen mogen nu vanaf de 4-jarige leeftijd al meedoen, met hun broertjes en zusjes mee op concours. Allemaal klantjes die vanaf hun 6e mogen dressuren en springen!”
Solange Hermans is vastbesloten om op volle kracht door te gaan en er een levensinvulling van te maken. Organisaties begrijpen uiteraard dat het niet allemaal voor niks kan: “Tja, mijn auto rijdt niet op water, maar als een organisatie een sponsor voor de Bixie vindt, kan dat op die manier eer opgelost worden. Ik zoek ook nog een sponsor voor de mini-hindernisjes, stuk of 7. Mag de naam erop, op beachvlaggen en zo en op de flyer. Ik weet zeker dat er mensen met bedrijven zijn die de kinderen een warm hart toedragen. Ik ben bijna rond met een sponsor voor een trailer. Daar moet ik dan een busje voor hebben of zo maar die krijg ik ook wel!”
Met internationaal pony-dressuuramazone Raiza Hendrix[/caption]
Lang had Solange naast haar lesgeven een baan in de bloemen, zelfs als uitvaartbloemist een heel persoonlijke touch. En twee dochters Celeste en Roxanne die toen actief pony reden en overigens ook in het ponyspel begonnen zijn. In 2005 overleed de andere zus Maureen en een paar jaar later belandde Solange zelf in het ziekenhuis met een buikvliesontsteking. Dat gaf allemaal heel veel stof tot nadenken: “Ik heb in 2011 mijn baan in de bloemen opgezegd en ben bij José Huberts een cursus gaan volgen om Bixie te leren kennen. Ik dacht: hier ga ik me op focussen. De toekomst van de sport, dat zijn de kleinste kinderen.”
Idealisme is wat Solange Hermans drijft als het gaat om de basis van de paardensport: “Alle kinderen moeten in principe kunnen rijden. Het is zo belangrijk dat mensen uitleg krijgen over wat het eigenlijk inhoudt. Dat ze niet de duurste spullen nodig hebben, dat een pony vijf keer mag starten met verschillende kinderen. Dat mensen met een gewone portemonnee dus ook op concours kunnen. Na de cursus heb ik in Limburg her en der een wedstrijdje georganiseerd. En ik nam een baan erbij op een tankstation want dat was nodig. Het werd steeds meer Bixie, ik vond het belangrijk om te zien hoever ik zou kunnen komen. Ik vroeg mensen als Inge Coenen, Trudy Houwen en Joep Raijmakers om clinics te geven, iedereen deed meteen mee. Gewoon om die allerkleinsten alles uit te leggen en om te laten zien dat je veel kunt bereiken als je dat wilt. En ondernemer Jan Janssen steunde me vanaf het begin om door te gaan. Want af en toe word je best weleens meewarig aangekeken. Terwijl het gaat om de toekomst van onze sport!”
[caption id="attachment_167006" align="alignnone" width="1200"] Nikky ten Hove, vier jaar oud, met haar pony Thommy.[/caption]
De laatste jaren heeft Solange steeds meer werk gemaakt van de Bixie evenementen. Er kwam een dreamteam om demonstraties te kunnen geven met een vast team van kinderen en hun pony’s. Om te kunnen laten zien wat Bixie rijden is. Er kwamen mini-hindernisjes, maar ook mini-eventinghindernisjes en er wordt gedacht aan voltige voor pony-kinderen. Het trekt kinderen en hun ouders. Tijdens Oudoor Gelderland bij voorbeeld waren er 240 starts in de Bixie: “Het mooie is dat een Bixie startkaart bij de KNHS niks kost, je hoeft ook niet bij een club te zitten. Je hoeft alleen lid te worden van de KNHS, maar dan ben je ook meteen verzekerd op concours, wat ontzettend belangrijk is. En kinderen mogen nu vanaf de 4-jarige leeftijd al meedoen, met hun broertjes en zusjes mee op concours. Allemaal klantjes die vanaf hun 6e mogen dressuren en springen!”
Solange Hermans is vastbesloten om op volle kracht door te gaan en er een levensinvulling van te maken. Organisaties begrijpen uiteraard dat het niet allemaal voor niks kan: “Tja, mijn auto rijdt niet op water, maar als een organisatie een sponsor voor de Bixie vindt, kan dat op die manier eer opgelost worden. Ik zoek ook nog een sponsor voor de mini-hindernisjes, stuk of 7. Mag de naam erop, op beachvlaggen en zo en op de flyer. Ik weet zeker dat er mensen met bedrijven zijn die de kinderen een warm hart toedragen. Ik ben bijna rond met een sponsor voor een trailer. Daar moet ik dan een busje voor hebben of zo maar die krijg ik ook wel!”