Zeker is dat Nederland nog eens drie medailles bij mag tellen in de medaillespiegel, al zijn ze minder mooi van kleur dan in eerste instantie werd gedacht. De gouden individuele medaille van IJsbrand Chardon verschoot na een gewijzigde uitslag opeens van kleur en veranderde in zilver. Koos de Ronde behaalde achter Chardon het brons, het goud ging onverwachts naar de Duitser Michael Brauchle. Na de zware marathon finishte het oranje vierspanteam met 327.570 strafpunten nog wel aan kop van het landenklassement. Duitser Brauchle zorgde met slechts 109.61 strafpunten in de marathon voor een sensatie door met een eindscore van 162.16 strafpunten het individuele goud in de wacht te slepen. Het resultaat van IJsbrand Chardon (124.14 strafpunten in de marathon en een eindscore van 162.37 punten), bleek net niet voldoende voor de zege. Even heerste er grote consternatie in het Hollandse kamp, omdat werd aangenomen dat Chardon wel degelijk het hoogste podium in de wacht had gesleept. Koos de Ronde eindigde in zowel de marathon als de eindstand op een fraaie derde plaats, Theo Timmerman vinden we terug op de elfde plaats. Na aanleiding van de behaalde scores en mogelijke ongeregeldheden in de tijdwaarneming, heeft Nederland protest ingediend. De scores worden daarom momenteel nogmaals onder de loep genomen. Na de dressuur en het vaardigheidsparcours ging het oranje vierspanteam met 20 strafpunten voorsprong al ruimschoots aan de leiding. Aanvoerder IJsbrand Chardon stond bovendien in het individuele klassement al royaal voor op de Hongaar József Dobrovitz, waarna Koos de Ronde uitzicht had op brons en Theo Timmerman een negende plaats bezette. Nederland mocht dan ook niet teveel risico’s nemen om het goud veilig te stellen. Deze missie lukte en daarmee heerst Nederland bij zowel de dressuur, het springen als de vierspannen, een unieke prestatie!
