In het nieuwe nummer van het magazine Helden spreken Dinja en Joeri van Liere in een dubbel interview over hun deelname aan de Spelen. Dinja (33) deed als dressuuramazone mee aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl broer Joeri (38) zich opmaakt voor de Paralympische Spelen als rolstoelbasketballer. Twee gezinsleden die in dezelfde maand deelnemen aan de Spelen; geschiedenis hebben ze sowieso al geschreven.
Dinja van Liere is een gedreven amazone die haar passie voor paarden van jongs af aan heeft ontwikkeld. Ondanks dat ze nooit dure pony's had, heeft haar vastberadenheid en liefde voor de dieren haar ver gebracht in de paardensport. Haar opa speelde een belangrijke rol in haar vroege jaren, maar het was haar eigen toewijding die haar naar de top bracht.
Joeri van Liere, Dinja's broer, heeft een andere weg bewandeld. Als voormalig motorcrosser liep hij op zijn 28ste een dwarslaesie op bij een ongeluk. Dit veranderde zijn leven drastisch, maar hij vond nieuwe kracht en doel in het rolstoelbasketbal. Joeri's doorzettingsvermogen en aanpassingsvermogen zijn een bron van inspiratie, zowel voor zijn zus als voor anderen.
Joeri: “Het doorkomen van de puberteit is best cruciaal voor een sportcarrière. Mijn dromen en doelen zwakten af. Des te meer respecteer ik jou, dat jij bleef gaan voor je doel.”
Op zijn 28ste probeerde Joeri alsnog zijn grote droom – meedoen aan de internationale cross in Bercy – te realiseren. Maar een noodlottige val veranderde alles. Joeri: “Ik probeerde de dubbelsprong te nemen, maar ik kwam niet goed uit en viel in de bocht. Even later kwam ik weer bij de bult. Ik sprong, maar doordat de baan zompig was, kwam ik tekort. Ik probeerde te corrigeren, hield de motor achterover zodat ik de klap op kon vangen, maar het stuur sloeg uit m’n handen en ik werd gekatapulteerd.” Zijn ongelukkige sprong resulteerde in een levensveranderende dwarslaesie. Ondanks de zware fysieke en emotionele uitdagingen die volgden, heeft Joeri een nieuwe passie en carrière gevonden in het rolstoelbasketbal.
Dinja herinnert zich het moment dat ze hoorde over het ongeluk van haar broer en de schok die volgde. Ze vond kracht in haar liefde voor de paarden, maar het voorval bracht ook een nieuw perspectief op haar eigen uitdagingen.
Dinja: “Ik reed de dag van het ongeluk op Capri tijdens een wedstrijd in Nieuw- en Sint Joosland en kreeg m’n moeder aan de lijn. Er was iets gebeurd met jou en het was ernstig. Ik ben de volgende dag naar Antwerpen gereden en dacht steeds: het komt toch wel goed? Jij lag te slapen toen ik aankwam in het ziekenhuis. Het kan toch niet zijn dat hij zijn benen niet voelt, dacht ik. Ik kneep je een paar keer heel hard, maar jij sliep gewoon door.”
Terwijl Dinja haar carrière in de dressuur voortzette, leerde ze omgaan met tegenslagen en groeide ze door haar ervaringen. Haar band met paarden zoals Capri en later Hermès, heeft haar geholpen om emotionele barrières te overwinnen en haar passie te blijven volgen.
‘Nadat Capri werd verkocht, wilde ik niet meer zo’n band opbouwen met een paard. Maar met Hermès... Je houdt het niet tegen’ - Dinja
Dinja: “Met Capri had ik een heel speciale band, maakte ik alles voor het eerst mee. Ik behaalde met Capri de eerste medaille op een WK. Ik mis hem nog steeds, kan er nu nog om huilen dat hij er niet meer is. Hij was mijn prins, ik aanbad hem. Toen hij een paar jaar geleden voor heel veel geld werd verkocht, stortte mijn wereld in.”
Joeri daarentegen heeft zijn energie en vastberadenheid gericht op een nieuwe sport. In het rolstoelbasketbal vond hij niet alleen een nieuwe passie, maar ook een gemeenschap die hem ondersteunt en inspireert. Zijn reis van revalidatie naar internationale wedstrijden toont zijn veerkracht en vastberadenheid om te excelleren, ongeacht de omstandigheden.
Joeri: “Ik probeerde van alles uit toen motorcrossen niet meer kon: zitskiën bijvoorbeeld. Uiteindelijk tipte iemand om eens in Middelburg, bij RBVM, te gaan basketballen. Een gouden tip, hij had een nieuwe uitdaging gevonden.”
Dinja en Joeri's verhalen zijn doordrenkt van doorzettingsvermogen, liefde voor hun sporten, en een diepe onderlinge band die hen door de zwaarste tijden heeft geholpen. Terwijl ze zich allebei voorbereiden op de komende Spelen, blijft hun gezamenlijke reis een inspirerend voorbeeld van kracht en toewijding.
Dinja van Liere is een gedreven amazone die haar passie voor paarden van jongs af aan heeft ontwikkeld. Ondanks dat ze nooit dure pony's had, heeft haar vastberadenheid en liefde voor de dieren haar ver gebracht in de paardensport. Haar opa speelde een belangrijke rol in haar vroege jaren, maar het was haar eigen toewijding die haar naar de top bracht.
Joeri van Liere, Dinja's broer, heeft een andere weg bewandeld. Als voormalig motorcrosser liep hij op zijn 28ste een dwarslaesie op bij een ongeluk. Dit veranderde zijn leven drastisch, maar hij vond nieuwe kracht en doel in het rolstoelbasketbal. Joeri's doorzettingsvermogen en aanpassingsvermogen zijn een bron van inspiratie, zowel voor zijn zus als voor anderen.
Joeri: “Het doorkomen van de puberteit is best cruciaal voor een sportcarrière. Mijn dromen en doelen zwakten af. Des te meer respecteer ik jou, dat jij bleef gaan voor je doel.”
Op zijn 28ste probeerde Joeri alsnog zijn grote droom – meedoen aan de internationale cross in Bercy – te realiseren. Maar een noodlottige val veranderde alles. Joeri: “Ik probeerde de dubbelsprong te nemen, maar ik kwam niet goed uit en viel in de bocht. Even later kwam ik weer bij de bult. Ik sprong, maar doordat de baan zompig was, kwam ik tekort. Ik probeerde te corrigeren, hield de motor achterover zodat ik de klap op kon vangen, maar het stuur sloeg uit m’n handen en ik werd gekatapulteerd.” Zijn ongelukkige sprong resulteerde in een levensveranderende dwarslaesie. Ondanks de zware fysieke en emotionele uitdagingen die volgden, heeft Joeri een nieuwe passie en carrière gevonden in het rolstoelbasketbal.
Dinja herinnert zich het moment dat ze hoorde over het ongeluk van haar broer en de schok die volgde. Ze vond kracht in haar liefde voor de paarden, maar het voorval bracht ook een nieuw perspectief op haar eigen uitdagingen.
Dinja: “Ik reed de dag van het ongeluk op Capri tijdens een wedstrijd in Nieuw- en Sint Joosland en kreeg m’n moeder aan de lijn. Er was iets gebeurd met jou en het was ernstig. Ik ben de volgende dag naar Antwerpen gereden en dacht steeds: het komt toch wel goed? Jij lag te slapen toen ik aankwam in het ziekenhuis. Het kan toch niet zijn dat hij zijn benen niet voelt, dacht ik. Ik kneep je een paar keer heel hard, maar jij sliep gewoon door.”
Terwijl Dinja haar carrière in de dressuur voortzette, leerde ze omgaan met tegenslagen en groeide ze door haar ervaringen. Haar band met paarden zoals Capri en later Hermès, heeft haar geholpen om emotionele barrières te overwinnen en haar passie te blijven volgen.
‘Nadat Capri werd verkocht, wilde ik niet meer zo’n band opbouwen met een paard. Maar met Hermès... Je houdt het niet tegen’ - Dinja
Dinja: “Met Capri had ik een heel speciale band, maakte ik alles voor het eerst mee. Ik behaalde met Capri de eerste medaille op een WK. Ik mis hem nog steeds, kan er nu nog om huilen dat hij er niet meer is. Hij was mijn prins, ik aanbad hem. Toen hij een paar jaar geleden voor heel veel geld werd verkocht, stortte mijn wereld in.”
Joeri daarentegen heeft zijn energie en vastberadenheid gericht op een nieuwe sport. In het rolstoelbasketbal vond hij niet alleen een nieuwe passie, maar ook een gemeenschap die hem ondersteunt en inspireert. Zijn reis van revalidatie naar internationale wedstrijden toont zijn veerkracht en vastberadenheid om te excelleren, ongeacht de omstandigheden.
Joeri: “Ik probeerde van alles uit toen motorcrossen niet meer kon: zitskiën bijvoorbeeld. Uiteindelijk tipte iemand om eens in Middelburg, bij RBVM, te gaan basketballen. Een gouden tip, hij had een nieuwe uitdaging gevonden.”
Dinja en Joeri's verhalen zijn doordrenkt van doorzettingsvermogen, liefde voor hun sporten, en een diepe onderlinge band die hen door de zwaarste tijden heeft geholpen. Terwijl ze zich allebei voorbereiden op de komende Spelen, blijft hun gezamenlijke reis een inspirerend voorbeeld van kracht en toewijding.