In dit interview blikt André Thieme terug op zijn overwinning tijdens de prestigieuze Rolex Grand Prix op het CHIO Aachen, een droom die werkelijkheid werd. Hij deelt zijn ervaringen over de weg naar dit succes, waaronder de uitdagingen die hij en zijn team tegenkwamen, en de bijzondere band met zijn paard DSP Chakaria. Het gesprek gaat ook over de belangrijke rol van vertrouwen tussen ruiter en paard, de voorbereiding op grote competities zoals de CPKC ‘International’ Grand Prix, en de onschatbare steun van zijn team. Tot slot reflecteert hij op de impact van de Rolex Grand Slam op de springsport en zijn sportieve inspiratie.
Gefeliciteerd, je bent de huidige kanshebber van de Rolex Grand Slam of Show Jumping na je sensationele overwinning op de CHIO Aken. Hoe voel je je?
Op dat moment hoopte ik geselecteerd te worden voor het Duitse Olympische team, dus ik had niet veel tijd om het te vieren. Maar natuurlijk voelde de overwinning ongelooflijk speciaal aan, en ik besefte dat ik Olympisch kampioen moest worden om die overwinning te evenaren! Het winnen van de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken was een perfect verhaal voor mij - het was een levenslange droom die uitkwam.
Terugkijkend op je overwinning in de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken – hoe speciaal was deze overwinning voor jou en je team?
Het was heel speciaal. Toen ik twee balken liet vallen in de Nations Cup op de CHIO Aken, was mijn hele team erg verdrietig, omdat we wisten dat dat waarschijnlijk het einde van mijn Olympische dromen betekende. Maar toen ik zondag de Rolex Grand Prix won, draaide dat alles om, en we waren allemaal zo blij en opgewonden. Het hele team bleef zeggen: "deze overwinning is zelfs beter dan naar de Olympische Spelen gaan!"
Kun je ons meer vertellen over DSP Chakaria – waarom is zij zo speciaal en wat voor karakter heeft ze?
In de stal zou je nooit verwachten dat DSP Chakaria zo'n superster is. Ze is de meest kalme, relaxte en ontspannen paard. Ze is een beetje verlegen met mensen, houdt ervan om alleen te zijn en slaapt graag de hele dag in haar stal – ze is een heel rustig paard. Maar zodra je een zadel op haar legt en begint te draven en te springen, komt ze tot leven. Het is alsof je een grote machine aanzet! DSP Chakaria verandert van een rustig, lief paard in een vuurwerk.
Wanneer ik haar rijd, pompt ze zichzelf op en heeft ze veel energie, wat betekent dat ze soms behoorlijk pittig kan zijn. Ze is niet altijd even gemakkelijk geweest om te rijden – soms was het moeilijk om een stabiel contact te hebben en mijn been aan te leggen. De afgelopen vijf jaar hebben we eraan gewerkt om haar kalm en ontspannen te houden tijdens het springen. Ze heeft zoveel kracht en explosie dat het soms moeilijk was om een vloeiende ronde te hebben. We hebben grote vooruitgang geboekt met ons grondwerk in de afgelopen twee jaar, en ik heb ongelooflijk veel succes met haar gehad – we hebben samen de Rolex Grand Prix gewonnen op de CSIO Roma Piazza Di Siena, de individuele FEI Europese Kampioenstitel en andere grote vijfsterren Grands Prix over de hele wereld.
Het was altijd al geweldig met Chakaria, maar dit jaar zijn de dingen op de een of andere manier soepeler geworden. Het winnen van de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken is iets wat een ruiter nooit zal vergeten – het is als het winnen van een individuele kampioenschapsmedaille. Ik weet wat het betekent, en ik weet dat elke springruiter ter wereld die titel wil. Chakaria maakte het allemaal mogelijk; ze is zo'n speciaal paard.
Ik denk dat de reden waarom ze zo speciaal is, is omdat ze het volledige pakket heeft. Ik heb eerder paarden gehad met veel vermogen en voorzichtigheid, maar Chakaria is krachtig, voorzichtig, snel, flexibel, krachtig, en een van haar grootste sterke punten die haar een echt kampioenspaard maakt, is haar uithoudingsvermogen. Zelfs na vijf dagen competitie is ze nog steeds scherp en fris – hoe meer ze springt, hoe beter ze wordt. Op de CHIO Aken waren de Rolex Grand Prix de vierde, vijfde en zesde ronde die ze sprong – ze wordt beter naarmate ze meer springt. Chakaria is in alle opzichten compleet, ze heeft eigenlijk geen zwakke punten en is echt buitengewoon.
Hoe belangrijk is de relatie en de band tussen een paard en een ruiter om een Rolex Grand Slam of Show Jumping Major te winnen?
Ik geloof sterk, en heb het altijd gezegd, dat ruiters alleen grote dingen kunnen bereiken in het springen als ze een zeer goede relatie hebben met hun paard – het draait allemaal om vertrouwen. Je paard moet voor je willen vechten. Ik hou van DSP Chakaria, en natuurlijk beïnvloeden de grote overwinningen dat, maar vanaf het begin was er iets speciaals met haar. Ik moest voorzichtig met haar zijn toen ze jonger was, om niet te snel te gaan, want ze was in het begin van onze samenwerking een beetje moeilijk, en we moesten samen groeien, wat volgens mij een verschil maakt. Ik ben er vrij zeker van dat ze ook van mij houdt!
De CPKC ‘International’ Grand Prix, gepresenteerd door Rolex, wordt vaak beschouwd als een van de moeilijkste parcours ter wereld. Hoe heb je jezelf en je paard hierop voorbereid?
Ik neem DSP Chakaria mee, maar ik weet nog niet of ik haar zal rijden in de CPKC ‘International’ Grand Prix, gepresenteerd door Rolex. Ik heb al vaak deelgenomen aan het CSIO Spruce Meadows ‘Masters’ Tournament, en ik weet dat sommige topkampioenspaarden daar niet altijd hun beste sprongen maken, omdat de traditionele stijl van hindernissen met de lange balken en parcoursen niet voor alle paarden geschikt is. Spruce Meadows is bijzonder, maar zelfs enkele geweldige paarden zoals King Edward [bereden door Henrick Von Eckerman] springen daar niet zo goed in de arena. Daarom weet ik nog niet welk paard ik in de Grand Prix zal rijden. Hoewel, aangezien ze zo moedig en vooruitstrevend is en graag op gras springt, denk ik dat ze het goed zal doen – ik ga er zeker heen met grote verwachtingen.
Wie is de grootste inspiratie in je carrière geweest en waarom?
Als jonge jongen keek ik altijd op naar mensen zoals Ludger Beerbaum, en nu rijd ik met mensen zoals Christian Ahlmann, Marcus Ehning, Daniel Deusser en Steve Guerdat. Ik probeer ook van hen te blijven leren. Ik probeer mijn werk met open ogen te doen en iets te leren van elke geweldige ruiter, van wie er velen zijn. Tegelijkertijd vind ik het echter belangrijk dat ruiters zich op hun eigen sterke punten concentreren en met hun eigen strategie rijden. Ik kan niet echt één enkele ruiter aanwijzen die mijn grootste inspiratie is geweest, maar ik ben door veel verschillende ruiters geïnspireerd. Het belangrijkste is dat ik blijf leren en mezelf blijf ontwikkelen.
Hoe belangrijk is je bredere team, bijvoorbeeld de verzorgers, dierenartsen, enzovoort, voor jouw succes?
Het begint met mijn familie thuis. Ze maken veel met me mee omdat ik zoveel wedstrijden rijd en vecht voor plekken in grote kampioensteams. Naar kampioenschappen gaan brengt een nieuwe soort druk met zich mee, en het mentale effect is anders dan normaal. Mijn familie steunt me terwijl ik in die zone zit en misschien anders doe of meer gestrest ben dan normaal. Ze staan achter me en geven me mijn vrijheid – ze zijn mijn belangrijkste steun.
Dan natuurlijk de verzorgers, de thuisruiters, de managers en alle mensen om me heen zijn zo belangrijk. Ze plannen alles en maken het mogelijk voor mij om naar de wedstrijden te gaan, en stellen me in staat om me alleen te concentreren op mijn paarden, zonder me zorgen te maken over wat er thuis gebeurt. Onze sport vereist een grote teaminspanning, en ik denk dat wanneer we een grote overwinning behalen, we allemaal samen winnen. De paarden zijn ook cruciaal; zonder een goed paard kun je geen grote overwinningen behalen.
Ik heb nooit echt een trainer gehad, behalve mijn vader toen ik jonger was, dus wanneer ik iets win zoals de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken, is het echt voor mijzelf en mijn hele team.
Hoe groot denk je dat de impact van de Rolex Grand Slam of Show Jumping is geweest op de sport, en hoe belangrijk denk je dat sportieve Majors, zoals de CHIO Aken of The Championships, Wimbledon, zijn in de sport?
Ik denk dat het heel moeilijk is om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te winnen; het is alleen door Scott Brash in 2015 gelukt. Tegenwoordig is het zelfs nog uitdagender omdat er zoveel verschillende ruiters en paarden zijn die een Major zouden kunnen winnen. Ik weet niet zeker of iemand het ooit nog zal winnen. De kans om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te proberen winnen maakt echter een groot verschil voor de sport. Het gaat niet alleen om het grote prijzengeld, maar de titel van het winnen van de Rolex Grand Slam of Show Jumping, of het winnen van een Major, is iets heel bijzonders – bijna als het winnen van een gouden medaille op de Olympische Spelen! Het is vergelijkbaar met de Grand Slams in tennis; iedereen wil ze winnen, maar de meeste komen er nooit dichtbij – alleen de beste atleten doen dat, en ze worden onderdeel van de geschiedenis van de sport. Om een Major te winnen, moet je de beste van de besten zijn – het gebeurt niet door geluk.
Als je geen springruiter was, wat zou je dan zijn geweest?
Ik was een erg goede voetballer toen ik jonger was, dus ik droomde er ooit van om een professionele speler te worden. Nu ik ouder ben, denk ik dat die droom voorbij is! Ik weet niet zeker wat ik zou zijn geweest als ik geen springruiter was, maar het zou iets met sport te maken hebben gehad. Ik ben een sportliefhebber – naast voetbal kijk ik naar en speel ik tennis. Mijn zoon is handballer, dus daar ben ik nu ook behoorlijk in geïnteresseerd. Ik breng nu veel tijd door in de Verenigde Staten van Amerika, dus ik kijk veel NBA en basketbal.
Gefeliciteerd, je bent de huidige kanshebber van de Rolex Grand Slam of Show Jumping na je sensationele overwinning op de CHIO Aken. Hoe voel je je?
Op dat moment hoopte ik geselecteerd te worden voor het Duitse Olympische team, dus ik had niet veel tijd om het te vieren. Maar natuurlijk voelde de overwinning ongelooflijk speciaal aan, en ik besefte dat ik Olympisch kampioen moest worden om die overwinning te evenaren! Het winnen van de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken was een perfect verhaal voor mij - het was een levenslange droom die uitkwam.
Terugkijkend op je overwinning in de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken – hoe speciaal was deze overwinning voor jou en je team?
Het was heel speciaal. Toen ik twee balken liet vallen in de Nations Cup op de CHIO Aken, was mijn hele team erg verdrietig, omdat we wisten dat dat waarschijnlijk het einde van mijn Olympische dromen betekende. Maar toen ik zondag de Rolex Grand Prix won, draaide dat alles om, en we waren allemaal zo blij en opgewonden. Het hele team bleef zeggen: "deze overwinning is zelfs beter dan naar de Olympische Spelen gaan!"
Kun je ons meer vertellen over DSP Chakaria – waarom is zij zo speciaal en wat voor karakter heeft ze?
In de stal zou je nooit verwachten dat DSP Chakaria zo'n superster is. Ze is de meest kalme, relaxte en ontspannen paard. Ze is een beetje verlegen met mensen, houdt ervan om alleen te zijn en slaapt graag de hele dag in haar stal – ze is een heel rustig paard. Maar zodra je een zadel op haar legt en begint te draven en te springen, komt ze tot leven. Het is alsof je een grote machine aanzet! DSP Chakaria verandert van een rustig, lief paard in een vuurwerk.
Wanneer ik haar rijd, pompt ze zichzelf op en heeft ze veel energie, wat betekent dat ze soms behoorlijk pittig kan zijn. Ze is niet altijd even gemakkelijk geweest om te rijden – soms was het moeilijk om een stabiel contact te hebben en mijn been aan te leggen. De afgelopen vijf jaar hebben we eraan gewerkt om haar kalm en ontspannen te houden tijdens het springen. Ze heeft zoveel kracht en explosie dat het soms moeilijk was om een vloeiende ronde te hebben. We hebben grote vooruitgang geboekt met ons grondwerk in de afgelopen twee jaar, en ik heb ongelooflijk veel succes met haar gehad – we hebben samen de Rolex Grand Prix gewonnen op de CSIO Roma Piazza Di Siena, de individuele FEI Europese Kampioenstitel en andere grote vijfsterren Grands Prix over de hele wereld.
Het was altijd al geweldig met Chakaria, maar dit jaar zijn de dingen op de een of andere manier soepeler geworden. Het winnen van de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken is iets wat een ruiter nooit zal vergeten – het is als het winnen van een individuele kampioenschapsmedaille. Ik weet wat het betekent, en ik weet dat elke springruiter ter wereld die titel wil. Chakaria maakte het allemaal mogelijk; ze is zo'n speciaal paard.
Ik denk dat de reden waarom ze zo speciaal is, is omdat ze het volledige pakket heeft. Ik heb eerder paarden gehad met veel vermogen en voorzichtigheid, maar Chakaria is krachtig, voorzichtig, snel, flexibel, krachtig, en een van haar grootste sterke punten die haar een echt kampioenspaard maakt, is haar uithoudingsvermogen. Zelfs na vijf dagen competitie is ze nog steeds scherp en fris – hoe meer ze springt, hoe beter ze wordt. Op de CHIO Aken waren de Rolex Grand Prix de vierde, vijfde en zesde ronde die ze sprong – ze wordt beter naarmate ze meer springt. Chakaria is in alle opzichten compleet, ze heeft eigenlijk geen zwakke punten en is echt buitengewoon.
Hoe belangrijk is de relatie en de band tussen een paard en een ruiter om een Rolex Grand Slam of Show Jumping Major te winnen?
Ik geloof sterk, en heb het altijd gezegd, dat ruiters alleen grote dingen kunnen bereiken in het springen als ze een zeer goede relatie hebben met hun paard – het draait allemaal om vertrouwen. Je paard moet voor je willen vechten. Ik hou van DSP Chakaria, en natuurlijk beïnvloeden de grote overwinningen dat, maar vanaf het begin was er iets speciaals met haar. Ik moest voorzichtig met haar zijn toen ze jonger was, om niet te snel te gaan, want ze was in het begin van onze samenwerking een beetje moeilijk, en we moesten samen groeien, wat volgens mij een verschil maakt. Ik ben er vrij zeker van dat ze ook van mij houdt!
De CPKC ‘International’ Grand Prix, gepresenteerd door Rolex, wordt vaak beschouwd als een van de moeilijkste parcours ter wereld. Hoe heb je jezelf en je paard hierop voorbereid?
Ik neem DSP Chakaria mee, maar ik weet nog niet of ik haar zal rijden in de CPKC ‘International’ Grand Prix, gepresenteerd door Rolex. Ik heb al vaak deelgenomen aan het CSIO Spruce Meadows ‘Masters’ Tournament, en ik weet dat sommige topkampioenspaarden daar niet altijd hun beste sprongen maken, omdat de traditionele stijl van hindernissen met de lange balken en parcoursen niet voor alle paarden geschikt is. Spruce Meadows is bijzonder, maar zelfs enkele geweldige paarden zoals King Edward [bereden door Henrick Von Eckerman] springen daar niet zo goed in de arena. Daarom weet ik nog niet welk paard ik in de Grand Prix zal rijden. Hoewel, aangezien ze zo moedig en vooruitstrevend is en graag op gras springt, denk ik dat ze het goed zal doen – ik ga er zeker heen met grote verwachtingen.
Wie is de grootste inspiratie in je carrière geweest en waarom?
Als jonge jongen keek ik altijd op naar mensen zoals Ludger Beerbaum, en nu rijd ik met mensen zoals Christian Ahlmann, Marcus Ehning, Daniel Deusser en Steve Guerdat. Ik probeer ook van hen te blijven leren. Ik probeer mijn werk met open ogen te doen en iets te leren van elke geweldige ruiter, van wie er velen zijn. Tegelijkertijd vind ik het echter belangrijk dat ruiters zich op hun eigen sterke punten concentreren en met hun eigen strategie rijden. Ik kan niet echt één enkele ruiter aanwijzen die mijn grootste inspiratie is geweest, maar ik ben door veel verschillende ruiters geïnspireerd. Het belangrijkste is dat ik blijf leren en mezelf blijf ontwikkelen.
Hoe belangrijk is je bredere team, bijvoorbeeld de verzorgers, dierenartsen, enzovoort, voor jouw succes?
Het begint met mijn familie thuis. Ze maken veel met me mee omdat ik zoveel wedstrijden rijd en vecht voor plekken in grote kampioensteams. Naar kampioenschappen gaan brengt een nieuwe soort druk met zich mee, en het mentale effect is anders dan normaal. Mijn familie steunt me terwijl ik in die zone zit en misschien anders doe of meer gestrest ben dan normaal. Ze staan achter me en geven me mijn vrijheid – ze zijn mijn belangrijkste steun.
Dan natuurlijk de verzorgers, de thuisruiters, de managers en alle mensen om me heen zijn zo belangrijk. Ze plannen alles en maken het mogelijk voor mij om naar de wedstrijden te gaan, en stellen me in staat om me alleen te concentreren op mijn paarden, zonder me zorgen te maken over wat er thuis gebeurt. Onze sport vereist een grote teaminspanning, en ik denk dat wanneer we een grote overwinning behalen, we allemaal samen winnen. De paarden zijn ook cruciaal; zonder een goed paard kun je geen grote overwinningen behalen.
Ik heb nooit echt een trainer gehad, behalve mijn vader toen ik jonger was, dus wanneer ik iets win zoals de Rolex Grand Prix op de CHIO Aken, is het echt voor mijzelf en mijn hele team.
Hoe groot denk je dat de impact van de Rolex Grand Slam of Show Jumping is geweest op de sport, en hoe belangrijk denk je dat sportieve Majors, zoals de CHIO Aken of The Championships, Wimbledon, zijn in de sport?
Ik denk dat het heel moeilijk is om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te winnen; het is alleen door Scott Brash in 2015 gelukt. Tegenwoordig is het zelfs nog uitdagender omdat er zoveel verschillende ruiters en paarden zijn die een Major zouden kunnen winnen. Ik weet niet zeker of iemand het ooit nog zal winnen. De kans om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te proberen winnen maakt echter een groot verschil voor de sport. Het gaat niet alleen om het grote prijzengeld, maar de titel van het winnen van de Rolex Grand Slam of Show Jumping, of het winnen van een Major, is iets heel bijzonders – bijna als het winnen van een gouden medaille op de Olympische Spelen! Het is vergelijkbaar met de Grand Slams in tennis; iedereen wil ze winnen, maar de meeste komen er nooit dichtbij – alleen de beste atleten doen dat, en ze worden onderdeel van de geschiedenis van de sport. Om een Major te winnen, moet je de beste van de besten zijn – het gebeurt niet door geluk.
Als je geen springruiter was, wat zou je dan zijn geweest?
Ik was een erg goede voetballer toen ik jonger was, dus ik droomde er ooit van om een professionele speler te worden. Nu ik ouder ben, denk ik dat die droom voorbij is! Ik weet niet zeker wat ik zou zijn geweest als ik geen springruiter was, maar het zou iets met sport te maken hebben gehad. Ik ben een sportliefhebber – naast voetbal kijk ik naar en speel ik tennis. Mijn zoon is handballer, dus daar ben ik nu ook behoorlijk in geïnteresseerd. Ik breng nu veel tijd door in de Verenigde Staten van Amerika, dus ik kijk veel NBA en basketbal.