'Als je eenmaal een merrie voor je hebt gewonnen, gaat ze door een vuur voor haar ruiter' is een uitspraak die je vaak te horen krijgt wanneer mensen merries omschrijven. Eigenlijk onterecht, aldus Kate Fenner, auteur en onderzoekster aan de Universiteit van Sydney. "Paardenmensen blijven geloven dat merries anders zijn, waardoor men te snel conclusies trekt wanneer een merrie haarzelf niet gedraagt zoals je had gehoopt. Maar wat we hebben ontdekt is dat merries in omgang en onder het zadel echt niet verschillen van ruinen. Het zit allemaal in ons hoofd." 

Grondig onderzoek

Om het fabeltje dat merries moeilijker zijn, voor eens en voor altijd te ontkrachten, analyseerde Kate en haar collega's de verstandhouding tussen ruim 1233 ruiters en hun paard. Daarvoor gebruikten ze de E-BARQ: een online vragenlijst waar ruiters het gedrag, training en welzijn van hun paard in de loop van tijd kunnen evalueren en opvolgen. De vragenlijst bestaat uit ruim 300 vragen: de helft gaat over het gedrag van hun paard onder het zadel en in de omgang, in de breedste zin van het woord. "Zo hebben we bijvoorbeeld gekeken of en wanneer paarden verzet vertonen onder het rijden, of paarden kijkerig zijn, niet stilstaan tijdens het poetsen, maar ook of paarden voernijd hebben, verdoofd moeten worden bij het scheren, agressief reageren op paarden in de piste, enzovoorts",  vertelt Kate. 

Weglopers op de wei

Kate: "'Bij de meeste vragen was het verschil van de scores tussen merries en ruinen minder dan 5%. In de weinige situaties dat het verschil groter was, waren het juist de ruinen die hoger scoorden op ongewenst gedrag. Ruinen knauwen bijvoorbeeld vaker op touwen, slopen dekens en zadeldoeken, blijken vaker kopschuw en zijn vele malen ongeduldiger als er eten aan te pas komt", aldus Kate. 

"Het enige puntje waarop merries echt beduidend vervelender waren dan ruinen is bij het vangen in de wei. De kans dat een merrie voor je weg loopt is 10% groter. Het waren dus echt de ruinen die grotendeels ongewenst gedrag vertoonden." 

Een 'pismerrie' op stal 

Kate is ervan overtuigd dat merries, als ze eens niet meewerken, niet meteen een stempel 'pismerrie' hoeven te krijgen: "Het is veel beter om in de veronderstelling te blijven dat als een merrie niet doet wat je wilde, dat komt omdat ze je niet begrijpt. Je kunt de verantwoordelijkheid bij misverstanden veel beter bij jezelf leggen als ruiters, dan dat je je paard de schuld geeft 'omdat het een merrie is'. Haar het voordeel van de twijfel geven is uiteindelijk beter voor haar welzijn", aldus Kate. 

Stereotypen 

Waarom merries eigenlijk een 'slechte reputatie' hebben en getypeerd worden als 'bazig' of 'zuur' is nog niet echt duidelijk geworden uit het onderzoek. "Maar de oorsprong ligt misschien in antropomorfisme", redeneert Kate. "In de mensenwereld bestaan diezelfde stereotypen tegen vrouwen: het is goed mogelijk dat die op paarden zijn overgebracht." 


Bron: Bitmagazine.nl