Vorige week maandag werd er uitgebreid stil gestaan bij het succes van de Nederlandse paradressuur ruiters. In Tryon haalde Sanne Voets en Talent van het Jaar Rixt van der Horst beide driemaal de gouden medaille. Rixt maakte in Tryon haar debuut met haar nieuwe paard Findsley. “Ik was super blij met iedereen in het team en dat ze allemaal gelijk een medaille hadden. Dat maakte mij extra gemotiveerd maar gaf ook wel extra druk. In de loop van de jaren heb ik daar wel mee leren omgaan, ook door samen met een sportpsycholoog te werken. Ik heb me aan m’n plan gehouden en ben met de flow mee gegaan.” Joyce vervolgt: ”Ook Rixt pakte goud en de sfeer zat er goed in. Toen kwam de landenwedstrijd. Ik heb altijd wel geroepen dat we kans hadden. We gingen weer als een speer.” Sanne Voets: “We wisten dat we met ons team na de eerste individuele proef virtueel op goud stonden. Toen gingen we in de landenwedstrijd van start met het idee dat we gouden konden winnen. Frank moest als eerste en die wilde misschien wel iets te graag. Het was een goede proef, maar niet de score waar we op gehoopt hadden. Daarna zijn we bij elkaar gekomen en hebben we de koppen bij elkaar gestoken: ‘We moesten ons niet laten verblinden door het zicht op goud. We zijn gekomen voor een teammedaille en kwalificatie voor Tokyo. Blijf bij het plan’, was de opdracht. Ik reed vervolgens mijn beste proef die ik ooit gereden had. Toen stonden we ineens op de eerste plek en lag de druk bij de Britten. Opnieuw moest Rixt als laatste ruiter, die sfeer was al zo bijzonder. We hebben de laatste proeven van de Britten samen als team zitten kijken. Ze konden ons toen eigenlijk al niet meer inhalen. Dat was een heel mooi moment om samen met het team te delen.” Droomcarrière Rixt van der Horst beleeft tot nu toe een droomcarrière. In 2014 zat ze als eerste para-dressuurruiter in het KNHS Talententeam en werd ze wereldkampioen en uitgeroepen tot KNHS Talent van het Jaar. “We gingen in sneltreinvaart. Ik kreeg destijds de kans om Uniek te kopen van Dorien van der Lee. Daar ben ik gelijk wereldkampioen en een jaar later Europees kampioen mee geworden. Helaas wonnen we geen goud in Rio. In 2014 heb ik de keuze gemaakt om terug te gaan naar mijn trainster Dorien. Ik had al veel heen en weer gereisd vanuit Friesland en heb toen besloten om fulltime in Brabant te gaan wonen. Ik ben nog steeds blij met die stap, want dat heeft me gebracht waas ik nu ben. Ik ben heel blij met het team om mij heen. Ik heb best veel begeleiding nodig in verband met mijn handicap en ben elke dag fysieke training gaan doen met hulp van een fysiotherapeut uit Eindhoven. Ik heb de afgelopen vier jaar echt ingezet op sporten. Je weet steeds beter hoe te het optimale team van mensen om je heen kunt verzamelen. Dat het allemaal zo zou lopen had ik wel gehoopt, maar niet verwacht.”