Hadden we in het verleden met Edward, Hans Peter, Patrick en Diederik veel heren aan het dressuurfront, momenteel voeren de amazones de boventoon. Deze keer spreken we met Marieke van der Putten, die nuchter als ze is na haar bronzen medaille onlangs op het NK alweer hard aan het trainen is om nog veel beter te worden. Ze verontschuldigt zich regelmatig in het gesprek, omdat ze over de antwoorden op vragen nog helemaal niet nagedacht had. Ze had deze situatie niet zien aankomen.
Omdat Marieke nog wat minder bekend is, stelt zij zich graag even voor. Marieke: “Ik ben 39 jaar, geboren in Heemskerk en werk sinds vijf jaar bij RS2 Dressage in Groesbeek waar ik ook woon. Voordat ik bij RS2 begon, werkte ik zeven jaar bij GLOCK Horseperformance Center en daarvoor ben ik elf jaar bij Rien van de Schaft in dienst geweest. Toen ik anderhalf jaar oud was kreeg ik mijn eerste pony en vanaf toen was de paardensport mijn passie. Daarnaast steek ik graag en veel tijd in mijn sociale leven. Ik heb geen andere hobby’s, paarden zijn mijn leven.
Torveslettens Titanium RS2
Bij het NK dressuur onlangs in Ermelo won ik brons, waar ik nooit op gerekend had. Ik had nooit verwacht dat dat al haalbaar was. Natuurlijk waren er een paar toppers afwezig, maar het klopte allemaal. Ik kon zo fijn rijden, Titanium stond er zo goed voor, we waren er precies op het juiste moment klaar voor. Het lukte dus. Beter had het op dat moment niet kunnen gaan, maar voor de toekomst zit er nog veel meer in dit paard.
Torveslettens Titanium RS2 is 10 jaar oud, een nakomeling van Totilas en gefokt door de combinatie Schockemöle / Helgstrand. Toen hij vijf jaar was is hij verkocht naar Duitsland en toen hij acht was heeft RS2 Dressage hem gekocht. Ik ben hem meteen gaan rijden. Hij is super lief, maar pas laat gecastreerd en aan de hand nog steeds wel een mannetje. Echter als ik hem rij is dat over en is hij volledig op mij gefocust. Ook is hij mega-werkwillig, wat in het begin wel eens tegen me werkte. Maar op dit niveau is dat juist een voordeel. Bij GLOCK heb ik ook een aantal nakomelingen van Totilas gereden en ze zijn allemaal extreem werkwillig en bloedmooi. De afstamming is voor mij niet het belangrijkste, veel kwaliteit en werkwilligheid, daar gaat het om. Met een goed karakter kun je de kwaliteit zelfs nog verbeteren.
Ruim 20 jaar CHIO
Ik kom al heel lang op het CHIO. Eigenlijk vanaf dat ik bij Rien van de Schaft werkte, 18 jaar was ik toen. In 2017 mocht ik voor de eerste keer rijden, dat was in de 3* tour met Zingaro Apple (v. Painted Black). Ik vond het geweldig om in Rotterdam te mogen rijden. Rijden in het Kralingse bos, met de beste ruiters van Europa aan de start, de landenwedstrijden, de sfeer, ik vind Rotterdam een heel speciaal concours. Ook is het er vaak lekker weer, dat speelt natuurlijk ook mee.
Ik hoop heel erg dat ik dit jaar weer mag starten, maar dat is afhankelijk van Exloo en de bondscoach. Natuurlijk is Aken rijden geen straf, maar in eigen land met de landenwedstrijd dat is natuurlijk het allermooiste wat er is. Titanium heeft na het NK een beetje vakantie gehad en nu ben ik hem weer rustig aan het oppakken. Hij heeft het om ervaring op te doen best even druk gehad en daarom had hij even rust verdiend. Na Exloo hoop ik dus richting het CHIO te mogen trainen.
Onwennig
In Ermelo waren de combinaties die normaal het hoogst scoren er dit jaar niet, maar toch vind ik dat er genoeg kwaliteit is. Ik hoop dat de juryleden dat gaan waarderen. Het publiek deed dat in ieder geval, ik heb veel enthousiaste reacties gehad. Als we met ons allen ons uiterste best gaan doen de komende maanden weet je maar nooit wat er kan gaan gebeuren. We gaan ons uiterste best doen om met het dan fitte paardenmateriaal een zo goed mogelijk team samen te stellen. Alle lof voor mijn mannelijke collega's, maar het zou natuurlijk best stoer zijn om eens een team met alleen dames af te vaardigen .......”. Marieke verontschuldigt zich: “Sorry hoor, maar over dit soort vragen heb ik helemaal nooit nagedacht. Ik had dit allemaal niet verwacht, ik wilde dit jaar gewoon lekker gaan rijden en nu zit ik opeens in de race voor het team.Internationaal springruiter
En dat terwijl ik eigenlijk internationaal springruiter wilde worden. Ik vond zowel springen als dressuur leuk, maar werkte als eerste op een spring- en handelsstal. Mijn ouders wilden dat ik mezelf ook steeds dressuurmatig bleef verbeteren. Toen mijn toenmalige E-pony geblesseerd raakte werd en niet meer kon springen ging ik verder in de dressuur. Via Frans Poel bij wie ik toen leste, kwam ik bij Rien van der Schaft terecht en was ik definitief dressuurruiter. Ondanks dat ik springen nog altijd leuker vond. Wanneer ik op de grote concoursen de springruiters zie springen, krijg ik nog steeds de kriebels.Waarin ik wel een echte dressuurruiter ben, ik wil altijd mijn paarden zelf vlechten. Daar begint voor mij een wedstrijd. Als het wegens drukte wel eens niet lukt klopt het niet voor mij, dan mis ik iets in mijn routine.
Tenslotte wil ik graag zeggen, dat het belangrijk is dat iedereen voor zichzelf moet bedenken wat het beste is voor jouw paard en jezelf. Wees met jezelf bezig en bemoei je niet met een ander. Iedereen doet waarvan hij of zij denkt dat het beste is. Er gebeurt veel in de wereld en er zijn zeker dingen waar we ons allemaal druk om moeten maken, bijvoorbeeld de toestand in de Oekraïne, maar er zit een groot verschil tussen de paardenwereld en een land in oorlog. We zijn natuurlijk allemaal tegen dierenleed en daar moet zeker iets aan gedaan worden. Natuurlijk zijn er dingen die niet kloppen. Kijk bijvoorbeeld eens naar turnen en de trainingsintensiviteit van die hele jonge meisjes, dat vind ik ook niet gezond. Maar in alle sporten gebeuren ook hele mooie dingen, we moeten niet iedereen over één kam scheren”.
Aldus Marieke van der Putten. Noord-Hollandse inwoonster van Gelderland. Ze vond het duidelijk leuk om met ons te praten, maar het was ook merkbaar dat ze hieraan nog wel wat moet wennen. Maar je deed het goed Marieke, je was gezellig en openhartig. En ambitieus en 100% paardengek. Alvast succes in Exloo en daarna heel graag tot op het CHIO Rotterdam.
bron: CHIO.nl
Omdat Marieke nog wat minder bekend is, stelt zij zich graag even voor. Marieke: “Ik ben 39 jaar, geboren in Heemskerk en werk sinds vijf jaar bij RS2 Dressage in Groesbeek waar ik ook woon. Voordat ik bij RS2 begon, werkte ik zeven jaar bij GLOCK Horseperformance Center en daarvoor ben ik elf jaar bij Rien van de Schaft in dienst geweest. Toen ik anderhalf jaar oud was kreeg ik mijn eerste pony en vanaf toen was de paardensport mijn passie. Daarnaast steek ik graag en veel tijd in mijn sociale leven. Ik heb geen andere hobby’s, paarden zijn mijn leven.
Torveslettens Titanium RS2
Bij het NK dressuur onlangs in Ermelo won ik brons, waar ik nooit op gerekend had. Ik had nooit verwacht dat dat al haalbaar was. Natuurlijk waren er een paar toppers afwezig, maar het klopte allemaal. Ik kon zo fijn rijden, Titanium stond er zo goed voor, we waren er precies op het juiste moment klaar voor. Het lukte dus. Beter had het op dat moment niet kunnen gaan, maar voor de toekomst zit er nog veel meer in dit paard.
Torveslettens Titanium RS2 is 10 jaar oud, een nakomeling van Totilas en gefokt door de combinatie Schockemöle / Helgstrand. Toen hij vijf jaar was is hij verkocht naar Duitsland en toen hij acht was heeft RS2 Dressage hem gekocht. Ik ben hem meteen gaan rijden. Hij is super lief, maar pas laat gecastreerd en aan de hand nog steeds wel een mannetje. Echter als ik hem rij is dat over en is hij volledig op mij gefocust. Ook is hij mega-werkwillig, wat in het begin wel eens tegen me werkte. Maar op dit niveau is dat juist een voordeel. Bij GLOCK heb ik ook een aantal nakomelingen van Totilas gereden en ze zijn allemaal extreem werkwillig en bloedmooi. De afstamming is voor mij niet het belangrijkste, veel kwaliteit en werkwilligheid, daar gaat het om. Met een goed karakter kun je de kwaliteit zelfs nog verbeteren.
Ruim 20 jaar CHIO
Ik kom al heel lang op het CHIO. Eigenlijk vanaf dat ik bij Rien van de Schaft werkte, 18 jaar was ik toen. In 2017 mocht ik voor de eerste keer rijden, dat was in de 3* tour met Zingaro Apple (v. Painted Black). Ik vond het geweldig om in Rotterdam te mogen rijden. Rijden in het Kralingse bos, met de beste ruiters van Europa aan de start, de landenwedstrijden, de sfeer, ik vind Rotterdam een heel speciaal concours. Ook is het er vaak lekker weer, dat speelt natuurlijk ook mee.
Ik hoop heel erg dat ik dit jaar weer mag starten, maar dat is afhankelijk van Exloo en de bondscoach. Natuurlijk is Aken rijden geen straf, maar in eigen land met de landenwedstrijd dat is natuurlijk het allermooiste wat er is. Titanium heeft na het NK een beetje vakantie gehad en nu ben ik hem weer rustig aan het oppakken. Hij heeft het om ervaring op te doen best even druk gehad en daarom had hij even rust verdiend. Na Exloo hoop ik dus richting het CHIO te mogen trainen.
Onwennig
In Ermelo waren de combinaties die normaal het hoogst scoren er dit jaar niet, maar toch vind ik dat er genoeg kwaliteit is. Ik hoop dat de juryleden dat gaan waarderen. Het publiek deed dat in ieder geval, ik heb veel enthousiaste reacties gehad. Als we met ons allen ons uiterste best gaan doen de komende maanden weet je maar nooit wat er kan gaan gebeuren. We gaan ons uiterste best doen om met het dan fitte paardenmateriaal een zo goed mogelijk team samen te stellen. Alle lof voor mijn mannelijke collega's, maar het zou natuurlijk best stoer zijn om eens een team met alleen dames af te vaardigen .......”. Marieke verontschuldigt zich: “Sorry hoor, maar over dit soort vragen heb ik helemaal nooit nagedacht. Ik had dit allemaal niet verwacht, ik wilde dit jaar gewoon lekker gaan rijden en nu zit ik opeens in de race voor het team.Internationaal springruiter
En dat terwijl ik eigenlijk internationaal springruiter wilde worden. Ik vond zowel springen als dressuur leuk, maar werkte als eerste op een spring- en handelsstal. Mijn ouders wilden dat ik mezelf ook steeds dressuurmatig bleef verbeteren. Toen mijn toenmalige E-pony geblesseerd raakte werd en niet meer kon springen ging ik verder in de dressuur. Via Frans Poel bij wie ik toen leste, kwam ik bij Rien van der Schaft terecht en was ik definitief dressuurruiter. Ondanks dat ik springen nog altijd leuker vond. Wanneer ik op de grote concoursen de springruiters zie springen, krijg ik nog steeds de kriebels.Waarin ik wel een echte dressuurruiter ben, ik wil altijd mijn paarden zelf vlechten. Daar begint voor mij een wedstrijd. Als het wegens drukte wel eens niet lukt klopt het niet voor mij, dan mis ik iets in mijn routine.
Tenslotte wil ik graag zeggen, dat het belangrijk is dat iedereen voor zichzelf moet bedenken wat het beste is voor jouw paard en jezelf. Wees met jezelf bezig en bemoei je niet met een ander. Iedereen doet waarvan hij of zij denkt dat het beste is. Er gebeurt veel in de wereld en er zijn zeker dingen waar we ons allemaal druk om moeten maken, bijvoorbeeld de toestand in de Oekraïne, maar er zit een groot verschil tussen de paardenwereld en een land in oorlog. We zijn natuurlijk allemaal tegen dierenleed en daar moet zeker iets aan gedaan worden. Natuurlijk zijn er dingen die niet kloppen. Kijk bijvoorbeeld eens naar turnen en de trainingsintensiviteit van die hele jonge meisjes, dat vind ik ook niet gezond. Maar in alle sporten gebeuren ook hele mooie dingen, we moeten niet iedereen over één kam scheren”.
Aldus Marieke van der Putten. Noord-Hollandse inwoonster van Gelderland. Ze vond het duidelijk leuk om met ons te praten, maar het was ook merkbaar dat ze hieraan nog wel wat moet wennen. Maar je deed het goed Marieke, je was gezellig en openhartig. En ambitieus en 100% paardengek. Alvast succes in Exloo en daarna heel graag tot op het CHIO Rotterdam.
bron: CHIO.nl