Ze vond het ongezellig dat haar zoontje Niels weer naar school moest na Corona, reed in Rotterdam haar allereerste teamwedstrijd. Ze startte in Rotterdam voor de eerste keer internationaal met de KWPN hengst Charmeur. Ze heeft twee ijzers in het vuur voor de komende observatiewedstrijden. Ze woont in het Brabantse Schijndel en vindt het een feestje om te mogen starten tijdens het CHIO, we spraken dit keer met Madeleine Witte – Vrees.
Evenals de andere Nederlandse ruiters begint Madeleine haar verhaal met vertellen dat het goed met haar gaat: “Ja, het gaat eigenlijk heel goed. Maar het is de hele tijd goed gegaan met mij. Gezond zijn is het belangrijkste en dat zijn mijn omgeving en ik gelukkig steeds gebleven. Ik ben na een wat rustigere periode weer lekker aan het rijden en ga er weer voor. Mijn merrie Finnlanderin heb ik inmiddels 2 keer internationaal gestart, in Mannheim en Grote-Brogel en op dat laatste concours heb ik ook de KWPN hengst Cennin na lange tijd weer uitgebracht.
Ik heb echt heel weinig last gehad van Corona. We hebben een tijdje geen lesklanten ontvangen en ik ben zelf een poosje niet gaan lessen, maar verder ging eigenlijk alles gewoon door. Wij hebben geen sportstal, bij ons gebeurt van alles. We hebben natuurlijk een hengstenstal die gewoon door ging en ook de handel ging door. We hebben een succesvolle veiling achter de rug en ik heb rustig doorgetraind met de sportpaarden. Mijn zoontje Niels (12) was thuis van school, maar dat vond ik eigenlijk heel gezellig. Hij deed braaf zijn werk en hielp daarnaast wat op stal. Ook hij verveelde zich niet. Eerlijk gezegd vind ik het heel ongezellig, dat hij nu niet meer de hele dag thuis is.
Speciale band met vrijwilligers
Wat betreft de sport ben ik nu wel weer heel blij dat alles weer op gang komt. Dat het CHIO door gaat is natuurlijk extra fijn. Een groot concours in eigen land waar ik veel mooie herinneringen aan heb en waar ik het iedere keer een feestje vind om te mogen starten. Ik heb in Rotterdam voor de eerste keer onze KWPN hengst Charmeur internationaal gestart. In 2018 was ik met onze KWPN hengst Cennin de beste Nederlander in de landenwedstrijd, die we wonnen dat jaar. En met een andere KWPN hengst van ons, Wynton, reed ik ooit mijn allereerste teamwedstrijd in Rotterdam, toen wonnen we zilver. Met Cennin heb ik een keer de Kür gewonnen in het gezellige stadion in het bos. Ik heb ook een goede band met één van de vrijwilligersteams in Rotterdam, de servicemedewerkers. Zij komen regelmatig bij ons op stal en tijdens het concours bezoek ik hen altijd in hun unit. Als ik moet starten in Rotterdam, proberen ze iedere proef met zoveel mogelijk te komen kijken en na mijn afgroeten staan ze met z’n allen te juichen. Door hun kleding zijn ze heel herkenbaar en dat vind ik zo ontzettend leuk, dat behoort ook zeker bij mijn mooiste herinneringen aan Rotterdam.
Aan Tokio denk ik eigenlijk niet. Nog niet. Komend weekend zal ik het NK rijden in Ermelo met zowel Finnlanderin als Cennin, naar aanleiding daarvan beslis ik of één van beide paarden nog een extra (internationale) wedstrijd nodig heeft en daarna staat Rotterdam in de agenda. Ermelo en Rotterdam zijn beiden observatiewedstrijden en ik ga ervoor, maar de bondscoach beslist, daar ben ik heel nuchter in.
Om over na te denken
Tenslotte wil ik nog graag kwijt, dat als je je druk maakt om een slechte proef, wat in de dressuurwereld heel vaak gedaan wordt, je eigenlijk een heel goed leven hebt! Mijn motto is, dat het leven meer is dan een dressuurproef. Natuurlijk wil iedereen goed rijden, maar een slechte proef is niet het einde van de wereld. Daar moet iedereen maar eens goed over nadenken”.
We gebruikten het woord nuchter al. En dat is ze. Een nuchtere Brabantse met hart voor de vele paarden die ze samen met haar man Nico Witte heeft. Maar zeker ook voor het CHIO Rotterdam waar ze zoveel mooie herinneringen aan beleeft. Het servicemedewerkersteam is ook dit jaar weer actief Madeleine. Zij zullen je net als de rest van de organisatie met open armen ontvangen.... in de hoop dat je lijstje met goede herinneringen weer een stukje langer wordt.
bron: Chio Rotterdam
Evenals de andere Nederlandse ruiters begint Madeleine haar verhaal met vertellen dat het goed met haar gaat: “Ja, het gaat eigenlijk heel goed. Maar het is de hele tijd goed gegaan met mij. Gezond zijn is het belangrijkste en dat zijn mijn omgeving en ik gelukkig steeds gebleven. Ik ben na een wat rustigere periode weer lekker aan het rijden en ga er weer voor. Mijn merrie Finnlanderin heb ik inmiddels 2 keer internationaal gestart, in Mannheim en Grote-Brogel en op dat laatste concours heb ik ook de KWPN hengst Cennin na lange tijd weer uitgebracht.
Ik heb echt heel weinig last gehad van Corona. We hebben een tijdje geen lesklanten ontvangen en ik ben zelf een poosje niet gaan lessen, maar verder ging eigenlijk alles gewoon door. Wij hebben geen sportstal, bij ons gebeurt van alles. We hebben natuurlijk een hengstenstal die gewoon door ging en ook de handel ging door. We hebben een succesvolle veiling achter de rug en ik heb rustig doorgetraind met de sportpaarden. Mijn zoontje Niels (12) was thuis van school, maar dat vond ik eigenlijk heel gezellig. Hij deed braaf zijn werk en hielp daarnaast wat op stal. Ook hij verveelde zich niet. Eerlijk gezegd vind ik het heel ongezellig, dat hij nu niet meer de hele dag thuis is.
Speciale band met vrijwilligers
Wat betreft de sport ben ik nu wel weer heel blij dat alles weer op gang komt. Dat het CHIO door gaat is natuurlijk extra fijn. Een groot concours in eigen land waar ik veel mooie herinneringen aan heb en waar ik het iedere keer een feestje vind om te mogen starten. Ik heb in Rotterdam voor de eerste keer onze KWPN hengst Charmeur internationaal gestart. In 2018 was ik met onze KWPN hengst Cennin de beste Nederlander in de landenwedstrijd, die we wonnen dat jaar. En met een andere KWPN hengst van ons, Wynton, reed ik ooit mijn allereerste teamwedstrijd in Rotterdam, toen wonnen we zilver. Met Cennin heb ik een keer de Kür gewonnen in het gezellige stadion in het bos. Ik heb ook een goede band met één van de vrijwilligersteams in Rotterdam, de servicemedewerkers. Zij komen regelmatig bij ons op stal en tijdens het concours bezoek ik hen altijd in hun unit. Als ik moet starten in Rotterdam, proberen ze iedere proef met zoveel mogelijk te komen kijken en na mijn afgroeten staan ze met z’n allen te juichen. Door hun kleding zijn ze heel herkenbaar en dat vind ik zo ontzettend leuk, dat behoort ook zeker bij mijn mooiste herinneringen aan Rotterdam.
Aan Tokio denk ik eigenlijk niet. Nog niet. Komend weekend zal ik het NK rijden in Ermelo met zowel Finnlanderin als Cennin, naar aanleiding daarvan beslis ik of één van beide paarden nog een extra (internationale) wedstrijd nodig heeft en daarna staat Rotterdam in de agenda. Ermelo en Rotterdam zijn beiden observatiewedstrijden en ik ga ervoor, maar de bondscoach beslist, daar ben ik heel nuchter in.
Om over na te denken
Tenslotte wil ik nog graag kwijt, dat als je je druk maakt om een slechte proef, wat in de dressuurwereld heel vaak gedaan wordt, je eigenlijk een heel goed leven hebt! Mijn motto is, dat het leven meer is dan een dressuurproef. Natuurlijk wil iedereen goed rijden, maar een slechte proef is niet het einde van de wereld. Daar moet iedereen maar eens goed over nadenken”.
We gebruikten het woord nuchter al. En dat is ze. Een nuchtere Brabantse met hart voor de vele paarden die ze samen met haar man Nico Witte heeft. Maar zeker ook voor het CHIO Rotterdam waar ze zoveel mooie herinneringen aan beleeft. Het servicemedewerkersteam is ook dit jaar weer actief Madeleine. Zij zullen je net als de rest van de organisatie met open armen ontvangen.... in de hoop dat je lijstje met goede herinneringen weer een stukje langer wordt.
bron: Chio Rotterdam