José Veltman is een gedreven ondernemer in de paardenwereld. Ondanks de nodige teleurstellingen wist ze keer op keer haar weg omhoog te vinden, tot haar Grand Prix-paard en haar eigen zadelmerk Graziozo aan toe. What doesn’t kill you, makes you stronger, lijkt wel te gelden voor José Veltman, die volhardt in haar liefde voor paarden, ondanks hindernissen onderweg. Lees het verhaal van een doorzetter!
Tegenwoordig, inmiddels tweede helft dertig, woont en werkt José Veltman met haar paarden en haar onderneming Graziozo in het Oost-Brabantse dorpje St-Agatha, naast Cuijk. Ze komt eigenlijk uit Apeldoorn, waar haar ouders een autobedrijf hadden en dus niet uit een traditioneel paardengezin kwamen. Alle sporten werden gestimuleerd alleen net niet de sport met die enge paarden. “Ik was het meisje dat elk jaar als ze jarig was vroeg of ze as-je-blieft op paardrijles mocht. Ze hebben het voor mijn gevoel heel lang tegen weten te houden maar toen er in Beekbergen een open dag op Riant werd georganiseerd gingen ze dan toch overstag. Negen jaar was ik toen. Al heel snel mocht ik paarden rijden, vier a vijf, van pensionklanten. Er waren daar mensen die in mijn ogen fantastisch konden rijden en toen wist ik het zeker: dat wilde ik ook! Op Riant heb ik bijna tien jaar van mijn leven doorgebracht.”
Een seizoen deed ze veel ervaring op als groom voor de Amerikaanse vierspan-rijder Chester Weber, die met zijn paarden bij Riant stond: “Ik mocht de paarden rijden, ging mee als groom mee naar wedstrijden in het buitenland. Ik was een jaar of zestien toen hij me vroeg of ik voor hem wilde gaan werken in Amerika. Ik moest nog een jaar naar school, dat heb ik dat dus niet gedaan. Maar ik wist wel zeker dat de paarden mijn toekomst waren! Ik had mezelf als doel gesteld om het hoogst haalbare te bereiken in de sport maar ik had wel in de gaten dat ik daarvoor heel goed moest kunnen paardrijden. Daarom ben ik op m’n 18e naar Duitsland gegaan. Om te leren. Maar ik mocht daar vooral heel veel werken, en amper paardrijden. Na zeven maanden hield ik het voor gezien. Ik ben teruggegaan naar Apeldoorn naar m’n ouders en toen al snel bij Coby van Baalen terecht gekomen. Het paard dat ik voor eigenaren reed mocht mee! Elke dag kreeg ik les, meestal van Nathalie Smeets en af en toe van Coby. Daar heb ik zo ontzettend veel geleerd. Ik ben er uiteindelijk een jaar gebleven.”
“Mijn ouders ondersteunden me zoveel mogelijk maar langzamerhand werd het toch tijd voor een volgende stap. Ik ben toen na een sollicitatie begonnen bij Stoeterij De Berkenhoeve, de Trakehner stoeterij van de familie Hollander in Wenum-Wiesel. Anderhalf jaar heb ik daar weer belangrijke ervaring opgedaan. Vanwege een hersenbloeding van mijn moeder was dit niet meer te combineren in die tijd. Plus dat ik het best lastig vond dat ik erachter kwam dat de hoge verwachtingen van eigenaren niet altijd stroken met mijn manier van opleiden. De paardenwereld had ik voor mezelf wat al te romantisch voorgesteld, achter de schermen viel het me toch een beetje tegen. Tijd is ook daar geld, en de paarden zijn in veel gevallen toch gewoon commercie.”
[caption id="attachment_169378" align="alignnone" width="1080"]
José Veltman met Alexandro P[/caption]
José hield het even voor gezien en meldde zich voor een kantoorbaan, gaf lessen erbij als inmiddels gediplomeerd ORUN-instructrice en reed wat paarden voor diverse eigenaren. Ze woonde inmiddels in Beekbergen, met haar droom aan de wilgen. En toch bleef het kriebelen, zeker toen de advertentie voorbijkwam van Stoeterij Geere-stein. Het werd een zoektocht langs een aantal stallen van een paar jaar, ingegeven door haar ideaalbeeld van de romantisch liefde voor en de opleiding van paarden. Vanuit Geere-stein starte ze haar eigen stal, eerst bij een springstal in Wilp en een aantal jaren later naar een mooie accommodatie in Lunteren waar ze een unit huurde van 10 boxen. Omdat ze de hengst Alexandro P trainde, was de overstap logisch naar Borculo waar de hengst stond: “Ik zie altijd kansen en mogelijkheden. Maar mijn zesde zintuig voor mensenkennis kon wat beter ontwikkeld zijn, zeg maar. Te goed van vertrouwen. In het hele avontuur was daar al vanaf zijn tweede jaar Vaquesto, mijn Riverman X Ferro, die ik als jong paard van mijn buurvrouw in Apeldoorn had gekregen. Zij zag altijd mijn enorme ambities en gedrevenheid en kocht een paard voor me. Zulke mensen heb je ook. Ik ben met dat jonge paard bewust wat later begonnen met zadelmak maken, volgens mij is dat goed voor paarden. En ik heb gelest bij Johan Hamminga, bij Adelinde, bij Inge van der Schaft, en heb enorm veel geleerd. Vaquesto is nu meestal mijn huidige Grand Prix-paard.”
[caption id="attachment_169376" align="alignnone" width="800"]
Vaquesto[/caption]
De nieuwe relatie met Stef met de verhuizing naar St.-Agatha was het begin van de ommekeer, een mooie nieuwe start en realistischer geworden door haar ervaringen: “Het blijft fantastisch om in de paarden te werken, zeker als je leuke mensen kunt begeleiden en les kunt geven. En paarden kunt trainen volgens jouw eigen visie. Al ben ik mij er natuurlijk van bewust dat er ook heel veel paarden fantastisch worden opgeleid. Op dit moment rijd ik naast Vaquesto een zeer talentvolle Gribaldi uit dezelfde moeder als Utah op Prix St.-George niveau. En die is wel voor de verkoop. Daarnaast fokken we af en toe een veulen, dit jaar bijvoorbeeld een prachtig Secret-veulen uit een Special D x Democraat. “
[caption id="attachment_169380" align="alignnone" width="751"]
De Graziozo-stand tijdens het WK voor jonge dressuurpaarden[/caption]
In St.-Agatha vond José ook de rust om op een andere manier naar de paardenwereld te kijken: “Door de jaren heen zag ik ook een enorme uitdaging op zadelgebied. Een zadel dat aansluit bij de behoefte van de ruiters qua anatomie was ik nog niet tegengekomen. We zijn met een team van experts twee jaar aan het ontwikkelen geslagen en hebben vorig jaar ons eigen merk gelanceerd, Graziozo. Een combinatie van Italiaans en gracieus, innovatief en onderscheidend op veel vlakken. De meeste zadels worden ontwikkeld vanuit een zadelmaker, niet vanuit een ruiter. Zo hebben we een boom ontwikkeld die we op maat kunnen maken, dat geldt ook voor de wrongen en de beugelriemhaak. Doorontwikkeld in allerlei kleine details van het zadel, dat past bij mij. We werken met elf verkooppunten, zadelfitters. En topruiters als Liseon Kamper, Remy Bastings, Milou Aten of Dennis Ausma gaan mee naar de koper van het zadel. Om tips te geven. Het bewust worden wat betreft houding en zit neem je toch eerder van een Grand Prix-ruiter aan dan van een zadelmaker. Allemaal ontstaan uit eigen ervaring. Plus dat het met zadels bezig zijn een compleet nieuwe tak van ondernemen is, wat mij waanzinnig goed bevalt. Het is geweldig is om te zien wat je toch kunt bijdragen aan een happy athlete zowel onder als in het zadel!”
Graziozo op Universal Horse Data
José Veltman op Facebook
José Veltman met Alexandro P[/caption]
José hield het even voor gezien en meldde zich voor een kantoorbaan, gaf lessen erbij als inmiddels gediplomeerd ORUN-instructrice en reed wat paarden voor diverse eigenaren. Ze woonde inmiddels in Beekbergen, met haar droom aan de wilgen. En toch bleef het kriebelen, zeker toen de advertentie voorbijkwam van Stoeterij Geere-stein. Het werd een zoektocht langs een aantal stallen van een paar jaar, ingegeven door haar ideaalbeeld van de romantisch liefde voor en de opleiding van paarden. Vanuit Geere-stein starte ze haar eigen stal, eerst bij een springstal in Wilp en een aantal jaren later naar een mooie accommodatie in Lunteren waar ze een unit huurde van 10 boxen. Omdat ze de hengst Alexandro P trainde, was de overstap logisch naar Borculo waar de hengst stond: “Ik zie altijd kansen en mogelijkheden. Maar mijn zesde zintuig voor mensenkennis kon wat beter ontwikkeld zijn, zeg maar. Te goed van vertrouwen. In het hele avontuur was daar al vanaf zijn tweede jaar Vaquesto, mijn Riverman X Ferro, die ik als jong paard van mijn buurvrouw in Apeldoorn had gekregen. Zij zag altijd mijn enorme ambities en gedrevenheid en kocht een paard voor me. Zulke mensen heb je ook. Ik ben met dat jonge paard bewust wat later begonnen met zadelmak maken, volgens mij is dat goed voor paarden. En ik heb gelest bij Johan Hamminga, bij Adelinde, bij Inge van der Schaft, en heb enorm veel geleerd. Vaquesto is nu meestal mijn huidige Grand Prix-paard.”
[caption id="attachment_169376" align="alignnone" width="800"] Vaquesto[/caption]
De nieuwe relatie met Stef met de verhuizing naar St.-Agatha was het begin van de ommekeer, een mooie nieuwe start en realistischer geworden door haar ervaringen: “Het blijft fantastisch om in de paarden te werken, zeker als je leuke mensen kunt begeleiden en les kunt geven. En paarden kunt trainen volgens jouw eigen visie. Al ben ik mij er natuurlijk van bewust dat er ook heel veel paarden fantastisch worden opgeleid. Op dit moment rijd ik naast Vaquesto een zeer talentvolle Gribaldi uit dezelfde moeder als Utah op Prix St.-George niveau. En die is wel voor de verkoop. Daarnaast fokken we af en toe een veulen, dit jaar bijvoorbeeld een prachtig Secret-veulen uit een Special D x Democraat. “
[caption id="attachment_169380" align="alignnone" width="751"] De Graziozo-stand tijdens het WK voor jonge dressuurpaarden[/caption]
In St.-Agatha vond José ook de rust om op een andere manier naar de paardenwereld te kijken: “Door de jaren heen zag ik ook een enorme uitdaging op zadelgebied. Een zadel dat aansluit bij de behoefte van de ruiters qua anatomie was ik nog niet tegengekomen. We zijn met een team van experts twee jaar aan het ontwikkelen geslagen en hebben vorig jaar ons eigen merk gelanceerd, Graziozo. Een combinatie van Italiaans en gracieus, innovatief en onderscheidend op veel vlakken. De meeste zadels worden ontwikkeld vanuit een zadelmaker, niet vanuit een ruiter. Zo hebben we een boom ontwikkeld die we op maat kunnen maken, dat geldt ook voor de wrongen en de beugelriemhaak. Doorontwikkeld in allerlei kleine details van het zadel, dat past bij mij. We werken met elf verkooppunten, zadelfitters. En topruiters als Liseon Kamper, Remy Bastings, Milou Aten of Dennis Ausma gaan mee naar de koper van het zadel. Om tips te geven. Het bewust worden wat betreft houding en zit neem je toch eerder van een Grand Prix-ruiter aan dan van een zadelmaker. Allemaal ontstaan uit eigen ervaring. Plus dat het met zadels bezig zijn een compleet nieuwe tak van ondernemen is, wat mij waanzinnig goed bevalt. Het is geweldig is om te zien wat je toch kunt bijdragen aan een happy athlete zowel onder als in het zadel!”
Graziozo op Universal Horse Data
José Veltman op Facebook
José Veltman is een gedreven ondernemer in de paardenwereld. Ondanks de nodige teleurstellingen wist ze keer op keer haar weg omhoog te vinden, tot haar Grand Prix-paard en haar eigen zadelmerk Graziozo aan toe. What doesn’t kill you, makes you stronger, lijkt wel te gelden voor José Veltman, die volhardt in haar liefde voor paarden, ondanks hindernissen onderweg. Lees het verhaal van een doorzetter!
Tegenwoordig, inmiddels tweede helft dertig, woont en werkt José Veltman met haar paarden en haar onderneming Graziozo in het Oost-Brabantse dorpje St-Agatha, naast Cuijk. Ze komt eigenlijk uit Apeldoorn, waar haar ouders een autobedrijf hadden en dus niet uit een traditioneel paardengezin kwamen. Alle sporten werden gestimuleerd alleen net niet de sport met die enge paarden. “Ik was het meisje dat elk jaar als ze jarig was vroeg of ze as-je-blieft op paardrijles mocht. Ze hebben het voor mijn gevoel heel lang tegen weten te houden maar toen er in Beekbergen een open dag op Riant werd georganiseerd gingen ze dan toch overstag. Negen jaar was ik toen. Al heel snel mocht ik paarden rijden, vier a vijf, van pensionklanten. Er waren daar mensen die in mijn ogen fantastisch konden rijden en toen wist ik het zeker: dat wilde ik ook! Op Riant heb ik bijna tien jaar van mijn leven doorgebracht.”
Een seizoen deed ze veel ervaring op als groom voor de Amerikaanse vierspan-rijder Chester Weber, die met zijn paarden bij Riant stond: “Ik mocht de paarden rijden, ging mee als groom mee naar wedstrijden in het buitenland. Ik was een jaar of zestien toen hij me vroeg of ik voor hem wilde gaan werken in Amerika. Ik moest nog een jaar naar school, dat heb ik dat dus niet gedaan. Maar ik wist wel zeker dat de paarden mijn toekomst waren! Ik had mezelf als doel gesteld om het hoogst haalbare te bereiken in de sport maar ik had wel in de gaten dat ik daarvoor heel goed moest kunnen paardrijden. Daarom ben ik op m’n 18e naar Duitsland gegaan. Om te leren. Maar ik mocht daar vooral heel veel werken, en amper paardrijden. Na zeven maanden hield ik het voor gezien. Ik ben teruggegaan naar Apeldoorn naar m’n ouders en toen al snel bij Coby van Baalen terecht gekomen. Het paard dat ik voor eigenaren reed mocht mee! Elke dag kreeg ik les, meestal van Nathalie Smeets en af en toe van Coby. Daar heb ik zo ontzettend veel geleerd. Ik ben er uiteindelijk een jaar gebleven.”
“Mijn ouders ondersteunden me zoveel mogelijk maar langzamerhand werd het toch tijd voor een volgende stap. Ik ben toen na een sollicitatie begonnen bij Stoeterij De Berkenhoeve, de Trakehner stoeterij van de familie Hollander in Wenum-Wiesel. Anderhalf jaar heb ik daar weer belangrijke ervaring opgedaan. Vanwege een hersenbloeding van mijn moeder was dit niet meer te combineren in die tijd. Plus dat ik het best lastig vond dat ik erachter kwam dat de hoge verwachtingen van eigenaren niet altijd stroken met mijn manier van opleiden. De paardenwereld had ik voor mezelf wat al te romantisch voorgesteld, achter de schermen viel het me toch een beetje tegen. Tijd is ook daar geld, en de paarden zijn in veel gevallen toch gewoon commercie.”
[caption id="attachment_169378" align="alignnone" width="1080"] José Veltman met Alexandro P[/caption]
José hield het even voor gezien en meldde zich voor een kantoorbaan, gaf lessen erbij als inmiddels gediplomeerd ORUN-instructrice en reed wat paarden voor diverse eigenaren. Ze woonde inmiddels in Beekbergen, met haar droom aan de wilgen. En toch bleef het kriebelen, zeker toen de advertentie voorbijkwam van Stoeterij Geere-stein. Het werd een zoektocht langs een aantal stallen van een paar jaar, ingegeven door haar ideaalbeeld van de romantisch liefde voor en de opleiding van paarden. Vanuit Geere-stein starte ze haar eigen stal, eerst bij een springstal in Wilp en een aantal jaren later naar een mooie accommodatie in Lunteren waar ze een unit huurde van 10 boxen. Omdat ze de hengst Alexandro P trainde, was de overstap logisch naar Borculo waar de hengst stond: “Ik zie altijd kansen en mogelijkheden. Maar mijn zesde zintuig voor mensenkennis kon wat beter ontwikkeld zijn, zeg maar. Te goed van vertrouwen. In het hele avontuur was daar al vanaf zijn tweede jaar Vaquesto, mijn Riverman X Ferro, die ik als jong paard van mijn buurvrouw in Apeldoorn had gekregen. Zij zag altijd mijn enorme ambities en gedrevenheid en kocht een paard voor me. Zulke mensen heb je ook. Ik ben met dat jonge paard bewust wat later begonnen met zadelmak maken, volgens mij is dat goed voor paarden. En ik heb gelest bij Johan Hamminga, bij Adelinde, bij Inge van der Schaft, en heb enorm veel geleerd. Vaquesto is nu meestal mijn huidige Grand Prix-paard.”
[caption id="attachment_169376" align="alignnone" width="800"] Vaquesto[/caption]
De nieuwe relatie met Stef met de verhuizing naar St.-Agatha was het begin van de ommekeer, een mooie nieuwe start en realistischer geworden door haar ervaringen: “Het blijft fantastisch om in de paarden te werken, zeker als je leuke mensen kunt begeleiden en les kunt geven. En paarden kunt trainen volgens jouw eigen visie. Al ben ik mij er natuurlijk van bewust dat er ook heel veel paarden fantastisch worden opgeleid. Op dit moment rijd ik naast Vaquesto een zeer talentvolle Gribaldi uit dezelfde moeder als Utah op Prix St.-George niveau. En die is wel voor de verkoop. Daarnaast fokken we af en toe een veulen, dit jaar bijvoorbeeld een prachtig Secret-veulen uit een Special D x Democraat. “
[caption id="attachment_169380" align="alignnone" width="751"] De Graziozo-stand tijdens het WK voor jonge dressuurpaarden[/caption]
In St.-Agatha vond José ook de rust om op een andere manier naar de paardenwereld te kijken: “Door de jaren heen zag ik ook een enorme uitdaging op zadelgebied. Een zadel dat aansluit bij de behoefte van de ruiters qua anatomie was ik nog niet tegengekomen. We zijn met een team van experts twee jaar aan het ontwikkelen geslagen en hebben vorig jaar ons eigen merk gelanceerd, Graziozo. Een combinatie van Italiaans en gracieus, innovatief en onderscheidend op veel vlakken. De meeste zadels worden ontwikkeld vanuit een zadelmaker, niet vanuit een ruiter. Zo hebben we een boom ontwikkeld die we op maat kunnen maken, dat geldt ook voor de wrongen en de beugelriemhaak. Doorontwikkeld in allerlei kleine details van het zadel, dat past bij mij. We werken met elf verkooppunten, zadelfitters. En topruiters als Liseon Kamper, Remy Bastings, Milou Aten of Dennis Ausma gaan mee naar de koper van het zadel. Om tips te geven. Het bewust worden wat betreft houding en zit neem je toch eerder van een Grand Prix-ruiter aan dan van een zadelmaker. Allemaal ontstaan uit eigen ervaring. Plus dat het met zadels bezig zijn een compleet nieuwe tak van ondernemen is, wat mij waanzinnig goed bevalt. Het is geweldig is om te zien wat je toch kunt bijdragen aan een happy athlete zowel onder als in het zadel!”
Graziozo op Universal Horse Data
José Veltman op Facebook
José Veltman met Alexandro P[/caption]
José hield het even voor gezien en meldde zich voor een kantoorbaan, gaf lessen erbij als inmiddels gediplomeerd ORUN-instructrice en reed wat paarden voor diverse eigenaren. Ze woonde inmiddels in Beekbergen, met haar droom aan de wilgen. En toch bleef het kriebelen, zeker toen de advertentie voorbijkwam van Stoeterij Geere-stein. Het werd een zoektocht langs een aantal stallen van een paar jaar, ingegeven door haar ideaalbeeld van de romantisch liefde voor en de opleiding van paarden. Vanuit Geere-stein starte ze haar eigen stal, eerst bij een springstal in Wilp en een aantal jaren later naar een mooie accommodatie in Lunteren waar ze een unit huurde van 10 boxen. Omdat ze de hengst Alexandro P trainde, was de overstap logisch naar Borculo waar de hengst stond: “Ik zie altijd kansen en mogelijkheden. Maar mijn zesde zintuig voor mensenkennis kon wat beter ontwikkeld zijn, zeg maar. Te goed van vertrouwen. In het hele avontuur was daar al vanaf zijn tweede jaar Vaquesto, mijn Riverman X Ferro, die ik als jong paard van mijn buurvrouw in Apeldoorn had gekregen. Zij zag altijd mijn enorme ambities en gedrevenheid en kocht een paard voor me. Zulke mensen heb je ook. Ik ben met dat jonge paard bewust wat later begonnen met zadelmak maken, volgens mij is dat goed voor paarden. En ik heb gelest bij Johan Hamminga, bij Adelinde, bij Inge van der Schaft, en heb enorm veel geleerd. Vaquesto is nu meestal mijn huidige Grand Prix-paard.”
[caption id="attachment_169376" align="alignnone" width="800"] Vaquesto[/caption]
De nieuwe relatie met Stef met de verhuizing naar St.-Agatha was het begin van de ommekeer, een mooie nieuwe start en realistischer geworden door haar ervaringen: “Het blijft fantastisch om in de paarden te werken, zeker als je leuke mensen kunt begeleiden en les kunt geven. En paarden kunt trainen volgens jouw eigen visie. Al ben ik mij er natuurlijk van bewust dat er ook heel veel paarden fantastisch worden opgeleid. Op dit moment rijd ik naast Vaquesto een zeer talentvolle Gribaldi uit dezelfde moeder als Utah op Prix St.-George niveau. En die is wel voor de verkoop. Daarnaast fokken we af en toe een veulen, dit jaar bijvoorbeeld een prachtig Secret-veulen uit een Special D x Democraat. “
[caption id="attachment_169380" align="alignnone" width="751"] De Graziozo-stand tijdens het WK voor jonge dressuurpaarden[/caption]
In St.-Agatha vond José ook de rust om op een andere manier naar de paardenwereld te kijken: “Door de jaren heen zag ik ook een enorme uitdaging op zadelgebied. Een zadel dat aansluit bij de behoefte van de ruiters qua anatomie was ik nog niet tegengekomen. We zijn met een team van experts twee jaar aan het ontwikkelen geslagen en hebben vorig jaar ons eigen merk gelanceerd, Graziozo. Een combinatie van Italiaans en gracieus, innovatief en onderscheidend op veel vlakken. De meeste zadels worden ontwikkeld vanuit een zadelmaker, niet vanuit een ruiter. Zo hebben we een boom ontwikkeld die we op maat kunnen maken, dat geldt ook voor de wrongen en de beugelriemhaak. Doorontwikkeld in allerlei kleine details van het zadel, dat past bij mij. We werken met elf verkooppunten, zadelfitters. En topruiters als Liseon Kamper, Remy Bastings, Milou Aten of Dennis Ausma gaan mee naar de koper van het zadel. Om tips te geven. Het bewust worden wat betreft houding en zit neem je toch eerder van een Grand Prix-ruiter aan dan van een zadelmaker. Allemaal ontstaan uit eigen ervaring. Plus dat het met zadels bezig zijn een compleet nieuwe tak van ondernemen is, wat mij waanzinnig goed bevalt. Het is geweldig is om te zien wat je toch kunt bijdragen aan een happy athlete zowel onder als in het zadel!”
Graziozo op Universal Horse Data
José Veltman op Facebook