Je hoeft niet direct een geweldige accommodatie te hebben om succesvol voor jezelf te kunnen beginnen. Met passie, focus en geloof houden in jezelf is dressuuramazone Cindy Boere in elk geval een heel eind op weg. En dat terwijl ze het een jaar of vier geleden wel gezien had in de paardenwereld. Hoe het zo kan lopen…..
Belangrijk in het levensverhaal van de nu 32-jarige Cindy Boere uit Ouderkerk ad IJssel zijn ongetwijfeld de kansen die ze kreeg of voor zichzelf creëerde om te leren. De basis werd gelegd toen ze in haar jeugd de keuze moest maken tussen turnen en paardrijden: “Ik was best lenig en ik zat in turnselecties. Dat betekende dat mijn moeder buiten de wedstrijden om vijf keer per week met mij naar de trainingen ging in Rotterdam. Maar ik wilde ook paardrijden en toen mijn moeder vond dat ik een keuze moest maken, was dat toch niet zo moeilijk. Ik reed gewoon elke week bij manege De Driesprong in Berkenwoude, kreeg op m’n 10e m’n eigen pony waarmee ik tot in de M1 gekomen ben. En toen de pony een chronische blessure had en niet verder kon, kreeg ik op m’n 14e mijn eerste paard. Toen kwam al snel de vraag wat ik wilde na de mavo. Ik wist al heel vroeg dat mijn leven uit paarden zou gaan bestaan, ik wilde dus naar Deurne. Mijn ouders merkten wel dat ik heel standvastig was en natuurlijk hebben ze gevraagd of ik het wel zeker wist. Maar ik heb nooit getwijfeld.”
Deurne werd een belangrijke leerschool voor Cindy. Het begon met een voor-stage van twee weken bij Stal Hexagon: “Leunus van Lieren vond dat ik daar wel kon blijven werken maar dat vonden mijn ouders weer geen goed idee, ik ben dus naar Deurne gegaan. Het was het laatste jaar dat we om vijf uur op moesten en om zes uur op stal begonnen, op de fiets naar school, mesten, zeven uur ontbijt en om acht uur in de les. Ik kreeg in het eerste jaar les van Cor Loeffen, dat was wel een apart verhaal... in de eerste les zei hij: meisje, jouw zweep is te kort. En ik: ja maar in de brief stond………Toen heeft hij mij meteen even haarfijn verteld dat “ja maar” niet het antwoord was waar hij op zat te wachten… voortaan was het gewoon “ja Meneer”. Hij wilde geen weerwoord, hij bepaalde, je had te luisteren. Hij was streng maar rechtvaardig, ik ben die man nog dankbaar.”
[caption id="attachment_168678" align="alignnone" width="679"]
Cindy Boere met Brown Sugar, de Gribaldi X Welthit X Elcaro-merrie van Cora Schep[/caption]
In Deurne bracht Cindy haar eigen paard van B naar het Z2. Ze kreeg de zwarte Samber X Rubinstein uit de fokkerij van de familie Zwartjens in Raalte toen de merrie vier was: “Achteraf gezien was dat best wel knap want ik had nog nooit een paard echt opgeleid. De begeleiding op stage hebben daarbij zeker meegeholpen: het eerste jaar bij Pieter Kersten, het tweede jaar bij Stal Hexagon en later bij Gertjan en Anne van Olst en Stoeterij Geerestein van Matthijs Maat in Doorn. In die tijd begon ik ook les te geven aan kinderen uit het dorp. Zo had ik mijn eerste vijf of zes lesklantjes in het weekend.”
Cindy was op haar 20e klaar met haar opleiding tot bedrijfsleider/instructeur niveau 4 en kreeg al snel werk. In het gloednieuwe Hippisch Centrum Harmelen ging ze als assistent-bedrijfsleider aan de slag om er samen met Margreet Prosman iets van te maken: “In oktober begonnen we met een lege stal en in februari stond het nokvol met zo’n 50 pensionklanten. Ik heb er acht jaar met plezier gewerkt, en heel veel geleerd. Toen ook ben ik begonnen met les geven en begeleiden, deelnemen aan de Pavo Cup, paarden rijden voor pensionklanten. Ik had het voordeel dat ik niet bang was, ik stapte overal op. Ik had natuurlijk in de opleiding heel veel gereden, ook de wat simpelere paarden die je toch voor elkaar moet krijgen. Zodoende werd ik heel handig in het corrigeren, opleiden en echt de africhting.
[caption id="attachment_168679" align="alignnone" width="1366"]
Cindy Boere in de Pavo Cup met Havana, de Uphill-dochter van Brown Sugar[/caption]
Zo’n vier jaar geleden was de koek op: “Ik was er klaar mee. De stal liep als een trein, maar ik was de uitdaging kwijt. Op een gegeven moment denk je dan: wat wil ik? Ik heb besloten om weg te gaan terwijl ik niet wist wat ik wilde. Ik was een beetje klaar met de paarden. Ik heb gesolliciteerd en gesolliciteerd om op een kantoor aan de slag te kunnen gaan maar ik kwam niet aan de bak. Wat wil je ook met zo’n cv. Tot Cora Schep me belde. Zij vroeg of ik een kop koffie wilde komen drinken: ze zat thuis met zes paarden want haar meiden waren gestopt. Of ik ze niet wilde rijden. Eigenlijk wilde ik niet meer maar ik heb toen toch toegezegd. Maar wel onder de voorwaarde dat ik voor mezelf kon werken. Ik heb me ingeschreven bij de Kvk en ik heb m’n eerste factuurtjes verstuurd. Ik had er 3 te rijden. Een ervan kon gelukkig al na een maand goed verkocht worden en tot nu toe ben ik nog steeds de paarden uit haar fokkerij aan het rijden, waaronder Brown Sugar.
Al snel volgde meer werk: “Ik werd gebeld dat Ad Valk een ruiter zocht: ben ik ook bij hem aan de slag gegaan. Maar ik heb ook manegeles gegeven. Stal Muilwijk kwam met een paar paarden en ik begon mezelf te verhuren als zzp’er. En dat doe ik nu, vanuit Langerak, waar Cora Schep en Kees Romijn een melkveebedrijf hebben. We hebben een loods met zeven boxen en ik huur er drie van. Daarbij rijd ik nu ook twee paarden van haar. We doen alles zelf. De training ligt op mijn bordje, het fokprogramma en het voeren doet Cora. Onze topper is Brown Sugar een hele bijzondere merrie van Gribaldi X Welthit, ze kent alle Grand Prix-oefeningen. We mogen Prix St. Georges starten maar nu loopt er nog een veulentje bij. Dadelijk gaan we weer verder trainen, want ik wil heel graag Grand Prix rijden. Ik heb geluk gehad dat ik bij stal Hexagon heel veel paarden heb gereden die al Grand Prix liepen. Dat gevoel heb ik opgeslagen en me eigen gemaakt en zo kon ik dat weer uitwerken op mijn trainingspaarden.”
[caption id="attachment_168680" align="alignnone" width="1080"]
Cindy Boere met Kyara, de Everdale X Krack C X Animo[/caption]
Sinds vorig jaar heeft Cindy een nieuw project opgepakt: “Een kennis die ik al lang niet had gezien, vroeg in februari vorig jaar hoe het ging. Ik uitgelegd, dat vond hij interessant. We hebben een plan gemaakt en we hebben drie heel fijne jonge paarden gekocht als investering. Zo ben ik tegen twee tweejarige George Cloony’s aangelopen uit de wei. Die zijn nu goed zadelmak en een heb ik nu een jaar later op ehorses gezet. Dat werkte: er was direct belangstelling uit Amerika, mensen die helemaal verliefd waren op het paard, met een meisje dat getraind wordt door Robert Dover, hoe mooi wil je het hebben. Ze zochten een paard met Grand Prix-potentie, dat is wel gaaf als je z’n jong paard zelf gespot hebt. En een opvallende Everdale X Krack C die binnenkort in de etalage komt.”
Hoe het allemaal zo kan lopen, Cindy kijkt er zelf met verwondering naar: “Tja, als je een beetje helikopterviewt, loopt het leven soms heel apart. Het is best spannend, soms denk ik: wat overkomt me allemaal. We gaan het zien. In de toekomst wil ik m’n rijden blijven ontwikkelen, handel uitbouwen, met eigen paarden naar het hoogste niveau en wellicht een eigen bedrijf bouwen. Dat is het mooie: als de passie er is, ga je gewoon door.”
Cindy Boere op Universal Horse Data
Cindy Boere op Facebook
Cindy Boere met Brown Sugar, de Gribaldi X Welthit X Elcaro-merrie van Cora Schep[/caption]
In Deurne bracht Cindy haar eigen paard van B naar het Z2. Ze kreeg de zwarte Samber X Rubinstein uit de fokkerij van de familie Zwartjens in Raalte toen de merrie vier was: “Achteraf gezien was dat best wel knap want ik had nog nooit een paard echt opgeleid. De begeleiding op stage hebben daarbij zeker meegeholpen: het eerste jaar bij Pieter Kersten, het tweede jaar bij Stal Hexagon en later bij Gertjan en Anne van Olst en Stoeterij Geerestein van Matthijs Maat in Doorn. In die tijd begon ik ook les te geven aan kinderen uit het dorp. Zo had ik mijn eerste vijf of zes lesklantjes in het weekend.”
Cindy was op haar 20e klaar met haar opleiding tot bedrijfsleider/instructeur niveau 4 en kreeg al snel werk. In het gloednieuwe Hippisch Centrum Harmelen ging ze als assistent-bedrijfsleider aan de slag om er samen met Margreet Prosman iets van te maken: “In oktober begonnen we met een lege stal en in februari stond het nokvol met zo’n 50 pensionklanten. Ik heb er acht jaar met plezier gewerkt, en heel veel geleerd. Toen ook ben ik begonnen met les geven en begeleiden, deelnemen aan de Pavo Cup, paarden rijden voor pensionklanten. Ik had het voordeel dat ik niet bang was, ik stapte overal op. Ik had natuurlijk in de opleiding heel veel gereden, ook de wat simpelere paarden die je toch voor elkaar moet krijgen. Zodoende werd ik heel handig in het corrigeren, opleiden en echt de africhting.
[caption id="attachment_168679" align="alignnone" width="1366"] Cindy Boere in de Pavo Cup met Havana, de Uphill-dochter van Brown Sugar[/caption]
Zo’n vier jaar geleden was de koek op: “Ik was er klaar mee. De stal liep als een trein, maar ik was de uitdaging kwijt. Op een gegeven moment denk je dan: wat wil ik? Ik heb besloten om weg te gaan terwijl ik niet wist wat ik wilde. Ik was een beetje klaar met de paarden. Ik heb gesolliciteerd en gesolliciteerd om op een kantoor aan de slag te kunnen gaan maar ik kwam niet aan de bak. Wat wil je ook met zo’n cv. Tot Cora Schep me belde. Zij vroeg of ik een kop koffie wilde komen drinken: ze zat thuis met zes paarden want haar meiden waren gestopt. Of ik ze niet wilde rijden. Eigenlijk wilde ik niet meer maar ik heb toen toch toegezegd. Maar wel onder de voorwaarde dat ik voor mezelf kon werken. Ik heb me ingeschreven bij de Kvk en ik heb m’n eerste factuurtjes verstuurd. Ik had er 3 te rijden. Een ervan kon gelukkig al na een maand goed verkocht worden en tot nu toe ben ik nog steeds de paarden uit haar fokkerij aan het rijden, waaronder Brown Sugar.
Al snel volgde meer werk: “Ik werd gebeld dat Ad Valk een ruiter zocht: ben ik ook bij hem aan de slag gegaan. Maar ik heb ook manegeles gegeven. Stal Muilwijk kwam met een paar paarden en ik begon mezelf te verhuren als zzp’er. En dat doe ik nu, vanuit Langerak, waar Cora Schep en Kees Romijn een melkveebedrijf hebben. We hebben een loods met zeven boxen en ik huur er drie van. Daarbij rijd ik nu ook twee paarden van haar. We doen alles zelf. De training ligt op mijn bordje, het fokprogramma en het voeren doet Cora. Onze topper is Brown Sugar een hele bijzondere merrie van Gribaldi X Welthit, ze kent alle Grand Prix-oefeningen. We mogen Prix St. Georges starten maar nu loopt er nog een veulentje bij. Dadelijk gaan we weer verder trainen, want ik wil heel graag Grand Prix rijden. Ik heb geluk gehad dat ik bij stal Hexagon heel veel paarden heb gereden die al Grand Prix liepen. Dat gevoel heb ik opgeslagen en me eigen gemaakt en zo kon ik dat weer uitwerken op mijn trainingspaarden.”
[caption id="attachment_168680" align="alignnone" width="1080"] Cindy Boere met Kyara, de Everdale X Krack C X Animo[/caption]
Sinds vorig jaar heeft Cindy een nieuw project opgepakt: “Een kennis die ik al lang niet had gezien, vroeg in februari vorig jaar hoe het ging. Ik uitgelegd, dat vond hij interessant. We hebben een plan gemaakt en we hebben drie heel fijne jonge paarden gekocht als investering. Zo ben ik tegen twee tweejarige George Cloony’s aangelopen uit de wei. Die zijn nu goed zadelmak en een heb ik nu een jaar later op ehorses gezet. Dat werkte: er was direct belangstelling uit Amerika, mensen die helemaal verliefd waren op het paard, met een meisje dat getraind wordt door Robert Dover, hoe mooi wil je het hebben. Ze zochten een paard met Grand Prix-potentie, dat is wel gaaf als je z’n jong paard zelf gespot hebt. En een opvallende Everdale X Krack C die binnenkort in de etalage komt.”
Hoe het allemaal zo kan lopen, Cindy kijkt er zelf met verwondering naar: “Tja, als je een beetje helikopterviewt, loopt het leven soms heel apart. Het is best spannend, soms denk ik: wat overkomt me allemaal. We gaan het zien. In de toekomst wil ik m’n rijden blijven ontwikkelen, handel uitbouwen, met eigen paarden naar het hoogste niveau en wellicht een eigen bedrijf bouwen. Dat is het mooie: als de passie er is, ga je gewoon door.”
Cindy Boere op Universal Horse Data
Cindy Boere op Facebook