Enkele weken geleden was Anky Van Grusven de gast in het Belgische programma 'De kleedkamer'. Daarin had ze het onder andere over haar toppaarden, haar overleden vader en de Olympische Spelen van 2004.
"Ik weet nog dat tijdens mijn voorbereiding voor de Olympische Spelen van 2004 letterlijk alles misliep", gaat Anky van start. "Ik brak mijn been waardoor ik acht maanden moest revalideren, mijn vader stierf in het begin van dat jaar en eigenlijk zat gewoon alles tegen. Mijn vader was altijd mijn mental coach geweest en ineens viel hij weg, wat erg zwaar voor mij was. Van mijn vader mocht ik nooit huilen in het openbaar maar ik herinner me nog heel goed dat ik tijdens de Spelen van Athene erg veel gehuild heb. Ondanks alle tegenslag, kon ik dat jaar toch winnen en ik denk echt dat mijn vader daar voor iets tussen zat. Mijn voorbereiding was helemaal niet gelopen zoals die moest lopen maar toch kon ik ook mooi resultaat neerzetten. Ik heb toen ook gereden voor mijn vader wat mijn overwinning extra speciaal maakte".
"Hoe je weet of je een goed paard te pakken hebt? Goh, dat kan ik echt niet uitleggen. Ik denk dat het een soort natuurlijk talent is. Ik herinner me nog heel goed dat mijn vader en ik Bonfire voor de eerste keer zagen. We hadden alle twee het gevoel dat we een Olympische Kampioen gekocht hadden, ook al was hij op dat moment nog maar drie. Toch bleek zijn opleiding niet altijd even makkelijk. Ik herinner mij nog dat mijn vader op een bepaald moment zei dat ik Bonfire niet mocht rijden als er andere mensen langskwamen omdat hij zo slecht ging (lacht). Ach ja, uiteindelijk hadden we toch gelijk. Ik heb zelfs ooit een blanco cheque voor hem aangeboden gekregen maar daar wilde ik echt niet van weten. Ik wil gewoon rijden en genieten van mijn paarden, geld doet er echt niet toe", besluit ze.
Bron: Sporza.be
"Ik weet nog dat tijdens mijn voorbereiding voor de Olympische Spelen van 2004 letterlijk alles misliep", gaat Anky van start. "Ik brak mijn been waardoor ik acht maanden moest revalideren, mijn vader stierf in het begin van dat jaar en eigenlijk zat gewoon alles tegen. Mijn vader was altijd mijn mental coach geweest en ineens viel hij weg, wat erg zwaar voor mij was. Van mijn vader mocht ik nooit huilen in het openbaar maar ik herinner me nog heel goed dat ik tijdens de Spelen van Athene erg veel gehuild heb. Ondanks alle tegenslag, kon ik dat jaar toch winnen en ik denk echt dat mijn vader daar voor iets tussen zat. Mijn voorbereiding was helemaal niet gelopen zoals die moest lopen maar toch kon ik ook mooi resultaat neerzetten. Ik heb toen ook gereden voor mijn vader wat mijn overwinning extra speciaal maakte".
"Hoe je weet of je een goed paard te pakken hebt? Goh, dat kan ik echt niet uitleggen. Ik denk dat het een soort natuurlijk talent is. Ik herinner me nog heel goed dat mijn vader en ik Bonfire voor de eerste keer zagen. We hadden alle twee het gevoel dat we een Olympische Kampioen gekocht hadden, ook al was hij op dat moment nog maar drie. Toch bleek zijn opleiding niet altijd even makkelijk. Ik herinner mij nog dat mijn vader op een bepaald moment zei dat ik Bonfire niet mocht rijden als er andere mensen langskwamen omdat hij zo slecht ging (lacht). Ach ja, uiteindelijk hadden we toch gelijk. Ik heb zelfs ooit een blanco cheque voor hem aangeboden gekregen maar daar wilde ik echt niet van weten. Ik wil gewoon rijden en genieten van mijn paarden, geld doet er echt niet toe", besluit ze.
Bron: Sporza.be