Na de eerste ronde verzamelde het Nederlandse team negentien strafpunten. Dat totaal hield de combinaties uit de tweede ronde en op de negende plaats van deze Nations Cup op Belgische bodem.
Aan de start van de tweede ronde kwam het Mexicaanse team. Door een tijdsfout sprong het Britse team over hen, met nog een ruiter te gaan. Alle ogen waren gericht op John Whitaker en Equine America Unick du Francport (v. Zandor). De vijftienjarige ruin legde feilloos zijn tweede ronde af onder de 68-jarige ruiter maar de voorlaatste hindernis was er te veel aan. Die vier strafpunten plus nog eens twee tijdsfouten liete, opnieuw het Mexicaanse team aan de leiding.
De apotheose lag in handen van Manuel Gonzalez Durfrane. De Mexicaan kon zich nog maximum één springfout veroorloven in het zadel van Hortensia van de Leeuwerk. (v. Corland). De tweede hindernis van de driesprong ging ervan. De voorlaatste hindernis kreeg het duo een twijfelachtige afstand waardoor de voorlaatste en de laatste hindernis eraan moest geloven. Het Britse team ging opnieuw aan de leiding.
Mathematisch was het quasi zeker voor het Britse team. Als laatste voor het Belgische team kwam Gregory Wathelet aan de start op Bond Jamesbond de Hus (v. Diamant de Semilly). Zij hadden in de eerste ronde al een springfout en kregen op de combinatie na het water ook een weigering. Verder legde het duo een foutloze ronde af.
De zege voor het Britse team was nog niet binnen de allesbepalende ronde lag in handen van Scott Brash en Hello Valentino (v. Diamantino). Als het duo met een maximum van vier strafpunten zou eindigen was de overwinning binnen, anders zou een barrage moeten beslissen over de winst tussen hen en Duitsland. De laatste van de driespring viel alvast in het gras voor het Britse duo maar ook de allerlaatste hindernis stuurde hen in de fout.
Het Duitse team schreef verrassend genoeg de Nations Cup in België op naam. Op twee volgde het Mexicaanse team voor het Britse team. Onze Belgische combinaties sloten af met een achtste plaats.